Η πρόκληση της Δεξιάς στην Γερμανία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η πρόκληση της Δεξιάς στην Γερμανία

Πώς θα πρέπει να αντιδράσει η Μέρκελ

Τα τελευταία χρόνια, η Γερμανία έχει αναδειχθεί ως προεξάρχουσα δύναμη της Ευρώπης [2], όχι μόνο λόγω της αντοχής της οικονομίας της, αλλά και λόγω της εξαιρετικής σταθερότητας του πολιτικού της συστήματος. Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ [3] είναι η ενσάρκωση αυτής της σταθερότητας: Στο μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας δεκαετίας, ήταν σε θέση να κυβερνήσει ως κεντρώα, χωρίς να περιορίζεται από τις δεξιές λαϊκιστικές ομάδες που έχουν καταστεί μια σημαντική δύναμη σε όλους τους γείτονες της Γερμανίας. Αυτή η εγχώρια ηρεμία επέτρεψε στην Μέρκελ να επικεντρωθεί στην διαχείριση των διαφόρων κρίσεων της Ευρώπης -από τις διαπραγματεύσεις για το χρέος της Ελλάδας [4] μέχρι την σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία.

Όλα αυτά τώρα αλλάζουν γρήγορα, χάρη κυρίως στην άνοδο του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD) [5], τo οποίo αξιοποιεί την ευρεία δυσαρέσκεια με την προσφυγική πολιτική της Μέρκελ. Εκπροσωπούμενο σε δέκα από τα 16 περιφερειακά κοινοβούλια της Γερμανίας και λαμβάνοντας ποσοστό μέχρι και 15% σε εθνικό επίπεδο, το AfD είναι σε καλό δρόμο για να εισέλθει στην γερμανική Bundestag, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές του φθινοπώρου του 2017.

Το AfD έχει προσελκύσει ψηφοφόρους από όλα τα μεγάλα κόμματα της Γερμανίας, αλλά είναι η συντηρητική Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Μέρκελ (CDU) που έχει υποστεί την μεγαλύτερη ζημιά. Αυτόν τον μήνα, οι κομήτες της δεξιάς αντικατέστησαν το CDU ως το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας, την ιδιαίτερη πατρίδα της Μέρκελ. Αυτή η νίκη θα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα γλυκιά για την ηγεσία του AfD, το οποίο βλέπει την Μέρκελ ως μια δικτατορική φιγούρα [6] που έχει ξεπουλήσει τον γερμανικό λαό σε ξένα συμφέροντα. Πράγματι, το να απομακρύνει την καγκελάριο από το γραφείο της είναι ένας πρωταρχικός στόχος του ευρύτερου σχεδίου της ακροδεξιάς για να μετατρέψει την Γερμανία σε μια χώρα ανελεύθερη, εθνικιστική, αντι-Ισλαμική και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μέσα στο όλο και πιο νευρικό κόμμα της Μέρκελ, υπήρξε μια πικρή διαφωνία για το πώς να σταματήσει η άνοδος του AfD. Οι επικριτές της καγκελαρίου έχουν ζητήσει από το CDU να κάνει μια δραματική στροφή προς τα δεξιά για να προσελκύσει τους υποστηρικτές του AfD. Αλλά η Μέρκελ έχει πάρει την αντίθετη πορεία, εντείνοντας τον κεντρώο χαρακτήρα του CDU. Αυτή είναι η σωστή κίνηση, αλλά θα κρατήσει τον συνασπισμό της στην εξουσία μόνο αν η Μέρκελ αντιμετωπίσει τις μέχρι τώρα αδυναμίες στην προσφυγική πολιτική της και τις ανασφάλειες που ενθάρρυναν πολλούς Γερμανούς να στραφούν προς το πολιτικό περιθώριο εξ’ αρχής. Δεν διακυβεύεται τίποτα λιγότερο από την φιλελεύθερη δημοκρατία και την ανοιχτή κοινωνία της Γερμανίας.

28092016-1.jpg

Ακροδεξιό συλλαλητήριο κατά της γερμανικής μεταναστευτικής πολιτικής στο Βερολίνο, τον Μάρτιο του 2016. FABRIZIO BENSCH / REUTERS
--------------------------------------------------------

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ

Το AfD ιδρύθηκε το 2013ως ένα κίνημα ενάντια στο κοινό νόμισμα της Ευρώπης. Από τότε, καθώς έχουν εισέλθει στην Γερμανία περισσότεροι από ένα εκατομμύριο αιτούντες άσυλο, πολλοί από αυτούς Μουσουλμάνοι, το κόμμα έχει εξελιχθεί σε μια ξενοφοβική και υπέρ των ιθαγενών δύναμη που εκμεταλλεύεται και ενθαρρύνει δημοφιλείς φόβους για το Ισλάμ και την τρομοκρατία [7]. Οι ηγέτες του κόμματος διαδίδουν την ιστορία μιας Γερμανίας υπό πολιορκία από τους Μουσουλμάνους μετανάστες που απειλούν την συνοχή και τον πολιτισμό της, ενθαρρυνόμενοι από ανεύθυνους ηγέτες στο Βερολίνο. Στην πραγματικότητα, η δήλωση του κόμματος ότι «το Ισλάμ δεν αποτελεί τμήμα της Γερμανίας» -καταγραφείσα στην εκλογική πλατφόρμα του [8]- είναι μια άμεση βολή στην Μέρκελ, η οποία τον Ιανουάριο του 2015 έκανε τον αντίθετο ισχυρισμό [9] σε μια έκκληση για συμμετοχικότητα. Για το AfD, η αντίθεση στο Ισλάμ και η απόρριψη της Μέρκελ πάνε χέρι-χέρι.

Οι ρίζες του κόμματος, όμως, εκτείνονται πέρα από την τρέχουσα πολιτική περίοδο. Στην προσπάθειά του να αντικαταστήσει τον πλουραλισμό και την πολυμορφία με έναν μονοεθνοτικό εθνικισμό, το AfD έχει αναζωογονήσει μερικά από τα θέματα που προέβαλλαν οι πρωτο-φασίστες του Μεσοπολέμου, τους οποίους ο ιστορικός Fritz Stern [10] ονομάτισε ως «συντηρητικούς επαναστάτες» [11] για το ισχυρό μίγμα της επιμονής στην παράδοση και της οργής τους κατά του κατεστημένου. Η ηγέτις του AfD, Frauke Petry, μέχρι που έχει κάνει έκκληση για την αποκατάσταση του αμφιλεγόμενου όρου völkisch, [12] ή «εθνοτικό», ο οποίος ήταν μια κεντρική έννοια για τους εθνικιστές εκείνης της εποχής και αργότερα για τους Ναζί. Το κόμμα αντιπροσωπεύει τον πυρήνα ενός ευρύτερου κινήματος [που στοχεύει] να αναιρέσει την κοινωνική απελευθέρωση που εμφανίστηκε στις δεκαετίες μετά τις φοιτητικές διαδηλώσεις του 1968.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, το AfD προσπαθεί να απαλλαγεί από δύο από τις πιο σημαντικές δεσμεύσεις του Βερολίνου: Η πρώτη με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η δεύτερη με την διατλαντική συμμαχία ασφαλείας. Το κόμμα υποστηρίζει την διάλυση της ΕΕ και αμφισβητεί τους δεσμούς της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ, ζητώντας την έξωση των στρατευμάτων και των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ από το γερμανικό έδαφος. Όπως και το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, φλερτάρει με αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί μια «αυταρχική διεθνής», υποστηρίζοντας στενότερους δεσμούς με την Ρωσία και την μη παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα άλλων κρατών.

ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί που ψήφισαν το AfD στις τελευταίες πολιτειακές εκλογές αληθινοί οπαδοί του. Πολλά από τα ψηφοδέλτια υπέρ του κόμματος ήταν ψήφοι διαμαρτυρίας, που σηματοδότησαν τον θυμό με το πολιτικό κατεστημένο και όχι μια δέσμευση για τα πολιτιστικά ή πολιτικά ιδεώδη του AfD. Τα παραδοσιακά κόμματα μπορεί πιθανόν να κρατήσουν το AfD χαμηλά κερδίζοντας πίσω κάποιους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Αλλά χάρη στον σκληρό πυρήνα του AfD, ο οποίος αντιπροσωπεύει περίπου το 5% του γερμανικού εκλογικού σώματος, θα είναι δύσκολο να πιεστεί το κόμμα να βγει έξω από την εθνική σκηνή εντελώς.

Ωστόσο, αυτό είναι ακριβώς που προτείνουν πολλοί από τους επικριτές της Μέρκελ στο εσωτερικό της CDU. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία τους, η αποκατάσταση της ελκυστικότητας του CDU στην δεξιά θα μπορούσε να κάνει το AFD εξαφανιστεί. Το προπατορικό αμάρτημα της Μέρκελ ήταν ότι μετακίνησε το CDU προς τα αριστερά, λέει αυτή η θεωρία, μετατρέποντάς το σε ένα σύγχρονο Συντηρητικό Κόμμα που αποδέχεται περισσότερη διαφορετικότητα. Οι επικριτές έχουν δίκιο όταν επισημαίνουν ότι η στροφή του CDU άνοιξε χώρο στα δεξιά για να τον καταλάβει το AfD. Αλλά κάνουν λάθος με το να απαξιώνουν το γεγονός ότι η στροφή του CDU έδωσε στο κόμμα πολλούς ψηφοφόρους από το κέντρο και ότι υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι του AfD που δεν θα επιστρέψουν στο CDU, ακόμη και αν αντιστρέψει την πορεία του. Εξίσου σημαντικό, η μετριοπάθεια του CDU έχει κάνει πολλούς Μουσουλμάνους ψηφοφόρους να αισθάνονται άνετα με ένα κόμμα της κεντροδεξιάς, για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας. Ότι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός των μειονοτήτων τώρα υποστηρίζει μια οργάνωση που η ίδια αυτοπροσδιορίζεται ως Χριστιανική αποδεικνύει την πρόοδο αυτή, η οποία με την απάλυνση των εθνικών και θρησκευτικών ρηγμάτων είναι καλή για το CDU και υγιής για την γερμανική δημοκρατία. Στις ομοσπονδιακές εκλογές το 2013, η Μέρκελ κατάφερε να διπλασιάσει [13] το μερίδιο της τουρκο-γερμανικής ψήφου που προσελκύσθηκε από το CDU στο 20%.

Εκείνοι που απαιτούν την μετατόπιση του CDU προς τα δεξιά θέτουν σε κίνδυνο την πρόοδο αυτή. Σκεφτείτε την πρόσφατη έκκληση του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, Jens Spahn, για την εξάλειψη της διπλής υπηκοότητας, που θα μπορούσε να επηρεάσει ιδιαίτερα τα τουρκικής καταγωγής τρία εκατομμύρια κατοίκους της Γερμανίας. Οι Γερμανοί με δεύτερο διαβατήριο, έχει προτείνει ο Spahn [14], είναι αμφίβολης πίστης προς το κράτος. Αλλά η πρότασή του να ασχοληθεί με αυτούς τους πολίτες σίγουρα θα αποτύχει: Το να αρνηθούν στους Τουρκο-Γερμανούς την διπλή υπηκοότητα θα τους στιγματίσει άσκοπα, εμποδίζοντας την ένταξή τους στην γερμανική κοινωνία [15], και κάνοντας ελάχιστα για να μειωθεί η ελκυστικότητα του AfD. Αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να νομιμοποιήσει τον εθνικισμό του AfD χωρίς να δώσει στους υποστηρικτές του λόγο για να στραφούν σε μετριοπαθείς εναλλακτικές λύσεις.

Η Μέρκελ αναγνωρίζει σαφώς τον κίνδυνο αυτού του είδους των προτάσεων. Σε συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο [16] μετά από μια ακόμη εκλογική ήττα για το CDU στις 21 Σεπτεμβρίου, έκανε σαφές ότι θα αντιταχθεί σε οποιαδήποτε υπόδειξη ότι η Γερμανία θα πρέπει «να μην δέχεται ξένους», ιδιαίτερα Μουσουλμάνους. «Αυτό θα ήταν ενάντια στο βασικό μας δίκαιο, τις υποχρεώσεις μας που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο, αλλά πάνω από όλα επίσης εναντίον των ηθικών θεμελίων του CDU», είπε. Η απάντηση στην δεξιά πρόκληση, όπως πρότεινε, είναι η καλύτερη διακυβέρνηση: Η σκληρή δουλειά για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης και η βελτίωση της ένταξης των νέων αφίξεων θα μπορούσε να «ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη» των απογοητευμένων Γερμανών που ψήφισαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας υπέρ του AfD.

28092016-2.jpg

Ο υποψήφιος του AfD, Georg Pazderski, και οι συν-αρχηγοί του AFD, Frauke Petry και Joerg Meuthen, στο Βερολίνο, τον Σεπτέμβριο του 2016. AXEL SCHMIDT / REUTERS
--------------------------------------

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΟΥΛΩΣΗΣ

Το να κερδίσει πίσω την εμπιστοσύνη του κοινού θα πρέπει πράγματι να είναι η επείγουσα προτεραιότητα της Μέρκελ. Το 2013, όταν έκανε προεκλογική εκστρατεία για την επανεκλογή της, το δέλεαρ στους ψηφοφόρους της περιστράφηκε γύρω από την φράση: «Με ξέρετε». Εκείνη την εποχή, οι επιδόσεις της Μέρκελ στην σταθερή και ικανή ηγεσία ήταν αρκετές για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Γερμανίας. Ένα χρόνο μετά την προσφυγική κρίση, η δεξαμενή του πολιτικού κεφαλαίου της έχει σχεδόν εξαντληθεί. Τα ποσοστά αποδοχής της καγκελάριου έχουν πέσει κατακόρυφα στο χαμηλότερο επίπεδό τους από το 2011. Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση, το 82% των Γερμανών υποστηρίζουν μια αλλαγή πορείας για την προσφυγική πολιτική του Βερολίνου.

Αυτός ο μελαγχολικός αριθμός είναι το αποτέλεσμα μιας τριπλής επικοινωνιακής αποτυχίας από την πλευρά της Μέρκελ. Πρώτον, με την επανάληψη του συνθήματός της «Θα τα καταφέρουμε» (Wir Schaffen das) κατά τους τελευταίους μήνες, χωρίς να αναγνωρίζει ξεκάθαρα ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης ήταν ανεπαρκείς, η Μέρκελ φάνηκε να ωραιοποιεί σοβαρές επικρίσεις για τις πολιτικές της με μια κούφια «πιασιάρικη» φράση. Στην συνέχεια, με το να επιχειρηματολογεί για τις πολιτικές της με ηθικολογικούς όρους, αποξένωσε πολλούς Γερμανούς που ήταν ανήσυχοι για τις μαζικές αφίξεις των μεταναστών. Τέλος, με το να υποβαθμίζει τις σημαντικές αλλαγές που έχει κάνει στην μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας κατά το παρελθόν έτος σε μια ασύνετη προσπάθεια να αποφύγει να εμφανιστεί αδύναμη σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, κατέστησε αδύνατο για την κυβέρνηση να λάβει πλήρη πίστωση για τις προσπάθειες που κατέβαλε για να μειωθεί ο αριθμός των αφίξεων μεταναστών και προσφύγων στην Γερμανία. Σκλήρυνε την νομοθεσία για το άσυλο στην Γερμανία, στήριξε την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για την μείωση των μεταναστευτικών εισροών, προχώρησε σε απελάσεις εκείνων των οποίων η αίτηση ασύλου απορρίφθηκε, αύξησε τις ανθρωπιστικές δαπάνες στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, υποστήριξε την αυστηρότερη προστασία των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, αρνήθηκε να δεχθεί πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στο Ελλάδα: Αν η Μέρκελ είχε επικοινωνήσει αυτά τα βήματα ως μέρος ενός σχεδίου για να αποφευχθεί η επανάληψη της ανθρωπιστικής έκτακτης ανάγκης του Σεπτεμβρίου 2015, θα είχε κάνει πιο δύσκολο για το AfD να υπονοεί ότι η κυβέρνησή της έχει χάσει τον έλεγχο.

Στις παρατηρήσεις της στις 21 Σεπτεμβρίου, η Μέρκελ τελικά διόρθωσε κάποια από αυτά τα προβλήματα. Παραδέχτηκε τις ελλείψεις των πολιτικών της και αποφάσισε να αποφύγει την επανάληψη των μαζικών αφίξεων μεταναστών του 2015. Συζήτησε ανοιχτά την αποτυχία των προσπαθειών της να ενθαρρύνει τα ευρωπαϊκά κράτη να μοιραστούν το βάρος της προσφυγικής κρίσης και τις δυσκολίες της ενσωμάτωσης των προσφύγων στην γερμανική κοινωνία.

Ο διπλασιασμός της προσπάθειας σε αυτή την στρατηγική θα μπορούσε να δώσει στην Μέρκελ μια δεύτερη ευκαιρία. Κατ’ αρχάς, η καγκελάριος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους διάχυτους φόβους σχετικά με την ταυτότητα που έχουν οδηγήσει πολλούς Γερμανούς μακριά από παραδοσιακά κόμματα και προς το AfD. Η διαβεβαίωσή της σε μια πρόσφατη ομιλία στην Ομοσπονδιακή Βουλή ότι «η Γερμανία θα παραμείνει Γερμανία [17] με όσα αγαπάμε» ήταν μια σαφής προσπάθεια να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά επεσήμανε επίσης μια βαθύτερη δυσκολία στην πολιτιστική πολιτική της Γερμανίας: Υπάρχει μικρή συναίνεση μεταξύ των Γερμανών ως προς το τι ακριβώς θα πρέπει να αγαπούν εξ’ αρχής. Για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι έχουν γίνει όλο και πιο απογοητευμένοι με την ανοιχτή κοινωνία της Γερμανίας, λοιπόν, η Μέρκελ πρέπει να χτίσει καλύτερη επικοινωνία πάνω σε καλύτερες πολιτικές. Η κυβέρνηση θα πρέπει να επεξεργάζεται τις αιτήσεις ασύλου πιο γρήγορα για να τελειώνει με τον σημερινό σωρό [αιτήσεων] και να αποσαφηνίσει την κατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων πρόσφατων αφίξεων που δεν ξέρουν αν θα τύχουν προστασίας στην Γερμανία ή αν θα απελαθούν. Θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην ευημερία των φτωχότερων Γερμανών, οι οποίοι είναι πιο πιθανό να ανταγωνίζονται με τους μετανάστες για στέγαση και απασχόληση και μπορεί να ενοχλούνται από ένα κράτος που πιστεύουν ότι κάνει ελάχιστα για αυτούς αλλά πολλά για τους αιτούντες άσυλο. Και για να ενσωματώσει καλύτερα τους νεοαφιχθέντες στην γερμανική κοινωνία, θα πρέπει να αυξήσει κατά πολύ τους πόρους για τα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, επενδύοντας σε ενήλικες που επιθυμούν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και σε παιδιά που θα προσαρμοστούν στην νέα ζωή τους. Σε επίπεδο ΕΕ, το Βερολίνο θα πρέπει ξεχάσει τις ελπίδες του για ένα δεσμευτικό σύστημα ποσοστώσεων για τους πρόσφυγες και να μάθει να ζει με το γεγονός ότι τα περισσότερα κράτη της ΕΕ θα προσπαθήσουν να περιορίσουν τις ανθρωπιστικές δεσμεύσεις τους όσο το δυνατόν περισσότερο. Την ίδια στιγμή, η Γερμανία θα πρέπει να συνεχίσει να επενδύει στον έλεγχο των ευρωπαϊκών συνόρων και να συνεργαστεί με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη για την εναρμόνιση των προτύπων ασύλου και την ικανότητα διευθέτησης [των προσφύγων] σε ολόκληρη την ήπειρο. Πέρα από την Ευρώπη, η Μέρκελ θα πρέπει να ωθήσει άλλες κυβερνήσεις να ακολουθήσουν τις υποσχέσεις τους για ανθρωπιστική βοήθεια και βοήθεια προς τους πρόσφυγες, με την υποστήριξη ενός συστήματος για την παρακολούθηση των δεσμεύσεων που αναλήφθηκαν στις συνόδους κορυφής του τρέχοντος έτους στην Κωνσταντινούπολη και την Νέα Υόρκη.

Όσο για την τρομοκρατία, το AfD έχει ανθίσει από τον φόβο των Γερμανών για επιθέσεις, ιδιαίτερα εκείνες που συνδέονται με Μουσουλμάνους μετανάστες. Η Μέρκελ θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι μια επίθεση στυλ Παρισιού είναι δυνατή στην Γερμανία, για να προετοιμάσει το κοινό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να προκαταλάβει τις προσπάθειες του AfD να το εκμεταλλευτεί για πολιτικό όφελος. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση στο περιοδικό Der Spiegel, το AfD ήδη ετοιμάζει μια εκστρατεία με αφίσες [18] που θα ξεκινήσει στον απόηχο ενός θανατηφόρου χτυπήματος. Το μήνυμά του που θα εμφανίζεται με κεφαλαία γράμματα, θα είναι προσωπικό: «ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΚΥΡΙΑ ΜΕΡΚΕΛ».

Η ΔΕΞΙΑ ΝΙΚΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ;

Με τις επόμενες ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας μόλις έναν χρόνο μακριά, ο χρόνος της Μέρκελ για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού εξαντλείται. Στους επόμενους μήνες, η νευρικότητα στο εσωτερικό του CDU θα αυξηθεί, και οι αντίπαλοι της καγκελαρίου -όχι μόνο στο CDU και το AfD, αλλά σε όλα τα άλλα κόμματα της Γερμανίας- θα επιδιώξουν να επωφεληθούν από την πρώτη στιγμή αδυναμίας της μετά από χρόνια. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ίδια η Μέρκελ θα μπει στον πειρασμό να ενταχθεί στην λαϊκίστικη χορωδία. (Ρητορικά, τουλάχιστον, ήδη υπέκυψε στα τέλη Αυγούστου, όταν απαίτησε [19] όλοι οι κάτοικοι Γερμανίας με τουρκικές ρίζες να «αναπτύξουν έναν υψηλό βαθμό πίστης στη χώρα μας» και σε αντάλλαγμα υποσχέθηκε, με συγκατάβαση, να προσπαθήσει να κρατήσει «ανοικτά ώτα στις ανησυχίες τους»).

Πιο πιθανό είναι ότι η Μέρκελ θα κολλήσει σε ένα θετικό όραμα για το επόμενο έτος. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα ότι το όραμα αυτό δεν θα πραγματοποιηθεί. Η Μέρκελ έχει ξοδέψει σχεδόν όλο το πολιτικό κεφάλαιό της στην μεταναστευτική πολιτική -και το έκανε κάτω από εξαιρετικά ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες και χωρίς μια μεγάλη τρομοκρατική επίθεση. Ακόμα κι έτσι, η Γερμανία έχει γίνει όλο και περισσότερο πολωμένη και το AfD και το όνειρό του για «συντηρητική επανάσταση» κερδίζει σε ισχύ. Αρκεί να φανταστεί κανείς πώς θα έπαιζε η μεταναστευτική κρίση σε μια Γερμανία με υψηλή ανεργία, υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα ή μια σειρά ισχυρών τρομοκρατικών επιθέσεων, για να εκτιμήσει τους άμεσους κινδύνους αυτής της πολιτικής περιόδου στην χώρα.

Τα επόμενα χρόνια θα δοκιμάσουν την ικανότητα των Γερμανών ηγετών να ξαναχτυπήσουν την άκρα δεξιά, να υπερασπιστούν την ανοιχτή κοινωνία της χώρας, και να προστατέψουν την πολιτική σταθερότητα. Η ενασχόληση με αυτά τα προβλήματα θα αφήσει ένα δεύτερο στρώμα δυσκολιών, όμως: Το να διευθετηθεί το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Γερμανίας και η βιομηχανική της βάση -τα θεμέλια της επιτυχίας της χώρας [20]- στις πιέσεις των δημογραφικών και τεχνολογικών αλλαγών. Μια τολμηρή και προσεκτική ηγεσία θα μπορούσε πράγματι να παραγάγει μια καλύτερη Γερμανία παρά τα προβλήματα αυτά, και η ίδια η Μέρκελ έχει δηλώσει [16] ότι η χώρα «θα βγει καλύτερη από αυτήν την ομολογουμένως περίπλοκη περίοδο». Αλλά ελάχιστα από την εμπειρία της πολιτικής τάξης της Γερμανίας την έχουν προετοιμάσει για την έκτακτη συσσώρευση των εγχώριων και των διεθνών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα, και μια λιγότερο σταθερή Γερμανία σε μια ασθενέστερη Ευρώπη είναι η πιο πιθανή έκβαση.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2016-09-26/germanys-right-wing-c...

Σύνδεσμοι:
[1] https://twitter.com/thorstenbenner
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2016-06-13/germany-s-new-...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2015-11-27/merkel-magic
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/greece/2015-07-10/merkel-method
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2016-03-20/germanys-step...
[6] http://www.politico.eu/article/alexander-gauland-AfD-deputy-leader-says-...
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2015-01-13/pegida-marches
[8] https://www.alternativefuer.de/wp-content/uploads/sites/7/2016/05/2016-0...
[9] https://twitter.com/RegSprecher/status/554632464912887808
[10] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2005-05-01/reflection-les...
[11] http://www.ucpress.edu/book.php?isbn=9780520026261
[12] https://www.welt.de/politik/deutschland/article158049092/Petry-will-den-...
[13] https://www.welt.de/politik/wahl/bundestagswahl/article120466314/Die-Deu...
[14] http://www.tagesspiegel.de/politik/jens-spahn-ueber-tuerken-in-deutschla...
[15] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2011-10-28/what-integrati...
[16] http://www.tagesspiegel.de/politik/angela-merkel-im-wortlaut-wenn-wir-ni...
[17] https://www.bundesregierung.de/Content/DE/Artikel/2016/09/2016-09-07-mer...
[18] http://www.spiegel.de/politik/deutschland/AfD-beraet-ueber-plakatkampagn...
[19] http://www.dw.com/en/angela-merkel-calls-for-loyalty-from-german-turks/a...
[20] https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2011-06-16/secrets-germa...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition