Οι επιλογές της Βόρειας Κορέας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι επιλογές της Βόρειας Κορέας

Η αναζήτηση του Απομονωμένου Βασίλειου για καθεστωτική συνέχεια
Περίληψη: 

Η Πιονγκγιάνγκ ψάχνει απεγνωσμένα τη σταθερότητα. Αλλά αυτό μπορεί να είναι αδύνατον.

Ο MICHAEL J. GREEN είναι βασικός αναλυτής στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (Center for Strategic and International Studies) και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Georgetown. Υπηρέτησε ως Ειδικός Βοηθός του Προέδρου των ΗΠΑ και ως Ανώτερος Διευθυντής για θέματα Ασίας στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας στην προεδρία του George W. Bush.

Ο Kim Jong Il ήταν υπεύθυνος για πολλά πράγματα: για τη φυλάκιση εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών του, για δύο πυρηνικές δοκιμές, για την ανάπτυξη εκατοντάδων βαλλιστικών πυραύλων προσανατολισμένων στο Τόκιο και τη Σεούλ. Αλλά και για το σχεδιασμό και την οργάνωση διεθνούς διακίνησης ναρκωτικών, απαγωγών, και πυρηνικών όπλων. Ένας κόσμος χωρίς αυτόν, τουλάχιστον θεωρητικά, θα πρέπει να είναι πιο ασφαλής και πιο σταθερός.

Αυτό που έρχεται μετά τον Κιμ, όμως, θα μπορούσε να μην είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ έκανε ό, τι μπορούσε κατά τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του για να προετοιμάσει τον διάδοχο και γιο του – τον 28χρονο Kim Jung Un – ώστε να εξασφαλισθεί η συνέχεια. Επιπλέον, οι στρατηγοί της Βόρειας Κορέας και οι κομματικοί αξιωματούχοι έχουν κάθε κίνητρο να διατηρήσουν τη λατρεία στην οικογένεια Κιμ και να κάνουν το γιο του επιτυχημένο, δεδομένου ότι η δύναμη και η επιβίωσή τους εξαρτάται από αυτό. Αλλά ισχυροί άνδρες όπως ο Κιμ Γιονγκ Ιλ και ο πατέρας του, Κιμ Ιλ Σουνγκ, είναι η εξαίρεση παρά ο κανόνας στην κορεατική πολιτική κουλτούρα. Η πιο συνηθισμένη εικόνα είναι οι ίντριγκες στα ανώτατα επίπεδα που διαλύουν την ηγεσία της χώρας και προσελκύουν τους ισχυρούς γείτονες, όπως ακριβώς συνέβη με την κατάρρευση της τελευταίας μοναρχικής δυναστείας στην Κορέα στα τέλη του 19ου αιώνα.

Οι κίνδυνοι της μετάβασης εξουσίας δεν θα είναι αμέσως εμφανείς. Η Βόρεια Κορέα θα εισέλθει σε μια παρατεταμένη περίοδο πένθους για την αγιογράφηση του Αγαπημένου Ηγέτη (όπως ήταν γνωστός ο Kim Jong Il), ακριβώς όπως έκανε όταν ο Μεγάλος Ηγέτης, ο πατέρας του Κιμ Γιονγκ Ιλ, ο Kim Il Sung, πέθανε το 1994. Τότε, ο Kim Jong Il διατήρησε χαμηλό προφίλ για μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του ώστε να αποδείξει την αφοσίωση και τον σεβασμό του γιού προς τον πατέρα. Ο Kim Jong Un, γιος και κληρονόμος του Αγαπημένου Ηγέτη, θα κάνει προφανώς περίπου το ίδιο.

Καθώς το «Απομονωμένο Βασίλειο» κλείνεται πάλι στον εαυτό του, η διοίκηση Ομπάμα θα είναι απελπισμένη να μάθει τι συμβαίνει. Η Βόρεια Κορέα πιθανότατα θα θέσει σε αναμονή τα σχέδια για ένα τρίτο γύρο συνομιλιών με τις ΗΠΑ, ώστε να επικεντρωθεί στο πένθος και την μετάβαση της εξουσίας στη χώρα. Για την Ουάσιγκτον, οι περιορισμένες πληροφορίες από ανθρώπους και τεχνικά μέσα στην περιοχή θα προσφέρουν αποσπασματικές ματιές στην πολιτική της Πιονγκγιάνγκ, αλλά αυτά τα κομμάτια πληροφοριών δεν θα υποκαταστήσουν την πραγματική επαφή με το καθεστώς - το οποίο είναι ακριβώς αυτό που η αμερικανική κυβέρνηση ήθελε εξαρχής να πετύχει από έναν ακόμη γύρο συνομιλιών. Περισσότερο από ποτέ, οι αμερικανική κυβέρνηση θα πρέπει να παρακολουθεί και να ανησυχεί από το παρασκήνιο.

Η μεγαλύτερη ανησυχία της Ουάσιγκτον είναι ότι ο Kim Jong Un μπορεί να παρασυρθεί στην προσπάθεια να αποδείξει στον στρατό της χώρας ότι έχει τη νομιμοποίηση του νέου ηγέτη. Από την πλευρά της, η Σεούλ πιστεύει ότι ο Ουν την έχει ήδη, με το επιχείρημα ότι ο Κιμ Γιονγκ Ιλ θα μπορούσε να έχει ενορχηστρώσει την περσινή επίθεση με τορπίλη κατά της νοτιοκορεατικής κορβέτας Τσεονάν ώστε να δημιουργήσει μια επιτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση στο βιογραφικό του διαδόχου του. Όταν η Βόρεια Κορέα σκότωσε αμάχους σε ένα φράγμα πυροβολικού στο παράκτιο νησί Yeonpyeong εβδομάδες αργότερα, η Νότια Κορέα απείλησε με άμεσα στρατιωτικά αντίποινα. Τελικά, η Πιονγκγιάνγκ έκανε πίσω.

Αμφότεροι οι Κιμ Ιλ Σουνγκ και Κιμ Γιονγκ Ιλ ήταν αριστοτέχνες αυτής της πολιτικής ακροβασιών. Κέρδιζαν συνεχώς μόχλευση έναντι της Σεούλ και της Δύσης, φέρνοντας τις στρατιωτικές προκλήσεις στο χείλος του πολέμου. Είναι ασαφές, ωστόσο, καθώς τώρα βγαίνει από το καβούκι του, αν ο νεότερος Kim έχει την εμπειρία ή την αυτοπεποίθηση για να παίξει αυτό το παιχνίδι χωρίς να το παρακάνει.

Καθώς τελειώνει η περίοδος του πένθος, ο Kim Jong Un θα υφίσταται ιδιαίτερη πίεση να αποδείξει στο στρατό του και τον υπόλοιπο κόσμο ότι έχει σημειώσει πρόοδο στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. Εδώ και αρκετό καιρό, η προπαγάνδα της Βόρειας Κορέας έχει ανακοινώσει ότι το 2012, την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του Μεγάλου Ηγέτη, θα είναι το έτος κατά το οποίο η χώρα θα γίνει ένα κράτος με ολοκληρωμένα πυρηνικά όπλα. Και η Πιονγκγιάνγκ έχει κάθε κίνητρο να τηρήσει αυτή την υπόσχεση.

Φέτος, επίσης, είναι ένα έτος εκλογών και στη Νότια Κορέα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό το καθιστά μια ευνοϊκή χρονική περίοδο για την Βόρειο Κορέα ώστε να παίξει τα προκλητικά παιχνίδια της. Ο Kim Jong Il συχνά βασίστηκε σε αυτή τη στρατηγική - αναβολή της εμφανούς προόδου στο πυρηνικό του πρόγραμμα, προκειμένου να αποκτήσει βραχυπρόθεσμες παραχωρήσεις και στη συνέχεια επιστροφή στο πυρηνικό του πρόγραμμα όταν τον βόλευε. Αλλά παραμένει ασαφές εάν ο Kim Jong Un έχει την ικανότητα να φτάνει ως το χείλος του γκρεμού χωρίς να πέφτει από κάτω. Αυτό σημαίνει ότι η προσπάθεια της Ουάσιγκτον και της Σεούλ να κρατήσουν σε ζωή τις συνομιλίες με την Πιονγιάνγκ ώστε τελικά να πείσουν το καθεστώς να μείνει μακριά από τις πυρηνικές δοκιμές θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολη (αν γίνει), με το νεότερο Kim στο τιμόνι.