Μια πανδημία πείνας διαγράφεται στον ορίζοντα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μια πανδημία πείνας διαγράφεται στον ορίζοντα

Ο κορωνοϊός απειλεί να σπρώξει εκατομμύρια ανθρώπους στην λιμοκτονία

Οι λιμοί συνήθως δεν προέρχονται από την έλλειψη τροφής, αλλά από υπερπληθωριστικές αυξήσεις τιμών ή κατάρρευση στις αλυσίδες εφοδιασμού που καθιστούν αδύνατη τη μεταφορά τροφίμων σε ορισμένες περιοχές. Η πανδημία έχει διαταράξει τις αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων και άλλων σημαντικών προϊόντων τόσο μεταξύ των εθνών όσο και εντός των χωρών. Ακόμα και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι αλυσίδες εφοδιασμού συνέχισαν να κινούνται. Αλλά τώρα, δεν είναι εύκολο ό, τι παράγεται σε μια χώρα να μεταφερθεί σε μια άλλη. Αυτό θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για την υποσαχάρια Αφρική, η οποία εισάγει περίπου 40 εκατομμύρια τόνους δημητριακών κάθε χρόνο από όλο τον κόσμο για να καλύψει κενά στην τοπική παραγωγή τροφίμων.

Βραχυπρόθεσμα, οι ανθρωπιστές ανησυχούν περισσότερο για την παροχή τροφής σε όσους κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν. Σε δέκα χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, της Υεμένης και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι ανά χώρα βρίσκονται ήδη στα πρόθυρα της πείνας. Μακροπρόθεσμα, η πανδημία θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιμό περίπου 35 χώρες, συμπεριλαμβανομένων του Αφγανιστάν, της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και της Αϊτής.

Σχεδόν 100 εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν ήδη βοήθεια από το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων (World Food Programme) -και περίπου 30 εκατομμύρια από αυτούς εξαρτώνται από εμάς για να παραμείνουν ζωντανοί. Χωρίς αυτήν την βοήθεια, οι αναλυτές του WFP φοβούνται ότι 300.000 άνθρωποι θα μπορούσαν να λιμοκτονήσουν μέχρι θανάτου σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα για τους επόμενους τρεις μήνες, κυρίως σε χώρες που έχουν υποφέρει από πόλεμο.

Παρόμοια με τις συγκρούσεις, οι επισιτιστικές κρίσεις δημιουργούν αστάθεια. Οι πρόσφυγες ξεχύνονται από τα σύνορα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μετατρέπουν ήδη ευάλωτες περιοχές σε πιθανά σημεία ανάφλεξης. Η έρευνά μας δείχνει ότι για κάθε 1% εκατό αύξηση της πείνας σε μια δεδομένη χώρα, υπάρχει μια αύξηση 2% στη μετανάστευση από αυτήν την χώρα.

Ο κόσμος δεν έχει δει παγκόσμια κρίση αυτής της κλίμακας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεκάδες εκατομμύρια ζωές είναι στην κόψη του ξυραφιού. Η πανδημία απειλεί να αναιρέσει δεκαετίες προόδου που έχουν άρει εκατομμύρια ανθρώπους από την ακραία φτώχεια. Οι προηγμένες χώρες, πολλές από τις οποίες έχουν ήδη ενισχύσει τις οικονομίες τους με τρισεκατομμύρια δολάρια σε πακέτα [οικονομικής] τόνωσης, μπορούν και πρέπει να κάνουν περισσότερα. Όμως, η βοήθεια πρέπει να προέρχεται από περισσότερα μέρη κι όχι μόνο από απλά τους συνηθισμένους κορυφαίους δωρητές προς τους διεθνείς οργανισμούς. Για παράδειγμα, οι διεθνείς δανειοδοτικοί οργανισμοί, πρέπει να συνεργαστούν με τις αναπτυσσόμενες χώρες για την ενίσχυση της υγείας, της εκπαίδευσης και άλλων δικτύων κοινωνικής ασφάλισης κατά την διάρκεια και μετά από αυτήν την κρίση. Σε αυτές τις αναπτυσσόμενες χώρες, εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενοι μικροεπιχειρηματίες -ξενοδόχοι, καταστηματάρχες, ξεναγοί και οδηγοί ταξί- έχουν χάσει εντελώς τα προς το ζην και την ικανότητά τους να στηρίζουν τις οικογένειές τους.

Οι κυβερνήσεις σε αυτές τις χώρες μπορούν, με κάποια βοήθεια, να διαθέσουν χρήματα για να βοηθήσουν τις οικογένειες να προχωρήσουν μέσα από την κρίση. Για παράδειγμα, το WFP συνεργάζεται με τη μεταβατική κυβέρνηση στο Σουδάν για να βοηθήσει στην ενίσχυση του Προγράμματος Οικογενειακής Στήριξης προκειμένου να προστατεύσει άτομα που κινδυνεύουν να διολισθήσουν στην ακραία φτώχεια.

Η καταπολέμηση μιας πανδημίας πείνας και η βοήθεια για την εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας θα απαιτήσουν όχι μόνο δημόσιες επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, αλλά και μεγαλύτερη δράση από ιδιωτικές επιχειρήσεις μέσω άμεσων επενδύσεων και μέσω συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα σε τομείς όπως η γεωργία. Μια κοινή μελέτη από το WFP, τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (UN Food and Agriculture Organization) και το Διεθνές Ταμείο Γεωργικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UN International Fund for Agricultural Development) υπολογίζει ότι πρόσθετες επενδύσεις ύψους 265 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως [9] -μόλις το 0,3% του προβλεπόμενου παγκόσμιου εισοδήματος- θα μπορούσαν να εξαλείψουν την φτώχεια και την πείνα έως το 2030. Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ένα τεράστιο ποσό, αλλά είναι εντελώς μέσα στις δυνατότητες των πλούσιων χωρών, των θεσμών και των ατόμων να το κινητοποιήσουν.

Η πιθανότητα μιας απότομης αύξησης της πείνας ως αποτέλεσμα της πανδημίας της COVID-19 είναι σοβαρή, ακόμη και τρομακτική. Αλλά παραμένω αισιόδοξος. Συχνά πρέπει να καλέσω τους παγκόσμιους ηγέτες για να υποστηρίξουν την αποστολή του WFP και συνήθως έχουν προχωρήσει για να βοηθήσουν. Για παράδειγμα, οι συνεισφορές από τις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν από κάτω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως τα τελευταία τρία χρόνια. Αυτή η γενναιοδωρία, και η γενναιοδωρία των φορολογουμένων και των δωρητών που υποστηρίζουν ανθρωπιστικούς σκοπούς, είναι απελπιστικά αναγκαία. Τα κέρδη που επιτεύχθηκαν κατά της φτώχειας και της πείνας τις τελευταίες δεκαετίες είναι έχουν κερδηθεί με πολύ σκληρές μάχες για να παραδοθούν τώρα.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2020-06-16/looming-hunger-...

Σύνδεσμοι: