Η σύγκλιση απόψεων Τραμπ και Πούτιν

Αν οι συνομιλίες του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, την Παρασκευή αποκάλυψαν κάτι, αυτό ήταν ότι ο Πούτιν βρίσκεται στα καλύτερά του.

Έχει περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες προσπαθώντας να αναγκάσει την Δύση να δεχτεί την αντίληψή του για την εξωτερική πολιτική ως ανταγωνισμό του 19ου αιώνα για σφαίρες επιρροής, κυρίως ανατρέποντας Δυτικά συμφέροντα και αξίες -μεταξύ άλλων, μέσω της εισβολής του στην Ουκρανία το 2014, την αντίθεσή του στις Δυτικές ενέργειες στην Συρία με μια δολοφονική εκστρατεία βομβαρδισμών και την ανάμιξή του στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ πέρσι. Όλο αυτό το διάστημα, έχει επιδιώξει την επικύρωση για τέτοιες ενέργειες, κερδίζοντας την αποδοχή του ως σημαντικού παράγοντα στο διεθνές τραπέζι. Όταν ο Trump και ο Πούτιν συναντήθηκαν στην πρώτη τους κατά πρόσωπο συνάντηση στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του G-20 στο Αμβούργο την περασμένη εβδομάδα, αυτό ακριβώς του έδωσε ο Τραμπ.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump και ο Ρώσος πρόεδρος, Vladimir Putin, στο Αμβούργο της Γερμανίας, τον Ιούλιο του 2017. CARLOS BARRIA / REUTERS
-----------------------------------------------------------------

Η όλο νόημα χειραψία και η συνωμοσιολογική δυσφήμιση των Αμερικανών δημοσιογράφων ήταν ήδη μια πλούσια ανταμοιβή για τον Πούτιν. Αλλά υπήρχαν περισσότερα για τους Ρώσους, καθώς και πιο πολλή ουσία. Αν και δεν φαίνεται να δημοσιοποιηθούν πρακτικά της συνάντησης, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson, είπε ότι ο Trump «σωστά επικεντρώθηκε στο πώς ... μπορούμε να προχωρήσουμε» από τις εκλογές. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, εν τω μεταξύ, ανέφερε ότι ο Trump είπε στον Πούτιν ότι έχει αποδεχτεί την άρνηση του Ρώσου ηγέτη πως έχει εμπλακεί [στις αμερικανικές εκλογές] και ότι ορισμένοι «κύκλοι» στις Ηνωμένες Πολιτείες υπερβάλλουν στο θέμα των ρωσικών κυβερνο-επιθέσεων. Παρά το γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος εξέδωσε μια διαφορετική εκδοχή των συζητήσεων, δεν προσέφερε κανένα στοιχείο που να έρχεται σε αντίθεση με την ρωσική καταγραφή. Συμφωνίες για την εγκαθίδρυση μιας ομάδας εργασίας για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, και για να αρχίσει μια συνεργασία στην Συρία -δύο περιοχές στις οποίες οι Ρωσικές ενέργειες έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των ΗΠΑ- έδειξαν σαν η διοίκηση Trump να επιδιώκει ενεργά την ατιμωρησία του Κρεμλίνου εις βάρος της μόχλευσης των ΗΠΑ επί της Μόσχας. Ο Trump αργότερα εγκατέλειψε την πρωτοβουλία της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο μετά από μια χιονοστιβάδα επικρίσεων από όλες τις πλευρές. «Δεν είναι η πιο χαζή σκέψη που έχω ακούσει ποτέ, αλλά είναι πολύ κοντά», είπε στην εκπομπή του NBC, Meet the Press, ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Lindsey Graham.

Ούτε κάτι άλλο θα πρέπει να αναμένεται. Πολλοί ειδικοί, όπως ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ρωσία Michael McFaul και, σύμφωνα με πληροφορίες, μέλη της ίδιας της διοίκησης του Τραμπ, εκλιπαρούσαν τον Trump πριν από την συνάντηση να αντισταθεί στον Πούτιν. Αντ' αυτού, φέρεται να προέτρεψε τους βοηθούς του να βρουν πιθανές παραχωρήσεις -για παράδειγμα, άρση των κυρώσεων κατά της Μόσχας- ως σαν η μοναδική υπερδύναμη του κόσμου, κι όχι το διεφθαρμένο πετρο-κράτος του Πούτιν, να ήταν ο πιο αδύναμος εκ των δύο. Σχετικά με τις κυρώσεις, τουλάχιστον, ο καταπολεμούμενος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει πολύ λίγα περιθώρια για ελιγμούς, με τους Ρεπουμπλικανούς στο Κογκρέσο και το μεγαλύτερο μέρος της διοίκησής του να τίθενται ενάντια σε κάθε άνοιγμα προς την Ρωσία, και με την προεδρία του σε κίνδυνο από την έρευνα σχετικά με την εκλογή εμπλοκή του Κρεμλίνου και την πιθανή συμπαιγνία με την προεκλογική εκστρατεία του Trump -με περισσότερα στοιχεία να προκύπτουν σχεδόν καθημερινά.

Εορτασμοί για την Ημέρα της Πρωτοχρονιάς στην Μόσχα, τον Ιανουάριο του 2011. TATYANA MAKEYEVA / REUTERS
--------------------------------------------------

Ο Πούτιν, αντίθετα, φαίνεται να βρίσκεται στην -ή τουλάχιστον πολύ κοντά στην- κορύφωση της ισχύος του. Έχει περάσει δεκαοχτώ χρόνια στο πηδάλιο της Ρωσίας χτίζοντας μεθοδικά ένα σύστημα επιβολής του νόμου που δίνει στις Αρχές την διακριτική ευχέρεια να χαρακτηρίζουν σχεδόν οποιαδήποτε ενέργεια ως παράνομη, μέχρι και τα «like» στο Facebook. Και όποιον ρόλο κι αν έπαιξε η παρέμβαση της Μόσχας στη νίκη του Τραμπ στις εκλογές του περασμένου έτους, η αντίληψη ότι ο Πούτιν βοήθησε να φυτευτεί μια πυρηνική βόμβα μέσα στην πολιτική του Λευκού Οίκου, τον κάνει να φαίνεται όλο και ισχυρότερος στην πατρίδα του. Εν τω μεταξύ, αποσπά την προσοχή των Δυτικών χωρών από την αντιμετώπιση της εγχώριας καταστολής του, αναγκάζοντάς τις να πολεμήσουν μια αμυντική μάχη οπισθοφυλακών με τους όρους του Πούτιν.

Δεδομένης της προφανούς ισχύος του Πούτιν, μπορεί να είναι δελεαστικό για τους αντιπάλους του να τα παρατήσουν. Όμως, ελλείψει οποιασδήποτε διακριτής πολιτικής των ΗΠΑ για την Ρωσία -κάτι που αντανακλάται εξόφθαλμα από την έλλειψη ατζέντας της διοίκησης για τις συνομιλίες της τελευταίας εβδομάδας- είναι πιο σημαντικό από ποτέ για τους προοδευτικούς νομοθέτες, τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και άλλα μέλη του οικοδομήματος της εξωτερικής πολιτικής, να χαράξουν τις δικές τους πολιτικές για την Ρωσία, που θα πιέσουν την διοίκηση και θα υποστηρίξουν την ρωσική αντιπολίτευση, όπως τον Alexei Navalny -ο οποίος έπεισε χιλιάδες διαδηλωτές να διακινδυνεύσουν την σύλληψή τους τον περασμένο μήνα, πραγματοποιώντας συλλαλητήρια σε όλη την χώρα- και τον Vladimir Kara-Murza, ο οποίος επέζησε από μια προφανή απόπειρα δηλητηρίασης τον Φεβρουάριο για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια.