Γιατί τα drones εξακολουθούν να είναι το μέλλον του πολέμου | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Γιατί τα drones εξακολουθούν να είναι το μέλλον του πολέμου

Οι στρατιώτες θα μάθουν να τα εμπιστεύονται

Γενικότερα, η ιδέα ότι οι πιλότοι drone δεν παίρνουν προσωπικό ρίσκο προσκρούει σε μια πολύπλοκη σχέση που έχουν οι πολεμιστές με τον κίνδυνο. Ο κίνδυνος είναι μια σχετική έννοια και είναι σύνηθες στους στρατιωτικούς κύκλους να δυσφημίζουν άλλους που εκτίθενται σε λιγότερο ρίσκο. Για τον πιλότο μαχητικού [7], ένας πιλότος που κάθεται σε ένα τρέιλερ εντός των ΗΠΑ, μπορεί να μην είναι αληθινός πολεμιστής. (Πράγματι, η ανισότητα των μεταλλίων που δίνονται στους πιλότους των drone αποκαλύπτει τη μεταχείρισή τους ως πολιτών δεύτερης κατηγορίας στην αεροπορία). Για εκείνον που παλεύει στην λάσπη για να αποφύγει τις σφαίρες του εχθρού, ο πιλότος που πετά από πάνω του δύσκολα [μπορεί να θεωρηθεί ότι] είναι εκτεθειμένος στον ίδιο κίνδυνο. Εκείνοι που ριψοκινδυνεύουν έξω από τις [στρατιωτικές] βάσεις στους σύγχρονους πολέμους κοιτούν αφ’ υψηλού τους «fobbits», οι οποίοι σπάνια βγαίνουν έξω από τα όρια των προωθημένων επιχειρησιακών βάσεων (forward operating bases, FOBs). Τα στρατεύματα μάχης κοιτάζουν αφ’ υψηλού τα στρατεύματα υποστήριξης, ακόμα και εκείνα που πηγαίνουν σε περιπολίες. Τα ελαφρά στρατεύματα του πεζικού χλευάζουν το μηχανοκίνητο πεζικό, το οποίο πηγαίνει εποχούμενο για να πολεμήσει. Τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα κοροϊδεύουν τα «πόδια», που δεν πηδούν [με αλεξίπτωτο] στη μάχη.

20022018-2.jpg

Το κοντρόλ ενός drone Hunter σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στο Vilseck-Grafenwoehr, τον Οκτώβριο του 2013. MICHAELA REHLE / REUTERS
--------------------------------------------------------------------

Αυτές οι απόψεις είναι διαχρονικές. Η βαλλίστρα θεωρήθηκε ως ένα ανήθικο όπλο όταν δημιουργήθηκε, εν μέρει επειδή επέτρεπε σε λιγότερο εξειδικευμένους και ηρωικούς τοξότες να σκοτώνουν ιππότες από απόσταση χωρίς να εκτίθενται σε κίνδυνο. Με την πάροδο του χρόνου, ο πόλεμος προσαρμόστηκε στην θανάτωση από απόσταση. Οι σημερινοί κομάντο ορμούν άφοβα στη μάχη, αλλά οι αρχαίοι πολεμιστές που πολεμούσαν χέρι με χέρι με σπαθιά και τσεκούρια πιθανώς θα έβλεπαν ως δειλό κάποιον που πυροβολεί έναν άλλον από απόσταση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τα αεροπλάνα και τα τουφέκια και να πολεμήσουμε, γενναία, με μαχαίρια;

Η πραγματικότητα είναι ότι οι ιδέες σχετικά με την γενναιότητα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Η μακρά καμπύλη των στρατιωτικών τεχνολογιών τείνει προς την θανάτωση σε όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις, από τη σφεντόνα και την πέτρα μέχρι τα κανόνια, τους πυραύλους και τα drones. Τα πλεονεκτήματα εκείνου που υιοθετεί μια νέα τεχνολογία πρώτος -όπως εκείνες που οι Ηνωμένες Πολιτείες απολαμβάνουν σήμερα με τα drones- δεν διαρκούν πολύ. Τα νέα όπλα διαδίδονται, με αποτέλεσμα μια νέα ισορροπία επί του πεδίου μάχης. Οι τρομοκρατικές ομάδες χρησιμοποιούν ήδη τα δικά τους drones στο Ιράκ και την Συρία. Η εξ αποστάσεως μάχη μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ως δειλία, αλλά αυτές οι συμπεριφορές είναι πιθανό να αλλάξουν, είτε μέσω της καινοτομίας εν ειρήνη είτε μέσω του χωνευτηρίου της μάχης. Στο θέατρο του πολέμου, η αποτελεσματικότητα στη μάχη θα ξεπερνά κάθε φορά την γενναιότητα.

Επιπλέον, οι αρχικές εκδόσεις των τεχνολογιών, έχουν συχνά σημαντικές ελλείψεις που καθιστούν αμφισβητήσιμη την στρατιωτική τους χρησιμότητα. Τα τουφέκια με φυτίλι, τα τανκς και τα αεροσκάφη της πρώτης γενιάς είχαν σημαντικούς περιορισμούς αλλά βελτιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα των σημερινών drones είναι η περιορισμένη αυτοματοποίηση τους. Οι οδηγίες του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ [8] για τα ρομποτικά [9] συστήματα [10] έχουν πάλι [11] και πάλι [12] υπογραμμίσει [13] την σημασία [14] της μεγαλύτερης [15] αυτονομίας [16]. Καθώς αυτά τα συστήματα γίνονται όλο και πιο αυτοματοποιημένα και απομακρύνονται από το σημερινό παράδειγμα τηλεχειρισμού (remote control) σε μια πιο συνδυασμένη προσέγγιση ομαδοποίησης ανθρώπου-μηχανής, πολλά από τα σημερινά προβλήματα, όπως οι εύθραυστες επικοινωνίες, πιθανώς θα βελτιωθούν. Άλλες ανεπάρκειες των ρομποτικών συστημάτων μπορεί να επιμείνουν, αλλά τα πλεονεκτήματά τους μπορεί και πάλι να υπερβαίνουν τους περιορισμούς τους. Εξετάζοντας τα τανκς πρώτης γενιάς, θα μπορούσε κανείς εύκολα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα άλογα παρέμεναν μια καλύτερη επιλογή για το ιππικό. Τα τανκς απαιτούν καύσιμα και λάδια και χαλάνε εύκολα, ενώ τα άλογα είναι γερά και μπορούν να φάνε από την γη. Αυτό παραμένει αλήθεια και σήμερα! Ωστόσο, τα πλεονεκτήματα των τανκς ξεπερνούν αυτές τις αδυναμίες.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ

Πάνω από 90 έθνη και μη κρατικές ομάδες έχουν ήδη drones, και οι στρατοί σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να αναπτύξουν συνεχώς και πιο εξελιγμένα ρομποτικά συστήματα. Η επανάσταση της ρομποτικής συμβαίνει ανεξάρτητα από το αν ο στρατός των ΗΠΑ ηγείται ή όχι.

Η πολιτισμική αντίσταση [17] στα ρομποτικά συστήματα του αμερικανικού στρατού είναι πραγματική. Όπως επισημαίνουν οι Schneider και Macdonald, δεν περιορίζεται πάντοτε σε εκείνους των οποίων διακυβεύονται οι θέσεις εργασίας. Κάποια από αυτή την αντίσταση μπορεί να οφείλεται σε πραγματικούς περιορισμούς των drones σήμερα, και οι μηχανικοί θα πρέπει να συνεργαστούν με πολεμιστές για να κατανοήσουν τις ανησυχίες τους και να βελτιώσουν τα συστήματα της επόμενης γενιάς. Άλλες αντιρρήσεις μπορεί να βρίσκονται πιο κοντά στην παρελθοντική αντίσταση που παρατηρήθηκε στις προηγούμενες γενιές για τις βαλλίστρες, τα τανκς και άλλες καινοτομίες. Ο στρατός των ΗΠΑ θα αντιμετωπίσει ένα μέλλον με ρομποτικά όπλα στο πεδίο της μάχης. Η μόνη πραγματική επιλογή είναι αν θα πρόκειται για τα ρομπότ των Ηνωμένων Πολιτειών ή του εχθρού.

20022018-3.jpg