Η δίκη του Alexei Navalny

Ο Navalny θα αποδειχθεί επίσης πιο δύσκολο να δυσφημιστεί από όσο π.χ. οι Pussy Riot, το punk γυναικείο μουσικό συγκρότημα που δικάστηκε πέρσι μετά την υλοποίηση μιας εκδήλωσης κατά του Πούτιν στον καθεδρικό ναό της Μόσχας. Παρά το γεγονός ότι η δίκη κατέληξε σε φάρσα, οι έννοιες του φεμινισμού, της επανάστασης και της εκδήλωσης της ριζοσπαστικής τέχνης έχουν μικρή απήχηση στην ρωσική κοινωνία. Η δυνατότητα των μελών του συγκροτήματος Pussy Riot να θεωρηθούν δημοφιλείς ήρωες ήταν εγγενώς περιορισμένη: το Κρεμλίνο βρισκόταν, στην πραγματικότητα, στην πάρα πολύ ευχάριστη θέση να τις παρουσιάσει ως το πρόσωπο του κινήματος διαμαρτυρίας στην Μόσχα. Ο Navalny αντίθετα, έχει το χάρισμα και την αξιοπιστία που αντηχεί σε ένα ευρύ κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας.

Όταν προκαλείται ο Navalny είναι επιρρεπής στο να ανεβάζει τον πήχη, απαντώντας σε κάθε κλιμάκωση μόνος του. Λίγο πριν κατηγορηθεί το περασμένο έτος, ονόμασε τον Bastrykin «ξένο πράκτορα» και δημοσίευσε στοιχεία για την φερόμενη αδήλωτη περιουσία του στην Τσεχική Δημοκρατία. Ο Navalny έχει αναρτήσει όλα τα στοιχεία για την περίπτωση της δίκης Kirov στο διαδίκτυο και ζήτησε από τους αναγνώστες να κρίνουν την αθωότητα ή την ενοχή του. Την περασμένη εβδομάδα, σε μια συνέντευξη στο διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι Dozhd, ο Navalny ανακοίνωσε τις προεδρικές φιλοδοξίες του - πιθανόν στοιχηματίζοντας ότι είναι λίγο πιο δύσκολο για το Κρεμλίνο να θέσει έναν επίδοξο πρόεδρο πίσω από τα κάγκελα από ό,τι έναν blogger ακτιβιστή. Αλλά το γεγονός ότι το Κρεμλίνο έχει την εξουσία να φυλακίσει τον Navalny για μια δεκαετία δείχνει ότι ακόμη και σε μια περίοδο κατά την οποία η παντοδυναμία του Πούτιν μπορεί να ξεθωριάζει, το κράτος εξακολουθεί να διατηρεί το πάνω χέρι.

Είναι σαφές ότι ο Navalny θα κριθεί ένοχος. «Έχουμε ελάχιστες ελπίδες», παραδέχτηκε η δικηγόρος του, Όλγα Μιχαήλοβα, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Ακόμη και σε περιπτώσεις χωρίς πολιτική σημασία, η μηχανή του ρωσικού δικαστικού συστήματος έχει μόνο μια κατεύθυνση: προς τα εμπρός. (Μια έρευνα των «Νέων Καιρών», μιας φιλελεύθερης εβδομαδιαίας ρωσικής εφημερίδας, αποκάλυψε ότι ο προεδρεύων δικαστής στην υπόθεση του Navalny έχει εκδώσει 130 καταδικαστικές αποφάσεις και καμία αθωωτική απόφαση κατά τα τελευταία δύο χρόνια). Όπως εξήγησε ο Ella Paneyakh, ένας ερευνητής στο Ίδρυμα για το Κράτος Δικαίου στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο στην Αγία Πετρούπολη, ακόμα και στις πιο μέτριες ποινικές δίκες, οι δικαστές εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εισαγγελέων και αγνοούν την υπεράσπιση. Υπό την έννοια αυτή, πρόσθεσε, «το πιο εντυπωσιακό πράγμα στις πολιτικές υποθέσεις είναι το πόσο λίγο διαφέρουν από τις συνήθεις υποθέσεις». Το πραγματικό ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι η ετυμηγορία, αλλά η ποινή: ο Navalny θα μπορούσε να μπει στην φυλακή για ένα χρονικό διάστημα έως και 10 χρόνια, ή θα μπορούσε να του δοθεί μια ποινή με αναστολή

Μια ποινή με αναστολή θα κρατήσει τον Navalny έξω από τη φυλακή, αλλά θα τον απέκλειε νόμιμα επίσης από την επιδίωξη οποιουδήποτε πολιτικού αξιώματος. Ακόμη και πριν εκδηλώσει τις ελπίδες του για την προεδρία, ο Navalny ανέφερε ότι θα ήθελε να επιδιώξει ένα αξίωμα στην Δούμα της Μόσχας, το 2014 ή να γίνει δήμαρχος της Μόσχας το 2015. Την ίδια στιγμή, μια ποινή με αναστολή θα μπορούσε να του στερήσει την αίγλη του μαρτυρίου που έρχεται με την φυλάκιση και να γλιτώσει το Κρεμλίνο από την κατακραυγή που θα προκύψει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Όπως ο ίδιος δήλωσε σε ρωσική εφημερίδα, όταν «κάθεσαι σε ένα εστιατόριο στη Μόσχα παχουλός και ευτυχισμένος, δεν μπορείς να πεις ότι το αιματηρό καθεστώς κατέστρεψε τη ζωή σου».

Ανεξάρτητα από το ακριβές αποτέλεσμα, η υπόθεση έχει προσδώσει στο Κρεμλίνο κάποια χρήσιμη προπαγάνδα. Ο Navalny έχει ξεπεράσει το να είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που ουσιαστικά του απαγορεύεται να εμφανίζεται ή ακόμα και να αναφέρεται στην κρατική τηλεόραση και συζητείται τώρα ως ο υποτιθέμενος δράστης απάτης 16 εκατομμυρίων ρουβλίων. Αυτό ταιριάζει τέλεια στην κυνική πολιτική της Ρωσίας, στην οποία κάθε άτομο με πολιτικές φιλοδοξίες πρέπει να είναι διεφθαρμένο, όπως όλα τα υπόλοιπα.

Για όλους τους προφανείς φόβους που εμπνέει στους διαδρόμους της εξουσίας, ο Navalny τελικά δοκιμάζεται ως εθνικός πολιτικός και θα αγωνιστεί για να δημιουργήσει μια άμεση πρόκληση για τον Πούτιν. Πέρα από ορισμένες κοινοτοπίες, οι απόψεις του δεν είναι σαφώς καθορισμένες: η πλατφόρμα του χαρακτηρίζεται από μια αόριστη δέσμευση ". Να μην λένε ψέματα, να μην κλέβουν». Μια πρόσφατη δημοσκόπηση από το Κέντρο Levada έδειξε ότι το ποσοστό των Ρώσων ερωτηθέντων που γνώριζαν τον Navalny αυξήθηκε από 6% τον Απρίλιο του 2011 σε 37% τον Μάρτιο του 2013, ο αριθμός εκείνων που είναι έτοιμοι να τον στηρίξουν για πρόεδρο μειώθηκε από 33% σε 14%. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό έχει μια εξήγηση, δεδομένου ότι μόνο οι αφοσιωμένοι υποστηρικτές του τον γνώριζαν πριν από δύο χρόνια. Αλλά αν ο Navalny ελπίζει να αυξήσει τη δημοτικότητά του - και την εκλεξιμότητά του - δεν μπορεί απλώς να προβάλλει τον εαυτό του σε περισσότερους Ρώσους. Για τον Navalny και εκείνους που εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ αυτόν, η κακή φήμη είναι το εύκολο μέρος. Αυτό, αν μη τι άλλο, είναι το πλεονέκτημα του να γίνει η πιο φοβερή Νέμεσις του Κρεμλίνου.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139169/joshua-yaffa/alexei-navaln...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr