Η εκπληκτική προοπτική της διάσκεψης κορυφής Trump-Putin | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η εκπληκτική προοπτική της διάσκεψης κορυφής Trump-Putin

Η πραγματική ευκαιρία πίσω από το θέαμα των μέσων ενημέρωσης
Περίληψη: 

Η διοίκηση Τραμπ θα πρέπει να προετοιμαστεί για την συνέχεια που θα δοθεί στην σύνοδο κορυφής, δηλαδή την σταδιακή εξομάλυνση των διπλωματικών δεσμών μεταξύ των δύο δυνάμεων, των οποίων η σχέση είναι αναπόσπαστη με το μέλλον της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Η ανυπαρξία σχέσεων με την Ρωσία απλώς δεν ανήκει στο εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ.

Ο MICHAEL KIMMAGE είναι καθηγητής Ιστορίας στο Catholic University of America και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο The Decline of the West: An American Story. Από το 2014 έως το 2016 υπηρέτησε στο Προσωπικό Σχεδιασμού Πολιτικής στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, όπου κατείχε το χαρτοφυλάκιο Ρωσίας/Ουκρανίας.

Οι ιστορικές συναντήσεις ΗΠΑ-Ρωσίας τείνουν να πραγματοποιούνται εκτός της Ουάσινγκτον και της Μόσχας. Ο Franklin Delano Roosevelt συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Ιωσήφ Στάλιν [1] στην Τεχεράνη. Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συναντήθηκαν ξανά στην Γιάλτα, ένα όνομα που στο εξής θα σήμαινε την σοβιετική κυριαρχία επί της Ανατολικής Ευρώπης. Η μοναδική συνάντηση του Χάρι Τρούμαν με τον Στάλιν ήταν στο Πότσνταμ, ένα προάστιο του Βερολίνου. Ο Τζον Κένεντι συναντήθηκε με τον Νικίτα Χρουστσόφ στην Γενεύη, ενώ ο Ρόναλντ Ρήγκαν είχε μια αξιομνημόνευτη σύγκρουση με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο Ρέικιαβικ.

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ [2], και ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν [3], θα συναντηθούν για μια σύνοδο κορυφής που αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 16 Ιουλίου στο Ελσίνκι. Η συνάντησή τους -που έρχεται εν μέσω απανωτών αποκαλύψεων περί ρωσικής παρεμβολής στις προεδρικές εκλογές του 2016, εκνευριστικά ερωτήματα για τον θαυμασμό του Trump προς τον Ρώσο ομόλογό του, και αμερικανο-ρωσικές εντάσεις [4] σε όλο τον πλανήτη- είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσουν ένα θέαμα των μέσων ενημέρωσης. Όμως, όπως υπονοεί η τοποθεσία της, η πραγματική σημασία της συνάντησης μπορεί να έχει λίγη σχέση με μια θεατρική παράσταση. Χωρίς καμιά λάμψη, σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητες διπλωματικές διαδικασίες θα μπορούσαν να αποδειχθούν πιο επακόλουθες. Στο Ελσίνκι το 1975, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σοβιετική Ένωση και διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις επινόησαν μια αρχιτεκτονική ασφαλείας για την Ευρώπη, η οποία ήταν τότε αμφιλεγόμενη, αλλά τελικά [αποδείχθηκε] κρίσιμη για το ειρηνικό τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Χωρίς τις Συμφωνίες του Ελσίνκι, οι οποίες καλλιέργησαν την συμφωνία για τα σύνορα της Ευρώπης και καθιέρωσαν μια ονομαστική δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο ανατολικό μπλοκ, οι επαναστάσεις του 1989 ίσως να μην είχαν έρθει, και σχεδόν σίγουρα δεν θα ήταν τόσο ειρηνικές όσο υπήρξαν.

13072018-1.jpg

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, μιλά με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, κατά την διμερή συνάντησή τους στην σύνοδο κορυφής του G20 στο Αμβούργο, τον Ιούλιο του 2017. CARLOS BARRIA / REUTERS
----------------------------------------------------------------------------

Τα διδάγματα της προηγούμενης συνάντησης ΗΠΑ-Ρωσίας στο Ελσίνκι αξίζει να μνημονευτούν τώρα. Η συμφωνία που προέκυψε περιελάμβανε χρόνια ανιαρής, επίπονης διπλωματίας. Απαιτούσε αγωνιώδη συμβιβασμό και από τις δύο πλευρές. Στηριζόταν στην εργασία παρά στην οπτική. Κάτω από την σκιά των χαμηλών προσδοκιών, μια δύσκολη διαδικασία προηγήθηκε της τελικής επιτυχίας. Η πραγματική σημασία της συνόδου κορυφής, με άλλα λόγια, δεν είχε να κάνει με το στιγμιαίο θέαμα των μέσων ενημέρωσης. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει για την συνάντηση Trump-Putin της επόμενης εβδομάδας. Ανεξάρτητα από τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα αμέσως μετά την σύνοδο κορυφής, μια ήσυχη αλλά ουσιαστική διπλωματική διαδικασία έχει την δυνατότητα να αποφέρει πραγματικά και ευπρόσδεκτα αποτελέσματα.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΔΟΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ

Σε μια συγκέντρωση την περασμένη εβδομάδα, ο Trump απέρριψε τις ανησυχίες σχετικά με την συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο, λέγοντας: “Ο Πούτιν είναι εντάξει”. Αυτό δημιούργησε μια πληθώρα τίτλων στις εφημερίδες. Η ρωσική τηλεόραση, εν τω μεταξύ, είναι γεμάτη από εικασίες σχετικά με τα πιθανά επιτεύγματα του Πούτιν στο Ελσίνκι. Αμερικανοί παρατηρητές ορθώς φοβούνται την επίδραση των ξεκάρφωτων λέξεων από τον Trump και τα πιθανά στρατηγικά σφάλματα που θα μπορούσαν να προκύψουν ακριβώς από το μελόδραμα του ίδιου του γεγονότος. Για πολλούς, η οπτική είναι η ιστορία και η οπτική μπορεί μόνο να είναι λάθος: Ο Πούτιν στέκεται πλάι-πλάι με έναν Αμερικανό πρόεδρο υπό έρευνα για ανατρεπτικούς δεσμούς με την Ρωσία, αβέβαιο για την συμμαχία του ΝΑΤΟ και ερωτευμένο με συμφωνίες ή ψευδο-συμφωνίες που προκύπτουν από ένα κουβάρι υπερβολικών προσδοκιών.

Η γενιά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι επιρρεπής στο να διαμορφώνει την πολιτική με κινηματογραφικούς όρους. Ως ένα προβληματικό γεγονός που αναμένεται να συμβεί, η σύνοδος Trump-Putin ταιριάζει υπέροχα στην εποχή. Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι η συνάντηση αυτή καθαυτή αλλά η πραγματική πιθανότητα να πραγματοποιηθεί η λάθος συνάντηση. Μια σύνοδος κορυφής που περιλαμβάνει εκ των προτέρων παραχωρήσεις των ΗΠΑ για χάρη κάποιου ασαφούς θριάμβου θα ήταν χειρότερη συγκρινόμενη με μια χαμένη ευκαιρία.

Δείτε την τελευταία υψηλού επιπέδου σύνοδο κορυφής των ΗΠΑ με την Βόρεια Κορέα. Ο Trump ξεκάθαρα υπερτίμησε την συνάντησή του τον Ιούνιο με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Kim Jong Un. Αυτό που αξιολογήθηκε ως η ευκαιρία να επικυρωθεί η αποπυρηνικοποίηση για ολόκληρη την κορεατική χερσόνησο κατέληξε να είναι μια μη δεσμευτική συνάντηση μεταξύ δύο αρχηγών κρατών. Η συμπεριφορά της Βόρειας Κορέας από την σύνοδο κορυφής και μετά δείχνει ότι παραμένει απτόητη. Με την πάροδο του χρόνου, η προσωπική σχέση μεταξύ Kim και Trump μπορεί να αποδειχθεί πλεονέκτημα, αλλά μόνο μια μακρά και λεπτομερής διαδικασία διαπραγμάτευσης και επαλήθευσης μπορεί να διασφαλίσει ότι η Βόρεια Κορέα έχει παραιτηθεί από τα πυρηνικά όπλα της. Η σύνοδος κορυφής στην Σιγκαπούρη ήταν απλώς το ξεκίνημα της υπόθεσης.