Η κλιματική αλλαγή είναι μια χρόνια κατάσταση

Η αυξανόμενη επιβάρυνση που αντιμετωπίζουν οι τοπικές και πολιτειακές κυβερνήσεις, οι επιχειρήσεις, οι αλυσίδες εφοδιασμού και οι κοινότητες, μας υπενθυμίζουν την αύξηση του κόστους των χρόνιων συνθηκών υγειονομικής περίθαλψης. Φανταστείτε την αύξηση του αμερικανικού κλιματικού κόστους σαν κάτι παρόμοιο με την αύξηση του κόστους του διαβήτη τύπου 2 στις ΗΠΑ, μια μακροχρόνια μεταβολική διαταραχή που προκαλείται από την υπερβολική ζάχαρη στο αίμα και την όχι αρκετή ινσουλίνη. Τα συμπτώματα -η δίψα, η υπνηλία- φαίνονται μέτρια, αλλά οι μακροχρόνιες επιπλοκές από τη νόσο περιλαμβάνουν καρδιακή ανεπάρκεια, εγκεφαλικό επεισόδιο, τύφλωση, νεφρική ανεπάρκεια και περιστασιακό ακρωτηριασμό. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι σε μεγάλο βαθμό αποτρέψιμος -προκαλείται από υπερκατανάλωση τροφής, έλλειψη άσκησης και υπερβολική ζάχαρη στην διατροφή. Παρά ταύτα, οι επιδημιολόγοι κάνουν προβολές για μια σοβαρή αύξηση του διαβήτη στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την επόμενη δεκαετία. Από το 1990 έως το 2010, ο αριθμός των περιπτώσεων έχει τριπλασιαστεί, όπως και ο ρυθμός των επιπτώσεων. Σήμερα, 30 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από διαβήτη και 83 εκατομμύρια έχουν προδιαβήτη. Οι ειδικοί προβλέπουν αύξηση κατά 54% έως το 2030 σε περίπου 55 εκατομμύρια ανθρώπους, με κοινωνικό κόστος 622 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Πριν οι χρόνιες ασθένειες όπως ο διαβήτης γίνουν τόσο διαδεδομένες, πολλά ιατρικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των προγραμμάτων επείγουσας ιατρικής ανταπόκρισης, ήταν παραδοσιακά διαμορφωμένα στην εκπαίδευση και την λειτουργία για μια έντονη φροντίδα. Ωστόσο, το 2002, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας δημοσίευσε μια έκθεση με την οποία ζητούσε μια στροφή προς την χρόνια φροντίδα, σημειώνοντας αυτό το διαρθρωτικό πρόβλημα και υποδεικνύοντας συγκεκριμένες δράσεις που θα μπορούσαν να κανουν οι εθνικές και τοπικές κυβερνήσεις για την βελτίωση της περίθαλψης και τη μείωση του κόστους.

Η χώρα αντιμετωπίζει την ίδια αναντιστοιχία μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, όταν πρόκειται για την αντιμετώπιση της χρόνιας φύσης της κλιματικής αλλαγής. Φανταστείτε ότι ο άνθρακας είναι σαν την ζάχαρη, η φυσική πρόσληψη άνθρακα (όπως στα δάση και στο έδαφος) είναι σαν την ινσουλίνη και η ταχεία αύξηση των εκπομπών είναι σαν την υπερκατανάλωση τροφής. Εάν δεν υπάρξει μια μετατόπιση στην χρόνια κλιματική φροντίδα, η κοινωνία θα υποστεί αυξανόμενες επιπτώσεις με αυξανόμενη σοβαρότητα.

Η ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ

Χάρη στην πρόοδο της κλιματικής μοντελοποίησης, γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για τις φυσικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε συγκεκριμένες περιοχές από ό, τι μπορούσαμε πριν από πέντε χρόνια. Το έργο της Διακυβερνητικής Ομάδας για την Κλιματική Αλλαγή στη μοντελοποίηση των κλιματικών επιπτώσεων, που διατυπώθηκε στην Τέταρτη Εθνική Εκτίμηση του Κλίματος των ΗΠΑ (U.S. Fourth National Climate Assessment) [4], το διακομματικό Σχέδιο Επιχειρήσεων με Ρίσκο (Risky Business Project) [5] (που ιδρύθηκε από τη μια εκ των συγγραφέων, την Kate Gordon) και ένας αριθμός εκθέσεων σε επίπεδο πολιτείας, παρέχουν μια βάση για την αξιολόγηση των τοπικών και περιφερειακών φυσικών επιπτώσεων και των πιθανών οικονομικών τους επιπτώσεων.

Ένα από τα βασικά ευρήματα του μοντέλου είναι η πορεία της υπερβολικής θερμότητας στις νότιες και δυτικές ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, πολιτείες όπως η Αριζόνα αναμένεται να δουν πολλές περισσότερες ημέρες με πάνω από 95 βαθμούς Φαρενάιτ (35 βαθμούς Κελσίου), προσθέτοντας επιπλέον έναν έως δύο μήνες κάθε χρόνο σε αυτές τις ακραίες θερμοκρασίες. Η φετινή χρονιά είδε επίσης ακραία κύματα καύσωνα στον Καναδά (όπου πάνω από 70 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους), το Λος Άντζελες (όπου οι θερμοκρασίες ξεπέρασαν εκείνες της Κοιλάδας του Θανάτου νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι) και την Ιαπωνία (όπου πέθαναν δεκάδες [6] και πάνω από 22.000 εισήχθησαν στα νοσοκομεία).

Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι ένα κλασικό παράδειγμα μιας χρόνιας κλιματικής επίπτωσης –κινούμενης αργά, με τις πιο ακραίες επιπτώσεις στο μέλλον. Αλλά οι επιπτώσεις στις περιφερειακές οικονομίες σήμερα δεν μπορούν να αγνοηθούν. Η γεωργία υφίσταται το κύριο βάρος αυτών των επιδράσεων -στις καλλιέργειες βασικών προϊόντων στις νότιες μεσοδυτικές πολιτείες όπως το Μισσούρι και το Ιλινόις, θα παρατηρηθεί μέση μείωση της απόδοσης κατά 15% κατά το μέσο του αιώνα καθώς θα αυξάνονται οι θερμοκρασίες. Ήδη οι μεγάλες γεωργικές εταιρείες αναζητούν προμηθευτές σε πιο βόρειες περιοχές, συμπεριλαμβανομένου όλου του δρόμου προς τον Καναδά, για να προσαρμοστούν στις αυξανόμενες θερμοκρασίες προς τον νότο. Ειδικές καλλιέργειες υψηλής αξίας όπως τα αμπέλια και τα φρούτα είναι ακόμα πιο ευαίσθητες στην θερμοκρασία. Η ανατολική [πλευρά στην] πολιτεία της Ουάσιγκτον βλέπει μια άνθιση στους αμπελώνες καθώς οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στην Καλιφόρνια. Τα αμύγδαλα, μια εξαιρετικά εξαρτώμενη από το νερό καλλιέργεια, απειλούνται ολοένα και περισσότερο από τις δυτικές συνθήκες ξηρασίας. Και στην Τζόρτζια, σχεδόν το 85% [7] των ροδάκινων της πολιτείας καταστράφηκε μετά τον ζεστό χειμώνα του 2017.

Τα ζώα είναι επίσης ευαίσθητα στην θερμότητα και η διαχείριση της θερμοκρασίας τους αποτελεί σημαντικό επιχειρηματικό κόστος. Παρόλο που είναι δυνατό να ψύχονται τα θηλαστικά όπως οι αγελάδες ή οι χοίροι, μέσω της συνεχούς ύγρανσής τους με ψεκασμό νερού (misting), τα κοτόπουλα είναι πιο δύσκολα να δροσιστούν. Η παροχή κλιματισμού για μεγαλύτερες περιόδους κάθε χρόνο έχει πείσει μερικούς μεγάλους παραγωγούς κοτόπουλων να σκεφτούν τη μετακίνηση των ζωικών δραστηριοτήτων τους στον βορρά ή να επενδύσουν σε πιο δαπανηρά σχέδια στέγασης των πουλερικών που να μπορούν να αντέξουν υψηλότερες θερμοκρασίες.