Ένα πραγματικό σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη

Ένας βαθμός κανονικότητας επέστρεψε στο μεγαλύτερο λιμάνι της Υεμένης, Hodeidah [1], χάρη στην κατάπαυση του πυρός μεταξύ των αντιμαχόμενων φατριών της χώρας που κράτησε από τον Δεκέμβριο του 2018. Αλλά πέρα από τα περίχωρα του λιμανιού, μαίνεται μια μοχθηρή μάχη μεταξύ των ανταρτών Houthi και της υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας στρατιωτικής συμμαχίας. Ο αριθμός των νεκρών συνεχίζει να ανεβαίνει˙ ο υποσιτισμός και η πείνα είναι αχαλίνωτοι. Η ανθρωπιστική κρίση της Υεμένης, για την οποία προειδοποίησαν τα Ηνωμένα Έθνη [2] τον Φεβρουάριο, είναι η χειρότερη στον κόσμο σήμερα.

Υποστηρικτές των Houthi σε μια διαδήλωση στην Sanaa, στην Υεμένη, τον Μάρτιο του 2019. KHALED ABDULLAH / REUTERS
---------------------------------------------------------------------

Στην Ουάσινγκτον, ένας διευρυνόμενος χορός αναλυτών και πολιτικών έχει κάνει έκκληση στις Ηνωμένες Πολιτείες να παρέμβουν, να αποσύρουν την αμερικανική υποστήριξη από την πολεμική προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας και να μετατρέψουν την ειρηνευτική κατάπαυση που μεσολαβήθηκε από τον ΟΗΕ σε μια διαρκή ειρήνη. Αυτή, υποστηρίζουν, είναι η μόνη ηθικά και στρατηγικά αποδεκτή πορεία δράσης. Αλλά από όλες τις επιλογές ενώπιον των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτή είναι η λιγότερο πιθανή να σταματήσει τους σκοτωμούς, τους θανάτους και τις περιπλοκές για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Η υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας παρέμβαση μπορεί να έχει επιδεινώσει την κατάσταση στην Υεμένη, αλλά δεν ξεκίνησε τον πόλεμο. Το να αποσυρθούν οι Σαουδάραβες δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να σταματήσει την αιματοχυσία στην Υεμένη από όσες έχει η αποχή των Ηνωμένων Πολιτειών από τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία να σταματήσει την βία εκεί. Ούτε μια αποχώρηση της Σαουδικής Αραβίας θα οδηγήσει σε διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Αντ’ αυτού, οι μάχες θα συνεχιστούν, και αθώοι Υεμενίτες θα εξακολουθούν να πεθαίνουν μέχρις ότου μια πλευρά -πιθανότατα οι Χούθι- θα έχει κερδίσει.

Η αληθινή ειρήνη στην Υεμένη θα παραμείνει ανέφικτη εκτός εάν και οι δύο πλευρές δεχτούν ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την συνέχιση των μαχών. Δεν είμαστε ακόμα εκεί. Για να φτάσουμε εκεί δεν θα χρειαστεί η περικοπή της στήριξης των ΗΠΑ προς την Σαουδική Αραβία, αλλά η απειλή του διπλασιασμού της, εκτός αν οι Χούθι τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προς τον ΟΗΕ και είναι έτοιμοι να αποποιηθούν τις περισσότερες από τις αρχικές κατακτήσεις τους. Εάν η Ουάσιγκτον είναι σοβαρή σχετικά με τον τερματισμό του πολέμου, πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό το άβολο δεδομένο.

ΠΩΣ ΤΕΡΜΑΤΙΖΕΤΑΙ

Ιστορικά, οι εμφύλιοι πόλεμοι όπως της Υεμένης τερματίζονται είτε όταν μια πλευρά κερδίσει μια αποφασιστική στρατιωτική νίκη είτε όταν ένα τρίτο μέρος διαπραγματευθεί μια διευθέτηση μεταξύ των αντιμαχόμενων φατριών.

Στη Μέση Ανατολή, η πρώτη επιλογή –να αφεθούν οι μάχες να κάνουν την πορεία τους- συχνά σήμαινε την αποδοχή τρομακτικής αιματοχυσίας και εθνοκάθαρσης. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Η ισοπέδωση της Χάμα, του άλλοτε αντιπολιτευτικού οχυρού της Συρίας το 1982, ή η συστηματική μαζική δολοφονία Ιρακινών Κούρδων από τον Σαντάμ Χουσεΐν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ή η βίαιη καταστολή από αυτόν μιας εθνικής εξέγερσης το 1991. Αυτές οι «νίκες» σίγουρα τερμάτισαν γρήγορα τις συγκρούσεις, αλλά με κόστος δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων ζωών.

Μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μπορεί να θέσει νωρίτερα τέλος σε έναν πόλεμο, και άρα με λιγότερη αιματοχυσία. Ωστόσο, οι πολεμιστές γενικά δεν συμφωνούν σε τέτοιες διευθετήσεις παρά μέχρι να φτάσουν σε ένα στρατιωτικό αδιέξοδο, έτσι ώστε όλες οι πλευρές να είναι πεπεισμένες ότι δεν μπορούν να κερδίσουν μια στρατιωτική νίκη. Ακόμα και τότε, τα αντιμαχόμενα μέρη πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορούν να αφοπλιστούν χωρίς να σφαγιαστούν -μια προϋπόθεση που μπορεί μερικές φορές να επιτευχθεί μόνο με μια εξωτερική ειρηνευτική δέσμευση για μια δεκαετία ή και περισσότερο. Και όταν τα [αντιμαχόμενα] μέρη έρθουν στο τραπέζι [των διαπραγματεύσεων], κάθε επιτυχής διευθέτηση μετά από διαπραγμάτευση θα πρέπει να περιλαμβάνει μια συμφωνία επιμερισμού της εξουσίας, η οποία θα παρέχει σε όλες τις φατρίες πολιτική δύναμη και οικονομικά οφέλη, ανάλογα με την δημογραφική τους βαρύτητα (προσαρμοσμένη στις στρατιωτικές πραγματικότητες).

Στην περίπτωση της Υεμένης, η απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης -η οποία σε μεγάλο βαθμό περιείχε πληροφορίες και υλικοτεχνική βοήθεια- από τους Σαουδάραβες θα παρεμποδίσει την πολεμική προσπάθεια της συμμαχίας και θα ενθαρρύνει τους Χούθι και τους Ιρανούς υποστηρικτές τους, καθιστώντας τους πολύ λιγότερο πιθανό να δεχτούν μια πανεθνική εκεχειρία και μια συμφωνία επιμερισμού της εξουσίας.

Στην πραγματικότητα, η κριτική του Κογκρέσου των ΗΠΑ για τους Σαουδάραβες έχει ήδη ενθαρρύνει τους Χούθι, οι οποίοι, μακράν του να παραδοθούν, φαίνονται αποφασισμένοι να συνεχίσουν να πολεμούν. Από τότε που ο ΟΗΕ μεσολάβησε για την κατάπαυση του πυρός στο στρατηγικά σημαντικό λιμάνι Hodeidah που είχαν καταλάβει οι Houthi, τον Δεκέμβριο, οι Houthi ενίσχυσαν ενεργά τις θέσεις τους στην πόλη, παραβιάζοντας άμεσα τους όρους της συμφωνίας. Στην πραγματικότητα, οι Χούθι έχουν αθετήσει τη μια προθεσμία απόσυρσης μετά την άλλη -πρώτα στις αρχές Ιανουαρίου, στην συνέχεια στα μέσα Φεβρουαρίου, παραβαίνοντας έτσι ρητές δεσμεύσεις προς τον ΟΗΕ.

Ο τόπος μιας υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας αεροπορικής επίθεσης στην πόλη Hodeidah, τον Σεπτέμβριο του 2016. ABDULJABBAR ZEYAD / REUTERS
--------------------------------------------------------

Οι διαπραγματευτές των Ηνωμένων Εθνών προσπαθούν τώρα να εφαρμόσουν ένα τρίτο σχέδιο για να μετακινήσουν τις δυνάμεις των Houthi από την [πόλη-λιμάνι] Hodeidah και άλλα λιμάνια της Ερυθράς Θάλασσας, και αμφότερες οι πλευρές να υποχωρήσουν πίσω από τις πρώτες γραμμές [των μαχών] στην Hodeidah. Αλλά εάν δεν δοθεί στους Χούθι ένα ισχυρό κίνητρο για να υποχωρήσουν, δεν υπάρχει λόγος να αναμένεται ότι θα το κάνουν.

Αντί να προκαλέσει αδιέξοδο, η διακοπή της υποστήριξης των ΗΠΑ προς τον υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας συνασπισμό θα μπορούσε να επιτρέψει στους Χούθι να κερδίσουν μια στρατιωτική νίκη, όπως το καθεστώς του Άσαντ, το Ιράν και η Ρωσία επιτυγχάνουν σιγά-σιγά στην Συρία. Αυτό το αποτέλεσμα είναι ελάχιστα επιθυμητό. Οι Χούθι είναι αντι-αμερικανοί, αντισημίτες και όλο και πιο αντισουνίτες. Στην πραγματικότητα, ο Houthi, οι οποίοι είναι σιιτικής Ζαϊντί [ισλαμικής] πίστης, είναι μόνο μια φυλή από τις εκατοντάδες στην χώρα. Δεν υπάρχει ιστορική ή λαϊκή βάση για τους Χούθι ώστε να κυβερνούν την πρωτεύουσα, Σαναά, ή τα λιμάνια. Ως αποτέλεσμα, μια μεταπολεμική Υεμένη υπό την διακυβέρνηση των Houthi θα απαιτούσε πιθανώς σημαντική καταστολή για να διατηρηθεί.

Στα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ ενδέχεται να μην αρέσει ο εμφύλιος πόλεμος ή η σαουδική παρέμβαση, και οι επικριτές [3] ορθώς κατηγορούν την παρέμβαση για την αύξηση της εξάρτησης των Χούθι από το Ιράν, ενισχύοντας έτσι την επιρροή της Τεχεράνης στην χώρα. Αλλά αυτή η επιρροή είναι πλέον πραγματικότητα. Οι Houthi έχουν ήδη εκτοξεύσει ιρανικούς πυραύλους κατά του Ριάντ και κατά πλοίων (συμπεριλαμβανομένων αμερικανικών στρατιωτικών σκαφών) στο Bab el-Mandeb, την ζωτική λωρίδα που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με τον Κόλπο του Άντεν. Ένα αιματηρό τέλος στον εμφύλιο πόλεμο που θα αφήσει νικητές τους Χούθι και ευγνώμονες στο Ιράν μόνο θα υπονομεύσει τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και θα τρομοκρατήσει τους συμμάχους τους στην περιοχή.

Ωστόσο, το status quo δεν είναι αποδεκτό από ανθρωπιστική άποψη. Η μερική κατάπαυση του πυρός προκάλεσε μια συλλογική διεθνή ανάσα ανακούφισης, με τους παρατηρητές να ελπίζουν ότι το [λιμάνι στην] Hodeidah θα μπορούσε πάλι να χρησιμεύσει ως μια γραμμή ζωής για την χώρα που είχε καταστραφεί από τον πόλεμο. Αλλά μόλις 619.085 τόνοι τροφίμων μεταφέρθηκαν κατά την διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2019 –πολύ λιγότεροι από τους 1,7 εκατομμύρια τόνους τροφίμων που μεταφέρθηκαν στο λιμάνι κατά την ίδια περίοδο το 2016, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων (World Food Program). Οι εμπορικοί μεταφορείς τροφίμων δεν θα επιστρέψουν έως ότου διευθετηθεί το μακροπρόθεσμο καθεστώς της Hodeidah και άλλων λιμένων της Ερυθράς Θάλασσας, έως ότου σταθεροποιηθεί το νόμισμα της Υεμένης και αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών με την επανάληψη της κρατικής μισθοδοσίας. Ως αποτέλεσμα, ο κίνδυνος λιμού εξακολουθεί να είναι μεγάλος.

Η σκληρή αλήθεια είναι ότι η κατάπαυση του πυρός στην Hodeidah προκλήθηκε μόνο λόγω της στρατιωτικής πίεσης από την υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας συμμαχία. Η προοπτική μιας σαουδαραβικής επίθεσης στην Hodeidah ανάγκασε τους Houthi να επιλέξουν μεταξύ μιας συμφωνίας ενώ εξακολουθούν να κρατούν την πόλη και μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως διαπραγματευτικό χαρτί, ή αργότερα, αφού ίσως την είχαν χάσει και θα είχαν πολύ λιγότερη μόχλευση. Τώρα που υπάρχει μια κατάπαυση του πυρός, οι Χούθι δεν υπόκεινται πλέον σε τέτοια πίεση ώστε να προχωρήσουν σε μια πιο ολοκληρωμένη ειρηνευτική συμφωνία. Γνωρίζουν ότι η επίτευξη μιας συμφωνίας μόνο θα μειώσει την δύναμή τους, ενώ μια στρατιωτική νίκη θα την ενίσχυε. Τα Ηνωμένα Έθνη και η διεθνής κοινότητα, από την πλευρά τους, απέτυχαν να αντικαταστήσουν την στρατιωτική πίεση στους Χούθι με αντισταθμιστική διπλωματική πίεση. Αυτό που παραμένει, περιγράφεται καλύτερα ως ειρηνευτικό θέατρο: Μια ψευδαίσθηση προόδου που προσφέρει η ευπρόσδεκτη ανάσα από τον πλήρη πόλεμο στην Hodeidah ενώ ταυτόχρονα η βασική κρίση παραμένει.

Η ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Τι μπορούν λοιπόν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να σταματήσουν τις μάχες; Η ιστορία των εμφυλίων πολέμων, στην Υεμένη και αλλού, υποδηλώνει μια αντίθετη προσέγγιση: Αύξηση της αμερικανικής στήριξης στον υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας συνασπισμό, που θα του επιτρέψει να καταλάβει την Hodeidah και στην συνέχεια να χρησιμοποιήσει την προκύπτουσα μόχλευση για να αναγκάσει και τις δύο πλευρές να τερματίσουν τις μάχες και να υπογράψουν μια συμφωνία διαμοιρασμού της εξουσίας.

Μαχητές Houthi στο Hodeidah, τον Απρίλιο του 2017. KHALED ABDULLAH / REUTERS
---------------------------------------------------------------

Όχι μόνο αυτό το σενάριο είναι εύλογο αλλά είναι μάλλον η μόνη βραχυπρόθεσμη λύση που θα μπορούσε να σταματήσει τον εμφύλιο πόλεμο, να σταματήσει τους σκοτωμούς και να απομακρύνει τόσο την σαουδαραβική όσο και την ιρανική παρουσία.

Μια νίκη του συνασπισμού στην Hodeidah είναι δύσκολη αλλά εφικτή. Οι κυβερνητικές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν έξω από την πόλη έχουν καταφέρει πολλές στρατιωτικές επιτυχίες, χάρη στη μεγάλη υποστήριξη των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ). Το 2016, μια πολύ μικρότερη δύναμη των στρατιωτών της Υεμένης και των ΗΑΕ κατέλαβε το Άντεν, μια πόλη πολύ μεγαλύτερη από την Hodeidah. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και οι φυλετικές δυνάμεις προχώρησαν στη Mukalla, μια άλλη μεγάλη πόλη-λιμάνι, το επόμενο έτος.

Από τότε, τα ΗΑΕ και οι σύμμαχοί τους έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία. Στις έντονες πολεμικές μάχες που έλαβαν χώρα στην Hodeidah λίγο πριν την κατάπαυση του πυρός, ο συνασπισμός απελευθέρωσε τρία τετραγωνικά μίλια από την 17 τετραγωνικών μιλίων [συνολική] έκταση της πόλης μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, χρησιμοποιώντας μικρής ισχύος πυρομαχικά ακριβείας για να εξουδετερώσουν τους ελεύθερους σκοπευτές των Houthi στις κατοικημένες περιοχές.

Η νίκη στην Hodeidah θα επέτρεπε στους Σαουδάραβες και τους Εμιρατινούς να στείλουν το μήνυμα στον περιφερειακό αντίπαλό τους, το Ιράν, αλλά και στον ίδιο τον λαό τους ότι είναι ισχυροί και δεν πρέπει να προκαλούνται. Εν τω μεταξύ, η απώλεια της πόλης θα πρέπει να πείσει τους Χούθι ότι δεν μπορούν να κερδίσουν και ότι αν επιμείνουν ίσως να χάσουν την κυριαρχία τους στην Σαναά και σε άλλα εδάφη που έχουν καταλάβει από το 2014. Και το γεγονός ότι το Ιράν πιθανότατα θα ενθαρρύνει τους Χούθι να συνεχίσουν να πολεμούν μια χαμένη μάχη θα πρέπει να τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι τα συμφέροντα της Τεχεράνης δεν είναι δικά τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ευνοούσαν τον συνασπισμό υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας με το να υποστηρίζουν αυτή την στρατηγική. Αν μη τι άλλο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποκτήσουν μόχλευση στον συνασπισμό, καθορίζοντας τους όρους υπό τους οποίους θα συναινούσαν σε μια ανανεωμένη επίθεση στην Hodeidah ή την παροχή υποστήριξης πληροφοριών. Σε αντάλλαγμα για την βοήθεια της Ουάσινγκτον, ο συνασπισμός θα πρέπει να αποδεχθεί ένα ρεαλιστικό σχέδιο ειρήνης -το οποίο θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις των Houthi για εσωτερική ανακατανομή [περιφερειών], θα καθορίζει μια διαδικασία για την διαμόρφωση μιας νέας κυβέρνησης με κατάλληλες ρυθμίσεις για την κατανομή της εξουσίας, και ενδεχομένως θα προβλέπει μια αλλαγή στην ηγεσία από την πλευρά της κυβέρνησης. Οι Χούθι, από την πλευρά τους, θα πρέπει να διώξουν τους στρατιωτικούς συμβούλους του Ιράν και της Χεζμπολάχ του Λιβάνου και να δεχτούν μια ειρηνευτική δύναμη τρίτου μέρους που θα ασφαλίζει βασικές τοποθεσίες, όπως τα λιμάνια. Μια τέτοια δύναμη θα μπορούσε να αποτελείται από ευρωπαϊκά, αραβικά και αφρικανικά στρατεύματα, ίσως υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ, του Αραβικού Συνδέσμου ή ακόμη και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μια διευθέτηση μετά από διαπραγμάτευση θα ήταν το καλύτερο –ή το λιγότερο κακό- αποτέλεσμα του βίαιου πολέμου στην Υεμένη. Και μια ανανεωμένη επίθεση στην Hodeidah θα ανοίξει τον δρόμο για την εφαρμογή του. Οι Houthi θα ήταν πιο δεκτικοί σε μια γενναιόδωρη προσφορά μετά την απώλεια της πόλης. Όσον αφορά τους Σαουδάραβες, η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να τους προειδοποιήσει ότι αν εμποδίσουν την ειρηνευτική διαδικασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναστείλουν οποιαδήποτε στρατιωτική βοήθεια –κι όχι μόνο για τις επιχειρήσεις της Υεμένης. Αυτό το τελεσίγραφο θα πρέπει να τους πείσει να σταματήσουν ενώ βρίσκονται μπροστά, κυρίως επειδή η επιχείρησή τους στην Υεμένη τούς επιβαρύνει και προκαλεί πολύ κακή διάθεση [έναντί τους] διεθνώς. Μια στρατιωτική νίκη στην Hodeidah θα έδινε στον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας, Mohammed bin Salman, το φύλλο συκής που χρειάζεται για να δηλώσει νικητής και να γυρίσει στο σπίτι του.

Εμιρατινοί στρατιώτες σε πτήση πάνω από την έρημο της Υεμένης, τον Σεπτέμβριο του 2015. NOAH BROWNING / REUTERS
---------------------------------------------------------

Η προσέγγιση είναι δοκιμασμένη. Είναι παράλληλη με την στρατηγική που χρησιμοποίησαν οι διπλωμάτες των ΗΠΑ για να τερματίσουν τον εμφύλιο πόλεμο της Βοσνίας το 1995. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν τους στρατιώτες των Κροατών και των Βοσνιακών Μουσουλμάνων να συντρίψουν τις σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας και να πάρουν περίπου το ήμισυ της επικράτειάς τους. Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών στο Ντέιτον, στο Οχάιο, ο απεσταλμένος των ΗΠΑ, Richard Holbrooke [4], προσέφερε και στις δύο πλευρές μια συμφωνία κατανομής της εξουσίας. Οι Σέρβοι αποδέχθηκαν απρόθυμα, συνειδητοποιώντας ότι αν αρνούνταν αυτό θα σήμαινε την απώλεια όσων απέμεναν από την επικράτειά τους υπέρ του εχθρού που υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ. Οι Κροάτες και οι Βοσνιακοί προσχώρησαν ακόμη πιο απρόθυμα, διότι ο Χόλμπρουκ απειλούσε να αποσύρει την υποστήριξη των ΗΠΑ αν δεν το έκαναν. Το σενάριο του Χόλμπρουκ θα εξυπηρετούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες εξίσου καλά στην Υεμένη σήμερα.

ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΕΣ

Τα συμφέροντα και οι αξίες των ΗΠΑ αμφότερα απαιτούν τον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη. Η σύγκρουση απειλεί να ρίξει την χώρα σε λιμό. Η Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο εκμεταλλεύτηκε το χάος του πολέμου για να αποφύγει τις πλήρους κλίμακας κοινές αντιτρομοκρατικές προσπάθειες από τις ΗΠΑ, τα ΗΑΕ και την Υεμένη. Η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ αντιμετωπίζουν διπλωματικές και οικονομικές καταστροφές καθώς και καταστροφές για την φήμη τους. Μόνο το Ιράν επωφελείται από την παράταση αυτού του βρώμικου πολέμου.

Αλλά, το να επιτευχθεί ο τερματισμός των μαχών απαιτεί σκληρές επιλογές που μπορούν πράγματι να πετύχουν, όχι εύκολες [επιλογές] που δεν θα το κάνουν. Αν οι γραμμές μάχης παραμείνουν εκεί που είναι τώρα, οι Houthi θα έχουν ουσιαστικά νικήσει στον πόλεμο, έχοντας κερδίσει την πρωτεύουσα της Υεμένης και το μεγαλύτερο λιμάνι της. Εάν ο συνασπισμός ανακαταλάβει την Hodeidah, αντίθετα, μπορεί να αντέξει να τερματίσει τον πόλεμο ενώ ο έλεγχος των Houthi επί της Sanaa θα τους αφήσει κάποια διαπραγματευτική ισχύ. Αυτό που χρειάζεται τώρα η Υεμένη είναι σκληρότερη διπλωματία από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τον ΟΗΕ, υποστηριζόμενη από αναζωογονημένη στρατιωτική πίεση. Μόνο τότε και τα δύο αντιμαχόμενα μέρη θα καταλάβουν ότι αν συνεχίσουν να πολεμούν έχουν μόνο να χάσουν.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/yemen/2019-05-02/real-plan-end-w...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2018-06-27/new-front...
[2] https://news.un.org/en/story/2019/02/1032811
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2018-07-26/how-us-em...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-04-16/longest-wars

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition