Ώρα για μια νέα αμερικανική εξωτερική πολιτική

Μην κάνετε λάθος: Οι παγκόσμιες απειλές που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Αμερικανοί, είναι σοβαρές. Η αυξανόμενη δύναμη της Κίνας, η ευρεία παρεμβατικότητα της Ρωσίας [5], ο αυξανόμενος διχασμός της Ευρώπης και η παραίτηση των Ηνωμένων Πολιτειών από την διεθνή ηγεσία σημαίνουν ότι μια νέα παγκόσμια τάξη βρίσκεται στον ορίζοντα. Έχουμε ήδη ρίξει ματιές. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, η Κίνα είναι πλέον ο ισχυρότερος οικονομικός παράγοντας στον κόσμο, διοχετεύοντας το πολιτικό και οικονομικό βάρος της στις κρατικές επιχειρήσεις της. Η Apple μπορεί να είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο με βάση την αξία της στην αγορά, αλλά ο διευθύνων σύμβουλός της, Tim Cook, είναι υπόλογος στους μετόχους της Apple και όχι στους νομοθέτες των ΗΠΑ˙ ο Κινέζος δισεκατομμυριούχος Jack Ma δεν έχει την ίδια πολυτέλεια. Στην Κίνα, η άνοδος του κρατικού καπιταλισμού και η διατήρηση της ισχύος του αποτελούν μια σημαντική πρόκληση για την παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες ανταποκρίνονται, όχι μόνο θα θέσει το σκηνικό για την ασφάλεια των αμερικανικών οικογενειών για τις επόμενες γενιές˙ θα καθορίσει εάν τα πιο περήφανα δημοκρατικά ιδανικά της χώρας θα βυθιστούν ή θα επιπλεύσουν.

Το να γίνουν σωστά τα πράγματα, απαιτεί κάτι καλύτερο από την κοντόφθαλμη και εγωιστική προσέγγιση του Trump στις εξωτερικές υποθέσεις. Απαιτεί ένα αμερικανικό εκλογικό σώμα που να εμπλέκεται πλήρως με μια ενεργή εξωτερική πολιτική η οποία να λειτουργεί παράλληλα με ένα εσωτερικό πρόγραμμα για την προώθηση της δημοκρατίας, της ατομικής ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Εάν θέλουμε ο αμερικανικός λαός να ασχολείται με την εξωτερική πολιτική όπως και με την υγειονομική περίθαλψη ή με τον έλεγχο των όπλων ή με το κίνημα #metoo, τότε πρέπει να προσφέρουμε μια πιο συναρπαστική αφήγηση σχετικά με την αμερικανική εξωτερική πολιτική και το γιατί έχει σημασία.

ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Περίπου 3.500 μίλια χωρίζουν το Παρίσι, στην Γαλλία, από το Fall River, στη Μασαχουσέτη. Για αυτήν την εργατική κοινότητα στη νοτιοανατολική Νέα Αγγλία, η κλιματική αλλαγή αποτελεί κεντρικό κομμάτι της καθημερινής ζωής. Για χρόνια, η ανεπαρκής αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών στην υπερθέρμανση του πλανήτη έχει προκαλέσει πλήγματα στην τοπική υποδομή, στους δημοτικούς προϋπολογισμούς και στα ποσά ασφάλισης κατά των πλημμυρών στην περιοχή. Η πόλη αγωνίζεται να εξοφλήσει 174 εκατομμύρια δολάρια σε εντεταλμένες αναβαθμίσεις στο σύστημα αποχέτευσης, έτσι ώστε η γηρασμένη υποδομή της να μπορεί να διαχειριστεί την εισροή των ακραίων καιρικών συνθηκών χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία και ασφάλεια. Τα μέσα ασφάλιστρα για πλημμύρες σε όλη την περιοχή έχουν αυξηθεί κατά 12% τα τελευταία έξι χρόνια. Για τις κοινότητες όπως αυτή, η απόφαση της διοίκησης Trump να αποσύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες (τον μεγαλύτερο πομπό διοξειδίου του άνθρακα [6] στην ιστορία) από την Συμφωνία του Παρισιού δεν είναι κάποιο θέμα συζήτησης˙ είναι μια πραγματικότητα που θα επηρεάζει το θεμέλιο της ζωής τους κάθε μέρα.

Θα σας πάρει περίπου 24 ώρες για να φτάσετε από την Ατλάντα στο Αφγανιστάν. Αλλά στην πολιτεία της Τζόρτζια, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες φέρουν το βάρος των πολέμων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή˙ η πολιτεία έχει περισσότερους στρατιωτικούς εθελοντές ανά ενήλικες πολίτες [7] από οποιοδήποτε άλλο τμήμα του έθνους. Η Νότια Καρολίνα και το Τέξας δεν απέχουν πολύ. Για αυτές τις οικογένειες και τις κοινότητες, και αμέτρητες άλλες σε ολόκληρη την χώρα, οι πόλεμοι των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν είναι απλές ιστορίες που εμφανίζονται στους The New York Times˙ είναι σκληρή πραγματικότητα, που λέγεται μέσα από την καταστροφική ανθρώπινη απώλεια και το συγκλονιστικό οικονομικό κόστος. Εκτιμάται ότι από την 11η Σεπτεμβρίου 2001, οι Αμερικανοί φορολογούμενοι έχουν καταβάλει περισσότερα από 5,6 τρισεκατομμύρια δολάρια [8], χρήματα που θα μπορούσαν να έχουν πάει στα σχολεία μας που παλεύουν ή στις γέφυρες που φθίνουν. Ως προεδρικός υποψήφιος, ο Trump χλεύασε ενάντια στους πολέμους που διεξάγονται χωρίς στρατηγικό όραμα, συγκρούσεις που θα κοστίζουν τον Αμερικανό φορολογούμενο για τις επόμενες δεκαετίες. Αλλά ως πρόεδρος, η εξωτερική πολιτική του είναι να βυθίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια περιττή στρατιωτική αντιπαράθεση, κατ’ επιλογήν ή τυχαία, με το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, την Ρωσία και ακόμη και την Τουρκία, σύμμαχο στο ΝΑΤΟ.

Η Δυτική Βιρτζίνια δεν είναι ακριβώς μια συνοριακή πολιτεία. Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν 2.000 μίλια από το Laredo, το πλησιέστερο πέρασμα στο Μεξικό. Αλλά καμιά πολιτεία δεν έχει καταστραφεί περισσότερο από την επιδημία εθισμού των Ηνωμένων Πολιτειών στα ναρκωτικά. Αυτή η αμερικανική τραγωδία είναι μια συνύπαρξη κυβερνητικής παραίτησης, κερδοσκοπίας του ιδιωτικού τομέα και ξένης εκμετάλλευσης. Οι πρακτικές της χαλαρής συνταγογράφησης ναρκωτικών και οι ήπια ρυθμιζόμενες φαρμακευτικές εταιρείες έκαναν την Αμερική να αγκαλιάσει τα χάπια κατά του πόνου. Ένα φρικτά υποχρηματοδοτημένο σύστημα ψυχικής υγείας εξασφαλίστηκε ότι θα παραμείνει έτσι. Οι τιμές του εθισμού αυξήθηκαν και τα καρτέλ των ναρκωτικών στο Μεξικό εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία να ανταποκριθούν στην αμερικανική ζήτηση˙ σήμερα το 95% της ηρωίνης στις ΗΠΑ προέρχεται από το Μεξικό [9]. Καθώς η κρίση εξελίχθηκε, το ίδιο έκαναν και τα ναρκωτικά. Το Fentanyl, ένα θανατηφόρο συνθετικό οπιοειδές, αποτελείται από χημικά προϊόντα που παράγονται σε αδίστακτα κινεζικά εργαστήρια και αποστέλλονται απευθείας στις Ηνωμένες Πολιτείες ή μέσω του Μεξικού, όπου κατά το μεγαλύτερο μέρος τους περνούν λαθραία στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των επίσημων λιμένων εισόδου. Με άλλα λόγια, το τείχος των 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Trump δεν θα σταματήσει αυτή την επιδημία. Θα μπορούσαν να το κάνουν η αυξημένη χρηματοδότηση της ψυχικής υγείας, η φαρμακευτική λογοδοσία και η πραγματική δέσμευση πέρα από τα σύνορα.