Η στροφή της Γεωργίας προς την Δύση

Η δημοκρατία έχει βρεθεί να υποχωρεί σε όλη την Ευρασία [1] κατά τα τελευταία χρόνια, και σε πολλές χώρες, το δέλεαρ των Δυτικών πολιτικών μοντέλων έχει ξεθωριάσει. Αλλά η Γεωργία ήταν μια εξαίρεση. Κατά την διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων ετών, τα μέσα ενημέρωσης της χώρας και η κοινωνία των πολιτών έχουν ακμάσει και η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει ένα ισχυρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Οι φιλοδυτικές πολιτικές της Τιφλίδας -από την υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι την επιδίωξη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ [2]- απολαμβάνουν ισχυρή υποστήριξη από τους Γεωργιανούς πολίτες και την στήριξη των μεγάλων πολιτικών κομμάτων της χώρας.

Η τρέχουσα σταθερότητα και φιλοδυτική στάση της Γεωργίας ήταν σχεδόν αναπόφευκτες. Πριν από δύο δεκαετίες, καθώς Τιφλίδα ασχολείτο με τις εθνοτικές διαμάχες, τον εμφύλιο πόλεμο και την οικονομική κατάρρευση, πολλοί παρατηρητές πίστευαν ότι η Γεωργία ήταν στα πρόθυρα του να γίνει ένα αποτυχημένο κράτος και ένας παράδεισος για το οργανωμένο έγκλημα και τις τρομοκρατικές ομάδες. Ούτε τα πολιτικά οφέλη της Γεωργίας είναι μη αναστρέψιμα. Η Ρωσία [3] βλέπει την κλίση της Γεωργίας προς την Δύση ως απειλή. Και παρ’όλο που γεωργιανή πολιτική έχει ωριμάσει σημαντικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η προσωπικότητα, και όχι πολιτική, εξακολουθεί να είναι ο κύριος καθοριστικός παράγοντας των εκλογικών επιλογών των Γεωργιανών.

Οι βουλευτικές εκλογές της χώρας στις 8 Οκτωβρίου, θα καθορίσουν αν θα συνεχιστεί η δημοκρατική πορεία των τελευταίων ετών. Κατά πάσα πιθανότητα, το νέο κοινοβούλιο θα πιέσει προς τα εμπρός στην τρέχουσα πορεία της μετά τον Οκτώβριο. Οι Δυτικοί εταίροι της Γεωργίας πρέπει να χαιρετίσουν αυτό το αποτέλεσμα. Από την πλευρά της, η Γεωργία θα πρέπει να πιέσει προς τα εμπρός με τις οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.

Σε εκλογικό κέντρο στην Τιφλίδα, τον Μάιο του 2008. DAVID MDZINARISHVILI / REUTERS
-------------------------------------------------

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ

Από την εποχή της ανεξαρτησίας της από την Σοβιετική Ένωση το 1991, η Γεωργία έχει δει εμφύλιο πόλεμο, αποσχίσεις, πόλεμο με την Ρωσία [4] και πολιτική αναταραχή. Η ηγεσία της χώρας μετακινήθηκε από την χαλαρή λαβή του προέδρου Έντουαρντ Σεβαρντνάτζε στο συχνά βαρύ χέρι του διαδόχου του, Μιχαήλ Σαακασβίλι. Το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα του Σαακασβίλι έχει πιστωθεί ευρέως για το ότι συγκλόνισε το πολιτικό σκηνικό μετά την ανάληψη της εξουσίας το 2003, αλλά οδήγησε στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των Γεωργιανών στα χρόνια που ακολούθησαν.

Η αναταραχή έληξε με τις βουλευτικές εκλογές του 2012, όταν το Γεωργιανό Όνειρο, ένας κεντρώος συνασπισμός με επικεφαλής τον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία Bidzina Ivanishvili, ανέτρεψε το κόμμα του Σαακασβίλι. Ο Ivanishvili διετέλεσε πρωθυπουργός για μόνο έναν χρόνο, παραδίδοντας την θέση του σε έναν νεότερο σύμμαχο τον Νοέμβριο του 2013. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν κατέχει πλέον δημόσιο αξίωμα, ο Ivanishvili διατηρεί την επιρροή του˙ πολλοί Γεωργιανοί τον βλέπουν ως τον πολιτικό που έφερε την χώρα τους πίσω από το χείλος του γκρεμού.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη αναταραχή της Γεωργίας, τα τέσσερα χρόνια από τις εκλογές του 2012 ήταν αναζωογονητικές σταθερά, κάτι που επέτρεψε στην Τιφλίδα να συνεχίσει τις πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Το 2014, η Γεωργία υπέγραψε συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση [5], η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο και θα εμβαθύνει τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της χώρας με το μπλοκ.

Η χώρα πέρασε νόμους που προστατεύουν τα δικαιώματα των μειονοτήτων και εισήγαγε οικονομικά μέτρα που εγγυώνται τα δικαιώματα των επενδυτών. Αναμόρφωσε επίσης το δικαστικό της σύστημα με την εισαγωγή της δια βίου θητείας για τους δικαστές, επιτρέποντας τις τηλεοπτικές κάμερες στα δικαστήρια, καθώς και διορίζοντας μέλη της κοινωνίας των πολιτών και της ακαδημαϊκής κοινότητας για να υπηρετήσουν στο Ανώτατο Συμβούλιο Δικαιοσύνης, ένα βασικό νομικό σώμα.

Τις προσεχείς εβδομάδες, η Γεωργία και η ΕΕ θα εφαρμόσουν πιθανότατα την συμφωνία για ταξίδια χωρίς βίζα μετά από μια σειρά καθυστερήσεων. Πολλές από τις πολιτικές ελίτ της χώρας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο Γεωργιανό Όνειρο και το Ενωμένο Εθνικό Κίνημα, το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης, βλέπουν την ένταξη τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ ως την κορύφωση του παιχνιδιού τους. Αν και δεν έχει προσφερθεί ακόμη στην Γεωργία η ένταξη στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ έχει δηλώσει ότι είναι κατ’ αρχήν ανοιχτό για την ένταξη της Γεωργίας στην Συμμαχία.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, και ο πρωθυπουργός της Γεωργίας, Giorgi Kvirikashvili, στην Τιφλίδα, τον Σεπτέμβριο του 2016. DAVID MDZINARISHVILI / REUTERS
---------------------------------------

ΕΛΑΤΕ ΣΤΟ ΚΛΑΜΠ

Όταν ένας φοιτητής ρώτησε τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, [6] για το μήνυμά του προς τους απαισιόδοξους Γεωργιανούς σχετικά με τις προοπτικές της χώρας τους για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ο Stoltenberg απάντησε με ειλικρίνεια. «Η Γεωργία πρέπει να συνεχίσει να κάνει ακριβώς ό, τι κάνει, και αυτό είναι να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις», είπε [7]. «Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, εκλογικές μεταρρυθμίσεις, οικονομικές μεταρρυθμίσεις, δικαστικές μεταρρυθμίσεις».