Οι δικαστικές περιπέτειες του Νετανιάχου και οι επερχόμενες εκλογές

Παράλληλα, ένα εικοσιτετράωρο πριν την ανακοίνωση του πορίσματος, ο πολιτικός του εταίρος, Γιαΐρ Λαπίντ, εξέπληξε εχθρούς και φίλους, δηλώνοντας ότι «προσωπικά εκείνος δεν θα είχε αντίρρηση να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, στην οποία θα συμμετείχε το Λικούντ, χωρίς όμως με τον Βενιαμίν Νετανιάχου». Τέλος, η υποψήφια βουλευτής του «Γαλανόλευκου», γνωστή δημοσιογράφος Μίκυ Χαϊμόβιτς, επιβεβαίωσε και εκείνη με δηλώσεις της ότι το κόμμα της δεν αποκλείει το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας με το Λικούντ του κ. Νετανιάχου, εφόσον αυτό θα προκύψει από τις νέες κοινοβουλευτικές ισορροπίες μετά τις εκλογές. Υπό τις παρούσες συνθήκες εξαιρετικής πόλωσης Δεξιάς-Αριστεράς, τέτοιες «έμμεσες προσκλήσεις» προς το κόμμα του κ. Νετανιάχου δίνουν το στίγμα των μετεκλογικών εξελίξεων, δημιουργώντας πολλές απορίες σχετικά με τον ιδεολογικό χώρο που θα επιλέξει το «Γαλανόλευκο».

Έτσι, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Μιας και το «Γαλανόλευκο», το λεγόμενο και «κόμμα των στρατηγών» θεωρείται από τα τοπικά ΜΜΕ, ως ένα «αριστερό» κόμμα (έστω και κατ’ αντιδιαστολή), γιατί άραγε η ηγεσία του διστάζει να το πει καθαρά;

Η προφανής απάντηση θα ήταν ή εξής: Ο ηγέτης του «Γαλανόλευκου» διετέλεσε αρχηγός του στρατού κατά την περίοδο διακυβέρνησης Νετανιάχου και ήταν ο άνθρωπος που εφήρμοζε τις κυβερνητικές εντολές σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Χαμάς στην Γάζα, στην Συρία, στον Νότιο Λίβανο και στην Δυτική Όχθη. Πώς θα μπορούσε βάσιμα να ισχυρισθεί ότι διαφωνεί ιδεολογικά με τον (δεξιό) Βενιαμίν Νετανιάχου, ακόμα και αν αυτό είναι αλήθεια - έστω και ενδόμυχα;

Η μη-προφανής απάντηση στο ερώτημα αυτό, εκτιμάται πως είναι και η πιο ουσιώδης: Σε περίπτωση που το «Γαλανόλευκο» έρθει πρώτο σε έδρες, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας με τα παραδοσιακά κόμματα της Αριστεράς (δηλαδή με το Κόμμα των Εργατικών και το ακόμα πιο προωθημένο ιδεολογικά, κόμμα Μέρετς). Εάν τελικά δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να συμπορευθεί πολιτικά μαζί τους, τότε μοιραία, θα πρέπει να ζητήσει ψήφο ανοχής από τα δύο αραβικά κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές και που όλα δείχνουν ότι θα εξασφαλίσουν 10-12 κοινοβουλευτικές έδρες. Εάν συμβεί αυτό, τότε ουσιαστικά, η αραβική ψήφος θα αποκτήσει ρόλο ρυθμιστή –και η σταθερότητα μιας αριστερής ισραηλινής κυβέρνησης θα κρατιέται στην ζωή μόνο χάρη «στην ψήφο των Αράβων». Ένα τέτοιο ενδεχόμενο φοβίζει τον μέσο Ισραηλινό ψηφοφόρο, την στιγμή μάλιστα που επίκειται η ανακοίνωση του ειρηνευτικού σχεδίου του προέδρου Τραμπ, που σίγουρα θα απαιτήσει σημαντικούς συμβιβασμούς εκ μέρους της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές της 9ης Απριλίου. Έτσι, το «Γαλανόλευκο» κόμμα των στρατηγών απολύτως δικαιολογημένα διστάζει να αυτοπροσδιορισθεί ιδεολογικά. Αν και αναμένεται με ενδιαφέρον το περιεχόμενο της διακήρυξης αρχών του «Γαλανόλευκου», είναι αμφίβολο εάν θα υιοθετήσει μια ξεκάθαρη θέση εντός του παραδοσιακού δίπολου Αριστεράς-Δεξιάς Και σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η βασική αδυναμία της προεκλογικής εκστρατείας του.

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Η ανακοίνωση του πορίσματος για τις ποινικές ευθύνες του Βενιαμίν Νετανιάχου και, κατά συνέπεια, για την συνέχεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, δεν κατάφερε να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χώρας στον βαθμό που αναμενόταν. Πράγματι, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μπαίνει σε μια χρονοβόρα δικαστική περιπέτεια που μπορεί να τον οδηγήσει ακόμα και στην φυλακή. Ωστόσο, οι πολιτικοί συσχετισμοί, οι κανόνες του κοινοβουλευτικού συστήματος στο Ισραήλ, ο φόβος της εβραϊκής πλειοψηφίας μήπως καταστούν τα αραβικά κόμματα ρυθμιστές της πολιτικής ζωής ενόψει μάλιστα παραχωρήσεων στο Παλαιστινιακό και, κυρίως, η ριζωμένη πεποίθηση στον κόσμο ότι ουσιαστικά «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πλην του Νετανιάχου», όλα αυτά αποτελούν στοιχεία που είναι σε θέση να ενθαρρύνουν τον σημερινό Ισραηλινό πρωθυπουργό.

Ισραηλινοί Δρούζοι μαζί με άλλους σε διαδήλωση εναντίον του Νόμου του Έθνους που ψηφίστηκε πρόσφατα στο ισραηλινό κοινοβούλιο, στην πλατεία Ραμπίν του Τελ Αβίβ, στις 4 Αυγούστου 2018. REUTERS/Corinna Kern
-----------------------------------------------------------------------------

Έτσι, ακόμα και εάν το Λικούντ δεν καταφέρει να έρθει πρώτο σε ψήφους, το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί κατά πόσον θα καταφέρει (μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα της Δεξιάς) να ελέγξει τουλάχιστον τις 61 από τις συνολικά 120 έδρες του κοινοβουλίου. Σε αντίθετη περίπτωση, και εφόσον οι τωρινές δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν, για να μακροημερεύσει μια κυβέρνηση συνασπισμού με κύριο κορμό το «Γαλανόλευκο» των Γκαντς-Λαπίντ, θα πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίζει την ψήφο ανοχής των Αράβων βουλευτών. Και η αλήθεια είναι ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο αν δεν φοβίσει, σίγουρα θα προβληματίσει σοβαρά τον μέσο Εβραίο Ισραηλινό ψηφοφόρο, ανεξαρτήτως ιδεολογικών καταβολών.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition