Η εκπληκτική προοπτική της διάσκεψης κορυφής Trump-Putin | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η εκπληκτική προοπτική της διάσκεψης κορυφής Trump-Putin

Η πραγματική ευκαιρία πίσω από το θέαμα των μέσων ενημέρωσης

Και η συνάντηση Trump-Putin θα είναι επίσης ένα ξεκίνημα. Δεν μπορεί να εγγυηθεί πολλά από μόνη της. Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία έχουν αφήσει την διπλωματική σχέση τους να διαβρωθεί. Μια αμερικανο-ρωσική προεδρική σύνοδος κορυφής δεν έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία οκτώ χρόνια. Κάποιος θα πρέπει να ελέγξει προσεκτικά το χρονικό της ιστορίας του Ψυχρού Πολέμου για να βρει μια περίοδο όπου υπήρξε τόσο λίγη διπλωματική επαφή. Ο κατάλογος των διαφορών και παραπόνων και στις δύο πλευρές είναι ατελείωτος, όπως το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα υπενθυμίσει στον πρόεδρο εάν προσφέρει στην Ρωσία οτιδήποτε αφορά είτε σε κυρώσεις είτε σε δεσμεύσεις των ΗΠΑ μέσω συνθηκών.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ιστορία πίσω από το Ελσίνκι θα μπορούσε να είναι ένας οδικός χάρτης για την διοίκηση του Trump. Η συνάντηση του Τραμπ με τον Πούτιν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο διπλωματικής δέσμευσης και διαδικασίας. Οι ομάδες εργασίας ΗΠΑ-Ρωσίας θα πρέπει να ενσωματωθούν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο, μαζί με τις διακομματικές ομάδες εργασίας στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Άλλες ομάδες εργασίας στο πλευρό της κυβέρνησης πρέπει να ενθαρρυνθούν και να τους δοθεί η υλική υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

13072018-2.jpg

Το Finlandia Hall, το οποίο θα λειτουργεί ως κέντρο Τύπου κατά την διάρκεια της συνάντησης του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, και του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, στο Ελσίνκι, τον Ιούλιο του 2018. MIKO STIG / LEHTIKUVA VIA REUTERS
-------------------------------------------------------------------

Η Ουκρανία και η Συρία είναι τα δύο πιο επείγοντα σύνολα προβλημάτων. Σχετικά με το πρώτο, η διπλωματία έχει σταματήσει. Η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες φαίνεται να αναλώνονται με άλλα προβλήματα. Οι συνομιλίες με την Ρωσία σχετικά με τα βασικά ζητήματα πίσω από τις συμφωνίες του Μίνσκ -κατάπαυση του πυρός, αποκατάσταση της ουκρανικής κυριαρχίας, λειτουργική πολιτική τάξη στην επαρχία Ντόνμπας στην ανατολική Ουκρανία- ίσως να τονώσουν την Δυτική διάθεση για ηγεσία. Με τους αντάρτες να παραδίδονται, η Συρία του προέδρου Bashar al-Assad θα πάρει μια νέα μορφή, η αστάθεια της οποίας θα μπορούσε να προκαλέσει έναν πόλεμο μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήθελαν αμφότερες να αποφύγουν. Θα πρέπει να κοιτάζουν μπροστά σε διαβούλευση μεταξύ τους. Η μόχλευση των ΗΠΑ στο Ισραήλ και η ρωσική μόχλευση στο Ιράν είναι ελλιπής, αλλά ένας βασικός βαθμός συντονισμού σίγουρα θα βοηθήσει στην πρόληψη μιας σύγκρουσης. Η αντιμετώπιση αυτών των διλημμάτων δεν πρέπει να αναβληθεί για το 2020 ή το 2024. Ο έλεγχος των εξοπλισμών, η αντιτρομοκρατία, η Αρκτική και το διάστημα είναι άλλα θέματα που αξίζουν πραγματική διμερή προσοχή. Οι συζητήσεις σε χαμηλούς βαθμούς έξω από το δημόσιο φως έχουν μετριοπαθή δυναμική, και οι πρόεδροι της Ρωσίας και των ΗΠΑ θα μπορούσαν να δώσουν σε αυτές τις συζητήσεις μια πρώτη ευλογία στο Ελσίνκι.

Σε έναν ιδανικό κόσμο, ο Trump θα έθετε το θέμα των παρεμβολών στις εκλογές ενώπιος ενωπίω με τον Πούτιν. Οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ που θα συμμετείχαν με τον Trump σε άλλες συναντήσεις θα έκαναν το ίδιο. Εξίσου σημαντικό, ο Trump θα έκανε μια εμφατική δημόσια δήλωση σχετικά με την ρωσική εμπλοκή ενώ θα ήταν μαζί με τον Πούτιν, όπως έκανε ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν σε μια παρόμοια στιγμή. Ο Πούτιν θα αρνείτο την εμπλοκή, και ο Trump δεν θα έπρεπε ούτε να δεχτεί αυτή την άρνηση, όπως έκανε στο παρελθόν, ούτε να καταστήσει μια επίσημη αναγνώριση από τον Πούτιν ως προϋπόθεση για να προχωρήσει. Η ομολογία δεν θα έρθει ποτέ, αλλά η έγερση του θέματος με σαφήνεια και χωρίς αμηχανία θα μεταδώσει την αμερικανική αποφασιστικότητα και την θέληση να αντιδράσει. Ωστόσο, αν ο Trump απεραντολογήσει για το ζήτημα στο Ελσίνκι, η Ρωσία θα κερδίσει μια νίκη προπαγάνδας και πιθανότατα θα ενθαρρυνθεί για να δοκιμάσει περαιτέρω το ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές, αν υπάρχουν κάποιες, που έχει η διοίκηση για τις παρεμβάσεις.

ΤΟ ΒΑΡΕΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Ο Trump έχει μια παροιμιώδη προσήλωση στην εντυπωσιακή δημοσιότητα. Αλλά η διοίκησή του πρέπει να κάνει ό, τι μπορεί για να υποτιμήσει την σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν και να αποφύγει να την απεικονίσει ως μια σημαντική εξέλιξη πριν ή μετά [την πραγματοποίησή της]. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να αποτίσει φόρο τιμής στα χρόνια της εκνευριστικής και βαρετής διπλωματίας που δημιούργησε τις Συμφωνίες του Ελσίνκι. Εσωτερικά, η διοίκηση θα πρέπει να προετοιμαστεί για την συνέχεια που θα δοθεί στην σύνοδο κορυφής -την σταδιακή εξομάλυνση των διπλωματικών δεσμών μεταξύ των δύο δυνάμεων, των οποίων η σχέση είναι αναπόσπαστη με το μέλλον της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Μια μη-σχέση με την Ρωσία απλώς δεν ανήκει στο εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ.

Άπαξ και καθιερωθεί, μια κανονικοποιημένη διπλωματική σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας θα πρέπει να είναι το όχημα της Ουάσιγκτον για την διαμόρφωση της ρωσικής συμπεριφοράς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εξαναγκάσουν την Ρωσία να πράττει κατά την θέλησή τους. Στην Ουκρανία και την Συρία, η Ουάσιγκτον προσπάθησε να απομονώσει την Ρωσία, ελπίζοντας ότι ο Πούτιν θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ΗΠΑ, ώστε να μπορέσει να βγει από το “κρύο”. Οι κυρώσεις είναι μορφές οικονομικής απομόνωσης σχεδιασμένες να έχουν παρόμοιο αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής, ο εξαναγκασμός και η απομόνωση έχουν αποτύχει. Η ρωσική εξωτερική πολιτική από το 2014 και μετά έχει γίνει μόνο πιο φιλόδοξη. Επιπλέον, οι καθημερινές εικόνες του χαρούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στην Ρωσία υπογραμμίζουν τον παράλογο της προσπάθειας απομόνωσης της χώρας όπως υπήρχε η πρόθεση. Αυτό που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, δεν πρέπει να επιχειρείται.