Έξυπνη Ανάπτυξη

Η εκπαιδευτική πολιτική τής κυβέρνησης ήταν εξίσου αναποτελεσματική. Οι τοπικές κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν αναλάβει την ευθύνη για την βασική εκπαίδευση, δεν ήταν σε θέση να επενδύσουν επαρκώς στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Υπήρξε ελάχιστη προσπάθεια για τον καθορισμό των προσόντων διδασκαλίας ή για την παροχή επαρκούς κατάρτισης και έτσι η συνολική ποιότητα της διδασκαλίας έχει μειωθεί. Σήμερα, πάνω από 10%του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι. Ακόμη και με την πρόσφατη δέσμευση της Ρούσεφ για αύξηση της χρηματοδότησης για την εκπαίδευση, ορισμένοι ανησυχούν ότι το εργατικό δυναμικό τής Βραζιλίας σύντομα δεν θα διαθέτει τις τεχνικές δεξιότητες [17] που απαιτούνται για να διαχειρίζεται την οικονομία τής χώρας.

Εν όψει όλων αυτών των προκλήσεων, η κοινωνία των πολιτών έχει γίνει όλο και πιο θυμωμένη [18] επειδή η κυβέρνησή της επικεντρώνεται στην παροχή βοήθειας στο εξωτερικό όταν η ανάγκη στο εσωτερικό είναι τόσο μεγάλη.

Η Ρωσία, εν τω μεταξύ, έχει τους δικούς της δαίμονες στην υγεία. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση παρέχει καθολική ασφάλιση υγείας, οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν από 7,1% του ΑΕΠ το 1997 στο 6,2% το 2011. Και τον περασμένο Ιανουάριο, η διοίκηση Πούτιν αποφάσισε τη μείωση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού για την υγεία - περίθαλψη ακόμη περισσότερο [19]. Ο λόγος : αύξηση των στρατιωτικών δαπανών [20]. Ωστόσο, οι πολίτες ήδη δεν έχουν πρόσβαση σε βασικά φάρμακα [21] και οι γιατροί συχνά απαιτούν «φακελάκια» [22] με αντάλλαγμα φροντίδα (αυτό μπορεί να οφείλεται στους μηδαμινούς μισθούς των γιατρών των 300 δολαρίων [ 23] το μήνα). Δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ρωσική υγεία παραμένει φτωχή. Το προσδόκιμο ζωής των ενηλίκων είναι πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο τού ΟΟΣΑ, στα 64 έτη για τους άνδρες και στα 76 για τις γυναίκες. Οι καρδιακές παθήσεις και ο καρκίνος είναι σε άνοδο, όπως και το HIV / AIDS και η φυματίωση.

Η Μόσχα έχει επίσης αποτύχει να επενδύσει στην εκπαίδευση. Μεγαλόστομες δηλώσεις για νέα χρηματοδοτικά σχήματα αφορούν περισσότερο στην ανάπτυξη των δημοσίων σχέσεων της κυβέρνησης παρά στην αειφόρο ανάπτυξη. Αν και οι ομοσπονδιακές δαπάνες για την εκπαίδευση αυξήθηκαν σταδιακά [24], η διοίκηση Πούτιν αποφάσισε να τις μειώσει. Για άλλη μια φορά, οι περικοπές έγιναν στο όνομα των στρατιωτικών δαπανών. Η Ρωσία θα πρέπει να έχει άλλες προτεραιότητες. Αν η ποιότητα της ρωσικής εκπαίδευσης [25] δεν βελτιωθεί, αν οι καθηγητές δεν ενθαρρύνουν τους μαθητές να ασχοληθούν με σημαντικά αντικείμενα σπουδών, όπως τα μαθηματικά (μια μικρή μειοψηφία των νεο-εισακτέων στα κολλέγια σκοπεύει να το πράξει), και αν τα πανεπιστήμια δεν εκπαιδεύουν τους μαθητές ώστε να μπορούν να εργαστούν στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, η Ρωσία θα δει την ανταγωνιστικότητα του εργατικού δυναμικού της να μειώνεται [25]. Και τούτο, ακολουθώντας μια συνολική μείωση του πληθυσμού, αποτελεί μια τρομακτική προοπτική.

Όπως και στη Βραζιλία, η ρωσική κοινωνία των πολιτών όλο και αποθαρρύνεται με την συνεχή επικέντρωση της κυβέρνησης στην παροχή εξωτερικής βοήθειας. Σε δημοσκόπηση του 2010 του Κέντρου Levada [26], για παράδειγμα, το 66% των Ρώσων πίστευαν ότι, λόγω των συνεχιζόμενων εγχώριων αναγκών και οικονομικών προκλήσεων, η κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να αυξάνει την εξωτερική βοήθεια. Το 82% πίστευαν ότι η Ρωσία θα πρέπει να ασχολείται περισσότερο με τα εσωτερικά προβλήματά της από ό, τι με την παροχή βοήθειας στο εξωτερικό.

Στην Ινδία, επίσης, η κοινωνική ανάπτυξη ερχόταν δεύτερη. Η Ινδία δαπανά περίπου 1,2% του ΑΕΠ της για την υγειονομική περίθαλψη [27]. Οι ομοσπονδιακές δαπάνες για τις νοσοκομειακές υποδομές έχουν μειωθεί και περίπου το 69% των Κέντρων Πρωτοβάθμιας Υγείας της χώρας, των κρατικών κλινικών γενικής περίθαλψης και μικρές χειρουργικές επεμβάσεις, έχουν μόνο ένα κρεβάτι. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι πολίτες είτε έχουν πληρώσει για τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης από την τσέπη τους είτε έχουν αγοράσει ιδιωτική ασφάλιση υγείας. Παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και εξαγωγείς γενόσημων φαρμάκων στον κόσμο, οι Ινδοί έχουν μικρότερη πρόσβαση σε βασικά φάρμακα [28] από ό, τι σχεδόν οποιοδήποτε άλλο έθνος.

Η εκπαιδευτική πολιτική επίσης υστερεί. Οι κρατικές δαπάνες αυξήθηκαν οριακά από το 10% των συνολικών κρατικών δαπανών το 2009 σε 11% το 2011 [29]. Ωστόσο, η αύξηση των δαπανών δεν έχει συμβαδίσει με την αυξανόμενη τοπική ζήτηση. Τα σχολεία συχνά δεν διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές, όπως γραφεία και μαυροπίνακες [30]. Περίπου το 89% των σχολείων δεν έχουν τουαλέτες και το 59% είναι χωρίς πόσιμο νερό [31]. Υπάρχει σημαντική έλλειψη ειδικευμένων εκπαιδευτικών και μόνο το ένα τέταρτο των εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία εμφανίζονται για εργασία σε τακτική βάση. Το ποσοστό αλφαβητισμού των ενηλίκων εξακολουθεί να είναι χαμηλό, μόνο 73% το 2011 [32], και περίπου το 70% του πληθυσμού [33] δεν έχει καμία άλλη εκπαίδευση πέρα από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Λόγω αυτών των προκλήσεων, η κυβέρνηση δυσκολεύτηκε να συγκεντρώσει πολιτική βούληση για την αύξηση της διεθνούς βοήθειας. Αλλά παρ' όλα αυτά θέλει να χρησιμοποιήσει την εξωτερική βοήθεια για να ενισχύσει την εικόνα της ως παγκόσμια δύναμη. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση έχει επίσης αποφασίσει να απέχει από την λήψη οποιασδήποτε εξωτερικής βοήθειας από την βρετανική κυβέρνηση, παρά την αύξηση των ποσοστών τής φτώχειας και της ανισότητας στην χώρα.