Τι φοβάται ο Xi Jinping;

Η έλευση του Donald Trump [8] έφερε ανακούφιση από την αμερικανική πίεση [9]. Ο Trump αποσύρθηκε από την TPP, κλόνισε την εμπιστοσύνη των συμμάχων στις αμερικανικές αμυντικές εγγυήσεις και διαδραμάτισε υποστηρικτικό ρόλο στην οικοδόμηση της λατρείας στο πρόσωπο του Xi. Αλλά, όπως οι τελευταίοι μαρξιστές, οι Κινέζοι ηγέτες σκέπτονται [10] ότι τα δομικά συμφέροντα είναι πιο σημαντικά από τις προσωπικότητες. Αργά ή γρήγορα, με κάποιο τρόπο, με Trump ή χωρίς, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσπαθήσουν να σταματήσουν την άνοδο της Κίνας. Στα μάτια τους, οι επόμενες τελικές δεκαετίες της προσπάθειας προς το εθνικό μεγαλείο (η ημερομηνία στόχος του Xi είναι το 2049) είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Ακόμα και τώρα, αυτό που οι Κινέζοι θεωρούν ως κακή διαχείριση της Ουάσινγκτον για την κατάσταση της Βόρειας Κορέας -υπερβάλλοντας για την κρίση και απειλώντας για πόλεμο αντί για αποκλιμάκωση και διαπραγματεύσεις- εκλαμβάνεται από ορισμένους Κινέζους αναλυτές ως ένα παραπλανητικό αμερικανικό τέχνασμα. Η ένταση στην κορεατική χερσόνησο έχει ως στόχο να αναγκάσει την Κίνα να εγκαταλείψει το βορειοκορεατικό ανάχωμα ενάντια στην αμερικανική ισχύ και να παροτρύνει τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ασία να αναβαθμίσουν τα οπλοστάσιά τους και ίσως να αποκτήσουν και πυρηνικά όπλα.

Με τους φόβους αυτούς στο μυαλό, ο Xi επανέλαβε στην ομιλία του στο συνέδριο του κόμματος την ανάγκη να «διεξαχθεί διπλωματία με κινέζικα χαρακτηριστικά με τα μεγάλα κράτη, [μια διπλωματία] που να αποσκοπεί στην προώθηση ενός νέου τύπου διεθνών σχέσεων και στην οικοδόμηση μιας κοινότητας με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα». Με άλλα λόγια, συνεχίστε να προσπαθείτε να κάνετε την Ουάσινγκτον να συναινεί ειρηνικά στην άνοδο της Κίνας όσο το δυνατόν περισσότερο.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΝΟΜΟΙ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ

Η άλλη πρόκληση για το καθεστώς του Xi είναι εσωτερική. Όπως το έθεσε στην έκθεσή του προς το συνέδριο, «αυτό που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι η αντίφαση μεταξύ ανισόρροπης και ανεπαρκούς ανάπτυξης και των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών του λαού για μια καλύτερη ζωή». Αναφερόταν στην επανάσταση των αυξανόμενων προσδοκιών -για καθαρότερο αέρα, πιο προσιτή [οικονομικά] στέγαση, ασφαλέστερα προϊόντα και καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες- από την αυξανόμενη μεσαία τάξη της Κίνας και τις φιλόδοξες τάξεις, την εργατική και την αγροτική. Αυτή η επανάσταση έρχεται εν μέσω της επιβράδυνσης της οικονομικής ανάπτυξης και της επείγουσας ανάγκης για δύσκολες μεταρρυθμίσεις [11] για την απομόχλευση του χρέους των τοπικών κυβερνήσεων και των τραπεζών, την αναζωογόνηση των κρατικών επιχειρήσεων και την αναμόρφωση της ενεργειακής οικονομίας της Κίνας.

Πολλές κοινωνίες υφίστανται εσωτερική ένταση και πίεση χωρίς να καταρρεύσει το κυβερνητικό καθεστώς. (Η αμερικανική κοινωνία σήμερα είναι ένα καλό παράδειγμα, με φαινομενικά τον καθένα να είναι οργισμένος για την πολιτική και οικονομική κατάσταση). Αλλά στην Κίνα, ακόμη και μια ματιά δυσαρέσκειας θεωρείται υπαρξιακή απειλή για το κυβερνών κόμμα. Αυτό αποδείχθηκε πριν από λίγες εβδομάδες, όταν η κυβέρνηση κατέστειλε γρήγορα εκδηλώσεις δημόσιας οργής για ένα φερόμενο ως σκάνδαλο παιδικής κακοποίησης [12] σε νηπιαγωγείο του Πεκίνου. Είναι αναγκαίο να καταπνίγονται οι απροσδόκητες δημόσιες εκφράσεις θυμού προτού εξαπλωθούν γιατί, όπως υπενθύμισε ο Xi στο συνέδριο, «Το καθοριστικό χαρακτηριστικό του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά είναι η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας».

Ο ταοϊστής κλασικός Tao Te Ching συμβουλεύει: «Όσο περισσότεροι νόμοι και εντολές υπάρχουν, τόσο περισσότεροι κλέφτες και ληστές θα υπάρξουν». Επιμένοντας σε ένα μονοπώλιο εξουσίας, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει καταστήσει κάθε ανεξάρτητη φωνή μια υπαρξιακή απειλή. Και όμως, ο αυτοπροσδιορισμένος σκοπός της ύπαρξής του είναι να δημιουργήσει μια σύγχρονη κοινωνία, και σε μια τέτοια κοινωνία, αναδύονται συνεχώς ανεξάρτητες φωνές. Όσο περισσότερο το καθεστώς επιτυγχάνει, τόσο πιο κατασταλτικό πρέπει να γίνεται. Η εξελισσόμενη κυριαρχία του Xi -είτε διαρκέσει πέντε ακόμη χρόνια, είτε δέκα ή ακόμα περισσότερο- θα βάλει σε δοκιμασία αυτό που οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να χαρακτηρίζουν ως «το κινεζικό μοντέλο», που εξαρτάται από την πεποίθηση ότι ο προηγμένος εκσυγχρονισμός είναι συμβατός με την καταπιεστική αυταρχική κυβέρνηση.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2017-12-08/what-xi-jinping...