Πώς οι δημοκρατίες μπορούν να παλέψουν την αυταρχική οξεία ισχύ | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς οι δημοκρατίες μπορούν να παλέψουν την αυταρχική οξεία ισχύ

Οι νέοι νόμοι δεν είναι αρκετοί

Ωστόσο, η εμπειρία της Αυστραλίας δείχνει επίσης ότι οι δημοκρατίες δεν μπορούν να βασίζονται αποκλειστικά σε κυβερνητικά μέτρα για την αντιμετώπιση μιας τόσο περίπλοκης πρόκλησης. Ο κόσμος βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο αντιμετώπισης της οξείας ισχύος. Για πολλά χρόνια, η Αυστραλία και ουσιαστικά κάθε άλλη δημοκρατία δεν αναγνώριζαν το αυξανόμενο πρόβλημα ούτε αναλάμβαναν την πρωτοβουλία να το αντιμετωπίσουν. Για πολύ καιρό οι παρατηρητές στις δημοκρατίες ερμήνευαν την αυταρχική επιρροή μέσω ενός ξεπερασμένου φακού, ακόμα και καθώς η Κίνα και η Ρωσία ενσωματώνονταν στις δημοκρατικές κοινωνίες ως μέρος της ευρύτερης διεθνιστικής στροφής των αυταρχικών καθεστώτων. Όπως σημειώσαμε [8] στο Foreign Affairs τον περασμένο Νοέμβριο, η Κίνα, ειδικότερα, έχει δημιουργήσει πλατφόρμες για εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και άλλες μορφές επιρροής στις δημοκρατικές κοινωνίες. Τέτοιες πρωτοβουλίες τείνουν να “συνοδεύονται από μια αυταρχική αποφασιστικότητα να μονοπωλούν ιδέες, να καταστέλλουν εναλλακτικές αφηγήσεις και να εκμεταλλεύονται συνεργατικούς θεσμούς”.

Επειδή η οξεία ισχύς μπορεί να επηρεάσει τους δημοκρατικούς θεσμούς τόσο έξυπνα και με τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους, η κατανόηση του πώς λειτουργεί είναι μια δύσκολη δουλειά. Για παράδειγμα, οι αρχές της Κίνας μπορούν να συγκαλύψουν κρατικά ή κομματικά σχέδια ως σαν να είναι ιδιωτικές εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης ή ενώσεις λαϊκής βάσης. Το ΚΚΚ μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει προγράμματα ακαδημαϊκών ανταλλαγών και άλλες μορφές θεσμικής συνεργασίας για την διάδοση της προπαγάνδας του. Η ανάλυσή μας σχετικά με τις διάφορες πρωτοβουλίες επιρροής του Πεκίνου [9] δείχνει ότι το ΚΚΚ επιδιώκει να προλάβει, να εξουδετερώσει ή να ελαχιστοποιήσει τις προκλήσεις για την εικόνα του ίδιου του καθεστώτος. Η κινεζική κυβέρνηση συχνά απεικονίζει την χώρα ως μια καλόπιστη επιρροή, αλλά αποθαρρύνει συστηματικά τον οποιονδήποτε από το να αμφισβητήσει την στάση ή τις θέσεις της, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους και τις οργανώσεις να αυτολογοκριθούν, ακόμη και όταν η κινεζική κυβέρνηση δεν μπορεί να τους λογοκρίνει άμεσα.

Οι δημοκρατίες χρειάζονται καλύτερους τρόπους ανταπόκρισης. Στο παρελθόν, οι ηγέτες σημαντικών δημόσιων ιδρυμάτων -εκδότες, διοικητές πανεπιστημίων, στελέχη των μέσων ενημέρωσης- δεν χρειαζόταν να λαμβάνουν υπόψη τους την προοπτική λογοκρισίας ή της χειραγώγησης από εξωτερικές αυταρχικές δυνάμεις. Σήμερα, πρέπει να ανανεώσουν την δέσμευσή τους στις δημοκρατικές αξίες και την ελευθερία της έκφρασης. Τα ιδρύματα που διοικούν πρέπει να θεσπίσουν κοινά πρότυπα και μέτρα διαφάνειας για να μειώσουν την έκθεσή τους στην οξεία ισχύ και να διαφυλάξουν την ακεραιότητά τους Τα πανεπιστήμια, ειδικά τα δημόσια, θα μπορούσαν να δεσμευτούν να δημοσιεύσουν τυχόν συμβάσεις που έχουν συνάψει με ξένες κυβερνήσεις ή οντότητες που συνδέονται με ξένες κυβερνήσεις. Οι ομάδες του ιδιωτικού τομέα θα μπορούσαν να υιοθετήσουν εθελοντικούς κώδικες βάσει των κατευθυντήριων αρχών του ΟΗΕ για τις επιχειρήσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα (UN Guiding Principles on Business and Human Rights) ή να βοηθήσουν στην δημιουργία νέων πρωτοβουλιών με άλλα μέρη της κοινωνίας των πολιτών για να συζητήσουν τις ιδιωτικές και δημόσιες αντιδράσεις στην χειραγώγηση από αυταρχικές δυνάμεις.

Το ίδιο ισχύει για τα εκλογικά συστήματα. Μέχρι πρόσφατα, οι παρατηρητές των εκλογών επικεντρώθηκαν στην τήρηση των προτύπων σε χώρες όπου οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να επιδιώξουν να νοθεύσουν την διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας. Σήμερα, οι δημοκρατίες πρέπει επίσης να υπερασπίζονται τα εκλογικά τους συστήματα από εξωτερικές επιθέσεις. Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν την διασφάλιση ότι οι κυβερνήσεις θα μοιράζονται ενημερωμένες πληροφορίες σχετικά με τις προσπάθειες hacking με τις τοπικές Αρχές και θα εξοπλίζουν τους δημοσιογράφους με τις γνώσεις που χρειάζονται για να αναφέρουν με ακρίβεια τους τύπους ξένων τακτικών παραπληροφόρησης που συνήθως κορυφώνονται πριν από τις εκλογές.

Σε πολλές δημοκρατίες που είναι ευάλωτες στην οξεία ισχύ, υπάρχει σοβαρή έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τις επιρροές της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων αυταρχικών κυβερνήσεων. Οι προσπάθειες αυτών των καθεστώτων για τον περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης και την διάβρωση των δημοκρατικών θεσμών πρέπει να τεκμηριώνονται αυστηρά, προκειμένου να δημιουργηθεί μια κοινή κατανόηση της πρόκλησης. Αυτό θα απαιτήσει ανεξάρτητες πηγές εξειδίκευσης, όπως τα ακαδημαϊκά κέντρα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις ομάδες προβληματισμού που δεν εξαρτώνται από τις ατζέντες των αυταρχικών κυβερνήσεων και που μπορούν να κατανοήσουν τους πολιτικούς στόχους των αυταρχικών και να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητες επιρροής τους. Αυτή η στήριξη είναι ιδιαίτερα σημαντική στις δημοκρατίες σε μέρη της Αφρικής, της Ασίας, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής που ίσως να είναι λιγότερο σε θέση να υπερασπιστούν από μόνα τους τα πρότυπα και τους θεσμούς τους.

Οι δημοσιογράφοι, οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και οι ειδικοί θεμάτων των χωρών και των ζητημάτων πρέπει να συνεργαστούν -εντός των χωρών τους και με διεθνείς ομολόγους τους- για να αναλύσουν γεγονότα, να μοιραστούν πληροφορίες και να συνδυάσουν γνώσεις. Θα πρέπει να εξετάσουν το πώς μπορούν να συμφωνήσουν σε κοινά θεσμικά πρότυπα για να διαφυλάξουν την ακεραιότητα της δημόσιας σφαίρας στις δημοκρατίες τους.

Οι νέοι νόμοι της Αυστραλίας και εκείνοι που άλλες δημοκρατίες είναι αναγκασμένοι να συζητήσουν και να υιοθετήσουν ίσως να αποδειχθούν ουσιαστικοί για την υπεράσπιση των διαβρωτικών μορφών αυταρχικής επιρροής. Αλλά πρέπει να είναι η αρχή, όχι το τέλος, της πάλης ενάντια στην οξεία ισχύ.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc. 
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-08-16/how-democracies-can-fight-authoritarian-sharp-power