Οι λοιμοί μάς λένε ποιοι είμαστε | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι λοιμοί μάς λένε ποιοι είμαστε

Τα πραγματικά διδάγματα της πανδημίας θα είναι πολιτικά

Οι επιδημίες καταδεικνύουν τον συλλογικό κίνδυνο που απορρέει από την αδυναμία παροχής μέτρων υγείας και ευημερίας στους πιο ευάλωτους. Όταν το HIV/AIDS έγινε πανδημία, άνθρωποι στα πιο φτωχά έθνη του κόσμου έχασαν την ζωή τους χωρίς να έχουν πρόσβαση στις σωτήριες θεραπείες που χρησιμοποιούνταν ευρέως σε πλούσιους λαούς για το HIV/AIDS και πολλές άλλες μολυσματικές καταστάσεις. Η αντιπαράθεση για αυτή την ανισότητα μετασχημάτισε την παγκόσμια υγεία, με το να ανυψώσει το ζήτημα ως προτεραιότητα εξωτερικής πολιτικής και συμβάλλοντας στην άντληση δισεκατομμυρίων δολαρίων για έρευνα, ανάπτυξη, και διανομή νέων φαρμάκων.

Η φυματίωση ευδοκιμεί στις επίμονα φτωχές κοινότητες, ιδιαίτερα μεταξύ εκείνων με παρατεταμένη έκθεση σε συνθήκες συνωστισμού. Παρόλο που η ασθένεια εξακολουθεί να είναι μια από τις κορυφαίες δολοφόνους παγκοσμίως, τα ποσοστά θνησιμότητας των ΗΠΑ από την φυματίωση μειώθηκαν καθώς οι Αρχές θέσπισαν μεταρρυθμίσεις για την δημόσια υγεία και την κοινωνική πρόνοια, όπως η υιοθέτηση νόμων για την παιδική εργασία και η επέκταση μεγαλύτερης εποπτείας σε συνωστισμένα συγκροτήματα φθηνών κατοικιών και εργοστάσια. Αλλά η ασθένεια εξακολουθεί να έχει περιστασιακές αναζωπυρώσεις. Το 1992, τα ποσοστά της ανθεκτικής σε φάρμακα φυματίωσης αυξήθηκαν στη Νέα Υόρκη μεταξύ των περιθωριοποιημένων αστέγων, και οι επιδημίες εμφανίζονται πολύ συχνά στις φυλακές που είδε ο Ντοστογιέφσκι ως δείκτες του πολιτισμού.

Ο ιστορικός Christopher Hamlin προειδοποιεί ενάντια στον «μύθο της καλής επιδημίας»: Την αντίληψη ότι νέα κρούσματα της χολέρας, της φυματίωσης και άλλων μολυσματικών πανδημιών θα μπορούσαν να έχουν ωφέλιμη επίδραση με το να κινητροδοτούν τις αναγκαίες επενδύσεις στην υγιεινή και σε άλλες κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Εγώ επίσης, δεν υποκύπτω στον μύθο αυτό. Ο νέος κορωνοϊός, ο οποίος προκαλεί τη νόσο που είναι τώρα γνωστή ως COVID-19, μπορεί να μολύνει 40% έως 70% του παγκόσμιου πληθυσμού, προκαλώντας χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια θανάτους. Η ανθρωπότητα δεν θα είναι καλύτερη με το να έχει αυτή την εμπειρία.

Αλλά δεδομένου ότι οι κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών, πρέπει τώρα να επωμιστούν το κόστος αυτής της τρομερής πανδημίας, θα μπορούσαμε επίσης να μάθουμε και να επωφεληθούμε από την εμπειρία. Μόνο οι μεγαλύτερες επενδύσεις στην δημόσια υγεία και στην βασισμένη στην πρόληψη υγειονομική περίθαλψη, η [οικονομικά] προσιτή πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες για τους πιο ευάλωτους, και η ομοσπονδιακή και διεθνής αρχιτεκτονική που απαιτείται για την πρόληψη, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση μελλοντικών επιδημιών, μπορούν να προετοιμάσουν τον κόσμο για μελλοντικές απειλές σαν την COVID- 19.

Τα σημαντικότερα μαθήματα που πρέπει να διδαχθούμε αφορούν λιγότερο τον ίδιο τον κορωνοϊό από όσο αυτό που αποκαλύπτει ετούτος ο μικροσκοπικός οργανισμός για τα πολιτικά συστήματα που ανταποκρίνονται σε αυτόν. Η ιστορία δείχνει ότι αυτά είναι τα διδάγματα που πρέπει να προσέξουμε.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-28/plagues-tell-us-who-w...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition