Κρίση νομιμοποίησης στην Λιβύη | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Κρίση νομιμοποίησης στην Λιβύη

Ο κίνδυνος της επιλογής στρατοπέδου στο μετα-κανταφικό χάος

Ο σχηματισμός τής κυβέρνησης Hassi - ο οποίος κατέδειξε τις διαφωνίες πάνω στις απαιτήσεις τής συμμαχίας και των εκπροσώπων στις διαπραγματεύσεις και το αν πρέπει να διαπραγματευτούν καν - ήταν μια από τις πολλές ενδείξεις ρωγμών εντός τής συμμαχίας «Αυγή». Αυτές οι ρωγμές έχουν εμφανιστεί μεταξύ των σκληροπυρηνικών και των μετριοπαθών εντός τού στρατοπέδου «Αυγή», καθώς και μεταξύ των πολιτικών τακτικιστών και των στρατιωτικών ηγετών στην στρατιωτική επίθεση. Έχουν επίσης φανεί από τα αντικρουόμενα μηνύματα του στρατοπέδου τής «Αυγής» στις συνομιλίες με την μεσολάβηση του ΟΗΕ, με ορισμένους εκπροσώπους τής «Αυγής» να απορρίπτουν τον διάλογο. Αυτές οι ρήξεις καθιστούν πιο δύσκολο να έρθουν όλοι οι σχετικοί παίκτες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά επίσης καταργούν την πιθανότητα ανακατατάξεων που θα επιτρέψει στους μετριοπαθείς και στα δύο στρατόπεδα να καταλήξουν σε μια συμφωνία.

Για να φέρουν τις δύο πλευρές μαζί, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η διεθνής κοινότητα πρέπει να επιβάλουν την απαγόρευση κακόβουλης επέμβασης εξωτερικών δυνάμεων στην γκρεμισμένη πολιτική τής Λιβύης. Οι περιφερειακές αντιπαλότητες που επιδείνωσαν τις διαιρέσεις τής χώρας έχουν μακρά ιστορία που χρονολογείται από την επανάσταση της Λιβύης το 2011 - ιδιαίτερα μεταξύ του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που έχουν υποστηρίξει τις φατρίες των ισλαμιστών και των ζιντανιτών, αντίστοιχα. Οι αεροπορικές επιδρομές τού Αυγούστου στις θέσεις τής Αυγής» από αεροσκάφη των ΗΑΕ που πετούσαν από την Αίγυπτο δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος και πιθανότατα ώθησαν το Κατάρ, ενδεχομένως ενεργώντας από κοινού με την Τουρκία και το Σουδάν, να αυξήσουν την στήριξή τους στην συμμαχία τής «Αυγής».

Στις 22 Σεπτεμβρίου, ένα κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε από 13 χώρες - συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, του Κατάρ, της Τουρκίας, και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων - υποσχέθηκε μια πολιτική μη παρέμβασης στις υποθέσεις τής Λιβύης. Παρότι ενθαρρυντικές, τέτοιες υποσχέσεις έχουν γίνει και παλαιότερα, απλώς για να αθετηθούν μέσω των παράνομων και δύσκολο να ελεγχθούν καναλιών διοχέτευσης κεφαλαίων και όπλων σε παραστρατιωτικές οργανώσεις. Για να σημειώσει πρόοδο η Λιβύη, αυτή η τελευταία υπόσχεση πρέπει να τηρηθεί - και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η ΕΕ και η διεθνής κοινότητα πρέπει να διασφαλίσουν ότι θα γίνει έτσι. Θα πρέπει επίσης να κάνουν περισσότερα για να επιβάλλουν το εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών για την Λιβύη, συμπεριλαμβανομένων των όπλων που παραδίδονται στην επίσημα αναγνωρισμένη κυβέρνηση στο Τομπρούκ. Η αποτελεσματική διπλωματία θα είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της πολιτικής αυτής, ειδικά όταν πρόκειται για τον περιορισμό τού λαθρεμπορίου όπλων μέσω της Αιγύπτου.

Εάν στερηθούν της περιφερειακής υποστήριξης, οι φατρίες τής Λιβύης θα πρέπει να εξαρτηθούν αποκλειστικά από τους εγχώριους οικονομικούς πόρους. Εδώ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία τού λιβυκού κράτους ως μόχλευση για να φέρουν τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Επί του παρόντος, οι δύο πλευρές στην σύγκρουση ελπίζουν είτε να αρπάξουν είτε να μοιράσουν την Κεντρική Τράπεζα και την NOC προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις συνεχιζόμενες στρατιωτικές εκστρατείες τους. Αν τα Ηνωμένα Έθνη διευρύνουν τις υφιστάμενες κυρώσεις ώστε να παγώσουν τα περιουσιακά στοιχεία των ιδρυμάτων αυτών, οι δύο πλευρές τελικά θα αναγνωρίσουν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να συμβιβαστούν. Φυσικά, ένα συνολικό πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων δεν είναι συμβατό με την υπάρχουσα διεθνή αναγνώριση των υπολειμμάτων τού HOR ως την νόμιμη εξουσία: Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δηλώσει ότι θα αρνηθεί μια τέτοια αναγνώριση μέχρι αυτοί που μποϊκοτάρουν ή δεν παρουσιάζονται στο κοινοβούλιο, να συμφωνήσουν να επιστρέψουν. Αυτό θα παράσχει περαιτέρω ενθάρρυνση και στις δύο πλευρές για να καταρτίσουν γρήγορα μια συμφωνία.

Το ξεπέρασμα της παρούσας σύγκρουσης θα απαιτήσει πρώτα τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης βασισμένη στην κατανομή τής εξουσίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν οι εξωτερικοί παίκτες δεν πέσουν στην παγίδα τής νομιμότητας που έχουν στήσει τα συγκρουόμενα μέρη τής Λιβύης. Το να τεθεί η αναγνώριση των θεσμών τού Τομπρούκ υπό την προϋπόθεση του πολιτικού συμβιβασμού, δεν συνεπάγεται με κανένα τρόπο παραχώρηση προς την κυβέρνηση Hassi: Η διεθνής κοινότητα δικαίως έχει τονίσει ότι θα αρνηθεί να αναγνωρίσει παράλληλες κυβερνήσεις. Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να αναγνωριστεί, ωστόσο, είναι ότι τα θεσμικά όργανα του Τομπρούκ στην παρούσα στιγμή αντιπροσωπεύουν λίγα περισσότερα από την μια πλευρά σε μια φαύλη, συνεχιζόμενη σύγκρουση.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/142138/frederic-wehrey-and-wolfra...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr