Στρατοί, χρυσός, σημαίες και ιστορίες

Ο ίδιος ο Tyrion χωρίς αμφιβολία παλεύει με αυτό, επίσης, εξαιτίας της ιστορίας που είχε πει ο ίδιος για την Daenerys επί αρκετούς κύκλους. Στο φινάλε της σειράς, ο Tyrion κατάλαβε το νόημα -όχι μόνο της τρέλας του εξάδελφου Orson αλλά και ίδιας του της βασίλισσας. Βγάζετε νόημα, μας διδάσκει, με το να ρωτάτε μια διαφορετική ερώτηση. Όπως επεσήμαναν πολλοί αναλυτές [2], γνωρίζαμε ήδη ποια ήταν η Daenerys -εάν είχαμε δώσει προσοχή στα γεγονότα και όχι στο αφήγημα. Αν και παρουσίαζε τον εαυτό της ως δίκαιη κυβερνήτη, η Daenerys έλιωνε σκαθάρια συνεχώς, είτε επρόκειτο για μάγισσες, για σκλάβους, για ιππείς [της νομαδικής φυλής] Dothraki, αντάρτες ή αιχμαλωτισμένους στρατιώτες. Είχε καλλιεργήσει μια τάση για βασανιστήρια από τον πρώτο κύκλο. Η ιστορία που ο Tyrion έλεγε ο ίδιος για την Daenerys τον είχε τυφλώσει σχετικά με την πραγματική φύση της. Αλλά, τελικά, το γιατί η Daenerys το έκανε, δεν ήταν αυτό που είχε σημασία. Το μόνο που είχε σημασία ήταν πώς να την σταματήσει -και ο Tyrion ήξερε ότι για να την σταματήσει θα έπρεπε να πει μια διαφορετικού είδους ιστορία.

Ήταν η σθεναρή αναδιαμόρφωση του ιστορικού τόξου της Daenerys από τον Tyrion στην διαπραγμάτευσή του με τον Jon στο τελικό επεισόδιο που άλλαξε το αποτέλεσμα. Δεν ήταν η ορθολογική ανάλυση -ο Varys είχε χρησιμοποιήσει την λογική για να συμφωνήσει με τον Jon. Δεν ήταν τα στοιχεία -ο Jon είχε τα στοιχεία μπροστά στα μάτια του. Ούτε η πειστική ρητορική -η οικογένειά του είχε ήδη εξαντλήσει αυτή την οπτική. Μια συναρπαστική ιστορία είναι αυτό που τελικά άλλαξε την συμπεριφορά του Jon, και έτσι άλλαξε την ιστορία.

Η άποψη του Tyrion για την δύναμη του αφηγήματος ταιριάζει με αυτό που πολλοί πολιτικοί επιστήμονες και εκπαιδευτικοί καταλήγουν να καταλάβουν για τον αντίκτυπο των φανταστικών ιστοριών στην πολιτική συμπεριφορά του πραγματικού κόσμου. Η πολιτική δύναμη βρίσκεται εκεί όπου οι άνθρωποι αποφασίζουν ότι βρίσκεται, και οι άνθρωποι σήμερα εντοπίζουν την ισχύ στον μύθο και την επιστημονική φαντασία όσο και στην πραγματικότητα. Για τον λόγο αυτό, η λαϊκή κουλτούρα προσφέρει εσωτερικές πληροφορίες για τις αξίες μιας κοινωνίας που θα έπρεπε να έχουν σημασία για τους υπεύθυνους χάραξης της εξωτερικής πολιτικής. Αυτές οι ιδέες πρέπει επίσης να έχουν σημασία και για τους αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής: Εάν υπάρχει πολιτική ισχύς στο αφήγημα, τότε πρέπει να δώσουμε προσοχή στο πώς λειτουργεί αυτή η ισχύς.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

Οι άνθρωποι αγαπούν τις ιστορίες και, όπως σημειώνει ο Paul Musgrave [3], η αφήγηση έχει σημασία για το πώς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική πραγματικότητα. Πασίγνωστες φανταστικές αλληγορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να θέσουν πολιτικές ατζέντες και να πουλήσουν πολιτικές ιδέες. Για παράδειγμα, όπως έγραψε η Manjana Milkoreit [4], οι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές έχουν χρησιμοποιήσει την δημοτικότητα του Game of Thrones για να ενθαρρύνουν δράσεις που καταπολεμούν την κλιματική αλλαγή. Το ότι αυτή η κλιματική αλλαγή αποδείχθηκε ότι είναι μόνο μια δευτερεύουσα πλοκή [5] στο Game of Thrones δεν έχει σημασία˙ εδώ οι πολιτικοί δρώντες χρησιμοποίησαν ένα πολιτιστικό έθιμο για να υπηρετήσει τους δικούς τους σκοπούς. Οι πολιτικοί αναλυτές πρέπει να μάθουν περισσότερα για το πώς οι άνθρωποι το κάνουν αυτό και πότε λειτουργεί.

Ακόμη και αν απουσιάζουν συνειδητές προσπάθειες για να χρησιμοποιηθούν στρατηγικά, οι παραβολές στην λαϊκή κουλτούρα μπορούν να ενημερώσουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται τα ακροατήρια [6] σχετικά με την πολιτική στον πραγματικό κόσμο -συχνά με τρόπους που οι συγγραφείς δεν προτίθενται απαραίτητα. Για παράδειγμα, μελέτες με επικεφαλής τον πολιτικό επιστήμονα Anthony Gierzynski έχουν δείξει ότι οι νέοι που παρακολουθούν το Game of Thrones έχουν μια αποδεδειγμένα ασθενέστερη πίστη σε έναν δίκαιο κόσμο από τους νέους που δεν το παρακολουθούν, όταν ελέγχουν άλλες μεταβλητές. Το εύρημα είναι πολιτικά σημαντικό, επειδή οι άνθρωποι που όντως πιστεύουν σε έναν δίκαιο κόσμο είναι επίσης πιο πιθανό να πιστεύουν ότι τα άτομα γενικά παίρνουν στην ζωή αυτό που αξίζουν, και επομένως είναι λιγότερο πιθανό να στηρίξουν κυβερνητικές πολιτικές που διορθώνουν αποτυχίες της αγοράς, προγράμματα κατά της φτώχειας [7] ή θετικές δράσεις [8]. Με άλλα λόγια, όποιες και αν ήταν οι προθέσεις των ιθυνόντων του σήριαλ, η έρευνα υποδηλώνει ότι το Game of Thrones επηρέασε το κοινό με τρόπους που πιθανώς τους καθιστούσαν λιγότερο πρόθυμους να αποδεχθούν το πολιτικό status quo.

Τέλος, αντλώντας διδάγματα από το Game of Thrones, οι αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να θυμούνται ότι τα ακροατήρια έχουν περισσότερη σημασία από όση οι ιθύνοντες του σήριαλ. Παρόμοια με τις δημοσκοπήσεις, οι αντιδράσεις του κοινού στα λαϊκά πολιτισμικά φαινόμενα μπορούν να αποτελέσουν ένα παράθυρο στην εθνική διάθεση. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι το κοινό κατηγόρησε τους συγγραφείς για τον εμπρησμό της [πρωτεύουσας των Επτά Βασιλείων] King's Landing [9] θα πρέπει να είναι πιο ενδιαφέρον για τους αναλυτές πολιτικής από το γεγονός ότι οι ιθύνοντες του σήριαλ τελικά τιμώρησαν την Daenerys γι’ αυτό.