Η Κύπρος και η Ρωσία δεν «τα έσπασαν» έτσι απλά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η Κύπρος και η Ρωσία δεν «τα έσπασαν» έτσι απλά

Γιατί η Μόσχα παίζει μακροπρόθεσμο παιχνίδι στο νησί
Περίληψη: 

Η Ρωσία απέρριψε πρόσφατα μια συμφωνία για να σώσει τον τραπεζικό τομέα της Κύπρου. Με μια πρώτη ματιά, η κίνηση έμοιαζε με ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος. Στην πραγματικότητα, μια αξιόπιστη προσφορά δεν ήταν ποτέ στο τραπέζι των συζητήσεων και η Μόσχα δεν χρειάζεται καμιά συμφωνία για να εξασφαλίσει την κυριαρχία της στο νησί.

Ο YURI M. ZHUKOV είναι συνεργάτης Πρόγραμμα Διεθνών Σχέσεων για την Παγκόσμια Κοινωνία και Ασφάλεια του Κέντρου Weatherhead και συνεργάτης του Ινστιτούτου Ποσοτικών Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Harvard.

Στις 19 Μαρτίου, ο Μιχάλης Σαρρής, ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, πήγε στη Μόσχα για επείγουσες συνομιλίες με στόχο την διάσωση του υπερμεγέθους τραπεζικού τομέα της Κύπρου από την κατάρρευση. Σε αντάλλαγμα για μια παράταση σε υφιστάμενα δάνεια και για μια νέα οικονομική βοήθεια, όπως λέει η ιστορία, ο Σαρρής προσέφερε στην Ρωσία εμπορικές διευκολύνσεις στον τομέα της ενέργειας, δικαιώματα εκμετάλλευσης φυσικού αερίου, καθώς και τον έλεγχο στο μετοχικό κεφάλαιο κυπριακών τραπεζών. Δύο ημέρες αργότερα έφυγε από τη Μόσχα με άδεια χέρια. Αντιμέτωπη με έναν τοίχο, στις 25 Μαρτίου, η Κύπρος συμφώνησε με την ΕΕ σε ένα πακέτο διάσωσης που θα βοηθήσει να πληρωθούν οι λογαριασμοί της χώρας, αλλά και που θα αφαιρέσει δισεκατομμύρια ευρώ από τους καταθετικούς λογαριασμούς πλούσιων Ρώσων και θα αφήσει ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια ρωσικών περιουσιακών στοιχείων «παγωμένα» σε κυπριακές τράπεζες.

Για πολλούς δυτικούς παρατηρητές, η απροθυμία της Μόσχας να αποδεχθεί την αρχική προσφορά του Σαρρή φαίνεται να αποτελεί μια τεράστια στρατηγική γκάφα [1]. Φαίνεται ανεξήγητο ότι ο πιο μεγάλος επενδυτικός οικονομικός εταίρος της Κύπρου - και η μεγαλύτερη πηγή ξένων καταθέσεων για τις τράπεζες του νησιού - αρνήθηκε μια συμφωνία με φαινομενικά τόσο ευνοϊκούς όρους. Σύγχυση δημιουργεί ακόμη περισσότερο η προφανής απόφαση της Μόσχας να παραιτηθεί από την ευκαιρία να σταθεροποιήσει την στρατηγική πρόσβασή της στο νησί, δεδομένων των γεωπολιτικών φιλοδοξιών της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο [2].

Υπάρχουν τρεις πιθανές εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της Ρωσίας. Κατ’ αρχάς, δεν είναι σαφές ότι υπήρξε ποτέ μια αξιόπιστη συμφωνία στο τραπέζι. Δεύτερον, η Ρωσία δεν πιστεύει ότι μια συμφωνία της τελευταίας στιγμής θα μπορούσε να αλλάξει την μοίρα της Κύπρου. Και τρίτον, οι ρωσικές απώλειες από την κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού κλάδου δεν θα είναι καταστροφικές. Με απλά λόγια, η απόφαση της Μόσχας να απορρίψει μια συμφωνία με την Λευκωσία ήταν εντός των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της Ρωσίας.

Τα τρέχοντα προβλήματα της Κύπρου προκλήθηκαν από την κρίση χρέους της ευρωζώνης. Οι τράπεζες του νησιού συσσώρευσαν μια σειρά από τοξικά περιουσιακά στοιχεία μέσω των ελληνικών παραρτημάτων τους και έχασαν μεγάλο μέρος του κεφαλαίου τους λόγω της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Ως αποτέλεσμα, οι συνολικές τραπεζικές υποχρεώσεις είναι πέντε φορές μεγαλύτερες από το ΑΕΠ της χώρας - μια αναλογία σχεδόν τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς να διαθέτει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική ή τα οικονομικά μέσα για να καλύψει το έλλειμμα και να σώσει τις τράπεζες, η Λευκωσία ζήτησε ένα πακέτο διάσωσης 17,5 δισεκατομμυρίων ευρώ από τις Βρυξέλλες νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Ούσα επιφυλακτική για την διάσωση του (μη βιώσιμα υπερμεγέθους) κυπριακού τραπεζικού τομέα, η τρόικα των δανειστών διάσωσης - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - επέμεινε ότι η Κύπρος πρέπει να βρει 5,8 δισεκατομμύρια ευρώ ώστε να μπορέσει να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για την προτεινόμενη διάσωση με 10 δισ. ευρώ. Στις 16 Μαρτίου, Κύπριοι αξιωματούχοι παρουσίασαν ένα αμφιλεγόμενο σχέδιο για την συγκέντρωση αυτών των κεφαλαίων μέσω ενός εφάπαξ φόρου (ή «κουρέματος») από 6,75% έως 10% σε όλους τους καταθετικούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου. Μετά από ένα κύμα λαϊκών διαμαρτυριών και την απόρριψη του σχεδίου από την Κυπριακή Βουλή, η ΕΚΤ απείλησε να διακόψει κάθε οικονομική υποστήριξη έκτακτης ανάγκης ως την 25η Μαρτίου. Απελπισμένοι, οι Κύπριοι αξιωματούχοι στράφηκαν προς τη Μόσχα για βοήθεια.

Παραμένει ασαφές τι ζήτησε και τι πρόσφερε η Κύπρος στην Ρωσία. Πηγές κοντά στις συνομιλίες είπαν στον ρωσικό Τύπο ότι ο Σαρρής πήγε στη Μόσχα απροετοίμαστος [3], χωρίς να έχει ούτε σαφείς αριθμούς σχετικά με το μέγεθος του δυνητικού πακέτου βοήθειας ούτε συγκεκριμένες προτάσεις που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως βάση για διαπραγματεύσεις. Οι εσπευσμένες συνομιλίες επίσης δεν βοηθούν: οποιαδήποτε πιθανή συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας θα απαιτούσε εβδομάδες διαπραγματεύσεων, και όχι τις λίγες ημέρες που απέμεναν μέχρι να λήξει το τελεσίγραφο της ΕΚΤ. Επιπλέον, η τρόικα έστειλε σαφή μηνύματα ότι δεν ήθελε η Ρωσία να είναι σωτήρας ενός κράτους μέλους της ΕΕ, και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ προειδοποίησε ρητά την Κύπρο ότι ήταν αντίθετη με την επίτευξη μιας παράπλευρης συμφωνίας. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν μια διμερής συμφωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί, η Μόσχα είχε λόγους να αμφιβάλλει για την ικανότητα της Λευκωσίας να την τιμήσει. Με δεδομένες αυτές τις προκλήσεις, μια συμφωνία θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου [4], φαίνεται ότι η προτεινόμενη συμφωνία θα προσέφερε μικρό όφελος στη Ρωσία. Η Λευκωσία ζήτησε πενταετή επέκταση του ρωσικού δανείου που συνήφθη το 2011 (ύψους 2,5 δισ. ευρώ) και επιπλέον στήριξη 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, με τη μορφή ενός ιδιωτικού επενδυτικού Ταμείου (private investment fund) στον τομέα του αερίου και στο ενεργητικό των τραπεζών. Αλλά οι δύο μεγαλύτεροι πάροχοι δανείων της Ρωσίας – η Sberbank και το VTB Group – δεν είχαν παρά ελάχιστο ενδιαφέρον για να αποκτήσουν τράπεζες που κατά πάσα πιθανότητα θα αναδιαρθρωθούν ως μέρος μιας συμφωνίας διάσωσης εκ μέρους της ευρωζώνης. Οι ρωσικοί γίγαντες του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, Gazprom και Rosneft, εν τω μεταξύ, ήταν απρόθυμοι να διαπραγματευτούν για επενδύσεις σε υπεράκτια κοιτάσματα μέσα σε τόσο συμπιεσμένα χρονικά πλαίσια, πριν να έχει ολοκληρωθεί το σύνολο των σεισμικών ερευνών (σ.σ.: με τις οποίες αποκαλύπτεται η ύπαρξη και το μέγεθος των ενεργειακών κοιτασμάτων). Μια προσφορά εμπορικών προτιμήσεων για τις ρωσικές ενεργειακές εταιρείες στην Κύπρο δεν ήταν αρκετή για να προκαλέσει μια συμφωνία.