Η Ουάσιγκτον χρειάζεται μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση προς την Ρωσία

Κατά την ακρόασή του για την επιβεβαίωση του διορισμού του [1] την περασμένη εβδομάδα, ο διευθυντής της CIA, Mike Pompeo, ο υποψήφιος του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για το Υπουργείο Εξωτερικών, έλαβε σκληρή στάση έναντι της Ρωσίας, χαρακτηρίζοντάς την ως «κίνδυνο για την χώρα μας», ακόμη και όταν οι Δημοκρατικοί τον επέκριναν ότι δεν ήταν αρκετά σκληρός. Αυτό είναι σύνηθες στην εποχή του Τραμπ, όταν οι άνθρωποι και στις δύο πλευρές του [κομματικού] διαδρόμου συνηθίζουν να απεικονίζουν την Ρωσία ως μια τρομερή απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η διακομματική εχθρότητα εναντίον της Ρωσίας ώθησε ακόμα και τον Τραμπ, η ρητορική του οποίου συχνά ταλαντεύεται μεταξύ της ανοιχτής εχθρότητας και του θαυμασμού, να υιοθετεί αντανακλαστικές φιλοπόλεμες πολιτικές, από άσκοπες κυρώσεις [2] έως πυρηνικές απειλές.

Μια γενική άποψη του Πύργου Spasskaya και του τοίχου του Κρεμλίνου στην κεντρική Μόσχα, τον Μάιο του 2016. SERGEI KARPUKHIN / REUTERS
---------------------------------------------------------------------------------

Αλλά αντί να μεταβάλλουν την ρωσική συμπεριφορά, αυτές οι πολιτικές πολύ συχνά καθιστούν την κατάσταση χειρότερη. Μια πιο αποτελεσματική πολιτική για την Ρωσία είναι δυνατή. Θα αναγνώριζε τις δύσκολες πραγματικότητες της σημερινής αμερικανο-ρωσικής σχέσης, εστιάζοντας παράλληλα τόσο στην αποτροπή όσο και στην επαναδέσμευση, όπως είναι απαραίτητο. Δυστυχώς, δεν μπορεί να επιτευχθεί εφόσον η αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών στις ρωσικές ενέργειες είναι η αντανακλαστική εχθρότητα και η αντιπαράθεση.

ΤΟ STATUS QUO ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

Δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της παρεμβολής της Μόσχας στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016, ότι πολλοί Αμερικανοί είναι εχθρικοί απέναντι στην Ρωσία. Αν και το εύρος της παρεμβολής παραμένει ασαφές -και η επίδρασή της είναι υπό αμφισβήτηση- παρ’ όλα αυτά έχει την αίσθηση του βιασμού. Ωστόσο, η σημερινή εμπρηστική ρητορική είναι και πάλι αξιοσημείωτη. Για παράδειγμα, ο πρώην αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν [3] έγραψε πρόσφατα ότι «η ρωσική κυβέρνηση επιτίθεται στα θεμέλια της Δυτικής δημοκρατίας». Ο ηγέτης της μειοψηφίας της Γερουσίας, Chuck Schumer [4], Δημοκρατικός της Νέας Υόρκης, κάλεσε τον Trump «να κατευθύνει τα πυρά του στον ξένο αντίπαλο, την Ρωσία, που μας επιτέθηκε». Και ο Δημοκρατικός Αντιπρόσωπος André Carson της Ιντιάνα προειδοποίησε [5] για ένα« νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα που κατεβαίνει στην Ευρώπη».

Δυστυχώς, αυτή η απειλητική ρητορική όχι μόνο χρησιμεύει για να κρατήσει ψηλά τις εντάσεις, αλλά παράγει και αντανακλαστικές αντιδράσεις πολιτικής που επικεντρώνονται στην ανόητη αντιπαράθεση. Δείτε την περσινή νομοθεσία σχετικά με τις κυρώσεις, τον Νόμο Αντιμετώπισης των Αντιπάλων της Αμερικής μέσω Κυρώσεων (Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act, CAATSA [6]). Παρόλο που οι κυρώσεις είναι σπάνια αποτελεσματικές, οι κυρώσεις της κυβέρνησης Ομπάμα εναντίον της Ρωσίας τουλάχιστον, ήταν στοχοθετημένες και περιελάμβαναν σαφείς όρους -συγκεκριμένα την συμμόρφωση της Ρωσίας με την διαδικασία του Μινσκ για τον τερματισμό του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία- και αν αυτό συνέβαινε θα μπορούσαν να αρθούν. Ο CAATSA, αντίθετα, είναι σε μεγάλο βαθμό τιμωρητικός και δεν προσφέρει μια σαφή διαδρομή για το Κογκρέσο ώστε να εξετάσει το ενδεχόμενο άρσης των κυρώσεων, μη παρέχοντας έτσι κανένα κίνητρο στην Ρωσία να αλλάξει την συμπεριφορά της.

Η διοίκηση Trump, αν και αρχικά επιφυλακτική, έχει επίσης λάβει αντιπαραθετικά μέτρα τους τελευταίους μήνες. Ορισμένα από αυτά τα μέτρα ήταν σαφώς δικαιολογημένα, όπως η απομάκρυνση Ρώσων διπλωματών ως απάντηση στην απόπειρα δολοφονίας στο Ηνωμένο Βασίλειο ενός Ρώσου αποστάτη, με την χρήση ενός απαγορευμένου νευρικού παράγοντα. Ωστόσο, άλλα ήταν πολύ λιγότερο [δικαιολογημένα]. Τον Δεκέμβριο, για παράδειγμα, η κυβέρνηση συμφώνησε να παράσχει θανατηφόρα βοήθεια στην Ουκρανία -ένα βήμα που η διοίκηση Ομπάμα είχε αποφύγει για τον φόβο της κλιμάκωσης της σύγκρουσης εκεί- παρά οποιαδήποτε σαφή λογική για το πώς θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάσταση.

Τα έγγραφα πολιτικής του Λευκού Οίκου παρουσίασαν επίσης μια πολεμική στάση απέναντι στην Ρωσία. Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας (National Security Strategy), που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο, περιγράφει την Ρωσία ως μια από τις «ρεβιζιονιστικές δυνάμεις» [7], την οποία απαριθμεί ως πρόκληση μαζί με «αδίστακτα καθεστώτα» όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Η Επανεξέταση της Πυρηνικής Θέσης (Nuclear Posture Review) του 2018 περιλαμβάνει, εν τω μεταξύ, προβλέψεις για νέα πυρηνικά όπλα χαμηλής απόδοσης και πυραύλους κρουζ που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για την αντιμετώπιση του πυρηνικού οπλοστασίου της Ρωσίας. Πολλοί ειδικοί, όπως η Olga Oliker [8] και ο Vipin Narang [9], ανησυχούν ότι τέτοια όπλα μπορεί απλά να καταστήσουν την σύγκρουση με την Ρωσία πιο πιθανή.

Ακόμη και τα πρόσφατα χτυπήματα στην Συρία αντανακλούσαν αυτήν την εχθρότητα. Τα χτυπήματα ήταν περιορισμένα, απέφυγαν σε μεγάλο βαθμό τους ρωσικούς στόχους και δεν είχαν ως αποτέλεσμα μια κλιμάκωση. Ωστόσο, ορισμένοι αξιωματούχοι της διοίκησης [Τραμπ] είχαν υποστηρίξει τα ευρύτερα χτυπήματα [10] που θα επηρέαζαν τα ρωσικά στοιχεία [στην Συρία]˙ ο πρόεδρος μάλιστα έφτασε μέχρι το σημείο να χλευάσει την Ρωσία σχετικά με πιθανά χτυπήματα, μέσω tweets. Ευτυχώς, φαίνεται ότι επικράτησε η πιο επιφυλακτική προσέγγιση που υπερασπίστηκε ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, James Mattis.

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΠΑΝΑΔΕΣΜΕΥΣΗ

Η σημερινή αντιφατική ρητορική και οι πολιτικές έναντι της Ρωσίας συχνά αγνοούν την πραγματικότητα και υπογραμμίζουν την ανάγκη για μια εναλλακτική προσέγγιση. Μια ακριβέστερη εκτίμηση της Ρωσίας σήμερα θα αναγνωρίσει σίγουρα ότι η χώρα έχει εμπλακεί σε πολεμοχαρή συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένων των επανειλημμένων προσπαθειών για ανάμιξη σε εκλογές και για βίαιες [11] δολοφονίες [12] Ρώσων αποστατών [13] μέσα σε Δυτικές χώρες. Θα αναγνώριζε επίσης την συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Ρωσίας προς τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής δράσης στην Γεωργία και την Ουκρανία, και το βαθύτατα αντιδημοκρατικό πολιτικό της σύστημα. Ωστόσο, ταυτόχρονα, θα επιβεβαιώσει ότι υπάρχει μια υποκείμενη λογική για πολλές από αυτές τις δράσεις. Ορισμένες, όπως η προσάρτηση της Κριμαίας, αντικατοπτρίζουν τις ανησυχίες για την ασφάλεια -στην περίπτωση αυτή, την ανάγκη διατήρησης των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων [14] εντός της Ουκρανίας. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για την ανάπτυξη νέων πυρηνικών όπλων από την Ρωσία [15], κάτι που αποτελεί απάντηση στην απόφαση της διοίκησης του George W. Bush [16] να αποσυρθεί από την Συνθήκη για τους Αντι-βαλλιστικούς Πυραύλους (Anti-Ballistic Missile Treaty), που ξεκίνησε ουσιαστικά [17] μια καινούργια κούρσα εξοπλισμών [17]. Η εγχώρια πολιτική παίζει επίσης ρόλο. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φοβάται τα πιο ανοικτά πολιτικά συστήματα της Δύσης και επωφελείται από τον σημερινό ανταγωνισμό, ο οποίος βοηθά στην προώθηση της εγχώριας δημοτικότητάς του.

Τελικά, μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας θα αντικατόπτριζε τα όρια του τι μπορεί και τι δεν μπορεί να επιτύχει η Ουάσινγκτον και έτσι θα καθόριζε τα συμφέροντα των ΗΠΑ πολύ πιο στενά. Στο πιο βασικό επίπεδο, η Ουάσινγκτον έχει σαφές ενδιαφέρον να εμποδίσει την Ρωσία να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, μια δυνατότητα που σήμερα είναι τόσο μακρινή ώστε να είναι γελοία. Παρά την συζήτηση για έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο, η Ρωσία δεν είναι η Σοβιετική Ένωση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης σαφές ενδιαφέρον για την πρόληψη της εμπλοκής της Ρωσίας στις εγχώριες πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτειών και στην εσωτερική πολιτική των εγγύτερων συμμάχων τους, είτε πρόκειται να έχει την μορφή hacking, είτε παρεμβάσεις σε εκλογές είτε άλλες παραβιάσεις της κυριαρχίας.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης συμφέρον να αποφεύγουν άσκοπες συγκρούσεις με την Ρωσία για κράτη που απλώς δεν είναι τόσο σημαντικά για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας και της Ουκρανίας. Αν και το ευρύτερο μερίδιο της Ουάσινγκτον στην περιφερειακή και παγκόσμια σταθερότητα μπορεί να επεκταθεί στην διπλωματική ή την ανθρωπιστική εμπλοκή στις χώρες αυτές, δεν αρκεί να δικαιολογηθεί η στρατιωτική εμπλοκή ή οι κίνδυνοι μιας ακούσιας κλιμάκωσης με την Ρωσία. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσινγκτον συχνά ερμήνευαν τα συμφέροντα των ΗΠΑ με τόσο ευρύ τρόπο ώστε να μην έχουν νόημα. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να επικεντρωθούν -και να καθορίσουν πιο σαφώς- τα συμφέροντα των ΗΠΑ που είναι πραγματικά ανησυχητικά. Αυτό περιλαμβάνει την διατήρηση της ρωσικής συνεργασίας σε βασικά παγκόσμια ζητήματα, όπως η μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Τα καλά νέα είναι ότι αυτά τα στενά συμφέροντα είναι πράγματι εφικτά. Με το να απομακρυνθεί από τις αντιπαραθετικές ρητορικές και πολιτικές, η Ουάσιγκτον μπορεί να μειώσει τις εντάσεις, να δημιουργήσει αποτελεσματική αποτροπή σε ζητήματα κρίσιμης σημασίας και να επαναδεσμεύσει την Ρωσία σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος.

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ

Πρώτη στον κατάλογο του τι πρέπει να κάνει η Ουάσιγκτον πρέπει να είναι η καθιέρωση «κόκκινων γραμμών» με την Ρωσία. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια ήταν η αποτυχία να επικοινωνηθούν αποτελεσματικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Υπάρχει ασάφεια ως προς το αν το ΝΑΤΟ θα επεκταθεί περαιτέρω, εάν η Ουάσινγκτον θα απαντήσει σε κυβερνοεπιθέσεις και αν είναι πρόθυμο να πάει σε πόλεμο για να υπερασπιστεί μη μέλη του ΝΑΤΟ όπως η Γεωργία και η Ουκρανία. Μια σαφέστερη ένδειξη των κόκκινων γραμμών θα βοηθήσει στην αποτροπή της Ρωσίας. Ορισμένες, όπως η περαιτέρω εμπλοκή σε εκλογές στις ΗΠΑ, άλλες παραβιάσεις της κυριαρχίας των ΗΠΑ, και η ρωσική στρατιωτική δράση κατά ενός μέλους του ΝΑΤΟ, είναι προφανείς και η υπέρβασή τους πρέπει να αντιμετωπιστεί με μια ξεκάθαρη απάντηση. Άλλες πιθανές κόκκινες γραμμές θα απαιτήσουν προσεκτική μελέτη: Για παράδειγμα, πότε απαιτεί η ρωσική παρέμβαση στην εγχώρια πολιτική στενών συμμάχων μια απάντηση των ΗΠΑ;

Οι παραβιάσεις αυτών των πιο ξεκάθαρων κόκκινων γραμμών πρέπει να αντιμετωπιστούν με απαντήσεις που δεν είναι μόνο σαφείς αλλά και ευέλικτες και δημιουργικές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν, αντί να επιβάλουν άλλον έναν άσκοπο γύρο κυρώσεων ή να επικεντρωθούν σε μια στρατιωτική συγκέντρωση, να αντιδράσουν σε μελλοντικές παρεμβάσεις σε εκλογές χρησιμοποιώντας το εκτεταμένο τους παγκόσμιο δίκτυο χρηματοοικονομικών πληροφοριών για να δημοσιοποιήσουν τις πληροφορίες που εμπλέκουν βασικές προσωπικότητες του Κρεμλίνου σε διαφθορά. Οι διπλωματικές απελάσεις και οι οικονομικοί περιορισμοί στις ρωσικές κρατικές επιχειρήσεις, εν τω μεταξύ, μπορεί να είναι μια αναλογική και αποτελεσματική απάντηση στην ανάμειξη στην εσωτερική πολιτική των συμμάχων. Οι στρατιωτικές επιλογές -από την ανάπτυξη στρατευμάτων μέχρι τις πωλήσεις όπλων- θα πρέπει να είναι πάντα η τελευταία λύση.

Δεύτερον, η Ουάσινγκτον πρέπει να καταλάβει ότι πολλές από τις ενέργειες της Ρωσίας κατά των Δυτικών χωρών τα τελευταία χρόνια δεν θα ήταν εφικτές χωρίς την ύπαρξη τρωτών σημείων μέσα στην Δύση, είτε είναι η αυξανόμενα κομματικοποιημένη πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αδύναμες προβλέψεις περί την κυβερνοασφάλεια είτε μια συμμαχία στην οποία τα μέλη σπάνια συμβάλλουν στην κοινή άμυνα. Παρόλο που ορισμένα από αυτά τα προβλήματα είναι πιο εύκολο να διορθωθούν από άλλα, παρά ταύτα δείχνουν πώς να υποστηριχθούν οι άμυνες των ΗΠΑ.

Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε δύο βασικά προβλήματα. Είτε μέσω της έρευνας που διεξήγαγε ο Ειδικός Σύμβουλος Robert Mueller είτε μέσω των κοινοβουλευτικών επιτροπών του Κογκρέσου, ο αμερικανικός λαός αξίζει να γνωρίζει το εύρος και τον αντίκτυπο της εμπλοκής της Ρωσίας στις εκλογές του 2016. Μια συνεκτική εικόνα των πραγματικών γεγονότων είναι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε σε αποτελεσματικές διασφαλίσεις κατά μιας μελλοντικής εμπλοκής. Ταυτόχρονα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να στηριχθούν στις πρόσφατες βελτιώσεις των στρατιωτικών δαπανών των μελών του ΝΑΤΟ για να κατανείμουν το βάρος της άμυνας περισσότερο ισομερώς. Οι στρατιωτικές δαπάνες δεν πρέπει να είναι το μοναδικό μέτρο εδώ. Η Ουάσιγκτον πρέπει να ωθήσει και άλλα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ να αναπτύξουν την ικανότητα να συμβάλλουν στις στρατιωτικές δυνατότητες της συμμαχίας, καθιστώντας το ΝΑΤΟ έναν οργανισμό λιγότερο καθοδηγούμενο από τις ΗΠΑ, και περισσότερο μια συμμαχία ισότιμων.

Τέλος, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ πρέπει να προσπαθήσουν να επαναδεσμευθούν με την Ρωσία˙ η θερμή ρητορική των τελευταίων ετών έχει δει την ουσιαστική διάλυση των διπλωματικών δεσμών μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Αυτό ανέστειλε την ικανότητα της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών να επιλύουν κρίσεις και να συνεργάζονται για αμοιβαία συμφέροντα. Η ικανότητα των Αμερικανών και Ρώσων διπλωματών να συνεργαστούν για θέματα μη διάδοσης, για παράδειγμα, βοήθησε τελικά στην παραγωγή της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν.

Η Βόρεια Κορέα αποτελεί βασικό ζήτημα και για τα δύο κράτη˙ η προσέλκυση της Ρωσίας στις πολυεθνικές συζητήσεις για την Βόρεια Κορέα θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση κρίσεων βελτιώνοντας παράλληλα τις επιδεινούμενες διπλωματικές σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας. Πιο σημαντική, όμως, είναι η επιστροφή στις διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο των όπλων, επειδή πολλές από τις Συνθήκες της σημερινής γενιάς αποτυγχάνουν ή πρόκειται να εκπνεύσουν σύντομα. Η Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μεσαίου Βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty) –την οποία η Ρωσία ίσως σήμερα να παραβιάζει- προσφέρει μια τέτοια ευκαιρία διαπραγμάτευσης, όπως άλλωστε και η επερχόμενη λήξη της νέας Συνθήκης START το 2021.

ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ;

Τελικά, το βασικό εμπόδιο για την βελτίωση των αμερικανο-ρωσικών σχέσεων είναι πολιτικό: Στο σημερινό εγχώριο κλίμα των ΗΠΑ, τα κίνητρα για την έμφαση στην εχθρότητα αυξάνονται. Η διοίκηση του Τραμπ έχει κίνητρα για να ενεργεί σκληρά προς την Ρωσία ώστε να εξουδετερώσει τις υποψίες που συνδέονται με την συνεχιζόμενη έρευνα του Ειδικού Συμβουλίου, και οι αντίπαλοι του προέδρου βρίσκουν την εχθρότητα ως έναν εξαιρετικό τρόπο να εμπλέξουν τον Τραμπ στην κακή συμπεριφορά της Ρωσίας.

Αυτά τα κίνητρα έχουν οδηγήσει σε μια ασυνάρτητη συνολική προσέγγιση προς την Ρωσία. Μόλις αυτήν την εβδομάδα, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, Νίκι Χέιλι, ανακοίνωσε νέες κυρώσεις για την Ρωσία σχετικά με τις ενέργειές της στην Συρία, μια πολιτική που αντικρούστηκε σχεδόν αμέσως από τον Λευκό Οίκο. Η προσέγγιση της διοίκησης [Τραμπ] προς την Ρωσία φαίνεται να βρίσκεται σε αδιέξοδο μεταξύ των πιο συμφιλιωτικών παρορμήσεων του Trump και των πιο φιλοπόλεμων ενστίκτων και ρητορικών των συμβούλων του και του Κογκρέσου. Εν τω μεταξύ, ο Λευκός Οίκος φαίνεται να μην έχει σχέδια να προλάβει ή να αποτρέψει μελλοντικές εκλογικές παρεμβάσεις από την Ρωσία.

Ακόμα και αν αποδειχθεί αδύνατο στην διοίκηση του Trump να αναπτύξει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, η σημερινή εστίαση στην εχθρότητα είναι θεμελιωδώς αντιπαραγωγική. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε αμφότερες τις πλευρές θα πρέπει να λάβουν υπόψη ότι η εχθρότητα προς την Ρωσία -είτε είναι η υπερβολική ρητορική είτε είναι οι αντιπαραθετικές πολιτικές αντιδράσεις- είναι πιθανό μόνο να επιδεινώσει την κατάσταση μακροπρόθεσμα.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2018-04-20/ho...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreign.senate.gov/imo/media/doc/041218_Pompeo_Statement.pdf
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2017-11-22/why-new-ru...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/2017-12-05/how-stand-kremlin
[4] https://www.politico.com/story/2018/01/30/schumer-trump-russia-sanctions...
[5] https://www.indystar.com/story/news/politics/2017/03/20/rep-carson-draws...
[6] https://www.cnn.com/2017/07/25/politics/iran-sanctions-bill/index.html
[7] http://abcnews.go.com/International/russia-calls-trumps-national-securit...
[8] https://warontherocks.com/2018/02/nuclear-posture-review-russian-de-esca...
[9] https://tnsr.org/roundtable/policy-roundtable-trump-administrations-nucl...
[10] https://www.wsj.com/articles/trump-seeks-large-strike-in-syria-mattis-ur...
[11] https://www.buzzfeed.com/heidiblake/from-russia-with-blood-14-suspected-...
[12] https://www.theguardian.com/uk-news/2018/mar/07/russian-spy-police-appea...
[13] http://www.bbc.com/news/uk-19647226
[14] https://www.theguardian.com/world/2014/mar/07/ukraine-russia-crimea-nava...
[15] https://www.reuters.com/article/us-russia-putin-nuclear-usa/putin-nuclea...
[16] https://www.thedailybeast.com/how-john-bolton-helped-kickstart-the-new-n...
[17] https://warontherocks.com/2018/03/red-glare-the-origin-and-implications-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition