Ω, η Humanité

Οι αισιόδοξοι στην αριστερά μπορεί να μπουν στον πειρασμό να δουν τα κίτρινα γιλέκα ως μια επαναστατική δύναμη που βρίσκεται στην φάση της δημιουργίας -μια [δύναμη] που τελικά πηγάζει φυσικά από τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του λαού, χωρίς την μεσολάβηση κόμματος ή ένωσης. Αλλά η έννοια ότι το κίνημα είναι επαναστατικό δεν το κάνει αριστερό. Ποτέ πριν, οι φασίστες και οι βασιλόφρονες δεν συμμετείχαν στις ίδιες διαδηλώσεις με ομολογημένα αριστερούς, όπως κάνουν τώρα. Οι αντισημίτες, όπως ο κωμικός και αρνητής του Ολοκαυτώματος Dieudonné, φορούν υπερήφανα το κίτρινο γιλέκο. Ο Bernard-Henri Lévy δήλωσε ότι οι συμμετέχοντες στο κίνημα δεν πρέπει να αποκαλούνται «κίτρινα γιλέκα» αλλά «καφέ γιλέκα» (brown vests). Το ασύνδετο κύμα διαμαρτυρίας μοιάζει με τον ελέφαντα στην παραβολή όπως τον αισθάνθηκαν και περιέγραψαν εννέα τυφλοί άνδρες, ο καθένας τους απεικονίζοντας ένα διαφορετικό πλάσμα ανάλογα με το πού τον είχε ακουμπήσει.

Έχοντας χάσει την πίστη τους σε όλα τα κόμματα, τα κίτρινα γιλέκα θέλουν άμεση εξουσία και απαιτούν δημοψηφίσματα που θα προκηρύσσονται από τους πολίτες. Οι άνθρωποι έχουν επιτύχει πολιτική ωριμότητα, λένε τα κίτρινα γιλέκα, και δεν χρειάζονται πλέον αντιπροσώπους (τους οποίους θεωρούν ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικοί σε καμία περίπτωση) για να λάβουν αποφάσεις γι’ αυτούς. Τα κίτρινα γιλέκα απαιτούν ένα πιο δίκαιο φορολογικό καθεστώς, αυξήσεις στον ελάχιστο μισθό και όρια στις μεγάλες περιουσίες. Αντιτίθενται ακόμη και στα χαμηλότερα όρια ταχύτητας. Αυτά τα αιτήματα είναι αριστερά λαϊκίστικα ενώ ταυτόχρονα είναι και δεξιά λαϊκίστικα. Και το κίνημα είναι σε μεγάλο βαθμό γηγενές γαλλικό. Δεν είναι άνευ σημασίας το γεγονός ότι οι μεταναστευτικές κοινότητες διαδραματίζουν ελάχιστο ρόλο σε αυτό το κύμα διαμαρτυρίας: Οι διαμαρτυρίες των κίτρινων γιλέκων αποτελούν μέρος ενός γαλλο-γαλλικού εμφυλίου πολέμου.

Όλα αυτά μιλούν για την έλλειψη συνοχής του κινήματος. Είναι αντίθετο στις πολιτικές και τους πολιτικούς (παρόλο που τώρα υπάρχει μια συζήτηση σε ορισμένους κύκλους των κίτρινων γιλέκων να κατεβάσουν υποψηφιότητες στις επόμενες ευρωπαϊκές εκλογές), ωστόσο απαιτεί μέτρα που μπορούν να εφαρμόσουν μόνο οι πολιτικοί. Τα κίτρινα γιλέκα, με τις θεωρίες συνωμοσίας τους, τις φήμες τους, το βαθύ μίσος τους για μια ασαφή «μπουρζουαζία», δεν δηλώνουν την επιστροφή ενός κοιμώμενου μαρξισμού, απελευθερωμένου από τα σταλινικά φαντάσματα. Είναι περισσότερο το είδωλο του σοσιαλισμού για τον οποίο μίλησε ο Friedrich Nietzsche, οι «απόστολοι της εκδίκησης και της δυσαρέσκειας». Αποτελούν το προϊόν όχι μόνο των πολιτικών του προέδρου Macron αλλά και της επί δεκαετίες κενότητας της αριστεράς , που πτώχευσε όπως η ιστορική της εφημερίδα, η L 'Humanité.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/bankruptcy-french-left

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/May-Made-Me-History-Uprising/dp/1849353107
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/france/2018-12-12/yellow-vest-pr...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2018-07-24/macrons-reform...
[4] https://www.youtube.com/watch?v=06pOTxTvnBU&t=2s
[5] https://blogs.mediapart.fr/lancetre/blog/150119/maxime-nicolle-eric-drou...
[6] http://www.francesoir.fr/politique-france/christophe-chalencon-le-leader...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition