Το κόμμα του Macron κέρδισε την πλειοψηφία

Αν όχι τίποτα άλλο, οι ρόλοι των πολιτικών χαρακτήρων στις νυχτερινές ειδήσεις άλλαξαν σ’ ένα βράδυ. Οι εκλογές έχουν εκκαθαρίσει το Palais Bourbon, όπου συναθροίζεται η εθνοσυνέλευση της Γαλλίας. Οι Σοσιαλιστές καταστράφηκαν [4]. Ακόμα και πρώην υπουργοί έχασαν την έδρα τους. Ως νέο κόμμα, το La République en Marche! στρατολόγησε πολλούς από τους υποψηφίους της έξω από το πολιτικό οικοδόμημα. Ως εκ τούτου, η εισερχόμενη ομάδα των βουλευτών του περιλαμβάνει πολλούς που ποτέ δεν κατείχαν εκλεγμένο αξίωμα. Σε πολλές περιπτώσεις οι ψηφοφόροι δεν γνώριζαν τίποτα για τον υποψήφιο του La République en Marche για τον οποίο έδωσαν την ψήφο τους, μόνο ότι υποστήριζε τον πρόεδρο.

Όμως, η φαινομενική ομοφωνία της μαζικής νίκης του La République en Marche είναι σε μεγάλο βαθμό απατηλή. Ο Μακρόν κατέκτησε με το να διχάζει [5]. Έχει θέσει την Δεξιά ως υπεύθυνη για την οικονομική πολιτική, την Αριστερά υπεύθυνη για την εσωτερική ασφάλεια και τις εξωτερικές υποθέσεις, το Κέντρο υπεύθυνο για την Δικαιοσύνη, τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και τον στρατό. Αυτός ο επιδέξιος διαχωρισμός των υποθέσεων θα συγκρατήσει τους υπουργούς διαφορετικών πλευρών από το να εμπλακούν ο ένας στα θέματα του άλλου.

Ωστόσο, δύο δυνητικά σημαντικές ρωγμές έχουν ήδη αναπτυχθεί στο υπουργικό συμβούλιο. Ο Richard Ferrand, πρώην Σοσιαλιστής που έφυγε νωρίς για να υποστηρίξει τον Macron και βοήθησε στην οργάνωση του κόμματος, έχει στιγματιστεί από ένα σκάνδαλο νεποτισμού [6] παρόμοιο με εκείνο που κατέστρεψε την προεδρική υποψηφιότητα του Φρανσουά Φιγιόν των Ρεπουμπλικανών. Παρά την υπόσχεσή του να τερματίσει τέτοιες πρακτικές, ο Macron δεν εγκατέλειψε το δεξί του χέρι, και ο πρωθυπουργός Edouard Philippe αποδείχθηκε επίσης επιεικής, ενώ κατέστησε σαφές ότι ο Ferrand θα έπρεπε να φύγει αν κατηγορηθεί επισήμως. (Δεν έχει γίνει μέχρι τώρα).

Για να περιπλέξει τα πράγματα περαιτέρω, ο François Bayrou, ο οποίος ως πρόεδρος του κόμματος Δημοκρατικό Κίνημα στήριξε τον Macron και επιβραβεύθηκε με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, είχε επιμείνει να υιοθετήσει ο Macron έναν νέο ηθικό κώδικα για τους κυβερνητικούς αξιωματούχους -και στην συνέχεια πιάστηκε να παραβιάζει ο ίδιος αυτόν τον κώδικα. Την περασμένη εβδομάδα, ο Bayrou τηλεφώνησε σε δημοσιογράφο του Radio France, ένα κρατικό ραδιόφωνο, και διαμαρτυρήθηκε για την κάλυψή του σχετικά με μια έρευνα για καταχρηστική χρήση κεφαλαίων από μέλη του κόμματός του που υπηρετούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τον Bayrou [7] ότι δεν τήρησε τα πρότυπα που είχε θέσει ως προϋπόθεση για την υποστήριξή του προς τον Macron -δηλαδή, ότι οι υπουργοί θα πρέπει να αποφεύγουν ακόμη και την εμφάνιση αντικανονικότητας και να μην επικρίνουν τον Τύπο. Ως αποτέλεσμα, η θέση του Bayrou μπορεί επίσης να κινδυνεύει, και μαζί της, η προσπάθεια του Macron να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην πολιτική τάξη στο σύνολό της.

Η νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τώρα την μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας ως την ύψιστη προτεραιότητά της, ξεκινώντας σκληρές διαπραγματεύσεις με μεγάλη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Παρά την συνεχή αντίσταση στις προτάσεις του Macron, ιδιαίτερα από την Αριστερά και από κάποια συνδικάτα, υπάρχει όλο και μεγαλύτερη αίσθηση ότι ο νέος πρόεδρος θα βρει τον τρόπο. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί εδώ και πολύ καιρό, μεταξύ άλλων και λόγω των περιορισμένων μεταρρυθμίσεων του Hollande που επέτρεψαν στον Macron να εφορμήσει. Ο γαλλικός λαός έχει ταλαιπωρηθεί από τον παρατεταμένο αγώνα κατά της μεταρρύθμισης της εργασίας ή από ό, τι επιχείρησε να πωλήσει ο Macron ως μια γκωλική εκδοχή της σκανδιναβικής flexicurity (ευελιξίας με ασφάλεια): Μειώνοντας κάπως την προστασία της εργασίας για τους νυν εργαζομένους, προκειμένου να ενθαρρυνθούν οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν περισσότερους νέους και άνεργους. Ακόμα και οι αντίπαλοι φαίνονται έτοιμοι να παραχωρήσουν κάποιο έδαφος όσον αφορά το επίπεδο της βιομηχανίας στο οποίο διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις για την διαχείριση του εργατικού δυναμικού και τα κατώτατα όρια απασχόλησης στα οποία οι επιχειρήσεις καλούνται να διευθετήσουν διαφορετικούς βαθμούς συνδικαλιστικής δραστηριότητας.

Ωστόσο, αυτή η έκρηξη καλής αίσθησης είναι απίθανο να κρατήσει για πολύ. Οι Macron και Philippe το γνωρίζουν και ως εκ τούτου προσπαθούν να κινηθούν γρήγορα σε άλλους τομείς. Δεδομένου ότι η μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας θα είναι αργή στην επίτευξη αποτελεσμάτων, εάν είναι αποτελεσματική, ο Macron θα προχωρήσει σε άλλα θέματα που κάνουν πρωτοσέλιδα. Η σχολική μεταρρύθμιση και η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού είναι οι πιθανότεροι επόμενοι στόχοι. Εν τω μεταξύ, ο Macron επέκτεινε την αντιτρομοκρατική κατάσταση έκτακτης ανάγκης [8] για άλλη μια φορά. Στον απόηχο των δυο θανατηφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων στο Μάντσεστερ και το Λονδίνο, αυτό πιθανόν ήταν αναπόφευκτο, ακόμη και αν το Συνταγματικό Συμβούλιο άρχισε να γίνεται επιφυλακτικό [9] για την συνεχιζόμενη επέκταση των αστυνομικών εξουσιών χωρίς δικαστική εποπτεία. Επιπλέον, το σχέδιο του Macron για να τερματιστεί τελικά η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι να ενσωματωθούν [10] ορισμένες από τις πιο αμφιλεγόμενες πτυχές της (όπως οι έρευνες χωρίς ένταλμα) στο κοινό Δίκαιο. Μέτρα όπως αυτά δίχασαν βαθιά το Σοσιαλιστικό κόμμα και συνέβαλαν στην πτώση του. Παρ’ όλο που οι Σοσιαλιστές είναι τώρα ετοιμοθάνατοι, ορισμένοι από τους βουλευτές που εκλέχτηκαν πρόσφατα με το La République en Marche ενδέχεται να συμμερίζονται τις ανησυχίες για την κανονικοποίηση των εξουσιών έκτακτης ανάγκης.