Ευρώπη-Φρούριο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ευρώπη-Φρούριο

Πίσω από την μεταναστευτική κρίση της ηπείρου

Κατά την συνάντηση αυτή, οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να τριπλασιάσουν τους πόρους το 2015 και το 2016 για τις επιχειρήσεις Τρίτων και Ποσειδών με σκοπό να «αυξηθούν οι δυνατότητες αναζήτησης και διάσωσης στο πλαίσιο της εξουσιοδότησης της Frontex». Αν και αυτό είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση -κάτι που ήταν σχεδόν αδιανόητο πριν από λίγες μόλις εβδομάδες- το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης άστοχα στοιχεία. Για παράδειγμα, το σχέδιο για την διεξαγωγή «χειρουργικών επεμβάσεων» εναντίον των λαθρεμπόρων στην Λιβύη είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Ακόμη και αν υπήρχε η δυνατότητα εντοπισμού τυχόν ουσιαστικών στόχων, οι επιχειρήσεις αυτές θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο τις ζωές των μεταναστών και των προσφύγων που βρίσκονται ήδη στα χέρια των λαθρεμπόρων. Επιπλέον, οι έξωθεν παρεμβάσεις στην Λιβύη θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την χώρα, γεγονός που θα κατάφερνε μόνο να αυξήσει τον αριθμό των ανθρώπων που επιδιώκουν να ζητήσουν άσυλο από την Ευρώπη.

Η επιτυχία του κάθε προγράμματος θα εξαρτηθεί από την συνεργασία των ευρωπαϊκών χωρών. Επί χρόνια, η βόρεια και η νότια Ευρώπη είναι διασπασμένες εξαιτίας της κρίσης του ευρώ, με τους τσιγκούνηδες Βόρειους να κατηγορούν τους ακόλαστους Νότιους. Οι νότιες κυβερνήσεις έχουν εκλιπαρήσει τον Βορρά για υποστήριξη, αλλά οι βόρειες χώρες αρνήθηκαν να αναλάβουν την ευθύνη για τα χρέη που προέκυψαν από κράτη που δεν τα εμπιστεύονται. Στην μεταναστευτική κρίση, ωστόσο, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Η νότια Ευρώπη είναι εκείνη που δείχνει αρετή και ανεκτικότητα, ενώ η βόρεια Ευρώπη φαίνεται να παραμελεί τον ρόλο της, παρά το γεγονός ότι χώρες όπως η Γερμανία και η Σουηδία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό αιτήσεων για άσυλο. Ίσως δεν είναι ιδιαίτερα ακραίο να προτείνει κανείς ότι το χάσμα Βορρά-Νότου σε ό, τι αφορά το ζήτημα της υποδοχής των προσφύγων θα μπορούσε να ξεπεραστεί με μια «μεταστροφή» της κρίσης του ευρώ, επιτρέποντας, για παράδειγμα, στις χώρες της νότιας Ευρώπης να αντισταθμίσουν το κόστος διαχείρισης της μετανάστευσης από τους στόχους τους για μείωση του ελλείμματος.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ειρήνη στην Ευρώπη εγκαθιδρύθηκε με βάση την ασάφεια των εθνικών συνόρων. Από το Σχέδιο Μάρσαλ και μετά, το άνοιγμα των συνόρων –αντί να ορθώσει εμπόδια- υπήρξε η επαναστατική οδός της Ευρώπης προς την ασφάλεια. Αν η Μεσόγειος αποτελέσει και πάλι το «μαλακό υπογάστριο» της ηπείρου, αυτό δεν θα οφείλεται μόνο στην ανικανότητα της Ευρώπης να αποφασίσει αν θα επιτρέψει την πρόσβαση των καραβιών όσων αναζητούν καταφύγιο στις ακτές της. Θα οφείλεται στην αλλαγή που θα επιφέρουν οι άποροι επίδοξοι μετανάστες στον θεμελιώδη σύνδεσμο που βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιδέας: Σε αυτές τις αναποδογυρισμένες βάρκες, η Ευρώπη έχασε τον εαυτό της.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/western-europe/2015-04-29/fortre...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/subscribe?ban=APWMX

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr