Οι Μπολσεβίκοι στο Πεκίνο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι Μπολσεβίκοι στο Πεκίνο

Τι έμαθε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα από τον Λένιν

Η επανάσταση των Μπολσεβίκων προσέλκυσε γρήγορα την προσοχή των Κινέζων προοδευτικών. Πολλοί είχαν απογοητευθεί από την Εθνικιστική Επανάσταση του 1911, η οποία είχε σαρώσει την αυτοκρατορική κυβέρνηση της Κίνας με υποσχέσεις περί δημοκρατίας, αλλά έφερε αντ’ αυτού τον πόλεμο. Ο μπολσεβικισμός προσέφερε έναν άλλο δρόμο, χάρη στον εκσυγχρονισμό του μαρξισμού από τον Λένιν ώστε να ταιριάζει στις πραγματικότητες των μη βιομηχανοποιημένων χωρών. Όπως και η Κίνα, η τσαρική Ρωσία ήταν σε μεγάλο βαθμό αγροτική, κυβερνημένη από δυναστικούς άρχοντες και καταπατημένη από ξένες δυνάμεις. Η θέση του Λένιν ότι η αποικιοκρατική εκμετάλλευση αντιπροσώπευε το υψηλότερο στάδιο του καπιταλισμού είχε απήχηση σε εκείνους τους Κινέζους που ήταν εξοργισμένοι με τις «ζώνες ξένης παραχώρησης» και τις μη ισορροπημένες συμφωνίες. Το ίδιο έκανε και η υπόσχεση της σοβιετικής κυβέρνησης να επιστρέψει σε κινεζικό έλεγχο τις τσαρικές αποικιακές κτήσεις στην Μαντζουρία. Νεαροί Κινέζοι προοδευτικοί έκαναν προσκυνήματα στη Μόσχα και ομάδες μελέτης στην Κίνα κατανάλωναν τον αυξανόμενο όγκο της μαρξιστικής-λενινιστικής λογοτεχνίας που μεταφραζόταν στα κινέζικα.

Ο λενινισμός έλεγε ότι μια πρωτοπορία επαγγελματιών επαναστατών θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία της ιστορίας, ασκώντας την κρατική εξουσία για να ωθήσει την κοινωνία στην εξέλιξή της προς μια κομμουνιστική ουτοπία -το «λαμπρό μέλλον» που διακηρύχθηκε από τη μπολσεβίκικη προπαγάνδα, στο οποίο το κράτος θα διαλυόταν και οι εργάτες θα ήλεγχαν τα μέσα παραγωγής. Οι Μπολσεβίκοι πίστευαν ότι αυτό απαιτούσε μια κεντρική εξουσία και μια αδιάκοπη τήρηση της γραμμής του κόμματος. Ως καταλύτες της ιστορίας, ένιωθαν αδέσμευτοι από τις έννοιες της νομιμότητας, της παράδοσης, της θρησκείας, του κράτους δικαίου και της ατομικής αξιοπρέπειας. Οι κομισάριοι του Λένιν ξεκίνησαν ριζοσπαστικά προγράμματα για την προώθηση του λαϊκού αλφαβητισμού, των δικαιωμάτων των γυναικών, της ηλεκτροδότησης και της δημόσιας υγείας. Απαλλοτρίωσαν βίαια την ιδιοκτησία και τρομοκράτησαν τους λεγόμενους ταξικούς εχθρούς. Πιστεύοντας ότι η παγκόσμια χειραφέτηση του προλεταριάτου είναι επικείμενη, υποκίνησαν επαναστάσεις στο εξωτερικό.

Το 1921, καθοδηγούμενο από έναν πράκτορα που στάλθηκε από τη Μόσχα, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα πραγματοποίησε το ιδρυτικό του συνέδριο στην Σαγκάη. Ένας νεαρός υποκινητής (αγκιτάτορας) με το όνομα Μάο Τσε Τουνγκ συμμετείχε. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Μάο και οι σύντροφοί του είχαν εγκαθιδρύσει περιοχές που ονόμαζαν Su-wei-ai (Σοβιέτ) στην ενδοχώρα της Κίνας, όπου η εθνικιστική κυβέρνηση ήταν αδύναμη και η δυσαρέσκεια ήταν διαδεδομένη. Αρχικά, οι Κομμουνιστές δύσκολα μπορούσαν να διαχωριστούν από τις χιλιαστικές αιρέσεις που είχαν προκύψει κατά την διάρκεια άλλων περιόδων κρατικής δυσλειτουργίας στην κινεζική ιστορία [6]. Ο Μάο και οι συνάδελφοί του κατεύθυναν την τοπική θρησκευτική πρακτική για να προσηλυτίσουν [οπαδούς] μεταξύ των αγροτών. Αναζητώντας προσήλυτους ανάμεσα στους ανθρακωρύχους στο ορεινό εσωτερικό [της Κίνας], κομμουνιστές πράκτορες στην πόλη Anyuan έκαναν μια προτομή του Μαρξ σε ένα βάθρο που συνήθως προοριζόταν για τους θεούς των ναών.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Μάο και οι σύντροφοί του προώθησαν ένα σοβιετικής έμπνευσης πρόγραμμα ανακατανομής της γης, δικαιωμάτων των γυναικών, λαϊκού αλφαβητισμού και ανελέητης βίας εναντίον των ταξικών εχθρών, διάστικτο από διαλείμματα συμφιλίωσης με τους εθνικιστές. Η πρώτη μεγάλη εκκαθάριση του κινέζικου κομμουνισμού, με επικεφαλής τον Μάο το 1930, ήταν γνωστή ως «Συντρίψτε την αντι-μπολσεβίκικη κλίκα». Κόστισε δεκάδες χιλιάδες ζωές, συμπεριλαμβανομένων αρκετών εκατοντάδων αξιωματικών του Κινεζικού Κόκκινου Στρατού που χαρακτηρίστηκαν ως προδότες. Αυτό ήταν το τίμημα της προόδου: Σε ένα άρθρο του 1927 στο περιοδικό Bu-er-sai-wei-ke (Ο Μπολσεβίκος), ένας αξιωματούχος της γραφειοκρατίας εξήγησε ότι η σιδηρά πειθαρχία και η κεντρική εξουσία ήταν κρίσιμες για τη νίκη της επανάστασης.

Μέσα από την δεκαετία του 1930 και την δεκαετία του 1940, καθώς οι εθνικιστές στρατιώτες και οι Ιάπωνες εισβολείς κυνηγούσαν τους κομμουνιστές στο τεράστιο εσωτερικό της Κίνας, ο Mao εδραίωσε σταθερά την ισχύ του, κάνοντας έξυπνη χρήση βραχυπρόθεσμων ανακωχών και ανταρτικών τακτικών. Δημιούργησε μια φήμη ως νοήμονα στρατηγιστή και δημιουργικού πολιτικού θεωρητικού. Το 1945, η σκέψη του Μάο Τσε Τουνγκ [8], η οποία πάντρευε την θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού με την πρακτική της κινεζικής επανάστασης, κατοχυρώθηκε ως το κατευθυντήριο φως του κόμματος. Σε αντίθεση με πολλούς από τους συντρόφους του, ο Μάο δεν σπούδασε ποτέ στο εξωτερικό και δεν είχε άμεση εμπειρία στην Σοβιετική Ένωση. Περιθωριοποίησε και εκκαθάρισε τους εκπαιδευμένους από τη Μόσχα αντιπάλους του, επιλέγοντας [να συνεργαστεί με] εκείνους που είχαν αποκτήσει χρήσιμες τεχνικές ή πολιτικές ικανότητες. Οι Κομμουνιστές επέζησαν της ιαπωνικής εισβολής και ενός εμφύλιου πολέμου με το Εθνικιστικό Κόμμα, για να αναδειχθούν ως μοναδικοί κυβερνήτες της ηπειρωτικής Κίνας το 1949.

19102017-3.jpg

Ξετυλίγοντας την κινεζική σημαία στην πλατεία Τιενανμέν, τον Οκτώβριο του 2007.
------------------------------------------------------

ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΑ