Πώς οικοδομείται μια συμμαχία

Σε αυτή την επόμενη φάση της αμερικανο-ινδικής συνεργασίας, η Ινδία, η κορυφαία εισαγωγέας όπλων παγκοσμίως [17], ψάχνει για οδούς προς μεγαλύτερη αυτοδυναμία στην κατασκευή δικού της αμυντικού εξοπλισμού, ή ιθαγενοποίηση της άμυνάς της, όπως λέγεται. Το να είναι σε θέση κάποιος να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τα δικά του όπλα έχει προφανή οφέλη, αλλά είναι όλο και πιο απομακρυσμένη δυνατότητα για τις αναπτυσσόμενες χώρες, λόγω του κεφαλαίου και της τεχνικής εξειδίκευσης που απαιτείται.

Η επόμενη καλύτερη επιλογή, λοιπόν, είναι η κοινή ανάπτυξη, στην οποία δύο ή περισσότερες χώρες συμμετέχουν στην έρευνα και την ανάπτυξη καινοτόμων αμυντικών ειδών. Όλες οι χώρες που συμμετέχουν διατηρούν κάποια ιδιοκτησία επί της τεχνολογίας που παράγεται, αλλά μπορούν να μοιραστούν το κόστος της έρευνας και τα κέρδη από τις πωλήσεις. Η συν-ανάπτυξη συνήθως δεν συνεπάγεται την μεταφορά της τεχνολογίας από την μια χώρα στην άλλη, επειδή το τελικό προϊόν συνήθως περιλαμβάνει νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε και παράγεται καθ’ όλη την διάρκεια της συνεργασίας. Οι ρυθμίσεις αυτές μπορούν να είναι γραφειοκρατικά περίπλοκες και είναι δύσκολο να διευθετηθούν και να εφαρμοστούν. Απαιτούν ότι και οι δύο χώρες είναι σε πλήρη συμφωνία για το ποια είδη θα είναι αμοιβαία επωφελή για ανάπτυξη.

Το επόμενο βήμα κάτω από την συν-ανάπτυξη είναι η συμπαραγωγή, η οποία περιλαμβάνει την κατασκευή αμυντικών προϊόντων χρησιμοποιώντας τεχνικές πληροφορίες, ανταλλακτικά ή τεχνογνωσία από μια ξένη κυβέρνηση. Η συμπαραγωγή προσφέρει τα δικά της οικονομικά πλεονεκτήματα -την ανάπτυξη μιας βιομηχανικής βάσης και την δημιουργία θέσεων εργασίας- ακόμη και αν η μεταφορά τεχνολογίας που εμπλέκεται είναι συχνά περιορισμένη. Τα έργα συμπαραγωγής επίσης αξίζουν τον κόπο γιατί επιτρέπουν σε μια χώρα να παράγει αμυντικά προϊόντα όχι μόνο για να τα χρησιμοποιήσει στο πεδίο της μάχης, αλλά και για να τα πουλήσει στο εξωτερικό.

Στα πρώιμα στάδιά της, η DTTI επικεντρώθηκε σε χαμηλού επιπέδου πρωτοβουλίες συν-ανάπτυξης και παραγωγικής συνεργασίας. Τα τέσσερα διερευνητικά έργα είναι μέτρια σε σχέση με την τεχνική πρόκληση και την στρατιωτική ευαισθησία. Μεταξύ αυτών είναι ήδη σε εξέλιξη δύο έργα συν-ανάπτυξης σε επίπεδο κυβέρνησης [18], που περιλαμβάνουν την έρευνα και την ανάπτυξη κινητών υβριδικών πηγών ηλεκτρικής ενέργειας και προστατευτικές πανοπλίες επόμενης γενιάς. Δύο επιπλέον επιχειρήσεις συμπαραγωγής [19], ένα κιτ roll-on roll-off [φορτο-εκφόρτωσης] για το αεροσκάφος C-130 και το μίνι-Raven Cheel UAV [μη επανδρωμένο μικρό αεροσκάφος], είναι ακόμα στην σειρά. Η σχετική έλλειψη προόδου στα τελευταία δύο φωτίζει την απροθυμία της Ινδίας να συνεργαστεί όταν οι τεχνολογίες που εμπλέκονται θεωρεί ότι είναι κατώτερες από αιχμής [20] και την απροθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών να ξεκινήσουν έργα που απαιτούν την μεταφορά των πιο ευαίσθητων και αποκλειστικών τεχνολογιών.

Μέχρι στιγμής, η δέσμευση και των δύο πλευρών για την συνεργασία εμπόδισε την οριστική κατάρρευση αυτών των διαδικασιών, και νέα έργα [21] εξακολουθούν να συζητούνται. Οι ομάδες εργασίας διερευνούν τώρα την δυνατότητα μεταφοράς τεχνολογίας και τεχνογνωσίας αεροπλανοφόρων και κινητήρων τζετ στην Ινδία για την δική της στρατιωτική αναβάθμιση. Αλλά μια αποτυχία να ευθυγραμμιστούν οι στόχοι και οι προσδοκίες θα μπορούσε τελικά να εκτροχιάσει την DTTI και να αναστείλει την πρόοδο στις αμυντικές σχέσεις.

ΑΝΟΗΤΗ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ;

Καθώς πιέζουν προς τα εμπρός, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να μελετήσουν τα διδάγματα από τις δικές τους επιδόσεις στην συμπαραγωγή και την συν-ανάπτυξη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά ξεκίνησαν να συνάπτουν σχέσεις αμυντικής συνεργασίας [22] μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για να βοηθήσουν την δημιουργία των αμυντικών βάσεων των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Οι σχέσεις αυτές είχαν σχεδιαστεί για να εξασφαλίσουν «υπεροχή σε στρατιωτική τεχνολογία επί πιθανών αντιπάλων» [23]. Στην πολιτική, όμως, ήταν σιωπηρή η ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διατηρήσουν επίσης την τεχνολογική υπεροχή έναντι των συμμάχων τους. Αρχικά, κατά την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες προτιμούσαν τις άμεσες πωλήσεις όπλων χαμηλότερης τεχνολογίας μέσω των προγραμμάτων Στρατιωτικής Βοήθειας και Πωλήσεων σε Ξένους Στρατούς έναντι σχεδίων συμπαραγωγής ή συν-ανάπτυξης.

Η Χίλαρι Κλίντον, τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ζητά time-out για μια πολλαπλή ερώτηση από έναν Ινδό δημοσιογράφο, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας S.M. Κρίσνα χαμόγελα κατά την διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου στον Αμερικανο-Ινδικό Στρατηγικό Διάλογο στην Ουάσιγκτον, στις 13 Ιουνίου 2012. GARY CAMERON / REUTERS
-----------------------