Παράθεση ονομάτων στα Βαλκάνια

Τούτων όλων λεχθέντων, τα θετικά αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας είναι σημαντικά. Πρώτον, η ΕΕ συνέδεσε σιωπηρά την Αλβανία και την πΓΔΜ, με το να προτείνει πριν από έξι εβδομάδες το καθεστώς υποψηφιότητας και για τις δύο χώρες. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ βρίσκεται στην διαδικασία για διαπραγμάτευση με τέσσερα κράτη για ένταξη στην Ένωση, με τα άλλα δύο να είναι η Σερβία και το Μαυροβούνιο. Πρόκειται για μια θετική πορεία προς τα εμπρός, δεδομένου ότι πιθανότατα θα ξεκλειδωθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών σχετικά με το ποια από αυτές θα «εισέλθει» πρώτη, πράγμα που σημαίνει ότι θα αποκτήσουν κίνητρα για να εφαρμόσουν ταχύτερα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Αυτό συνέβη κατά την διάρκεια της διεύρυνσης του 2004, όταν καμία από τις κεντροευρωπαϊκές χώρες [5] που έγιναν δεκτές, δεν ήθελε να μείνει πίσω ή να νικηθεί από τις άλλες. Τότε, η Τσεχική Δημοκρατία, η Ουγγαρία και η Πολωνία ήταν πρωταγωνιστές και ενθάρρυναν τους πολίτες της Σλοβακίας να απορρίψουν τον τοπικό ισχυρό άνδρα Vladimir Meciar. Κάθε μια από αυτές ενίσχυσε τις προσπάθειές της για να νικήσει τις άλλες στην εκπλήρωση των απαιτήσεων της ΕΕ. Εάν η πΓΔΜ ενταχθεί στην ομάδα, θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στις άλλες υποψήφιες χώρες για να πραγματοποιήσουν μεταρρυθμίσεις. Όσον αφορά το κράτος δικαίου, η πΓΔΜ και η Αλβανία έχουν αμφότερες δεσμευθεί για ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις από όσο η Σερβία και το Μαυροβούνιο. Η πΓΔΜ επίσης κινείται προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης και της μείωσης των πελατειακών πρακτικών που έχουν από μακρού χρόνου διαμορφώσει την επιρροή των κυβερνώντων κομμάτων επί του κράτους. Το Μαυροβούνιο [6] στην καλύτερη περίπτωση αδρανεί και η Σερβία κινείται προς τα πίσω.

Από την άποψη αυτή, η συμφωνία δεν αφορά μόνο μια καθυστερημένη επίλυση της διαφωνίας περί του ονόματος. Αποτελεί επίσης ένα οριακό σημείο για την περιοχή. Εάν επιτύχει, μπορεί να αναζωογονήσει την ενσωμάτωση στην ΕΕ και την συνολική δυναμική των μεταρρυθμίσεων στις άλλες χώρες που περιμένουν την ένταξη, καθώς και να αυξήσει την πίεση στην Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο για να επιλύσουν τις διαφορές τους, ώστε να μην μείνουν πίσω. Εάν η συμφωνία αποτύχει, ίσως χρειαστούν χρόνια για να εμφανιστεί μια άλλη ευκαιρία όπως αυτή -με δύο ρεαλιστικές κυβερνήσεις στην πΓΔΜ και την Ελλάδα που θα είναι σε θέση να διαπραγματευτούν μεταξύ τους και [θα είναι] πρόθυμες να αναλάβουν ρίσκα. Μια αποτυχία θα «παγώσει» επίσης τις προσπάθειες μεταρρύθμισης στα δυτικά Βαλκάνια στο μεταξύ. Ενώ οι ξένες χώρες κράτησαν κατά κύριο λόγο δευτερεύουσα θέση κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, θα βοηθούσε οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Βρυξέλλες και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις να υποστηρίξουν την συμφωνία και να εξασφαλίσουν ότι θα είναι επιτυχής.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/greece/2018-06-15/name-dropping-...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/bosnia-herzegovina/2016-12-20/dy...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/macedonia/2017-05-23/will-macedo...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/southeastern-europe/2015-05-10/b...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2017-07-27/investing-illi...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/southeastern-europe/2017-07-07/h...
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/bosnia-herzegovina/2015-12-15/mo...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition