Ο σωστός τρόπος δημιουργίας ζωνών ασφάλειας στην Συρία

Τρίτον, χτίζοντας την υπόθεσή της για τις ασφαλείς ζώνες, η κυβέρνηση Trump μπορεί να κερδίσει περισσότερα στηριζόμενη στο διεθνές δίκαιο, απ 'ό, τι απορρίπτοντάς το. Μετά τα χτυπήματα με πυραύλους κρουζ, ο Assad θα μπορούσε να χαρακτηρίσει οποιαδήποτε παρέμβαση των ΗΠΑ στην Συρία ως προοίμιο αλλαγής καθεστώτος. Αλλά το διεθνές δίκαιο θα μπορούσε να συμβάλει στην άμβλυνση αυτών των ανησυχιών, τουλάχιστον για τους συμμάχους των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επικαλεσθούν ορισμένους νομικούς λόγους για την υποστήριξη ασφαλών ζωνών στη Συρία. Σε μια σπάνια στιγμή συμφωνίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας πέρασε το Ψήφισμα 2254 [17], απαιτώντας από τους Σύρους μαχόμενους να σταματήσουν να στοχεύουν σε πολίτες. Ο Τραμπ θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις ασφαλείς ζώνες ως απαραίτητες για να προστατεύσουν τους Σύρους πολίτες από τέτοιους στοχευμένους φόνους, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί από διεθνείς παρατηρητές.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν επίσης να βασίζονται στην Ευθύνη για Προστασία [18] (Responsibility to Protect, R2P), ένα αναδυόμενο νομικό δόγμα που εφαρμόζεται όταν ένα κυρίαρχο κράτος είναι απρόθυμο ή ανίκανο να αποτρέψει μαζικές φρικαλεότητες εντός των συνόρων του και το Συμβούλιο Ασφαλείας επανειλημμένα έχει αποτύχει να σταματήσει αυτές τις φρικαλεότητες. Αλλά η R2P απλώς θα εξουσιοδοτούσε μια δύναμη να υπερασπιστεί μια ασφαλή ζώνη στην Συρία [19], όχι άνευ ορίων στρατιωτικές εκστρατείες κατά του ISIS ή του καθεστώτος Assad. Εν τω μεταξύ, εάν το ΝΑΤΟ παρέμβει παράλληλα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις ασφαλείς ζώνες στα σύνορα της Τουρκίας ως την συλλογική άμυνα ενός κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ.

Τέταρτον, η διοίκηση θα πρέπει επίσης να θεσπίσει σαφείς κανόνες εμπλοκής. Όπως και στην Επιχείρηση Provide Comfort στο Ιράκ, οι ασφαλείς ζώνες πρέπει να προστατεύονται από μια ισχυρή δύναμη αέρος και εδάφους που να δίνει λόγο σε μια σαφή δομή διοίκησης. Από την Σρεμπρένιτσα [20] μέχρι το Νότιο Σουδάν [21], οι ασφαλείς ζώνες απέτυχαν ακριβώς επειδή δεν προστατεύονταν επαρκώς. Αυτές οι αποτυχίες προκλήθηκαν περισσότερο από την έλλειψη πολιτικής βούλησης παρά από την ανεπαρκή δύναμη πυρός. Οι ειρηνευτικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου συχνά λειτουργούν με αδύναμους κανόνες εμπλοκής, που εγγυώνται τα πάντα εκτός από το ότι μπορούν να παρεμβαίνουν. Οι ισχυροί κανόνες εμπλοκής θα σηματοδοτούσαν τόσο στον Assad όσο και στους πρόσφυγες ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται σοβαρά για την προστασία των πολιτών που εισέρχονται στην ζώνη. Ωστόσο, τώρα, ενδέχεται να μην υπάρχει επαρκής πολιτική βούληση στις Ηνωμένες Πολιτείες να παράσχουν την απαιτούμενη ισχυρή δέσμευση.

Πέμπτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται μια στρατηγική εξόδου. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος των ασφαλών ζωνών είναι ότι θα μπορούσαν να προσελκύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στην διαλυτική, πολυδιάστατη σύγκρουση της Συρίας επ 'αόριστον. Δεδομένης της απειλής του καθεστώτος Assad προς τους πολίτες της Συρίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνδέσουν την αποχώρηση με μια εθνική συμφωνία κατάπαυσης του πυρός ή μια ειρηνευτική συμφωνία που περιλαμβάνει διεθνείς ειρηνευτικές δυνάμεις.

Δυνάμεις των ΗΠΑ σε βάση των Κουρδικών Μονάδων Λαϊκής Προστασίας κοντά στην Malikiya της Συρίας, τον Απρίλιο του 2017. RODI SAID / FILE PHOTO / REUTERS
----------------------------------------------------------------

Μια ανθρωπιστική στρατηγική των ΗΠΑ στην Συρία μπορεί να ενθαρρύνει το Ιράν και την Ρωσία να υποστηρίξουν μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, η οποία θα οδηγήσει σε πραγματική σταθερότητα στην περιοχή. Καθώς μελετά μια πολιτική ασφαλούς ζώνης, η διοίκηση Trump πρέπει να διευκρινίσει το πώς θα συντονίσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις με την εμπλοκή της στην συριακή ειρηνευτική διαδικασία και την πολιτική μετάβαση, κάτι που δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα.

Τέλος, οι ασφαλείς ζώνες πρέπει να καθιερώνουν τον νόμο και την τάξη και να εξασφαλίζουν ότι πληρούνται οι βασικές ανάγκες των προσφύγων -τροφή, περίθαλψη, στέγη. Όμως, ο αμερικανικός στρατός θα χρειαστεί διεθνή υποστήριξη για να αποφύγει την διείσδυση εξτρεμιστικών ομάδων στις ασφαλείς ζώνες˙ το να υπάρχουν Αμερικανοί στρατιώτες να αστυνομεύουν Σύρους πρόσφυγες θα προκαλούσε άβολες αναμνήσεις από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Για την παροχή εσωτερικής ασφάλειας, οι περιφερειακοί σύμμαχοι, των οποίων οι στρατιώτες έχουν στενότερους πολιτιστικούς και γλωσσικούς δεσμούς με τους Σύρους, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί.

Πράγματι, πολλοί περιφερειακοί σύμμαχοι έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους στις ασφαλείς ζώνες. Στην βόρεια Συρία, η Τουρκία, η οποία έχει ήδη επιδιώξει «ζώνες χωρίς τρομοκρατία» κατά μήκος των συνόρων της με την Συρία [22], θα μπορούσε να είναι πρόθυμος εταίρος όσο δεν εμπλέκονται κουρδικές δυνάμεις. Στη Νότια Συρία, όπου δραστηριοποιούνται η Χεζμπολάχ και το ISIS, η δημιουργία ασφαλών ζωνών θα ήταν πιο επικίνδυνη από στρατιωτικής απόψεως. Το Ισραήλ και η Ιορδανία, ωστόσο, φαίνονται πρόθυμοι να αποτρέψουν την παλίρροια των προσφύγων και να εμποδίσουν μη κρατικούς φορείς από το να δημιουργήσουν μια στρατηγική βάση στα σύνορά τους. Οι αποτελεσματικές ασφαλείς ζώνες θα μπορούσαν να επιτύχουν και τους δύο αυτούς στόχους.