Πυρηνικές συμφωνίες και «δύο μέτρα, δύο σταθμά»
Μια προσωπική προσέγγιση της διπλωματίας που εξελίσσεται κατά περίπτωση δεν είναι αναγκαστικά κακή. Αυτό που λειτουργεί σε μια κατάσταση μπορεί να μην λειτουργεί σε μια άλλη. Αλλά όταν πρόκειται για τις παγκόσμιες προσπάθειες για τον έλεγχο της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» που είναι εγγενή στην προσέγγιση του Trump παρουσιάζουν μια θανάσιμη απειλή.
Ο JEFFREY LEWIS είναι μελετητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Μελετών Middlebury στο Μόντερεϊ και συγγραφέας του «Έκθεση της Επιτροπής 2020 για τις Βορειοκορεατικές Πυρηνικές Επιθέσεις Εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών: Ένα Πιθανολογικό Μυθιστόρημα» (The 2020 Commission Report on the North Korean Nuclear Attacks Against the United States: A Speculative Novel). [1]
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled
Τα καθεστώτα κυρώσεων που επιβλήθηκαν στο Ιράν και στην Βόρεια Κορέα απαιτούσαν την συνεργασία πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων η Κίνα και η Ρωσία. Οι κυρώσεις αυτές ήταν απλώς βιώσιμες εφόσον οι ΗΠΑ θεωρούνταν ειλικρινείς σχετικά με την διάδοση [των πυρηνικών]. Ο Trump έχει καταστήσει σαφές ότι η προσήλωση του Ιράν στο JCPOA δεν το κάνει να ωφελείται σε τίποτα –το να ακολουθεί [το Ιράν] τους κανόνες δεν έχει σημασία. Ο Trump σηματοδότησε ότι η ανησυχία της Ουάσινγκτον για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι στην πραγματικότητα μια πρόφαση που δικαιολογεί μια ελάχιστα κρυμμένη προτίμηση για αλλαγή καθεστώτος. Και τι θα μπορούσε να το καταστήσει αυτό πιο ξεκάθαρο από τους επαίνους που ο Τραμπ έχει πλημμυρίσει στον Κιμ; Η πιο επικίνδυνη πτυχή της μεταχείρισης του Τραμπ για το Ιράν και την Βόρεια Κορέα δεν είναι τόσο πολύ ότι δημιουργεί ένα ρήγμα στην διπλωματική παράδοση των ΗΠΑ -αν και το κάνει- καθώς αυτό μπορεί να εκληφθεί [από κάποιους] ως ένα είδος συνέχειας. Η προσέγγιση του Trump τροφοδοτεί την αφήγηση ότι η αμερικανική ρητορική σχετικά με την εξάπλωση των πυρηνικών όπλων είναι κάτι περισσότερο από βολικές φαντασίες που υπάρχουν για να ενεργοποιήσουν άλλες προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το εξής: Σε ποιο σημείο η παρακμή της αμερικανικής αξιοπιστίας αποτελεί θανάσιμη απειλή για τη νομιμοποίηση του καθεστώτος μη διάδοσης; Η νομιμοποίηση είναι δύσκολο να μετρηθεί, είτε πρόκειται για νομιμοποίηση ενός διεθνούς καθεστώτος είτε ενός αυταρχικού. Εάν ξεθωριάζει, ίσως να μην το γνωρίζουμε μέχρι να είναι πολύ αργά. Πολλά αυταρχικά καθεστώτα έμειναν κούφια με την πάροδο του χρόνου, αλλά συνέχισαν να σέρνονται ως πολιτικά ζόμπι, νεκρά στο εσωτερικό αλλά ακόμα σε κίνηση. Όταν καταρρέουν, κανείς δεν μένει πιο έκπληκτος από τους ίδιους τους λειτουργούς του καθεστώτος.
Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-10-02/nuclear-deals-and-dou...
Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Commission-Report-Nuclear-Attacks-Against-ebook/d...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-06-15/big-winner-sing...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/iran/2018-05-10/strategic-disast...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/iran/2018-08-13/trumps-dangerous...
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled