Μια νέα κυβέρνηση δεν θα θεραπεύσει την αμερικανική δημοκρατία

Είναι δύσκολο να αντλήσουμε αναλογίες από την παρακμή άλλων δημοκρατιών, διότι καμία άλλη πλούσια, ώριμη φιλελεύθερη δημοκρατία δεν υπέστη παρόμοια θεσμική κατάρρευση. Όμως, τα ευρύτατα σημάδια πολιτικής αποσύνθεσης είναι γνωστά -και ανησυχητικά- για τους συγκριτικούς μελετητές της δημοκρατίας: η αυξανόμενη πόλωση, η δυσπιστία και η μισαλλοδοξία μεταξύ των υποστηρικτών των κύριων αντιπολιτευόμενων κομμάτων˙ η αυξανόμενη τάση να βλέπουμε τους κομματικούς δεσμούς ως ένα είδος φυλετικής ταυτότητας˙ η συνύπαρξη κομματικών σχέσεων με φυλετικές, εθνοτικές ή θρησκευτικές ταυτότητες˙ και η αδυναμία σφυρηλάτησης πολιτικών συμβιβασμών μεταξύ κομματικών ρηγμάτων -και ως εκ τούτου [καθίσταται επίσης αδύνατη]η διάρθρωση αποτελεσματικής πολιτικής απάντησης σε εθνικά θέματα. Οι μελετητές της δημοκρατίας γνωρίζουν το πού έχουν οδηγήσει αυτές οι τάσεις στο παρελθόν -σε καταστροφές της δημοκρατίας στη Μεσοπολεμική Ευρώπη και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Λατινική Αμερική, και στην πιο πρόσφατη άνοδο των αυταρχικών λαϊκιστών σε χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Τουρκία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μόνες τους στην δημοκρατική παρακμή τους, φυσικά. Μακροχρόνιες δημοκρατίες όπως η Ινδία, ακόμη και οι φιλελεύθερες όπως το Ισραήλ, αγωνίζονται με παρόμοια δεινά.

Αυτή είναι μια εποχή Καισάρων και δημοκρατικής δυσαρέσκειας. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από τους άσχημους ανέμους που έχουν χτυπήσει κόντρα στην δημοκρατία παντού στον κόσμο πρόσφατα: η ολέθρια επιρροή των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία αποδίδει υπερτίμημα στην οργή και την συναισθηματική δέσμευση και ως εκ τούτου έχει μια φυσική συγγένεια με την παραπληροφόρηση˙ οι πολλαπλές τεχνολογικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές διαταραχές που απειλούν την αίσθηση της ατομικότητας και της ασφάλειας των ανθρώπων σε αυτό που ο δημοσιογράφος Thomas Friedman χαρακτήρισε ως «η εποχή των επιταχύνσεων» [4]˙ η άνοδος της Κίνας και η αναβίωση της Ρωσίας ως αυταρχικές δυνάμεις που βλέπουν την υποβάθμιση και την αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας ως υπαρξιακή επιτακτική ανάγκη˙ και η υποχώρηση από την παγκόσμια ευθύνη της χώρας που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ο κύριος υπερασπιστής των καταπολεμούμενων δημοκρατιών -οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν την δική τους δημοκρατική κρίση. Η λεπτή αλλά ανθεκτική μεμβράνη που προστατεύει τον νωτιαίο μυελό της αμερικανικής δημοκρατίας –ο εναγκαλισμός της αμοιβαίας ανεκτικότητας και της αυτοσυγκράτησης, η σταθερή δέσμευση στους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού- ξεφτίζει άσχημα. Είτε ένας ηττημένος Τραμπ προσπαθήσει να ανατρέψει τα αποτελέσματα του Κολεγίου των Εκλεκτόρων στα δικαστήρια ή στο Κογκρέσο είτε όχι, τον Ιανουάριο η αμερικανική δημοκρατία θα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Και μόνο ο αμερικανικός λαός μπορεί να τα διορθώσει.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.newsweek.com/what-donald-trump-said-election-victory-speech-...
[1] https://www.washingtonpost.com/elections/2020/11/03/trump-biden-election...
[2] https://www.politico.com/news/magazine/2020/10/01/political-violence-424157
[3] https://www.amazon.com/Thank-You-Being-Late-Accelerations/dp/0374273537

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Source URL: https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-11-05/new-administration-wo...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition