Η καλύτερη ελπίδα τής Ουκρανίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η καλύτερη ελπίδα τής Ουκρανίας

Πώς οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να αποτελέσουν άμυνα απέναντι σε ρωσική παρέμβαση

Τρίτον, οι μαζικές εξεγέρσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνη δουλειά και για τους συμμετέχοντες σε αυτές όσο και για τις κυβερνήσεις. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αντιδρούν στις επαναστατικές απειλές προσπαθώντας να τις συντρίψουν, όπως προσπάθησε να κάνει ο ανατραπείς πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Η καταστολή συχνά πετυχαίνει, ειδικά όταν η κυβέρνηση είναι γεμάτη με μετρητά για να πληρώνει τις δυνάμεις ασφαλείας της. Με την εξαίρεση της Λιβύης, ήταν τα κράτη με έλλειμμα δημοσιονομικών πόρων που αντιμετώπιζαν τη μεγαλύτερη απειλή από την Αραβική Άνοιξη. Τη απουσία αναγκαίων πόρων για καταστολή, οι κυβερνήσεις πρέπει να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των διαδηλωτών, να χορηγούν ελευθερίες και να ανοίγουν την πολιτική διαδικασία, αλλιώς ρισκάρουν να εκδιωχθούν. Η Ουκρανία έχει σχετικά λίγους φυσικούς πόρους, έτσι, τη απουσία μιας μαζικής έγχυσης βοήθειας, η κυβέρνηση της Ουκρανίας πρέπει να ανταποκριθεί στον λαό της.

ΟΧΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ

Η συσσώρευση των προβλημάτων στην Ουκρανία δημιουργεί μια ευκαιρία για τους Ουκρανούς ηγέτες, την οποία μπορεί να αρπάξουν εάν ακολουθήσουν τις δημοκρατικές βέλτιστες πρακτικές. Ο πραγματικός εκδημοκρατισμός προκύπτει από μια ανεξάρτητη ελευθεροτυπία, την ελευθερία τού λόγου, την ελευθερία τού συνέρχεσθαι, ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα, και, λιγότερο κρίσιμο, μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα και έναν έλεγχο των «βιβλίων» τής κυβέρνησης. Οι τρείς πρώτες ελευθερίες διευκολύνουν τον συντονισμό των απλών πολιτών ώστε να κάνουν την συλλογική δυσαρέσκεια τους γνωστή στην κυβέρνηση. Αυτές οι βασικές «ελευθερίες συντονισμού» είναι απαραίτητες για να κρατηθεί μια κυβέρνηση σε λογοδοσία και είναι εύκολο να εφαρμοστούν. Πράγματι, το να τις εμποδίζει κανείς είναι το δαπανηρό - η έλλειψη αυτών των ελευθεριών είναι πιθανότατο να προκαλέσει διαμαρτυρίες.

Ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα, εν τω μεταξύ, διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι η υπόσχεση της κυβέρνησης για βασικές ελευθερίες είναι αξιόπιστη. Για παράδειγμα, τα συντάγματα της Κίνας, της Βόρειας Κορέας και της Ουκρανίας εγγυώνται τις «ελευθερίες τού συντονισμού», αλλά όλες αυτές οι χώρες δεν διαθέτουν ανεξάρτητες δικαστικές Αρχές για την προστασία τους. Οι ανεξάρτητες δικαστικές Αρχές απαιτούν δικαστές των οποίων η εξειδίκευση να είναι στο νόμο και όχι στο να μοιράζουν πολιτικά ρουσφέτια, και των οποίων η θητεία δεν πηγαίνει ανάλογα με τα καπρίτσια ή την επιθυμία των πολιτικών ηγετών. Η βέλτιστη πρακτική απαιτεί πιο μακροπρόθεσμους δικαστικούς διορισμούς από τον χρόνο που εκείνοι οι οποίοι διορίζουν ή επιλέγουν δικαστές μπορεί να περιμένουν ότι θα βρίσκονται στην εξουσία.

Η ίδια λογική ισχύει και για τις κεντρικές τράπεζες. Οι ηγέτες το βρίσκουν δύσκολο να αντισταθούν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν την οικονομία σε σύντομο χρονικό διάστημα για πολιτικό κέρδος. Αν μπορούν, χειραγωγούν την προσφορά χρήματος για να διευρύνουν την πολιτική τους στήριξη. Οι ανεξάρτητοι τραπεζίτες έχουν μια πιο μακροπρόθεσμη οπτική περί οικονομικής ευημερίας. Η ανεξαρτησία τής κεντρικής τράπεζας είναι επομένως ιδιαίτερα πολύτιμη, αλλά είναι λιγότερο κρίσιμη από ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα, διότι η με πολιτικά κίνητρα οικονομική χειραγώγηση διαλύεται σταδιακά κάτω από το βάρος τής δικής της ανεπάρκειας, φέρνοντας την οικονομία σε δεινή κατάσταση και αυξανόμενη πίεση για πολιτική αλλαγή.

Ένας ανεξάρτητος έλεγχος των οικονομικών τής κυβέρνησης θέτει τις βάσεις για διαφανή διακυβέρνηση. Αμνηστία θα έπρεπε να ακολουθεί τον πρώτο έλεγχο για τα πρόσωπα που έχουν εμπλακεί στο παρελθόν σε πρακτικές διαφθοράς. Ένας τρόπος για να ωθηθούν οι αξιωματούχοι να κυβερνούν για λογαριασμό τού λαού είναι να αποκαλύπτονται τα παράπτωματά τους, να συγχωρούνται μια φορά, και στην συνέχεια να τους δίνονται τα μέσα για να απομακρύνουν οποιονδήποτε στο μέλλον κριθεί ένοχος για διαφθορά.

Η ελευθερία τού λόγου, η ελεύθερη συνέλευση, και η ελευθερία τού Τύπου είναι ουσιαστικά ανέξοδες στο να παρέχονται και στο να ενισχύουν τους ανθρώπους να κρατούν σε λογοδοσία την κυβέρνηση. Μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη καθώς και μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα περιορίζουν περαιτέρω την ικανότητα μιας κυβέρνησης να παρακάμπτει τους πολίτες. Όλες αυτές οι ελευθερίες και οι εγγυήσεις κάνουν πιο δύσκολο στην κυβέρνηση το να παραμείνει στην εξουσία, οπότε μπορούμε να περιμένουμε ότι οι πολιτικοί τής Ουκρανίας θα αντισταθούν στην ταχεία εφαρμογή τους. Κατά πάσα πιθανότητα θα υποστηρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές πρέπει να περιμένουν έως ότου ξεφουσκώσει η κρίση. Μια τέτοια απροθυμία μπορεί να βοηθήσει τους πολιτικούς, αλλά δεν θα βοηθήσει τον ουκρανικό λαό. Κάνοντας την οικονομική ανακούφιση να εξαρτάται από τις μεταρρυθμίσεις, η ηγεσία θα πρέπει να βρει την εφαρμογή των αλλαγών πιο ελκυστική από ό, τι να συνεχίζει να πηγαίνει μετωπικά με την μαζική εξέγερση και την απειλή τής οικονομικής κατάρρευσης.

Απούσα από τον κατάλογο των βέλτιστων πρακτικών είναι η ιδέα ότι μια χώρα πρέπει να διεξάγει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Αν και είναι πολύ επιθυμητές, οι ελεύθερες και δίκαιες εκλογές δεν είναι ούτε αναγκαίες ούτε επαρκείς για τον εκδημοκρατισμό. Δείτε το Χονγκ Κονγκ. Για το μεγαλύτερο μέρος τής ιστορίας του ως βρετανικό έδαφος, το Χονγκ Κονγκ δεν είχε καθόλου εκλογές, αλλά διοικείτο με διαφανή, υπεύθυνο τρόπο που προστάτευε τις ελευθερίες των πολιτών του, εγγυημένες από ένα ανεξάρτητο δικαστικό σώμα.