Η πρόκληση της Δεξιάς στην Γερμανία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η πρόκληση της Δεξιάς στην Γερμανία

Πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Μέρκελ

Αυτός ο μελαγχολικός αριθμός είναι το αποτέλεσμα μιας τριπλής επικοινωνιακής αποτυχίας από την πλευρά της Μέρκελ. Πρώτον, με την επανάληψη του συνθήματός της «Θα τα καταφέρουμε» (Wir Schaffen das) κατά τους τελευταίους μήνες, χωρίς να αναγνωρίζει ξεκάθαρα ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης ήταν ανεπαρκείς, η Μέρκελ φάνηκε να ωραιοποιεί σοβαρές επικρίσεις για τις πολιτικές της με μια κούφια «πιασιάρικη» φράση. Στην συνέχεια, με το να επιχειρηματολογεί για τις πολιτικές της με ηθικολογικούς όρους, αποξένωσε πολλούς Γερμανούς που ήταν ανήσυχοι για τις μαζικές αφίξεις των μεταναστών. Τέλος, με το να υποβαθμίζει τις σημαντικές αλλαγές που έχει κάνει στην μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας κατά το παρελθόν έτος σε μια ασύνετη προσπάθεια να αποφύγει να εμφανιστεί αδύναμη σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, κατέστησε αδύνατο για την κυβέρνηση να λάβει πλήρη πίστωση για τις προσπάθειες που κατέβαλε για να μειωθεί ο αριθμός των αφίξεων μεταναστών και προσφύγων στην Γερμανία. Σκλήρυνε την νομοθεσία για το άσυλο στην Γερμανία, στήριξε την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για την μείωση των μεταναστευτικών εισροών, προχώρησε σε απελάσεις εκείνων των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίφθηκε, αύξησε τις ανθρωπιστικές δαπάνες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, υποστήριξε την αυστηρότερη προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, αρνήθηκε να δεχθεί πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στο Ελλάδα: Αν η Μέρκελ είχε επικοινωνήσει αυτά τα βήματα ως μέρος ενός σχεδίου για να αποφευχθεί η επανάληψη της ανθρωπιστικής έκτακτης ανάγκης του Σεπτεμβρίου 2015, θα είχε κάνει πιο δύσκολο για το AfD να υπονοεί ότι η κυβέρνησή της έχει χάσει τον έλεγχο.

Στις παρατηρήσεις της στις 21 Σεπτεμβρίου, η Μέρκελ τελικά διόρθωσε κάποια από αυτά τα προβλήματα. Παραδέχτηκε τις ελλείψεις των πολιτικών της και αποφάσισε να αποφύγει την επανάληψη των μαζικών αφίξεων μεταναστών του 2015. Συζήτησε ανοιχτά την αποτυχία των προσπαθειών της να ενθαρρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη να μοιραστούν το βάρος της προσφυγικής κρίσης και τις δυσκολίες της ενσωμάτωσης των προσφύγων στην γερμανική κοινωνία.

Ο διπλασιασμός της προσπάθειας σε αυτή την στρατηγική θα μπορούσε να δώσει στην Μέρκελ μια δεύτερη ευκαιρία. Κατ’ αρχάς, η καγκελάριος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους διάχυτους φόβους σχετικά με την ταυτότητα που έχουν οδηγήσει πολλούς Γερμανούς μακριά από παραδοσιακά κόμματα και προς το AfD. Η διαβεβαίωσή της σε μια πρόσφατη ομιλία στην Ομοσπονδιακή Βουλή ότι «η Γερμανία θα παραμείνει Γερμανία [17] με όσα αγαπάμε» ήταν μια σαφής προσπάθεια να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά επεσήμανε επίσης μια βαθύτερη δυσκολία στην πολιτιστική πολιτική της Γερμανίας: Υπάρχει μικρή συναίνεση μεταξύ των Γερμανών ως προς το τι ακριβώς θα πρέπει να αγαπούν εξ’ αρχής. Για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι έχουν γίνει όλο και πιο απογοητευμένοι με την ανοιχτή κοινωνία της Γερμανίας, λοιπόν, η Μέρκελ πρέπει να χτίσει καλύτερη επικοινωνία πάνω σε καλύτερες πολιτικές. Η κυβέρνηση θα πρέπει να επεξεργάζεται τις αιτήσεις ασύλου πιο γρήγορα για να τελειώνει με τον σημερινό σωρό [αιτήσεων] και να αποσαφηνίσει την κατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων πρόσφατων αφίξεων που δεν ξέρουν αν θα τύχουν προστασίας στην Γερμανία ή αν θα απελαθούν. Θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην ευημερία των φτωχότερων Γερμανών, οι οποίοι είναι πιο πιθανό να ανταγωνίζονται με τους μετανάστες για στέγαση και απασχόληση και μπορεί να ενοχλούνται από ένα κράτος που πιστεύουν ότι κάνει ελάχιστα για αυτούς αλλά πολλά για τους αιτούντες άσυλο. Και για να ενσωματώσει καλύτερα τους νεοαφιχθέντες στην γερμανική κοινωνία, θα πρέπει να αυξήσει κατά πολύ τους πόρους για τα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, επενδύοντας σε ενήλικες που επιθυμούν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και σε παιδιά που θα προσαρμοστούν στην νέα ζωή τους. Σε επίπεδο ΕΕ, το Βερολίνο θα πρέπει ξεχάσει τις ελπίδες του για ένα δεσμευτικό σύστημα ποσοστώσεων για τους πρόσφυγες και να μάθει να ζει με το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη της ΕΕ θα προσπαθήσουν να περιορίσουν τις ανθρωπιστικές δεσμεύσεις τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Την ίδια στιγμή, η Γερμανία θα πρέπει να συνεχίσει να επενδύει στον έλεγχο των ευρωπαϊκών συνόρων και να συνεργαστεί με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη για την εναρμόνιση των προτύπων ασύλου και την ικανότητα διευθέτησης [των προσφύγων] σε ολόκληρη την ήπειρο. Πέρα από την Ευρώπη, η Μέρκελ θα πρέπει να ωθήσει άλλες κυβερνήσεις να ακολουθήσουν τις υποσχέσεις τους για ανθρωπιστική βοήθεια και βοήθεια προς τους πρόσφυγες, με την υποστήριξη ενός συστήματος για την παρακολούθηση των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν στις συνόδους κορυφής του τρέχοντος έτους στην Κωνσταντινούπολη και την Νέα Υόρκη.

Όσο για την τρομοκρατία, το AfD έχει ανθίσει από τον φόβο των Γερμανών για επιθέσεις, ιδιαίτερα εκείνες που συνδέονται με Μουσουλμάνους μετανάστες. Η Μέρκελ θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι μια επίθεση στυλ Παρισιού είναι δυνατή στην Γερμανία, για να προετοιμάσει το κοινό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να προκαταλάβει τις προσπάθειες του AfD να το εκμεταλλευτεί για πολιτικό όφελος. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση στο περιοδικό Der Spiegel, το AfD ήδη ετοιμάζει μια εκστρατεία με αφίσες [18] που θα ξεκινήσει στον απόηχο ενός θανατηφόρου χτυπήματος. Το μήνυμά του που θα εμφανίζεται με κεφαλαία γράμματα, θα είναι προσωπικό: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΚΥΡΙΑ ΜΕΡΚΕΛ».

Η ΔΕΞΙΑ ΝΙΚΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ;