Ο λύκος της Πιονγκγιάνγκ

Οι Δυτικοί σχολιαστές αντιμετωπίζουν συχνά την βορειοκορεατική κυβέρνηση του Kim Jong Un [1] ως ανέκδοτο. Σε ιδιωτικές συνομιλίες έχω ακούσει αξιωματούχους των ΗΠΑ και στρατιωτικούς ηγέτες περιστασιακά να αναφέρονται σε αυτόν ως το «παχύ αγόρι», ο «νεαρός playboy» και ο «περίγελος». Η πρεσβευτής στον ΟΗΕ, Nikki Haley, μέχρι που αναρωτήθηκε δημόσια εάν είναι τρελός [2]. Ωστόσο, το να κατακρίνεται ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας είναι λάθος όχι επειδή είναι αγένεια αλλά επειδή υποτιμά τις ικανότητές του. Ο Κιμ δεν είναι βλαξ. Το να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος παρερμηνεύει την απειλή που θέτει η Βόρεια Κορέα και ο ηγέτης της -ένα ιδιαίτερα σοβαρό λάθος σήμερα, καθώς οι εντάσεις μεταξύ Πιονγιάνγκ και Ουάσινγκτον αυξάνονται σε τακτική βάση.

Ο Kim Jong Un χαιρετά συμμετέχοντες στο έκτο συνέδριο της Ένωσης Δημοκρατικών Γυναικών της Κορέας, τον Νοέμβριο του 2016. KCNA / REUTERS
---------------------------------------------------------

Ένας καλύτερος τρόπος για να δούμε τον Kim είναι σαν έναν νέο CEO που αναλαμβάνει μια εταιρία -ας πούμε την Βόρεια Κορέα ΑΕ. Αυτός ο τρόπος επιτρέπει στους παρατηρητές να παρακάμπτουν τις συζητήσεις για την ψυχική του υγεία (και το να εστιάζουν σε αυτόν ως δικτάτορα) και να εξετάζουν αντίθετα τις ιδιότητές του ως ηγέτη. Στον επιχειρηματικό κόσμο, ο ρόλος του Διευθύνοντος Συμβούλου είναι κεντρικός για την επιτυχία κάθε επιχείρησης. Ένας εισερχόμενος Διευθύνων Σύμβουλος, ειδικά ένας που εισέρχεται σε μια εταιρεία που παλεύει [να επιβιώσει], πρέπει να πάρει τον έλεγχο και να ηγηθεί. Πρέπει να παράσχει στην εταιρεία του ένα όραμα και να καθοδηγήσει την εφαρμογή του. Ένας νέος Διευθύνων Σύμβουλος πρέπει να παρακινήσει τους υπαλλήλους του, να τους εξηγήσει πού πηγαίνει η εταιρεία και γιατί, και να επιβάλλει διαδικασίες απόδοσης και αξιολόγησης έτσι ώστε να είναι σαφείς οι προσδοκίες. Πρέπει να το κάνει αυτό, ενώ ταυτόχρονα σφαγιάζει την ιεραρχία και εξαλείφει τα βαρίδια και τις μικρο-ομάδες στις τάξεις της μεσαίας διοίκησης. Ένας αποτελεσματικός ηγέτης εντοπίζει τους αντάρτες, τους απολύει, τους περιθωριοποιεί ή τους παρακινεί, και ανταμείβει και προωθεί εκείνους που μοιράζονται την ατζέντα του και μπορούν να προωθήσουν το όραμά του. Με λίγα λόγια, ένας καλός Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) είναι σε θέση να κάνει τους πάντες να ακολουθήσουν την ίδια κατεύθυνση.

Αυτά είναι ακριβώς τα βήματα που κάνει ο Κιμ. Ο Κιμ επέζησε έξι χρόνια ως ηγέτης της Βόρειας Κορέας, εγκαθιδρύοντας ένα σαφές προσωπικό όραμα για την κατεύθυνση της χώρας. Προφανώς δεν απειλείται από οποιαδήποτε εσωτερική πρόκληση στην κυριαρχία του και μάλιστα φαίνεται να είναι άνετα επικεφαλής στην Πιονγκγιάνγκ. Η κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας δεν παρουσιάζει σημεία κατάρρευσης και φαίνεται πλέον πιο σταθερή από ό, τι υπό τον πατέρα του, τον Kim Jong Il. Η συζήτηση σχετικά με το εάν ο Κιμ είναι λογικός είναι επιζήμια για την αμερικανική χάραξη πολιτικής, διότι εκτρέπει τους ξένους από την αντιμετώπιση των πραγματικών ζητημάτων με την Βόρεια Κορέα -το ενεργό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων [3] και τις τρομακτικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων- και συσκοτίζει την αποδεδειγμένη ικανότητα του Κιμ να οδηγεί την χώρα του σε μια πορεία την οποία η εξωτερική πίεση δεν έχει την ισχύ να αποδυναμώσει. Το να εκλαμβάνεται ο Kim ως Διευθύνων Σύμβουλος και όχι ως συνηθισμένος πολιτικός ηγέτης, τονίζει επίσης τις μη πολιτικές πτυχές της διακυβέρνησής του -τι πρέπει να κάνουν οι ηγέτες σε οποιαδήποτε οργάνωση για να δημιουργήσουν προσδοκίες και σταθερότητα.

ΒΟΡΕΙΑ ΚΟΡΕΑ ΑΕ

Ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνει ένας νέος CEO είναι να διατυπώσει ένα τολμηρό και σαφές όραμα που να χρησιμεύει ως μέτρο και κίνητρο για την υπόλοιπη επιχείρηση. Το όραμα του Κιμ για την Βόρεια Κορέα είναι σαφώς διαρθρωμένο στην γραμμή «byungjin». Υιοθετημένο από το κεντρικό συμβούλιο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κορέας (WPK) [4] τον Απρίλιο του 2013, το byungjin καλεί για την ταυτόχρονη ανάπτυξη της οικονομίας της Βόρειας Κορέας και των πυρηνικών της όπλων, αντικαθιστώντας το λεγόμενο πρωτίστως στρατιωτικό δόγμα του Kim Jong Il. Με το να κάνει την οικονομική ανάπτυξη βασικό στοιχείο της κρατικής ιδεολογίας, ο Κιμ σηματοδότησε ένα ρήγμα από το παρελθόν. Υπό τον Kim Jong Il και τον προκάτοχό του Kim Il Sung, η προπαγάνδα της Βόρειας Κορέας τόνιζε την δύναμη του λαού έναντι των αντιξοοτήτων, και την προθυμία [των πολιτών] να υποφέρουν για χάρη της χώρας τους. Αυτό το θετικό κίνητρο για τις δυσκολίες δικαιολογούσε ένα τεράστιο φάσμα πρακτικών, από μια εκστρατεία που πίεζε τους Βορειοκορεάτες να τρώνε δύο γεύματα [5] την ημέρα το 1991, όταν η χώρα χτυπήθηκε από λιμό, μέχρι διάφορες εκστρατείες κινητοποίησης εργαζομένων. Ο Kim Il Sung είχε ζητήσει από τους Βορειοκορεάτες να θυσιάζονται για χάρη της χώρας ήδη από την εκστρατεία Chollima της δεκαετίας του 1950, με την οποία οι απλοί Βορειοκορεάτες στρατολογούνταν σε μονάδες εργασίας για έργα μαζικών κατασκευών και υποδομών˙ οι άνθρωποι καλούντο να «δωρίσουν» την εργασία τους και να δουλεύουν 18 ώρες και τους ζητείτο ακόμη και για να περικόψουν τον χρόνο της τουαλέτας τους.

Ο Kim Jong Un, αντίθετα, δήλωσε ότι οι Βορειοκορεάτες «δεν θα πρέπει πλέον να πεινούν». Τυπική αυτής της προσέγγισης είναι μια ομιλία [6] του 2015: