Μπορεί το Κογκρέσο να σταματήσει τον αέναο πόλεμο; | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μπορεί το Κογκρέσο να σταματήσει τον αέναο πόλεμο;

Το Σύνταγμα απαιτεί εποπτεία, και ο αμερικανικός λαός την αξίζει

Όταν το 116ο Κογκρέσο -συμπεριλαμβανομένης μιας ελεγχόμενης από τους Δημοκρατικούς Βουλής των Αντιπροσώπων [1]- θα ορκιστεί για την θητεία του σε λίγες εβδομάδες, δεν θα υπάρξει έλλειψη πιεστικών ζητημάτων που να απαιτούν την προσοχή των νομοθετών. Αυτά περιλαμβάνουν ίσως το πιο σοβαρό ερώτημα που αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κυβέρνηση: Πότε και πώς να αναπτύξει την τρομερή δύναμη των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Λίγα θέματα είναι τόσο περίπλοκα ή τόσο επακόλουθα. Και το Κογκρέσο δεν πρέπει να είναι συγκρατημένο. Το Σύνταγμα παρέχει ανταγωνιστικές εξουσίες στο Κογκρέσο και στον Πρόεδρο σχετικά με το πεδίο των εξωτερικών υποθέσεων, με την προσδοκία -ακόμη και την απαίτηση- για επιθετική εποπτεία [2]. Έχοντας υπηρετήσει και στα δύο άκρα της λεωφόρου της Πενσυλβάνια, καταλαβαίνω ότι πολλοί στον Λευκό Οίκο θα δουν τον [εποπτικό] ρόλο του Κογκρέσου ως μια ενόχληση. Ωστόσο, θα ήταν καλό να τον καλωσορίσουμε, επειδή μια πλήρης συνεργασία με το Κογκρέσο για θέματα εθνικής ασφάλειας θα βελτιώσει τόσο τις πολιτικές όσο και την εφαρμογή τους, ενώ ταυτόχρονα θα αρχίσει να αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στην Ουάσινγκτον.

18122018-1.jpg

Στρατιώτες των ΗΠΑ στην επαρχία Helmand, στο Αφγανιστάν, τον Ιούλιο του 2017. OMAR SOBHANI / REUTERS
-----------------------------------------------------------------------

Στην διοίκηση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, έλλειπε οδυνηρά η σοβαρή επίβλεψη τα δύο πρώτα χρόνια. Δύο πρόσφατες ιστορίες υπογραμμίζουν την ανάγκη για έρευνες του Κογκρέσου σε θέματα που αφορούν τους Αμερικανούς στο εξωτερικό. Η μια μας λέει ότι η λογοδοσία [3] για την θανατηφόρα ενέδρα το 2017 των στρατευμάτων των ΗΠΑ στο Νίγηρα εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο διαμάχης. Και η άλλη αναφέρει ότι η Εθνική Φρουρά του Στρατού -προφανώς προκληθείσα από ένα άρθρο στους The New York Times- διεξάγει την δική της έρευνα [4] σχετικά με το εάν μια μονάδα που αναπτύχθηκε στο Αφγανιστάν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη αφότου το αίτημά της για συγκεκριμένο εξοπλισμό δεν είχε ικανοποιηθεί.

Το Κογκρέσο έχει μείνει πίσω σχετικά με την εκπλήρωση ακόμη και της βασικότερης υποχρέωσής του για εποπτεία, η οποία είναι να αξιολογεί την καταλληλότητα των αξιωματούχων που θα αντιπροσωπεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες στο εξωτερικό σε διπλωματικές ή στρατιωτικές οντότητες. Σύμφωνα με την [εφημερίδα] The Washington Post και την Partnership for Public Service [5], από τις θέσεις που απαιτούσαν επιβεβαίωση της Γερουσίας, το 25% στο Υπουργείο Άμυνας και σχεδόν το ήμισυ στο Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Οικονομικών εξακολουθούν να μην έχουν συμπληρωθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, η διοίκηση Trump δεν πρότεινε καν υποψήφιο στην Γερουσία, προτιμώντας να αφήσει την θέση στα χέρια ενός μη επικυρωμένου, αναπληρωτή αξιωματούχου. Για να αναγκάσει την διοίκηση να προχωρήσει στην ιστορικά αργή προσπάθειά της να καλύψει τις θέσεις, η Γερουσία θα μπορούσε να παρακρατήσει χρηματοδότηση μέχρι να συμπληρωθούν αυτές οι θέσεις. Αντ’ αυτού, αδικαιολόγητα συγκατατέθηκε στην αποτυχία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην βασικότερη των ευθυνών -και με τον τρόπο αυτό μείωσε την συνταγματική εξουσία της Γερουσίας και υπονόμευσε την εθνική μας ασφάλεια.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Γερουσία άρχισε να δείχνει σημάδια προθυμίας να ασκήσει τις εξουσίες της εποπτείας, αν και προσεκτικά. Η τρομακτική συμφορά στην Υεμένη και η δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, που προφανώς διέταξε ο Σαουδάραβας πρίγκιπας-διάδοχος Mohammed bin Salman, εξανάγκασαν επιτέλους μια διακομματική ομάδα γερουσιαστών να ασκήσουν μια σπάνια χρησιμοποιούμενη εξουσία. Οι γερουσιαστές πίεσαν να πραγματοποιηθεί μια συζήτηση και ψήφισαν για να διακοπεί η χρηματοδότηση των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κακοσχεδιασμένο πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Αυτό είναι ένα καλό ξεκίνημα πάνω στο οποίο το 116ο Κογκρέσο πρέπει να οικοδομήσει.

Ο εκτελεστικός και ο νομοθετικός κλάδος πρέπει να εξισορροπήσουν την εξουσία σε συμφωνία με το Σύνταγμα και τα πρότυπα [που ίσχυαν] πριν από αυτή την διοίκηση. Ευτυχώς, μεγάλο μέρος αυτής της δουλειάς μπορεί να γίνει αρκετά απλά. Το Κογκρέσο μπορεί να επιβεβαιώσει τις υπάρχουσες εξουσίες του, συμπεριλαμβανομένης της εξουσίας του να κατευθύνει ή να παρακρατεί κεφάλαια προς όλες τις εσωτερικές και διεθνείς επιχειρήσεις. Θα πρέπει να θέσει σκληρά ερωτήματα στην διοίκηση Trump, δημοσίως και ιδιωτικά˙ και πρέπει να αρνηθεί να αφήσει την διοίκηση να υπαγορεύσει [6] το ποια μέλη του Κογκρέσου θα έχουν πρόσβαση σε σημαντικές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών πληροφοριών (intelligence), για την διεξαγωγή των εξωτερικών υποθέσεων.

Υπάρχει, ωστόσο, ένας κρίσιμος τομέας όπου το Κογκρέσο μπορεί να χρειαστεί να καταφύγει σε νομοθεσία για να εξασφαλίσει την αποτελεσματική διεξαγωγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια της διοίκησης Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν στρατεύματα στην Συρία για να στηρίξουν τις συριακές προσπάθειες να απελευθερωθεί η Raqqa από το Ισλαμικό Κράτος (επίσης γνωστό ως ISIS). Αυτή η ανάπτυξη [στρατευμάτων] ήταν σύμφωνη με την Εξουσιοδότηση Χρήσης Στρατιωτικής Δύναμης (Authorization for the Use of Military Force, AUMF) που ενεργοποίησε το Κογκρέσο και υπέγραψε ο πρόεδρος George W. Bush στις 18 Σεπτεμβρίου 2001. Σήμερα, η διοίκηση Trump μιλά ανοιχτά [7] για την εκτροπή των στρατευμάτων αυτών προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ιρανική περιφερειακή επιθετικότητα. Καμία αξιόπιστη ανάγνωση της εξουσιοδότησης του 2001 δεν θα περιλάμβανε την αντιμετώπιση της επιθετικότητας του Ιράν υπό την αιγίδα της.

Το Κογκρέσο, για να διεκδικήσει ξανά πλήρως τον σωστό συνταγματικό ρόλο του στην διεξαγωγή των θεμάτων εθνικής ασφάλειας, θα πρέπει να ψηφίσει για την αντικατάσταση και βελτίωση της Authorization for the Use of Military Force [8] για τους δράστες της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και να καταργήσει την 2002 Authorization for the Use of Military Force [9] κατά του Ιράκ.

Αρκετά μέλη του Κογκρέσου -υπό την ζωηρή καθοδήγηση του Tim Kaine, του Δημοκρατικού γερουσιαστή της Βιρτζίνια- εισήγαγαν νέα AUMF. Η πράξη της κατάθεσης, της συζήτησης και της θέσπισης μιας νέας AUMF στέλνει ένα μήνυμα με πολλούς τρόπους σημαντικότερο από το περιεχόμενο της ίδιας της πρότασης. Διαδοχικά Κογκρέσα έχουν επιτρέψει στις AUMF της εποχής του Μπους να συνεχίσουν [να ισχύουν] χωρίς συζήτηση, ενημέρωση ή αλλαγή για περισσότερα από 17 χρόνια. Η συζήτηση και η αντικατάστασή τους θα αναζωογονήσει σοβαρά τον ρόλο του Κογκρέσου σε θέματα εθνικής ασφάλειας.

Μια νέα AUMF θα συνεχίσει να είναι σχεδιασμένη για χρήση εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η Αλ Κάιντα ή το ISIS, και όχι κρατών, όπως το Ιράν. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να διευκρινίζει εναντίον ποίου εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο να χρησιμοποιήσει βία, φροντίζοντας να συμπεριλαμβάνει το ISIS, την Αλ Κάιντα και ορισμένες συναφείς δυνάμεις που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αναγνώρισε και τα ομοσπονδιακά δικαστήρια επιβεβαίωσαν. Εάν οι ηγέτες της χώρας μας αποφασίσουν ότι η χρήση βίας είναι απαραίτητη εναντίον του Ιράν, ο αμερικανικός λαός ορθώς αναμένει ότι μια τέτοια απόφαση θα συζητηθεί με βάση τα δικά του συμφέροντα.

Με το πεδίο εφαρμογής της εξουσίας του αυστηρά καθορισμένο, το Κογκρέσο δεν θα χρειαστεί να αναζητήσει έναν γεωγραφικό περιορισμό σχετικά με το πού θα μπορούσε να ασκηθεί η εν λόγω εξουσία. Το Κογκρέσο δεν μπορεί σήμερα να προβλέψει το πού θα υπάρξει μια απειλή από το ISIS, οπότε δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε γεωγραφικά όρια για το πού έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε βία.

Μια νέα AUMF θα πρέπει ωστόσο να καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται περί εξουσιοδότησης για μεγάλης κλίμακας [στρατιωτικές] αναπτύξεις που αποστραγγίζουν τους πόρους των ΗΠΑ˙ δεν θα δημιουργήσουν ρίσκο (moral hazard) για χώρες όπως το Ιράκ, οι οποίες στην συνέχεια δεν μπορούν να επενδύσουν στους δικούς τους θεσμούς ασφάλειας˙ και δεν θα υπερτονίζουν [10] τις αντιτρομοκρατικές ενέργειες εις βάρος της ανόδου της Κίνας και της αναζωπύρωσης της Ρωσίας. Ο πρόεδρος Ομπάμα πρότεινε κάποτε ότι κάθε νέα AUMF να απαγορεύει τις «παρατεταμένες επιθετικές επιχειρήσεις ξηράς». Ο πρόεδρος Trump εξέφρασε επίσης σκεπτικισμό για την αξία της παραμονής στρατιωτών σε μέρη όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μπορούμε να φανταστούμε διάφορους τρόπους με τους οποίους μια νέα AUMF θα μπορούσε να αποτρέψει χρήσιμα αυτές τις [στρατιωτικές] αναπτύξεις ως απάντηση συγκεκριμένων τρομοκρατικών απειλών.

Τέλος, το Κογκρέσο πρέπει να επιμείνει σε ένα χρονικό όριο, ή μια σταδιακή κατάργηση, για οποιοδήποτε νέα AUMF. Για περισσότερο από 17 χρόνια, το Κογκρέσο αποδείχθηκε απρόθυμο να κάνει το πολιτικά δύσκολο βήμα της επανεξέτασης του πολέμου εναντίον της Αλ Κάιντα και των συναφών δυνάμεών της. Μια AUMF περιορισμένης χρονικής διάρκειας -ίσως πέντε ετών- θα εξασφαλίσει ότι τα μελλοντικά Κογκρέσα θα συνεχίσουν να ανταποκρίνονται στις ευθύνες που προβλέπουν οι ιδρυτές [του κράτους] μας.

Το να συζητήσουμε και να επαναπροσδιορίσουμε την χρήση στρατιωτικής ισχύος δεν θα έρθει εύκολα. Το ξέρω από την εμπειρία μου. Για περισσότερα από 17 χρόνια ασχολήθηκα στενά με την ανάπτυξη και την χρήση των υφιστάμενων AUMF. Διηύθυνα τις διαπραγματεύσεις του προσωπικού για τον αρχηγό της πλειοψηφίας της Γερουσίας για τις AUMF του 2001 και του 2002 και ανέπτυξα πολιτικές για την χρήση αυτών των εξουσιών ως αναπληρωτής σύμβουλος για την εθνική ασφάλεια και προσωπάρχης στον Λευκό Οίκο επί Ομπάμα. Όταν το καθεστώς του Σύρου προέδρου, Bashar al-Assad, απελευθέρωσε χημικά όπλα το 2013 και ο πρόεδρος Obama ζήτησε νέα εξουσία ώστε να χρησιμοποιήσει βία για να απαντήσει, το Κογκρέσο δείλιασε [11]. Οποιαδήποτε νέα AUMF θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη τώρα, δεδομένης της πιθανής αντίδρασης του Λευκού Οίκου Trump. Αλλά η εποπτεία δεν αποτελεί μια επιλογή για το Κογκρέσο. Είναι αυτό που απαιτεί το Σύνταγμα -και αυτό που αξίζει ο αμερικανικός λαός.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-12-17/can-congress-stop-for...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2018-11-07/how-con...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-11-15/long-decline-congress...
[3] https://www.nytimes.com/2018/12/07/us/politics/niger-mattis.html
[4] https://www.nytimes.com/2018/12/07/us/politics/national-guard-afghanista...
[5] https://www.washingtonpost.com/graphics/politics/trump-administration-ap...
[6] https://thehill.com/policy/defense/418716-durbin-pompeo-mattis-said-whit...
[7] https://www.theatlantic.com/international/archive/2018/12/syria-yemen-tr...
[8] https://www.congress.gov/107/plaws/publ40/PLAW-107publ40.pdf
[9] https://www.gpo.gov/fdsys/pkg/PLAW-107publ243/html/PLAW-107publ243.htm
[10] https://www.usip.org/publications/2018/11/providing-common-defense
[11] https://www.politico.com/story/2013/09/congress-syria-vote-096806

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition