Άσκοπη τιμωρία

Ίσως το πιο ανησυχητικό είναι το κόστος για την ιαπωνική οικονομική ευημερία και την ασφάλεια του ενεργειακού της εφοδιασμού. Η χώρα είναι ήδη σε δύσκολη θέση• Η οικονομία της αγωνίζεται να πάρει ώθηση, ενώ η κυβέρνηση Abe αντιμετωπίζει δύσκολα προβλήματα εγχωρίως, συμπεριλαμβανομένης της επανερμηνείας του ειρηνιστικού συντάγματος της χώρας, της επαναλειτουργίας των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ενέργειας, της αύξησης του φόρου κατανάλωσης για να χαλιναγωγηθεί το δημόσιο χρέος και της συνέχισης των διαρθρωτικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων για να χαλιναγωγηθούν τα ισχυρά ειδικά συμφέροντα στην Ιαπωνία. Επιπλέον, το ενεργειακό μέλλον της είναι αβέβαιο. Η Ιαπωνία εισάγει [9] πάνω από το 90% της ενέργειάς της και χρησιμοποιεί εισαγόμενο υγροποιημένο φυσικό αέριο (liquefied natural gas, LNG) για να καλύψει το ήμισυ των ηλεκτρικών ενεργειακών αναγκών της.

Η Ρωσία θα μπορούσε να βοηθήσει. Περίπου το 10% τού LNG τής Ιαπωνίας προέρχεται από την Ρωσία, μαζί με καθόλου αμελητέες ποσότητες ρωσικού πετρελαίου και άνθρακα. Το Τόκιο είναι πρόθυμο να αγοράζει σημαντικές ποσότητες από τις νέες εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου από κοιτάσματα της Σιβηρίας και της ρωσικής Αρκτικής τα επόμενα χρόνια. Το ρωσικό φυσικό αέριο είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για την Ιαπωνία, λόγω της γεωγραφικής εγγύτητάς της, τις δυνητικά μεγάλες ποσότητες που υπάρχουν και την μεγαλύτερη ποικιλία προμηθευτών που θα φέρει στο ενεργειακό χαρτοφυλάκιο της Ιαπωνίας.

Ωστόσο, ένα σημαντικά ισχυρότερο καθεστώς κυρώσεων κατά της Ρωσίας από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ακόμη και χωρίς εκτεταμένη συμμετοχή των Ιαπώνων (αλλά σίγουρα με αυτούς), θα κάνει έναν από τους πιο σημαντικούς συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών λιγότερο πλούσιο και λιγότερο ασφαλή. Επιπλέον, εάν στο μέλλον οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας στοχεύσουν τον τομέα τού φυσικού αερίου της, οι πελάτες τής Ρωσίας στην Ιαπωνία και την υπόλοιπη Ανατολική Ασία, καθώς και στην Ευρώπη, θα πληρώσουν βαρύ τίμημα.

Αυτά δεν είναι, όμως, μόνο για την οικονομία. Στην Ασία, η απομόνωση της Ρωσίας από τους εταίρους των ΗΠΑ έρχεται επίσης σε αντίθεση με βασικά συμφέροντα της ασφάλειας των ΗΠΑ στην περιοχή. Η κυβέρνηση Ομπάμα προσπάθησε να βάλει μια σφήνα ανάμεσα στην Μόσχα και το Πεκίνο - για παράδειγμα, πιέζοντας την Κίνα να μην υποστηρίξει την Ρωσία στο Συμβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ - για να αποτρέψει το ενδεχόμενο η κρίση τής Ουκρανίας να οδηγήσει σε στενότερους δεσμούς μεταξύ των δύο δυνάμεων. Πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια, δεδομένου ότι μια τέτοια συνεργασία θα περιέπλεκε σχεδόν με βεβαιότητα τους αμερικανικούς στόχους σχεδόν σε κάθε πεδίο τής εξωτερικής πολιτικής, όπως στο Αφγανιστάν, στο Ιράν, στην Βόρεια Κορέα, στην Συρία, στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, στην κλιματική αλλαγή και στην μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.

Αλλά, ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί μια τέτοια έκβαση δεν είναι να εξαναγκαστεί ή να δελεαστεί η Κίνα να απομακρυνθεί από την Ρωσία (μια μάλλον μάταιη προσπάθεια), αλλά να εξασφαλιστεί, αντιθέτως, ότι η Ρωσία θα έχει ακόμη καλύτερες σχέσεις με τις άλλες χώρες τής Ασίας - την Ινδία, την Ιαπωνία και το Βιετνάμ – που βλέπουν την Κίνα ως μια πιθανή απειλή. Η Ουάσιγκτον πρέπει να θυμάται ότι οι διαφοροποιημένες συνεργασίες τής Ρωσίας στην Ασία είναι ένας σημαντικός παράγοντας πρόληψης μεγαλύτερης σύμπραξης μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου, ιδιαίτερα σε κρίσιμα θέματα ασφαλείας στην Ασία που επηρεάζουν άμεσα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να υποστηρίξουν την διατήρηση αυτών των σχέσεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να επιχειρήσουν να περιορίσουν την συμμετοχή τής Ρωσίας σε κορυφαίους πολυμερείς θεσμούς πολιτικής και ασφάλειας της Ασίας, όπως την Σύνοδο Κορυφής τής Ανατολικής Ασίας (East Asia Summit) και την Σύνοδο «συν» των υπουργών Άμυνας τού ASEAN, ένα φόρουμ για τους υπουργούς τού ASEAN και οκτώ από τους διαλογικούς εταίρους τους για να συζητούν θέματα άμυνας και ασφάλειας.

Παρά το γεγονός ότι οι σχέσεις Ρωσίας-Κίνας είναι σε μεγάλο βαθμό συναλλακτικές και ορίζονται από ανταγωνιστικά συμφέροντα και αμοιβαία δυσπιστία, οι χώρες έχουν επίσης αποδείξει ότι μπορούν να συνεργάζονται όταν δεν έχουν πουθενά αλλού να στραφούν, κάτι που φάνηκε πιο πρόσφατα από την απόφασή τους να υπογράψουν μια συμφωνία φυσικού αερίου ύψους 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων [10].

Αν η κρίση βαθύνει στην Ουκρανία, θα εξαρτηθεί από την κυβέρνηση Ομπάμα να ακολουθήσει μια πολιτική που να τιμωρεί την Ρωσία, αλλά επίσης να αντιμετωπίζει άμεσα τις επιβλαβείς συνέπειες της περαιτέρω απομόνωσής της. Αυτό θα απαιτήσει την επέκταση των αμερικανικών προσπαθειών να στηρίξουν την οικονομική και ενεργειακή ασφάλεια της ανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένης της οριστικοποίησης της συμφωνίας Trans-Pacific Partnership και της επίσπευσης των εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η ανάληψη ενεργειών που αποκόπτουν τους δεσμούς μεταξύ της Ρωσίας και των εταίρων της στην Ασία προκαλεί την αναδιάταξη της ασιατικής ισορροπίας δυνάμεων εις βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν υπάρχει κανείς που να εκτιμά ότι μια ασθενέστερη Ιαπωνία και ισχυρότερες σινο-ρωσικές σχέσεις θα ήταν κάτι καλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141915/ely-ratner-and-elizabeth-r...