Ο Ναβάλνυ νίκησε παρά την ήττα του

Με τον καιρό, η παλιά λογική θα ανατραπεί: η χαμηλή προσέλευση θα βοηθά τους υποψηφίους της αντιπολίτευσης, των οποίων οι ψηφοφόροι έχουν κίνητρα για να πηγαίνουν στις κάλπες. Το Κρεμλίνο θα πρέπει να βρει κάποιο τρόπο να μην βασίζεται μόνο σε ένα παθητικό εκλογικό σώμα, αλλά να δημιουργήσει μια δική του ενεργητική εκλογική βάση. Και τούτη, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μπορεί να είναι η πιο σημαντική - και άβολη - συνέπεια για τις Αρχές από αυτήν την νέα πρωτόγονη απελευθέρωση.

Αφότου η ευρεία νοθεία στις εκλογές της Δούμας τον Δεκέμβριο του 2011 προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις – με τα επακόλουθα των οποίων εξακολουθεί να ασχολείται το Κρεμλίνο - οι αρχές είναι απίθανο να διακινδυνεύσουν να καταφύγουν σε κραυγαλέες μεθοδεύσεις στην καταμέτρηση των ψήφων, τουλάχιστον στη Μόσχα. Πράγματι, όπως μου είπε ο Grigory Melkonyants, ο εκτελεστικός διευθυντής τής Golos, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης επιθεώρησης των εκλογών, αν και «δεν μπορεί κανείς να πει ότι οι εκλογές ήταν απολύτως δίκαιες» λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων που δόθηκαν στον Σομπιάνιν, οι εκλογές τής Κυριακής έγιναν «χωρίς σοβαρές παρατυπίες». Ένας μεγάλος αριθμός ανεξάρτητων παρατηρητών κράτησε υπό έλεγχο τους δημοτικούς υπαλλήλους στις εκλογές, πρόσθεσε.

Αν και ο Ναβάλνυ ζήτησε νέα καταμέτρηση, φαίνεται ότι έχει ήδη αποδεχθεί την ήττα του – στο κάτω-κάτω, γι’ αυτόν, η αναμέτρηση για την δημαρχία ήταν πάντα ένα πεδίο δοκιμών για κάτι μεγαλύτερο. Γι’ αυτό, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε την εμφάνισή του στις συζητήσεις που μεταδόθηκαν στους τοπικούς σταθμούς τής Μόσχας για να μιλήσει τόσο για την κίνηση στους δρόμους ή τους λογαριασμούς των εταιρειών κοινής ωφέλειας, όσο και για προσωπικότητες όπως ο Arkady Rotenberg, ένας δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας ο οποίος ήταν κάποτε συναθλητής τού Πούτιν στο τζούντο, στην Αγία Πετρούπολη.

Σε ένα μεγάλο συλλαλητήριο στην πλατεία Bolotnaya το βράδυ της Δευτέρας, ο Ναβάλνυ είπε ότι θα μετατρέψει «τον πολιτικό μηχανισμό που έχουμε δημιουργήσει σε αυτές τις εκλογές σε μια ατμομηχανή» που θα δώσει τις πολιτικές μάχες «σε όλες τις πόλεις τής χώρας». Κανείς δεν είχε αυταπάτες, αλλά εκείνος έκανε τις τελικές του φιλοδοξίες ακόμη πιο σαφείς, λέγοντας ότι ο πραγματικός στόχος βρισκόταν στον ποταμό Μόσχοβα: το Κρεμλίνο.

Από την πλευρά του, το Κρεμλίνο φαίνεται να μην ξέρει τι να κάνει με τον Ναβάλνυ – ο χειρισμός για αυτόν ήταν ασταθής και χωρίς αυτοπεποίθηση. Τον Ιούλιο, ένα δικαστήριο στην πόλη Kirov δίκασε τον Ναβάλνυ για υπεξαίρεση σε μια δίκη με πολιτικά κίνητρα και τον καταδίκασε σε πέντε χρόνια φυλακή. Την επόμενη μέρα, σε μια στιγμή που κυριολεκτικά δεν έχει προηγούμενο στη νομολογία της εποχής Πούτιν, ο δικαστής τον απελευθέρωσε μετά την έφεση, παγιώνοντας τον ηρωικό του μύθο και αφήνοντάς τον να κατεβεί στις εκλογές για δήμαρχος της Μόσχας.

Ο Πούτιν δεν καταφέρνει καν να πει δημοσίως το όνομα του Ναβάλνυ, προφανώς φοβούμενος ότι θα τον αναγάγει σε κακό πνεύμα, και αναφέρεται σε αυτόν ως «αυτός ο κύριος» ή αν τον ρωτούν, «το πρόσωπο αυτό που αναφέρατε». Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο βουλευτής από το υπέρ τού Κρεμλίνου κόμμα «Ενωμένη Ρωσία», μου είπε κουνώντας το κεφάλι του ότι δεν ήξερε τι άλλο κάνουν οι Αρχές με την συγκεχυμένη στρατηγική τους για τον Ναβάλνυ, εκτός από «απλά να δημιουργούν μια βιογραφία για αυτόν».

Γι’ αυτό η άνοδος του Ναβάλνυ είναι ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη επιτυχία και η μεγαλύτερη αδυναμία τής ρωσικής αντιπολίτευσης. Οι αρετές του είναι προφανείς: είναι ισχυρός και γοητευτικός και σαφώς έχει το χάρισμα για την πολιτική. Δεν είναι δύσκολο να τον φανταστεί κανείς να αγωνίζεται κάποτε για την προεδρία. Αλλά το γεγονός ότι όλη η ενέργεια και ο ενθουσιασμός που ξέσπασε ανοικτά το 2011 και το 2012 έχει, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, δημιουργήσει τον Ναβάλνυ και μόνο τον Ναβάλνυ, δεν είναι κάτι το ιδανικό.

Μια πραγματική αλλαγή θα απαιτήσει κομματικές δομές με λειτουργικές γραφειοκρατίες που δεν θα εξαρτώνται από την ικανότητα ενός ατόμου να προσελκύσει το πλήθος, αλλά από την δυναμική σε όλη τη χώρα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο, δεδομένου ότι ο Ναβάλνυ θα μπορούσε κάλλιστα να σταλεί πίσω στην φυλακή αφότου συνεχιστεί η διαδικασία των εφέσεών του.

Σε τοπικό επίπεδο, άλλοι ηγέτες και κινήματα αναδύονται. Ο Evgeny Roizman, ένας ζωηρός, κατά καιρούς σκληρός πολέμιος των ναρκωτικών, με δεσμούς με την αντιπολίτευση, εξελέγη δήμαρχος της Yekaterinburg, της τέταρτης μεγαλύτερης πόλης τής Ρωσίας. Άλλες εκλογικές αναμετρήσεις σε όλη τη χώρα έκαναν ανεξάρτητες πολιτικές προσωπικότητες να αναλάβουν αξιώματα ή έδρες σε περιφερειακά νομοθετικά σώματα. Η μοναδική στο είδος της εκστρατεία τού Ναβάλνυ δεν θα παραμείνει ως τέτοια για πολύ. Οι εκλογές για τη Δούμα τής πόλης τής Μόσχας θα πραγματοποιηθούν το επόμενο έτος και θα ακολουθήσει μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία σε εθνικό επίπεδο, το 2016.

Φυσικά, ο Ναβάλνυ ηττήθηκε, και είναι πολύ πιθανό οι υποστηρικτές του να χάσουν την ενέργεια και το ενδιαφέρον τους καθώς η συγκίνηση από τις μάχες τού παρελθόντος θα εξασθενεί και η νέα θητεία τού Σομπιάνιν θα παίρνει σάρκα και οστά. Τούτο ίσως να είναι το σημείο που η ρωσική αντιπολίτευση έχει βρεθεί πιο κοντά σε εκλογική επιτυχία μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα - αλλά ακόμα δεν είναι νίκη. Παρ’ όλα αυτά, η αίσθηση που μένει είναι ότι ακόμα κι αν το Κρεμλίνο κατορθώνει να ρίχνει γροθιά μετά την γροθιά, κερδίζοντας κάθε γύρο «στα σημεία», κατά κάποιο τρόπο ο αγώνας δεν προχωρά όπως θα τον ήθελε.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139915/joshua-yaffa/navalnys-vict...