Πώς η ομοσπονδιακή λογική θα σώσει το ευρωπαϊκό σχέδιο

Ήδη κατά την ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης (State of the Union) τον Σεπτέμβριο του 2017, ο πρόεδρος Γιουνκέρ έθεσε ως στόχο την επίτευξη Κοινής Πολιτικής Άμυνας μέχρι το 2025 και χειροκροτήθηκε από την ευρεία πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ως πρώτο και αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση υπεγράφη στις 13 Νοεμβρίου 2017 από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών η PESCO (Permanent Structured Cooperation).

Σε σχέση με το «υπαρξιακό» ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαφαίνεται ότι οι θεσμοί της, με πρωταγωνίστρια την Επιτροπή Γιουνκέρ, μετακινούνται από το μοτίβο της πολυεπίπεδης διακυβέρνησης (multi level governance) στο μοτίβο της εμπλουτισμένης ή υβριδικής φεντεραλιστικής διακυβέρνησης, τουλάχιστον όσον αφορά συγκεκριμένες μείζονες κρατικές αρμοδιότητες, ήτοι οικονομία, άμυνα, εξωτερική πολιτική.

Η πρόταση των φεντεραλιστών για την δομή και λειτουργία της ΕΕ συνοψίζεται στο εξής σενάριο:

Πρώτον, η ευρωζώνη θα αποτελέσει έναν πυρήνα φεντεραλιστικής διακυβέρνησης, όπου θα υφίσταται ένας Κοινός Προϋπολογισμός, και ένας υπερ-υπουργός Οικονομικών. Η σχετική νομοθεσία θα είναι άμεσα δεσμευτική για τα κράτη-μέλη και τους πολίτες (όπως είναι σήμερα οι Κανονισμοί). Τα κράτη-μέλη θα δεσμεύονται από Ευρωπαϊκό Σύνταγμα με υπέρτερη νομική ισχύ έναντι της εσωτερικής εθνικής τους έννομης τάξης (φεντεραλιστικό μοτίβο διακυβέρνησης).

Δεύτερον, ο ως άνω πυρήνας και οι λοιπές χώρες της ΕΕ θα συνεχίσουν να αποτελούν την οντότητα της ΕΕ, οριοθετώντας τα κοινά εξωτερικά σύνορα και κοινή άμυνα και πολιτική (υβριδικό μοτίβο διακυβέρνησης, όπου υφίσταται διακρατική διακυβέρνηση με εκχώρηση αποκλειστικών κρατικών αρμοδιοτήτων σε υπερκρατικό φορέα).

Σε τρίτο επίπεδο, οι χώρες Συνεργασίας (πχ της Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης, η Τουρκία και άλλες της Ευρωπαϊκής Γειτονίας) θα συμμετέχουν σε προγράμματα και κοινές πολιτικές με την Ευρωπαϊκή Ένωση, à la carte και κατόπιν συμφωνίας (μοτίβο δια-κρατικής διακυβέρνησης).

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ;

Το όραμά μας είναι μια νέα, συνεκτική, αλληλέγγυα Ευρώπη στην οποία θα πληρούνται όλες εκείνες οι προϋποθέσεις δημιουργίας μιας ολοκληρωμένης ταυτότητας. Μια Ευρώπη που τίποτα δεν θα έχει να ζηλέψει από τις μεγάλες δυνάμεις, και που θα μπορεί να έχει το δικό της πρόσωπο. Προκειμένου να επιτευχθούν οι ανωτέρω προϋποθέσεις, πρώτιστη προτεραιότητα αποτελεί η μείωση του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συνεννόησή τους όχι μόνο με όρους συμφερόντων αλλά κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στο συνέδριο των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών που έλαβε χώρα στην Βαυαρία της Γερμανίας στο διάστημα 3-5 Νοεμβρίου 2017, αναπτύχθηκε το νέο μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης όπως αποτυπώνεται στον χάρτη:

Πηγή:http://taxieuropa.blogactiv.eu/2017/08/17/future-of-eu-circles-of-prosperity-hope-taxistrasbourgeurope/ Author: Eurobrat
-------------------------------------------------------------------------------------

Παρατηρεί κανείς τρεις ομόκεντρους κύκλους: Την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ως μετεξέλιξη της Ευρωζώνης, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Νέα Κοινή Αγορά.

Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ως μετεξέλιξη της Ευρωζώνης μπορεί να υφίσταται αν και εφόσον αποδεχθεί το σύνολο των χωρών που την απαρτίζουν ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα το οποίο, σημειωτέον, είχαν αρνηθεί μέσω δημοψηφισμάτων η Γαλλία και η Ολλανδία το 2005. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει πως θα γίνει πάλι το ίδιο διαχειριστικό λάθος όπως προ δεκαετίας. Το νέο Σύνταγμα που οφείλει να περάσει από όλα τα εθνικά κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών που ενδιαφέρονται για την περαιτέρω ενοποίηση και ολοκλήρωση, πρέπει πρώτα απ’ όλα να εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάθε Ευρωπαίου πολίτη, ανεξαρτήτως της χώρας ή της περιφέρειας στην οποία ζει σήμερα.

Μέσω αυτής μπορεί να θεσμοθετηθεί: Υπουργός για το Ευρώ, Υπουργός για την Κλιματική Αλλαγή και Υπουργός για την Ασφάλεια των Συνόρων.

Όποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκτός G7) δεν θέλει να περάσει στο τελικό στάδιο της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης μπορεί να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως έχει.

Ωστόσο, η πρόταση που οφείλει να καταθέσει η Ελλάδα στις διαβουλεύσεις που λαμβάνουν χώρα με στόχο την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση, είναι το ομοσπονδιακό μοντέλο διακυβέρνησης μέσω της μετεξέλιξης των Περιφερειών σε Πολιτείες.

ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ;

Οι Περιφέρειες υπάγονται στην χώρα και η εκάστοτε κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι Πολιτείες εποπτεύονται από την κυβέρνηση και διαπραγματεύονται οι ίδιες με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Άλλωστε, έχει ήδη θεσμοθετηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Περιφερειών από το 1994. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη μετεξέλιξη των ήδη υπαρχόντων θεσμών ώστε να αναδείξουμε την φορολογική συνείδηση κάθε Ευρωπαίου πολίτη που θα επωφελείται από τις ανταποδοτικές υπηρεσίες της Πολιτείας, και που δεν θα ταλαιπωρείται πλέον από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες της κυβέρνησης που ασκεί την εποπτεία.

Αυτό ορίζεται ως αποκέντρωση.

Αντί λοιπόν η ανά χώρα γενική κυβέρνηση να διαχειρίζεται το σύνολο των φόρων και εισφορών κατά πώς εκείνη προϋπολογίζει και επιλέγει, προτείνουμε ένα μεγάλο ποσοστό των φορών να παραμένει στην εκάστοτε Πολιτεία ώστε τα ανταποδοτικά οφέλη και οι υπηρεσίες να πραγματοποιούνται άμεσα σε συνέχεια των αιτημάτων τους.