Ένας ιός, δύο Αμερικές

Δυστυχώς, πολλές πολιτείες των ΗΠΑ επέλεξαν μια πολύ διαφορετική προσέγγιση, αρνούμενες να επενδύσουν στην ιχνηλάτηση επαφών και αντιστεκόμενες σε αυτό που ορισμένοι από τους κατοίκους τους βλέπουν ως επαχθείς υγειονομικούς περιορισμούς. Οι κυβερνήτες της Αριζόνα, της Φλόριντα, της Τζόρτζια, της Νότιας Καρολίνας και του Τέξας αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό τις εκκλήσεις των επιστημόνων για καθολική χρήση μάσκας, τερματισμό των συγκεντρώσεων σε κλειστούς χώρους και βελτιώσεις στα διαγνωστικά τεστ. Σε ολόκληρη την χώρα, αλλά ειδικά σε αυτές τις πολιτείες, αρκετοί κρατικοί και τοπικοί αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας παραιτήθηκαν αφού δέχθηκαν απειλές ή παραμερίστηκαν. Ακόμα και όταν τα παιδιά επέστρεψαν στα σχολεία και ο αριθμός των νέων κρουσμάτων αυξήθηκε, ο κυβερνήτης Brian Kemp της Τζόρτζια αρνήθηκε να δώσει εντολή για μάσκες στις τάξεις και εμπόδισε τις προσπάθειες των δημοτικών Αρχών να απαιτήσουν χρήση μάσκας. Στην Τζόρτζια και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ όπου οι ηγέτες υποτίμησαν τον ιό, τα κρούσματα και οι θάνατοι από COVID-19 αυξήθηκαν το καλοκαίρι. Τα επίπεδα μόλυνσης έχουν μειωθεί κάπως από τότε, αλλά παραμένουν υψηλά, θέτοντας το σκηνικό για πιθανή επανάκαμψη τις επόμενες εβδομάδες.

Ενώ οι πολιτείες που βασίζονται στην επιστήμη βρίσκονται τώρα σε τροχιά παρόμοια με εκείνη της Ευρώπης, οι αντιεπιστημονικές πολιτείες μοιάζουν όλο και περισσότερο με την χώρα από την Λατινική Αμερική που πλήττεται περισσότερο. Ο εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας της Βραζιλίας [1] -όπως τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention, CDC) στις Ηνωμένες Πολιτείες- είχε εξαιρετική φήμη πριν από την πανδημία και ένα επιτυχημένο ιστορικό στην διαχείριση εστιών νόσων, όπως ο Ζίκα και ο δάγκειος πυρετός. Αλλά στην Βραζιλία, όπως και στις αντιεπιστημονικές πολιτείες των ΗΠΑ, η υποδομή της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να συγκριθεί με την καταστροφικά κακή εθνική ηγεσία. Όπως και ο Αμερικανός ομόλογός του, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, υπονόμευσε την ανταπόκριση της χώρας του από την αρχή, διαδίδοντας παραπληροφόρηση, υποτιμώντας την απειλή που ενέχει η ασθένεια, και εφευρίσκοντας δικαιολογίες για την αδράνεια της κυβέρνησής του. Η Βραζιλία εισήλθε στον Μάιο με λιγότερα από πέντε καθημερινά κρούσματα ανά 100.000 άτομα, αλλά τα ποσοστά κρουσμάτων διπλασιάστηκαν τον Μάιο και διπλασιάστηκαν ξανά τον Ιούνιο. Η Φλόριντα και το Τέξας ακολούθησαν μια παρόμοια πορεία, και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, η Φλόριντα είχε 20 νέα καθημερινά κρούσματα ανά 100.000 άτομα και το Τέξας είχε πάνω από 30.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΜΟΥ

Η υποστήριξη του αμερικανικού φεντεραλισμού ιστορικά ήταν αντίστοιχη με πολιτικές γραμμές, με τους συντηρητικούς ως επί το πλείστον να στηρίζουν το σύστημα και τους φιλελεύθερους να αισθάνονται λιγότερο ενθουσιώδεις. Αυτό το ιδεολογικό και τώρα κομματικό χάσμα προηγείται του Εμφυλίου Πολέμου, όταν οι Νότιοι υπερασπίστηκαν την δουλεία ως ζήτημα των «δικαιωμάτων των πολιτειών» -δηλαδή, ότι οι πολιτείες πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζουν από μόνες τους. Οι πιο πρόσφατες συζητήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτειών αφορούσαν την άρση των διακρίσεων λευκών και μαύρων στα σχολεία την δεκαετία του 1960 και την συνεχιζόμενη αντιδικία σχετικά με τα δικαιώματα σχετικά με τις αμβλώσεις. Σε αυτές και σε άλλες περιπτώσεις, οι συντηρητικοί υπερασπίστηκαν την εξουσία των πολιτειών, ενώ οι φιλελεύθεροι προσπάθησαν να διευρύνουν τις εξουσίες της εθνικής κυβέρνησης.

Η πανδημία μπορεί να αντιστρέψει αυτήν την μακροχρόνια πολιτική ευθυγράμμιση. Με έναν πρόεδρο που έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα, οι κυβερνήτες των πολιτειών έπρεπε να αποφασίσουν μόνοι τους τον καλύτερο τρόπο προώθησης της δημόσιας υγείας και έχουν επιλέξει εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις που οδήγησαν στα αποκλίνοντα αποτελέσματα που περιγράφονται παραπάνω. Οι περισσότερες από τις πολιτείες που έχουν αποκλίνει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να επιβάλουν γρήγορα αυστηρά μέτρα περιορισμού είναι παραδοσιακά «μπλε» πολιτείες, όπου κυριαρχούν οι φιλελεύθεροι ψηφοφόροι που από καιρό έβλεπαν με καχυποψία τα δικαιώματα των πολιτειών. Το Μίτσιγκαν είναι μια αιωνίως ταλαντευόμενη πολιτεία [μεταξύ των δυο κομμάτων], αλλά η Δημοκρατική κυβερνήτης της, Γκρέτσεν Γουίτερ, κράτησε στην θέση του το lockdown της πολιτείας, ακόμη και αφού ο Τραμπ ενθάρρυνε τους οπαδούς του στο Twitter τον Απρίλιο να «Απελευθερώσουν το Μίτσιγκαν» («LIBERATE MICHIGAN»).