Πώς θα νικηθεί το Πεκίνο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς θα νικηθεί το Πεκίνο

Η σκληρότητα στο εμπόριο είναι μόνο το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της Κίνας

Η σημαντικότερη διεθνής εξέλιξη των τελευταίων δύο δεκαετιών ήταν η άνοδος της Κίνας ως μια μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Καθώς η Κίνα μετασχηματιζόταν, πολλοί Δυτικοί ακαδημαϊκοί και υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής [1] προέβλεπαν ότι η οικονομική μεταρρύθμιση και η ένταξη στην παγκόσμια οικονομία θα ανάγκαζαν την χώρα να φιλελευθεροποιηθεί πολιτικά και να γίνει «υπεύθυνος παράγοντας» (“responsible stakeholder”) [2] στο διεθνές σύστημα. Η ιδέα, που μερικές φορές ονομάζεται «θεωρία της σύγκλισης» (“convergence theory”), ήταν ότι καθώς η Κίνα θα γινόταν πλουσιότερη, θα γινόταν περισσότερο σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες.

19072019-1.jpg

Η Haley μιλά σε μέλη των μέσων μαζικής ενημέρωσης αφού προήδρευσε σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, τον Σεπτέμβριο του 2018. Mike Segar / REUTERS
---------------------------------------------------------------

Η θεωρία ήταν παρήγορη, αλλά δεν επαληθεύθηκε. Η Κίνα αναπτύχθηκε οικονομικά χωρίς εκδημοκρατισμό. Αντ’ αυτού, η κυβέρνησή της έγινε πιο ιδεολογική και πιο κατασταλτική, με στρατιωτικές φιλοδοξίες που δεν είναι μόνο περιφερειακές και αμυντικές αλλά παγκόσμιες, και έχουν σχεδιαστεί για να εκφοβίζουν. Και καθώς η διάκριση μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής τεχνολογίας σταδιακά διαβρώθηκε σε όλο τον κόσμο, ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping έκανε επίσημη πολιτική για τις κινεζικές εταιρείες να θέτουν όλη την τεχνολογία στην διάθεση του στρατού της Κίνας. Όπως έχει γράψει [3] ο Αμερικανός μελετητής του Πανεπιστημίου του Princeton, Aaron Friedberg, «Αυτό που ο Xi Jinping και οι συνάδελφοί του έχουν στο μυαλό τους δεν είναι μια μεταβατική φάση αυταρχικής κυριαρχίας που θα ακολουθηθεί από ενδεχόμενη φιλελευθεροποίηση, αλλά μια αποτελεσματική, τεχνολογικά ενδυναμωμένη και μόνιμη μονοκομματική δικτατορία».

Ας το παραδεχτούμε: Ο Xi σκότωσε την έννοια της σύγκλισης.

Η Κίνα είναι εξαιρετικά σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες -για θετικούς και αρνητικούς λόγους. Οι αμερικανικές εταιρείες αξιολογούν ιδιαίτερα την τεράστια αγορά της, η οποία είναι ένας κρίσιμος μοχλός ανάπτυξης για την παγκόσμια οικονομία. Ωστόσο, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το έντονο ενδιαφέρον μας για καλές οικονομικές σχέσεις με την Κίνα να μας κάνει να εθελοτυφλούμε στις εχθρικές πολιτικές προθέσεις του Πεκίνου. Η κινεζική κυβέρνηση ορίζει τον εαυτό της ως εχθρό της Δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και ως υποστηρικτή του δικού της είδους κομμουνιστικού εθνικισμού. Οι στρατηγικές του φιλοδοξίες δεν είναι φιλικές, είναι εκτεταμένες και βαθιά ριζωμένες σε μια αυταρχική κοσμοθεωρία.

Οι Αμερικανοί βλέπουν με βαθιά λύπη τις επιλογές που έκαναν οι Κινέζοι ηγέτες. Επί δεκαετίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να καλλιεργήσουν μια φιλία. Οι πρόεδροι Jimmy Carter και Ronald Reagan εργάστηκαν για να δημιουργήσουν συνεργατικούς δεσμούς μέσω της μεταφοράς υψηλής τεχνολογίας για να στηρίξουν τον εκσυγχρονισμό και την οικονομική ανάπτυξη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν την Κίνα να εισέλθει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου με επιεικείς όρους. Της δώσαμε πρόσβαση στις αγορές μας, παρόλο που η Κίνα δεν ανταποκρίθηκε. Οι ολοένα και πιο εχθρικές πολιτικές της Κίνας δεν μπορούν να εξηγηθούν ως αντίδραση σε εχθρότητα από την πλευρά μας.

ΜΙΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΧΩΝ

Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η μεγαλύτερη δύναμη του κόσμου από σχεδόν οποιαδήποτε πλευρά: Οικονομική παραγωγή, επιστημονικές ανακαλύψεις, στρατιωτική ισχύ και πολιτισμική επιρροή. Από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και ιδιαίτερα από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαχειρίζονταν ένα βαθμό ισχύος και επιρροής που δεν έφτασαν ούτε η Ρωμαϊκή ούτε η Βρετανική Αυτοκρατορία. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι αυτοκρατορία. Η χώρα μας είναι μια δημοκρατική χώρα που υπερηφανεύεται για τον σεβασμό των δικαιωμάτων άλλων χωρών και λαών. Στην εξωτερική πολιτική, δεν ανταποκρινόμαστε πάντα στις αρχές μας, ούτε παίρνουμε πάντα τις σοφότερες αποφάσεις. Αλλά δεν κάνουμε κι ό, τι μπορούμε για να ξεγλιστήσουμε απ’ αυτά, επίσης.

Μια αρχή που καθοδηγεί την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι ότι οι χώρες πρέπει να σέβονται ό, τι ανήκει σε άλλες χώρες. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν βοήθεια για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας και της Ιαπωνίας. Δεν κλέψαμε τους πόρους καμιάς από αυτές τις δύο χώρες. Πιο πρόσφατα, όταν ηγηθήκαμε του συνασπισμού που ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν, δαπανήσαμε μεγάλα ποσά για να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση του Ιράκ. Δεν κλέψαμε ούτε μια σταγόνα από το πετρέλαιό του.

Εγχωρίως, οι Αμερικανοί ζουν σύμφωνα με το κράτος δικαίου. Οι νόμοι μας δεν είναι απλώς εργαλεία των ισχυρών, αλλά περιορισμών της εξουσίας. Αυτή η κατανόηση του νόμου διαμορφώνει τον τρόπο που οι Αμερικανοί σκέφτονται και ενεργούν και τον τρόπο που δραστηριοποιούμαστε στις παγκόσμιες υποθέσεις. Σεβόμαστε τα ιδιωτικά συμβόλαια -και αναμένουμε από τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Σεβόμαστε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένης της πνευματικής ιδιοκτησίας. Πιστεύουμε στην τεχνολογική πρόοδο με την επινόηση και την καινοτομία, όχι με την κλοπή ιδεών των άλλων ανθρώπων και την αντίστροφη μηχανική τους (reverse engineering).

Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέβαλαν στην οικοδόμηση και στην προστασία ενός διεθνούς συστήματος σε αρμονία με τέτοιες αρχές. Με το να βοηθούν στην διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και σταθερότητας, επιτρέποντας την ελεύθερη μετακίνηση δια θαλάσσης και αέρος σε όλο τον κόσμο και δημιουργώντας παγκόσμια επικοινωνία και δίκτυα υπολογιστών, οι Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία σε θεαματική ανάπτυξη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έπαιζαν αυτόν τον ηγετικό ρόλο, η ζωή θα ήταν πολύ χειρότερη για τους Αμερικανούς και για αμέτρητους άλλους. Η ζωή μας θα ήταν πιο περιορισμένη και λιγότερο ασφαλής. Οι ελευθερίες μας θα βρίσκονταν πίεση. Η Κίνα επιθυμεί να σφετεριστεί τον ηγετικό ρόλο της χώρας μας, ασφαλώς στην Ασία και προφανώς και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑ

Μόλις πριν από λίγες δεκαετίες, η Κίνα ήταν μια φτωχή, ανεπτυγμένη χώρα. Στην συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, άρχισε να μεταρρυθμίζει την οικονομία της. Το Πεκίνο παρακολούθησε την επιτυχία των οικονομιών της αγοράς και εφάρμοσε τα μαθήματά τους με εκπληκτικά αποτελέσματα: Το 1980, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Κίνας ήταν 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Πέρυσι ήταν 70 φορές μεγαλύτερο -πάνω από 14 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ως αποτέλεσμα αυτής της εκπληκτικής έκρηξης, άλλες αναπτυσσόμενες χώρες άρχισαν να βλέπουν την Κίνα ως μοντέλο. Οι θαυμαστές επαινούσαν τον συνδυασμό [4] των επιλεκτικών πρακτικών ελεύθερης αγοράς και της κεντρικής καθοδήγησης από μια κυβέρνηση αποφασιστική και προνοητική. Συχνά, αυτοί οι θαυμαστές παραβλέπουν την ένταση του αυταρχισμού στην Κίνα. Φυσικά, είναι πιο εύκολο για τους δικτάτορες απ’ όσο για τους ηγέτες των δημοκρατικών χωρών να ενεργούν αποφασιστικά και να βλέπουν μακροπρόθεσμα.

Όσο εντυπωσιακή κι αν είναι και η ανάπτυξή της, η Κίνα αντιμετωπίζει τώρα σοβαρές δυσκολίες. Έχει προκαλέσει περιβαλλοντικές καταστροφές και δημιούργησε τεράστια κοινωνική αποδιάρθρωση που θα μπορούσε τελικά να πυροδοτήσει πολιτικές αναταραχές. Τεράστιος αριθμός ανθρώπων μετακινήθηκε από την ύπαιθρο σε επικίνδυνα μολυσμένες πόλεις, αλλά η κυβέρνηση δεν τους επέτρεψε να βρουν στέγη ή εκπαίδευση. Η οικονομία της Κίνας έχει επίσης επιβραδυνθεί. Το 2018, ο επίσημος ρυθμός ανάπτυξης ήταν ο χαμηλότερος σε σχεδόν 30 χρόνια και το επίσημο ποσοστό πιθανότατα υπερεκτιμά τον πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης.

Οι αυταρχικοί ηγέτες της Κίνας φοβούνται ότι οι ελεύθεροι Κινέζοι θα τους έδιωχναν από την εξουσία, όπως οι ελεύθεροι άνθρωποι έχουν κάνει σε όλο τον κόσμο. Ένας τρόπος που οι Κινέζοι ηγέτες διαχειρίζονται την απειλή κατά της κυβέρνησής τους είναι με το να προκαλούν κρίσεις στο εξωτερικό και να επικαλούνται τον εθνικισμό του λαού τους. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος καταστολής και πιθανής αστάθειας που κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι ηγέτες της Κίνας διαχειρίζονται την απειλή για την κυριαρχία τους είναι η δημιουργία ενός Οργουελιανού κράτους επιτήρησης: Ο Xi έχει συγκεντρώσει άνευ προηγουμένου εξουσία στα χέρια του, χρησιμοποιώντας την αναγνώριση προσώπου και τεχνολογίες μεγάλων δεδομένων (big data) για την παρακολούθηση τεράστιων μαζών ανθρώπων. Για τον ίδιο λόγο, η κυβέρνησή του επιδιώκει τώρα παγκόσμια ηγεσία στα δίκτυα 5G και την τεχνητή νοημοσύνη.

Οι ηγέτες της Κίνας δεν επιδιώκουν πρωτίστως την βελτίωση του λαού τους, αλλά την διατήρηση της εξουσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ). Για αυτούς, η πολιτική υπερισχύει όλων των άλλων θεμάτων. Πολλοί Αμερικανοί το βρήκαν δύσκολο να κατανοήσουν αυτή την πραγματικότητα, επειδή δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε την δική μας χώρα. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας μας λέει ότι ο ανώτατος στόχος της κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει τα δικαιώματα των ατόμων στην ζωή, την ελευθερία και την επιδίωξη της ευτυχίας. Η πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες υπηρετεί -και είναι υφιστάμενη από- την ελευθερία, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής ελευθερίας. Στην Κίνα, είναι το αντίστροφο. Τα οικονομικά εξυπηρετούν την πολιτική και ο πολιτικός στόχος είναι να ενισχυθεί η ισχύς της κυβέρνησης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

ΟΧΙ ΠΙΑ «BUSINESS AS USUAL»

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι στρατηγιστές του ΚΚΚ συζήτησαν τα πλεονεκτήματα [5] διαφόρων οδών προς το εθνικό μεγαλείο. Ορισμένοι υποστήριξαν πολιτικές που «καταναλώνουν τον χρόνο» και που ενθαρρύνουν την ιδιωτική ανάπτυξη και δίνουν έμφαση στην ενσωμάτωση της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία. Ο απώτερος στόχος τους ήταν να αυξήσουν την ισχύ του κόμματος και του στρατού, αλλά να το κάνουν με τέτοιο τρόπο ώστε η ανάκαμψη της Κίνας να φαίνεται μη απειλητική προς τον υπόλοιπο κόσμο. Άλλοι στρατηγιστές τάχθηκαν υπέρ μιας πιο δυναμικής, εθνικιστικής και στρατιωτικής προσέγγισης.

Υπό την ηγεσία του Xi, η τελευταία προσέγγιση έχει επικρατήσει σαφώς. Η κυβέρνησή του έχει καταλάβει νησιά στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας και έχει κατασκευάσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε αυτά, παραβιάζοντας υποσχέσεις προς τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, (μεταξύ άλλων) να μην στρατιωτικοποιήσει. Έχει τιμωρήσει το Βιετνάμ, τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία σε θαλάσσιες διαμάχες, κόβοντας τα υποβρύχια ακουστικά καλώδιά τους και επιτιθέμενη στους αλιευτικούς τους στόλους. Έχει παραβιάσει τον εναέριο χώρο της Ταϊβάν και απήγαγε αντιφρονούντες και επικριτές στην Ταϊλάνδη, την Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ. Αυτοί που απήχθησαν περιλαμβάνουν πολίτες της Σουηδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Κινέζοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική των ξένων χωρών, αλλά η συνήθειά τους να δωροδοκούν ξένους αξιωματούχους έχει προκαλέσει σκάνδαλα διαφθοράς στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Μαλαισία, την Σρι Λάνκα, την Αγκόλα και αλλού. Η κινεζική Πρωτοβουλία Ζώνη και Οδός (Belt and Road Initiative), η εξέχουσα πρωτοβουλία του Xi για την παροχή δανείων και την κατασκευή υποδομών σε όλο τον κόσμο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από διεφθαρμένες χρηματοδοτικές ρυθμίσεις που επιβαρύνουν ξένες κυβερνήσεις με χρέη που δεν μπορούν να αποπληρώσουν. Επιπλέον, η Κίνα υπονομεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία στα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού μέσω των Ινστιτούτων Κομφούκιος που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση. Αυτές οι οργανώσεις διαδίδουν προπαγάνδα και μερικές φορές καταφέρνουν να καταπνίξουν την συζήτηση θεμάτων που ενοχλούν την Κίνα, όπως η κατάκτηση του Θιβέτ και τα στρατόπεδα στην επαρχία Xinjiang, όπου το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι «επανεκπαιδεύει» περίπου ένα εκατομμύριο Κινέζους Μουσουλμάνους, γνωστούς ως Ουιγούρους.

Επίσης, η κινεζική κυβέρνηση κατευθύνει συστηματικά τις κινεζικές εταιρείες στο να κλέβουν πνευματική ιδιοκτησία από αμερικανικές και άλλες ξένες εταιρείες, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ [6]. Επιπλέον, απαιτεί από τις ιδιωτικές κινεζικές εταιρείες να μοιράζονται με τον στρατό τις τεχνολογίες που αποκτούν μέσω της καινοτομίας, της αγοράς ή της κλοπής. Το νέο πολιτικο-στρατιωτικό μείγμα πολιτικής που ανακοινώθηκε από τον Xi το 2015 απαιτεί ουσιαστικά από όλες τις κινεζικές εταιρείες ιδιωτικής ιδιοκτησίας να εργάζονται για τον στρατό. Αυτό σημαίνει ότι οι δουλειές με τις κινεζικές εταιρείες δεν είναι πλέον απλά δουλειές. Εκείνοι που δραστηριοποιούνται στην Κίνα σε τομείς υψηλής τεχνολογίας προωθούν τα στρατιωτικά συμφέροντα του Πεκίνου, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΑΓΩΝΑ

Από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες προέκυψαν ως ηγετική δύναμη στον κόσμο, ποτέ δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν πιθανό στρατιωτικό αμφισβητία που ήταν και ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος μας. Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, αντιμετωπίσαμε μια Σοβιετική Ένωση η οικονομία της οποίας ήταν ένα κλάσμα του μεγέθους της Κίνας σήμερα. Η ιστορία δεν προσφέρει κοντινές αναλογίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσφέρει μαθήματα.

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η κυβέρνησή μας δημιούργησε νέες πολιτικές και προγράμματα για να ελέγξει την σοβιετική στρατιωτική τεχνολογική πρόοδο και να αποδυναμώσει την σοβιετική οικονομία. Αυτές περιλάμβαναν προγράμματα ελέγχου εξαγωγών και προώθησης εμπορίου που εξυπηρετούσαν σκοπούς εθνικής ασφάλειας. Δημιουργήσαμε την Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (U.S. Information Agency), η οποία αντιμετώπισε την σοβιετική προπαγάνδα, και την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (Strategic Defense Initiative), η οποία στόχευε στην εξουδετέρωση των μεγάλης εμβέλειας πυρηνικών πυραύλων της Σοβιετικής Ένωσης. Επίσης, θεσπίσαμε προγράμματα να ενθαρρύνουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχετικούς τομείς -για παράδειγμα, την ρωσική γλώσσα και την τεχνολογία των πυρηνικών όπλων.

Για να αντιμετωπίσουμε τις κινεζικές απειλές στα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε δημιουργικά και θαρραλέα -και χωρίς ψευδαισθήσεις σχετικά με τις προθέσεις του αντιπάλου μας. Καταρχάς, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τους κανονισμούς μας σχετικά με το εμπόριο και τις επενδύσεις, ειδικά στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, έτσι ώστε η Κίνα να μην μπορεί πλέον να εκμεταλλευτεί την ανοικτότητά μας. Γενικώς, δεν μου αρέσει η κρατική παρέμβαση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά η εθνική μας ασφάλεια υπερισχύει των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς. Ο Άνταμ Σμιθ επεσήμανε το σημείο αυτό στο [βιβλίο του με τίτλο] The Wealth of Nations (Ο πλούτος των εθνών), υποστηρίζοντας ότι το συμφέρον της Μεγάλης Βρετανίας στην διατήρηση της ναυτικής υπεροχής ήταν πιο σημαντικό από το ελεύθερο εμπόριο στον ναυτιλιακό τομέα: «Η άμυνα» έγραψε «είναι πολύ περισσότερο σημαντική από την πολυτέλεια». Με την Κίνα να έχει δεσμευτεί στο να κερδίσει στρατιωτικό πλεονέκτημα από όλες τις ιδιωτικές εμπορικές δραστηριότητες, πρέπει να αλλάξουμε το πρίσμα μέσω του οποίου εξετάζουμε τους κανόνες των ΗΠΑ για το εξωτερικό εμπόριο, τις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού, τις εσωστρεφείς επενδύσεις, την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και τα κίνητρα για κρίσιμες αμυντικές τεχνολογίες. Η απαραίτητη ρύθμιση θα είναι δαπανηρή και επαχθής, αλλά είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να καταστήσουμε την χώρα μας ασφαλή.

Ακόμα και καθώς θα προσαρμόζουμε τις οικονομικές πολιτικές μας, θα χρειαστεί επίσης να βελτιώσουμε την διπλωματία μας. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της Κίνας έγινε ξεκάθαρος μόλις τα τελευταία χρόνια. Καθώς επανεξετάζουμε την δική μας στρατηγική εθνικής ασφάλειας, έχουμε συμφέρον να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας να επανεξετάσουν την δική τους. Το Κογκρέσο θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν την εξουσία και τα μέσα που χρειάζονται για να προωθήσουν την κατανόηση της στρατηγικής της Κίνας και να συσπειρώσουν τις πολυμερείς προσπάθειες για να την ανταγωνιστούν –ώστε να αντισταθμίσουν την κινεζική επιρροή, να αμυνθούν έναντι στρατιωτικών απειλών, και να διατηρήσουν τις αρχές στις οποίες βασίστηκε το μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διεθνές σύστημα που προωθεί την ευημερία.

Για την αντιμετώπιση των απειλών που θέτει η Κίνα -όπως και η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και τα τζιχαντιστικά τρομοκρατικά δίκτυα, μεταξύ άλλων- πρέπει να ενισχύσουμε τον στρατό μας. Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ναυτική ικανότητα, περισσότερες αεροπορικές δυνάμεις μεγάλης εμβέλειας, βελτιωμένη τεχνολογία πληροφοριών και ικανότητες στον κυβερνοχώρο. Πρέπει επίσης να εκσυγχρονίσουμε την από μακρού χρόνου παραμελημένη πυρηνική υποδομή μας. Ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ είναι τεράστιος, αλλά δεν διατίθενται αρκετά για επενδύσεις κεφαλαίου. Με περιορισμένους πόρους, θα υπάρχουν πάντα συμβιβασμοί. Αλλά πρέπει πάντα να είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε, με ισχυρό και μετρημένο τρόπο, στον πιο στρατιωτικά εξελιγμένο αντίπαλό μας.

Η Κίνα δημιουργεί στις Ηνωμένες Πολιτείες νοητικές, τεχνολογικές, πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές προκλήσεις. Η απαραίτητη απάντηση είναι εξίσου πολύπλευρη, απαιτώντας δράση σε τομείς τόσο διαφορετικούς όσο η [διαχείριση] πληροφοριών, η επιβολή του νόμου, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια, πολλά προβλήματα έχουν περιγραφεί ως ότι απαιτούν απαντήσεις [του τύπου] «όλης της κυβέρνησης» (“whole of government”). Η Κίνα απαιτεί μια απάντηση που δεν είναι μόνο «όλης της κυβέρνησης», αλλά «όλου του έθνους». Ευτυχώς υπάρχει υποστήριξη σε όλο το πολιτικό φάσμα για την αντιμετώπιση των νέων επιθετικών πολιτικών της Κίνας. Πρέπει να δράσουμε τώρα, πριν να είναι πολύ αργά. Τα στοιχήματα είναι υψηλά. Θα μπορούσε να είναι ζωής ή θανάτου.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-07-18/how-win-against-beijing

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.wsj.com/articles/when-the-world-opened-the-gates-of-china-15...
[2] https://nationalinterest.org/blog/the-buzz/china-responsible-stakeholder...
[3] https://www.the-american-interest.com/2019/01/10/getting-the-china-chall...
[4] https://www.nytimes.com/2009/09/09/opinion/09friedman.html
[5] https://foreignpolicy.com/2010/11/28/the-end-of-the-peaceful-rise/
[6] https://www.nytimes.com/2018/10/30/us/politics/justice-department-china-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition