Η ουτοπία του ανεξάρτητου Χονγκ Κονγκ

Η περίοδος μέχρι τις εκλογές της 4ης Σεπτεμβρίου στο Χονγκ Κονγκ για την ανάδειξη του νέου Νομοθετικού Συμβουλίου αποτελεί ακόμη μια υπενθύμιση της πόλωσης στην εσωτερική πολιτική σκηνή του Χονγκ Κονγκ και δεν επιτρέπει αισιοδοξία για το μέλλον του «Ευωδιαστού Λιμανιού» [Τα ιδεογράμματα με τα οποία γράφεται το Χονγκ Κονγκ σημαίνουν «ευωδιαστό λιμάνι»]. Μπορεί τα αιτήματα όσων υποστηρίζουν την ανεξαρτητοποίηση του Χονγκ Κονγκ να αντιμετωπίζονται με δικαιολογημένη συμπάθεια από τον Δυτικό κόσμο, παράλληλα, όμως, θα πρέπει να επισημανθεί η έλλειψη ενός συγκεκριμένου σχεδίου και η λανθασμένη τακτική όσων διεκδικούν την ανεξαρτητοποίηση του Χονγκ Κονγκ, αίτημα το οποίο είναι ουτοπικό.

Στις 4 Σεπτεμβρίου οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ ψηφίζουν για την ανάδειξη του Νομοθετικού Συμβουλίου το οποίο αποτελεί το βασικό νομοθετικό όργανο της ειδικής διοικητικής ζώνης της Κίνας. Από τις 70 έδρες οι 35 κατανέμονται σε γεωγραφικές περιφέρειες και οι υπόλοιπες σε λειτουργικές περιφέρειες επιτρέποντας έτσι την εκπροσώπηση επιχειρηματικών και κοινωνικών ομάδων. Η εκλογική αναμέτρηση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη εξαιτίας των εντάσεων στην πολιτική ζωή του Χονγκ Κονγκ τα τελευταία δύο χρόνια και της εμφάνισης του κινήματος των «Αυτοχθόνων» του Χονγκ Κονγκ που ενσωματώνει ένα ανομοιογενές σύνολο πολιτικών σχηματισμών με κοινό παρανομαστή το αίτημά τους για ανεξαρτητοποιηση του Χονγκ Κονγκ. Το συγκεκριμένο κίνημα αποτελεί τον τρίτο πόλο στις επικείμενες εκλογές με τους άλλους δύο να είναι τα κόμματα που υποστηρίζουν τις πολιτικές του Πεκίνου και τα φιλοδημοκρατικά κόμματα που υποστηρίζουν την προώθηση της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο το οποίο οριοθετείται από την αρχή «Μια Χώρα-Δύο Συστήματα» που θεμελίωσε ο Ντενγκ Σιάοπινγκ και από τον Βασικό Νόμο του Χονγκ Κονγκ. Αν και οι προβλέψεις χαρακτηρίζονται ως παρακινδυνευμένες, τα κόμματα που υποστηρίζουν τις πολιτικές της Κίνας αναμένεται να διευρύνουν την κυριαρχία τους, εκμεταλλευόμενα την ισχυρή τους επιρροή στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες, την υποστήριξη που λαμβάνουν από το Πεκίνο και την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ, και κυρίως την έλλειψη ενότητας στο φιλο-δημοκρατικό στρατόπεδο και στο κίνημα των Αυτοχθόνων οι οποίοι υποστηρίζονται κατά κύριο λόγο από ψηφοφόρους μικρότερης ηλικίας.

Η προεκλογική περίοδος είναι ιδιαίτερα ηλεκτρισμένη καθώς η πόλωση της πολιτικής ζωής στο Χονγκ Κονγκ οξύνεται καθημερινά μετά τις διαδηλώσεις του 2014 και την εμφάνιση του κινήματος «Occupy Central». Ύστερα από τις διαδηλώσεις κατά της απόφασης του Πεκίνου να χειραγωγήσει τη διαδικασία εκλογής κυβερνήτη στο Χονγκ Κονγκ το 2017, η κριτική κατά της κινεζικής ηγεσίας εστιάζει στον συστηματικό περιορισμό των ελευθεριών και στην διαρκή παρέμβασή της σε πολλές εκφάνσεις της ζωής των κατοίκων του Χονγκ Κονγκ. Στην πραγματικότητα, μετά την συμφωνία του 1984, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Ντενγκ Σιάοπινγκ οριστικοποίησαν την επιστροφή της κυριαρχίας του Χονγκ Κονγκ στην Κίνα, η πόλη έχασε οριστικά την μεγάλη ευκαιρία της ανεξαρτητοποίησης. Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας προσπάθησε [1], χωρίς επιτυχία, να πείσει το Πεκίνο ώστε να συναινέσει σε ένα ανεξάρτητο Χονγκ Κονγκ. Αλλά και ύστερα από το 1997, όταν ολοκληρώθηκε η διαδικασία μεταβίβασης της κυριαρχίας, το «ευωδιαστό λιμάνι» έχασε το στοίχημα να εξελιχθεί σε μια παγκόσμια πόλη που θα στηριζόταν σε μια διαφοροποιημένη οικονομία η οποία δεν θα ήταν τόσο εκτεθειμένη στην οικονομική δραστηριότητα της Κίνας.

Αντί αυτού όμως, στις τρεις δεκαετίες που μεσολάβησαν, το Χονγκ Κονγκ δεν κατάφερε να αντισταθεί στην στρατηγική της «σαλαμοποίησης» που εφαρμόζει το Πεκίνο και η οποία εδράζεται στην αρχή «κρύβε τις αδυναμίες σου και περίμενε την ευκαιρία» (tāoguāng yǎnghuì- 韬光养晦) που εισήγαγε ο Ντενγκ Σιάοπινγκ, καθώς και στην διαρκή προβολή της ειρηνικής ανόδου της Κίνας (zhōngguó hépíng juéqǐ -中国和平崛起). Με σταθερά βήματα, η κινεζική ηγεσία αυξάνει τον έλεγχό της στην οικονομική, πολιτική και ακαδημαϊκή ζωή της πόλης ελέγχοντας παράλληλα την πολιτική ηγεσία της. Ως εκ τούτου, για πολλούς απο τους κατοίκους το Χονγκ Κονγκ, το μέλλον της αγαπημένης τους πόλης διαγράφεται ζοφερό, κάτι που σκιαγραφήθηκε έντονα στην ταινία «Ten Years» η οποία προκάλεσε παγκόσμια συζήτηση και, όπως ήταν αναμενόμενο, απαγορεύτηκε η προβολή [2] της σε όσους κατοικούν βόρεια των συνόρων του Χονγκ Κονγκ.

Η πίεση που ασκείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μέσω πολιτικών παρεμβάσεων αλλά και των διαφημίσεων από μεγάλες εταιρείες αυξάνεται συστηματικά. Οι απολύσεις δημοσιογράφων που ασκούν κριτική στο Πεκίνο, πλέον δεν αποτελούν πρωτοσέλιδη είδηση. Η πρόσφατη εξαγορά της South China Morning Post από τον κινεζικό όμιλο Alibaba που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κινεζικής ηγεσίας θεωρείται ακόμη μια προσπάθεια περιορισμού της ελευθερίας του Τύπου καθώς κατά δήλωση [3] του Τζόζεφ Τσάι, συνιδρυτή και εκτελεστικού αντιπροέδρου του κινεζικού κολοσσού, σκοπός του ομίλου είναι να βελτιώσει την εικόνα της Κίνας στο εξωτερικό. Τα προβλήματα όσον αφορά στην ελευθερία του Τύπου αποτυπώνονται από την θέση του Χονγκ Κονγκ στην σχετική παγκόσμια κατάταξη καθώς η πόλη «έπεσε» [4] από την 18η θέση που είχε το 2002 στην 58η θέση το 2013. Παράλληλα, το κλίμα στα πανεπιστήμια είναι ιδιαίτερα αρνητικό απέναντι στο Πεκίνο αλλά και στην ηγεσία του Χονγκ Κονγκ καθώς οι φοιτητές διαμαρτύρονται για τον συστηματικό περιορισμό των ελευθεριών τους. Οι καταγγελίες για πολιτική παρέμβαση στην σύνθεση των διοικητικών οργάνων των πανεπιστημίων αποτελεί κοινό μυστικό ενώ οι ακαδημαϊκοί με έντονη ακτιβιστική δράση στον χώρο της πολιτικής έρχονται συχνά αντιμέτωποι με εμπόδια στην καριέρα τους.

Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη ότι παρά το σχετικά θετικό έργο της σημερινής κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ, οι υποστηρικτές των Δημοκρατικών και του κινήματος των Αυτοχθόνων κατηγορούν τον Λέουνγκ Τσουν Γινγκ πως λειτουργεί ως υποχείριο της κινεζικής ηγεσίας. Η δυσπιστία απέναντι στην πολιτική ηγεσία του Χονγκ Κονγκ από μεγάλο μέρος των πολιτών του, κυρίως νεαρής ηλικίας, αποτυπώθηκε στις πρωτοφανείς -για τα εκεί δεδομένα- ταραχές [5] που διαδραματίστηκαν στην πολυσύχναστη γειτονιά του Μονγκ Κοκ κατά τη διάρκεια της κινεζικής πρωτοχρονιάς του 2016. Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές της 4ης Σεπτεμβρίου, η πίεση στην ηγεσία του Χονγκ Κονγκ κορυφώνεται, ιδίως μετά τον αποκλεισμό έξι υποψηφίων [6], συμπεριλαμβανομένου και του Έντουαρντ Λέουνγκ, εκπροσώπου των Αυτοχθόνων, που τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας από την Κίνα. Ο αποκλεισμός εδράζεται νομικά στο αίτημά τους για ανεξαρτητοποίηση του Χονγκ Κονγκ, κάτι που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τον Βασικό Νόμο, η εναρμόνιση με τον οποίο αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση του εκλέγεσθαι στο Χονγκ Κονγκ. Στην πραγματικότητα όμως, η νομική βάση και τα πραγματικά περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης θέτουν σοβαρά ζητήματα νομιμότητας της απόφασης αυτής.

Τραύματα φαίνονται στο πρόσωπο του Edward Leung, του de facto ηγέτη του κινήματος για την ανεξαρτησία του Χονγκ Κονγκ, δύο ημέρες μετά από μια μάχη του με έναν δημοσιογράφο που ισχυρίστηκε ότι ήταν από μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Η φωτογραφία ελήφθη στις 15 Αυγούστου 2016. REUTERS/Bobby Yip
-------------------------------------------------------------

Ενώ όμως το Πεκίνο συνεχίζει την εφαρμογή της ιδιαίτερα επιτυχημένης στρατηγικής του, η πόλωση στην πολιτική σκηνή του Χονγκ Κονγκ έχει προκαλέσει παράλυση στην λειτουργία του Νομοθετικού Συμβουλίου [7] και δυσχεραίνει το έργο της πολιτικής ηγεσίας. Έχοντας εστιάσει αποκλειστικά στο ζήτημα των σχέσεων με την Κίνα και στον ρόλο του Κυβερνήτη Λέουνγκ Τσουν Γινγκ, ο πολιτικός διάλογος αγνοεί σημαντικά ζητήματα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει το Χονγκ Κονγκ και έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε μικροπολιτικούς υπολογισμούς που θέτουν εμπόδια στην οικονομική, διοικητική και πολιτική ζωή της πόλης. Τις προηγούμενες εβδομάδες σημειώθηκε ένα πρωτοφανές σκάνδαλο σχετικά με την λειτουργία της Ανεξάρτητης Αρχής κατά της Διαφθοράς που αποτελούσε σημείο αναφοράς στον, ούτως ή άλλως, υψηλής ποιότητας γραφειοκρατικό μηχανισμό της πόλης. Το έργο του Νομοθετικού Συμβουλίου έχει πέσει επανειλημμένως θύμα μικροπολιτικών υπολογισμών και σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα η αναθεώρηση του νόμου για τον πειθαρχικό έλεγχο των γιατρών, έχουν παρεμποδιστεί.

Πέρα όμως από τον ρόλο του Πεκίνου στην οικονομική και πολιτική ζωή του Χονγκ Κονγκ, θα πρέπει κανείς να σταθεί με κριτική διάθεση απέναντι στις στρατηγική των Αυτοχθόνων. Το αίτημα τους για ανεξαρτητοποίηση, το οποίο μάλιστα διατυπώνεται σε υψηλούς τόνους, είναι ουτοπικό, δεν συνεισφέρει στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων του Χονγκ Κονγκ και έχει ωθήσει το Πεκίνο να αντιμετωπίζει το ζήτημα των διμερών σχέσεων ως ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Επιπλέον, τα αιτήματα των Αυτοχθόνων και η άκαμπτη τακτική διαπραγμάτευσης των θέσεων που έχουν υιοθετηθεί από τις περισσότερες πλευρές, δεν επιτρέπουν την εκκίνηση του απαραίτητου πλέον διαλόγου για την διακυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ μετά την λήξη της συμφωνίας Κίνας-Μεγάλης Βρετανίας που εγγυάται στους κατοίκους του την διατήρηση της καπιταλιστικής οικονομίας και του τρόπου ζωής τους έως το 2047.

Παρά την συμπάθεια που εισπράττουν οι Αυτόχθονες δεν μπορεί κανείς παρά να εντοπίσει μια σειρά από ασάφειες και αστοχίες στην ατζέντα τους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται πως ένα ανεξάρτητο Χονγκ Κονγκ αποτελεί ουτοπία καθώς είναι αδύνατο η κινεζική ηγεσία, με την σημερινή μορφή της, να συναινέσει σε οποιαδήποτε εκδοχή ανεξαρτητοποίησής του. Η εθνική ενοποίηση της Κίνας με την ενσωμάτωση της Ταιβάν μπορεί να μην είναι ένας ρεαλιστικός στόχος, αποτελεί ωστόσο θεμελιώδη αρχή λειτουργίας κάθε κινεζικής ηγεσίας μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και την εδραίωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στην εξουσία. Η διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Κίνας και η αντιμετώπιση αποσχιστικών τάσεων στο Θιβέτ και στην δυτική επαρχία Σιντζιάνγκ αποτελεί βασική προτεραιότητα και κινητήρια δύναμη πίσω από διάφορες πολιτικές της ηγεσίας του Πεκίνου με πιο χαρακτηριστική την πρωτοβουλία «Μία Ζώνη-Ένας Δρόμος». Έχοντας να αντιμετωπίσει συγκεκριμένες αποσχιστικές τάσεις, τις σχέσεις της με την Ταϊβάν, καθώς και εσωτερικές πιέσεις από στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους, πολλές απο τις οποίες ασκούνται πίσω από κλειστές πόρτες, η κινεζική ηγεσία δεν έχει το παραμικρό περιθώριο ελιγμού όσον αφορά στις σχέσεις της με το Χονγκ Κονγκ. Οποιαδήποτε υποχώρηση θα θεωρηθεί ως ένδειξη αδυναμίας, θα θέσει σε κίνδυνο την πολιτική και κοινωνική ομαλότητα στην Κίνα και θα υποσκάψει τον κυρίαρχο ρόλο του Κουμμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.

Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη ότι εκπρόσωποι πολιτικών κινημάτων που υποστηρίζουν τις θέσεις του Πεκίνου όπως ο Τζούνιους Χο, έχουν υποστηρίξει ότι σε περίπτωση διακήρυξης ανεξαρτησίας εκ μέρους του Χονγκ Κονγκ, το Πεκίνο θα χρησιμοποιήσει την στρατιωτική του ισχύ. Επιχειρήματα από τους πλέον ακραίους σχηματισμούς των Αυτοχθόνων ότι η Δύση θα υπερασπιστεί το Χονγκ Κονγκ [8] ή ότι το Πεκίνο θα κάνει πίσω σε αυτό το ιδιότυπο «παίγνιο του δειλού» λόγω της οικονομικής σημασίας του Χονγκ Κονγκ, έχουν ήδη αποδειχθεί αβάσιμα. Κατά την διάρκεια των μαζικών διαδηλώσεων του 2014, ο Δυτικός κόσμος διατήρησε μια μάλλον ουδέτερη θέση, εκφράζοντας κάποιες ανησυχίες αλλά δεν πρόσφερε τίποτα πιο ουσιώδες. Η Μεγάλη Βρετανία και οι ΗΠΑ μπορεί να διατύπωσαν την υποστήριξή τους στις δημοκρατικές εκλογές, ήταν όμως σαφές ότι δεν ήταν διατεθειμένες να διακινδυνεύσουν τις σχέσεις τους με το Πεκίνο. Σε ανεπίσημες συζητήσεις, εκπρόσωποι των δύο χωρών μετέφεραν την αγωνία τους για την δυσκολία διπλωματικού χειρισμού της κατάστασης καθώς το Πεκίνο ασκούσε τεράστια διπλωματική πίεση. Δεδομένης της ισχύος και της οικονομικής σημασίας της Κίνας, θα ήταν αφελές να περιμένει κανείς ότι η Δύση θα διακινδύνευε τις σχέσεις της με την Κίνα και πολύ περισσότερο μια στρατιωτική σύγκρουση μαζί της για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Χονγκ Κονγκ.

Επιπλέον, οι υποστηρικτές της ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ φαίνεται να μην έχουν κανένα ρεαλιστικό σχέδιο για το πώς η πόλη θα εξελιχθεί σε ένα ανεξάρτητο κράτος που θα προσφέρει στους πολίτες του τα σημερινά επίπεδα οικονομικής σταθερότητας και ασφάλειας. Εφόσον το Χονγκ Κονγκ αμφισβητήσει ανοιχτά την κυριαρχία του Πεκίνου, ακόμη και αν δεν βρεθεί αντιμέτωπο με τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, θα πρέπει να βρει λύσεις απέναντι σε τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Η οικονομία του Χονγκ Κονγκ είναι ιδιαίτερα εξαρτημένη από την οικονομία της Κίνας καθώς το μερίδιο του εμπορίου με την Κίνα επί του συνολικού όγκου εμπορίου του Χονγκ Κονγκ έχει αυξηθεί από 9,3% το 1978, όταν ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ εισήγαγε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και ανοίγματος της χώρας, σε 51,2% το 2015 [9]. Αυτή η οικονομική εξάρτηση έγινε πασίδηλη τα τελευταία χρόνια με την εκτόξευση της αγοράς ακινήτων στην πόλη, που σε σημαντικό βαθμό ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής έκρηξης στην Κίνα, καθώς και με την τρέχουσα κάμψη στις τιμές ακινήτων που συνδέεται και πάλι σε σημαντικό βαθμό με την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας. Μια κρίση γύρω από την διακυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ θα κλυδωνίσει τις οικονομικές σχέσεις των δύο πλευρών και θα έχει σοβαρό αντίκτυπο στην οικονομία του Χονγκ Κονγκ. Παράλληλα, η πόλη θα γίνει λιγότερο ελκυστική για τις ξένες επιχειρήσεις που την επιλέγουν ως εμπορική και επενδυτική πύλη προς στην Κίνα. Για να διατηρήσουν οι κάτοικοι της πόλης το υψηλό βιωτικό τους επίπεδο θα πρέπει το Χονγκ Κονγκ διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά του και παράλληλα να διαφοροποιήσει την οικονομική του δραστηριότητα. Αντί όμως για ένα τεκμηριωμένο σχέδιο οικονομικής πολιτικής, οι οργανώσεις που υποστηρίζουν την ανεξαρτησία του Χονγκ Κονγκ αρκούνται κατά κύριο λόγο σε γενικόλογα σχόλια και ουτοπικές διακηρύξεις.

Ένα πανό με τις λέξεις «Χονγκ Κονγκ ανεξαρτησία» φαίνεται στο Ναυαρχείο μπροστά στην περιοχή του οικονομικού Κέντρου κατά την διάρκεια μιας συγκέντρωσης για την υποστήριξη της ανεξαρτησίας στο Χονγκ Κονγκ, στις 5 Αυγούστου του 2016. REUTERS/Tyrone Siu
------------------------------

Η έλλειψη ρεαλισμού από όσους πιστεύουν στην ανεξαρτητοποίηση του Χονγκ Κονγκ γίνεται ακόμη πιο έντονη όσον αφορά στην δυνατότητα της πόλης να εξασφαλίσει στους κατοίκους της την παροχή βασικών αγαθών όπως νερό και ενέργεια, χωρίς την συμβολή της Κίνας. Το 25% περίπου της ηλεκτρικής ενέργειας στο Χονγκ Κονγκ [10] παράγεται με την χρήση φυσικού αερίου που εισάγεται από την Κίνα, για το 25% χρησιμοποιείται πυρηνική ενέργεια που επίσης εισάγεται από την κινεζική επαρχία Γκουανγκντόνγκ ενώ για το υπόλοιπο 50% εισάγεται λιγνίτης από διάφορες χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας. Ακόμη και αν καταφέρει το Χονγκ Κονγκ να διαφοροποιήσει τις πηγές εφοδιασμού λιγνίτη μακριά από την Κίνα, για το υπόλοιπο 50% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα καθώς είτε θα πρέπει να καταφύγει στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας, αναλαμβάνοντας και τους συνακόλουθους κινδύνους, είτε να κατασκευάσει τις απαραίτητες υποδομές ώστε να εισαγάγει υγροποιημένο φυσικό αέριο, επιλογή η οποία εκτός από χρονοβόρα συνεπάγεται και σημαντικό οικονομικό κόστος. Είναι σαφές ότι και οι δύο εναλλακτικές δεν μπορούν να αμβλύνουν τους κινδύνους βραχυχρόνιας διακοπής τροφοδοσίας ενέργειας από την Κίνα και ως εκ τούτου η ενεργειακή ασφάλεια του Χονγκ Κονγκ θα εξαρτάται από τις προθέσεις του Πεκίνου.

Αλλά, ακόμη και αν οι οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στις εταιρείες των δύο πλευρών παραμείνουν business as usual, η ηγεσία του Χονγκ Κονγκ θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα τεράστιο αδιέξοδο καθώς η πόλη είναι, σε μεγάλο βαθμό, εξαρτημένη από την Κίνα όσον αφορά στην παροχή νερού [11]. Το 2010, πάνω από το 70% του νερού που καταναλώθηκε από τους κατοίκους της πόλης προερχόταν από τον ποταμό Ντονγκτζιάνγκ ο οποίος είναι παραπόταμος στο δέλτα του ποταμού Περλ. Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ έχει εξασφαλίσει την απρόσκοπτη παροχή νερού μέσω συνεχόμενων συμφωνιών με τις αρχές της επαρχίας Γκουανγκντόνγκ που ξεκίνησαν τον 1960 [12]. Σε περίπτωση ανεξαρτητοποίησής του η αντιπαράθεση με την Κίνα θα είναι σφοδρή και δε θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί η παροχή νερού ως μοχλός πίεσης από το Πεκίνο. Η παροχή πόσιμου νερού μέσω της διαδικασίας αφαλάτωσης θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση της οποίας όμως η βιωσιμότητα, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, είναι αμφίβολη καθώς προϋποθέτει μεγάλες ποσότητες ενέργειας.

Αυτά, φυσικά δεν σημαίνουν ότι οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ δεν έχουν περιθώρια ελιγμού. Μια ρεαλιστική στρατηγική, η οποία θα υιοθετηθεί σε μεγάλο ποσοστό από τους υποστηρικτές των φιλοδημοκρατικών, θα έχει ως αφετηρία της την διατήρηση του ισχύοντος συστήματος «Μια Χώρα-Δύο Συστήματα» το οποίο θα εγγυάται την αυτονομία του Χονγκ Κονγκ σε θέματα οικονομίας και διακυβέρνησης ενώ παράλληλα δε θα αμφισβητεί την κινεζική κυριαρχία. Αντί να παραμένουν διαιρεμένοι και να αναγάγουν το ζήτημα της διακυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ σε θέμα εθνικής ασφάλειας για την Κίνα, οι ηγέτες των Αυτοχθόνων και του φιλο-δημοκρατικού στρατοπέδου πρέπει να επικεντρωθούν σε εφικτούς στόχους, η επίτευξη των οποίων θα λύσει άμεσα προβλήματα και κυρίως θα θέσει την αφετηρία του διαλόγου με το Πεκίνο για την τύχη του Χονγκ Κονγκ μετά το 2047, αυτή την φορά όμως σε πιο ρεαλιστική βάση.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] http://www.scmp.com/article/48108/thatcher-reveals-dengs-threat-seize-ho...
[2] http://international.thenewslens.com/article/46750
[3] http://www.nytimes.com/2015/12/12/business/dealbook/alibaba-scmp-south-c...
[4] http://www.scmp.com/news/hong-kong/article/1711311/hong-kong-press-freed...
[5] http://www.scmp.com/news/hong-kong/article/1911341/mong-kok-riot-how-hon...
[6] http://time.com/4436253/hong-kong-election-briefing-protests-edward-leun...
[7] http://www.scmp.com/comment/insight-opinion/article/1987088/radical-poli...
[8] http://www.scmp.com/news/hong-kong/politics/article/1936969/beijing-will...
[9] https://www.tid.gov.hk/english/aboutus/publications/factsheet/china.html
[10] http://www.energyland.emsd.gov.hk/en/energy/energy_use/energy_scene.html
[11] http://chinawaterrisk.org/resources/analysis-reviews/8-things-you-should...
[12] http://www.wsd.gov.hk/en/water_resources/raw_water_sources/water_sources...

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition