Ένα Συμβούλιο Δημοκρατιών μπορεί να σώσει την πολυμέρεια | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ένα Συμβούλιο Δημοκρατιών μπορεί να σώσει την πολυμέρεια

Το «D-10» του Μπόρις Τζόνσον είναι η ομάδα που ο κόσμος χρειάζεται απεγνωσμένα
Περίληψη: 

Ο κόσμος χρειάζεται απεγνωσμένα ένα νέο θεσμικό όργανο που να είναι τόσο παγκόσμιο όσο και ενοποιημένο στο όραμά του. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, ήταν ο πρώτος που κατέθεσε μια ιδέα για έναν νέο θεσμό. Πρότεινε την δημιουργία συμμαχίας των δέκα κορυφαίων δημοκρατιών (οι χώρες του G-7 συν την Αυστραλία, την Ινδία και τη Νότια Κορέα και ονομάστηκε «D10») για να συντονίσει την πολιτική τηλεπικοινωνιών στην τεχνολογία 5G.

Ο EDWARD FISHMAN είναι εξωτερικός ανώτερος συνεργάτης στο Atlantic Council και πρόσθετος συνεργάτης στο Center for a New American Security. Προηγουμένως, διετέλεσε μέλος του Policy Planning Staff στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ακολουθήστε τον στο Twitter @edwardfishman [1].
Ο SIDDHARTH MOHANDAS είναι ανώτερος συνεργάτης στο Center for a New American Security. Προηγουμένως, διετέλεσε κύριος αναπληρωτής διευθυντής του Policy Planning Staff στο Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ακολουθήστε τον στο Twitter @siddmohandas [2].

Μεταξύ των πιο εντυπωσιακών αποτυχιών της εποχής της [ασθένειας] COVID-19 ήταν [3] η σχεδόν πλήρης απουσία αποτελεσματικού διεθνούς συντονισμού για την καταπολέμηση του νέου κορωνοϊού. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τίποτα πέρα από συμβολική δράση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει χάσει την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και το G-20 έχει περιορίσει την οικονομική του απάντηση στην προσωρινή αναστολή των υποχρεώσεων αποπληρωμής των χρεών των φτωχών χωρών. Αλλά ακόμη και πριν από την πανδημία του κορωνοϊού, το πολυμερές σύστημα που οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν να χτιστεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πάλευε να λύσει τα πιο πιεστικά προβλήματα του κόσμου. Η [ασθένεια] COVID-19 αποκάλυψε ότι ο αυτοκράτορας δεν έχει ρούχα -αλλά στην πραγματικότητα ο αυτοκράτορας είναι ανεπαρκώς ενδεδυμένος για αρκετό καιρό.

04082020-1.jpg

Ο Μπόρις Τζόνσον σε μια συνάντηση εργασίας κατά την Σύνοδο Κορυφής του G7 στο Μπιαρίτζ της Γαλλίας, τον Αύγουστο του 2019. Jeff J Mitchell / Pool / REUTERS
------------------------------------------------------------

Καθώς το παγκόσμιο οικονομικό κέντρο βαρύτητας έχει μετατοπιστεί προς τον Ινδο-Ειρηνικό, είναι αδύνατο για θεσμούς με παγκόσμιες φιλοδοξίες να ισχυρίζονται αξιόπιστα ότι ηγούνται χωρίς ουσιαστική εκπροσώπηση από εκείνη την περιοχή. Αλλά το G-7, το οποίο εμφανίστηκε μετά το σοκ του 1973, έχει ένα μόνο μέλος -την Ιαπωνία- έξω από τον Ευρω-Ατλαντικό. Και το G-20, το οποίο δημιουργήθηκε μετά την ασιατική οικονομική κρίση του 1997 και έδειξε την αξία του κατά την διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης του 2008, έχει αποδειχθεί πολύ ανομοιογενές ως προς τις πολιτικές προοπτικές και την ικανότητα να επιλύει διεθνή προβλήματα αξιόπιστα. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, εν τω μεταξύ, έχει αρχίσει να χωλαίνει λόγω της επανεμφάνισης του επιθετικού αυταρχισμού [4] στην Κίνα και την Ρωσία.

Ο κόσμος χρειάζεται απεγνωσμένα ένα νέο θεσμικό όργανο που να είναι τόσο παγκόσμιο όσο και ενοποιημένο στο όραμά του. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ -αμφότεροι μη πιθανά είδωλα της θεσμικής καινοτομίας- έχουν υποβάλει προτάσεις για ένα τέτοιο σώμα. Και ενώ ο Τραμπ θα έκανε την πολυμέρεια να οπισθοδρομήσει ακόμη περισσότερο, ο Τζόνσον έχει μια πραγματική υπόσχεση.

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΘΕΣΜΟ

Ο Τζόνσον ήταν ο πρώτος που κατέθεσε μια ιδέα για έναν νέο θεσμό. Τον Μάιο, πρότεινε την δημιουργία συμμαχίας των δέκα κορυφαίων δημοκρατιών [5] -που να αποτελείται από τις χώρες του G-7 συν την Αυστραλία, την Ινδία και τη Νότια Κορέα και ονομάστηκε «D10» - για να συντονίσει την πολιτική τηλεπικοινωνιών και να αναπτύξει μια εναλλακτική λύση για τον κινεζικό ηγέτη της αγοράς, Huawei, του οποίου η κυριαρχία στην τεχνολογία του 5G δημιούργησε εκτεταμένα προβλήματα ασφάλειας. Λίγο αργότερα, ο Τραμπ ακύρωσε μια συνάντηση του G-7 [6] που είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο και πρότεινε μια σύνοδο κορυφής «G-11» [7] το φθινόπωρο. Διευρύνοντας την πρόταση του Τζόνσον, η νέα ομάδα του Τραμπ θα έχει τις ίδιες χώρες με το D10, αλλά θα περιλαμβάνει και την Ρωσία.

Κάνοντας την ανακοίνωσή του, ο Τραμπ απέρριψε το G-7 ως «ξεπερασμένο» [8] -και με αυτήν την κατηγορία ήταν σωστός. Αλλά το G-11 είναι η λάθος θεραπεία. Η πιο επακόλουθη δράση που ανέλαβε το G-7 την τελευταία δεκαετία ήταν να αποβάλλει την Ρωσία [9] μετά την προσάρτηση της Κριμαίας [10] το 2014. Η αντιστροφή αυτής της απόφασης δεν θα έκανε τίποτα για να αναβιώσει την αποτελεσματική πολυμέρεια.

Η πιο συγκαταβατική ανάγνωση της πρότασης του Τραμπ είναι ότι η αναδίπλωση της Ρωσίας θα μπορούσε να βάλει μια σφήνα μεταξύ του Πεκίνου και της Μόσχας -μια παραλλαγή του «Ο Nixon πηγαίνει στην Κίνα» σε έναν κόσμο που ανησυχεί όλο και περισσότερο για την επιθετική συμπεριφορά της Κίνας. Όπως κατέστησε σαφές ο Τραμπ, ένα σημαντικό επίκεντρο της εκστρατείας επανεκλογής του θα ήταν να καταστήσει αποδιοπομπαίο τράγο την Κίνα [11] για την δική του αποτυχία να συγκρατήσει την [ασθένεια] COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Τραμπ μπορεί να βλέπει το να φέρει όλες τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, εκτός από την Κίνα, σε μια ενιαία ομάδα ως έναν καλό τρόπο για να απομονώσει το Πεκίνο [12].

Ωστόσο, η Μόσχα είναι απίθανο να ευθυγραμμιστεί με ουσιαστικό τρόπο με την Ουάσινγκτον εναντίον του Πεκίνου. Και ακόμη κι αν το έκανε, μια ομαδοποίηση G-11 θα ήταν ασύνετη. Το θεμελιώδες ελάττωμα του σχεδίου είναι ότι ορίζει τους στόχους των ΗΠΑ ως ουσιαστικά αρνητικούς -βάζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Κίνας χωρίς να λέει τι υποστηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ισχυρισμοί ότι μια τέτοια συμμαχία ευνοεί την ελευθερία ή την δημοκρατία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα υποτιμηθεί με την συμπερίληψη της Ρωσίας, η οποία αντιτίθεται και στα τρία. Πώς θα μπορούσε μια ομάδα που προϋποτίθεται πως θα έχει συγχωρήσει ότι η Ρωσία κατάπιε την Κριμαία, στην συνέχεια να γυρίσει και να καταδικάσει τη μεταχείριση του Χονγκ Κονγκ από το Πεκίνο; Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Καναδάς, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν δηλώσει [13] ότι θα ασκήσουν βέτο σε οποιαδήποτε απόπειρα επανεισδοχής της Ρωσίας στο G-7 [14].