Μια εξωτερική πολιτική «Πρώτα το Κλίμα» | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μια εξωτερική πολιτική «Πρώτα το Κλίμα»

Η διπλωματία και η εκτελεστική δράση θα επιτρέψουν στον Μπάιντεν να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανέλθουν γρήγορα στην συμφωνία του Παρισιού ως το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας τους στην διεθνή σκηνή. Όμως, η επανένταξη στην συμφωνία δεν είναι αρκετή, όπως σημείωσε ο Κέρι στις πρώτες παρατηρήσεις του [2] ως το κλιματικός τσάρος του Μπάιντεν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επιδιώξουν περαιτέρω μειώσεις των εγχώριων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Η εφαρμογή μιας φιλόδοξης εσωτερικής ατζέντας θα αντιμετωπίσει πολιτικά και νομικά εμπόδια, καθώς η Γερουσία φαίνεται ότι θα παραμείνει στα χέρια των Ρεπουμπλικανών. Αλλά ακόμη και χωρίς να έχει τον έλεγχο του Κογκρέσου, ο Μπάιντεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την σημαντική εκτελεστική και ρυθμιστική του δύναμη για να ενισχύσει τα όρια των εκπομπών και τα πρότυπα ενεργειακής απόδοσης, να ανακατευθύνει τις δημόσιες επενδύσεις και τα κυβερνητικά προγράμματα αγορών προς τις κλιματικές λύσεις, να μειώσει τους κλιματικούς κινδύνους για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, και να υποστηρίξει πολιτείες, πόλεις, και επιχειρήσεις στις προσπάθειές τους να μειώσουν τις εκπομπές. Αυτές και άλλες δράσεις θα επιτρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες να ορίσουν έναν τολμηρό νέο στόχο μείωσης των εκπομπών ως το 2030, πολύ πέρα από τον στόχο του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα για μειώσεις 26% έως 28% [3] έως το 2025. Οι ηγέτες ανά τον κόσμο δεν θα περιμένουν από τον Μπάιντεν να επιτελέσει πολιτική αλχημεία, αλλά χρειάζεται, όπως συνήθιζε να λέει ο Ομπάμα, να τον πιάσουν να προσπαθεί.

Το εύρος, η πολυπλοκότητα και η διάρκεια του αγώνα για την συγκράτηση της κλιματικής αλλαγής ανταγωνίζεται οποιοδήποτε προηγούμενο σχέδιο εξωτερικής πολιτικής. Όσον αφορά τόσο την κλίμακα της απαραίτητης προσπάθειας όσο και τις συνέπειες της αποτυχίας, το πιο κοντινό ιστορικό ανάλογό της μπορεί να είναι ο Ψυχρός Πόλεμος. Ακριβώς όπως η ανάσχεση της Σοβιετικής Ένωσης παρείχε το στρατηγικό πρίσμα μέσω του οποίου οι πρόεδροι και από τα δυο κόμματα διεξήγαγαν εξωτερική πολιτική για μεγάλο μέρος του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα, η ανάσχεση της κλιματικής κρίσης πρέπει να είναι το πρωταρχικό πρίσμα μέσω του οποίου οι πρόεδροι θα βλέπουν τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στο κόσμο τις επόμενες δεκαετίες.

Αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να τοποθετήσουν την αλλαγή του κλίματος στην κορυφή της ατζέντας στις συζητήσεις με κάθε χώρα και σε κάθε φόρουμ, από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έως την Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού. Η Κίνα θα είναι ζωτικής σημασίας για αυτές τις προσπάθειες, καθώς πρέπει να κάνει επιθετικές περικοπές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για να θέσει τον κόσμο σε μια πορεία προς την σταθερότητα του κλίματος. Το τεράστιο μέγεθος του ενεργειακού τομέα της Κίνας και η συνεχιζόμενη εξάρτησή του από την παραγωγή άνθρακα θέτει σε κίνδυνο τους παγκόσμιους κλιματικούς στόχους, εκτός κι αν [η Κίνα] πραγματοποιήσει σημαντικές βραχυπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν μακροχρόνιες διμερείς εντάσεις γύρω από το εμπόριο, την περιφερειακή ασφάλεια και την πνευματική ιδιοκτησία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Πεκίνο και την Ουάσιγκτον πρέπει να διατηρήσουν την κλιματική αλλαγή στην κορυφή της ατζέντας.

Η κυβέρνηση Ομπάμα πέτυχε σημαντικές επιτυχίες στην συνεργασία της με την Κίνα σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Μια συμφωνία του 2014 μεταξύ του Ομπάμα και του Κινέζου προέδρου, Xi Jinping, έθεσε το έδαφος για την κλιματική συμφωνία του Παρισιού το επόμενο έτος. Ωστόσο, ο Μπάιντεν θα πρέπει να αναλάβει πιο δύσκολα και δυνητικά αμφιλεγόμενα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της πειστικότητας της Κίνας να επιταχύνει τη μετάβαση από τον άνθρακα -καθώς η Κίνα είναι επί του παρόντος υπεύθυνη για το ήμισυ της παγκόσμιας κατανάλωσης άνθρακα- και να σταματήσει να επενδύει σε έργα υποδομής στο εξωτερικό που παράγουν υψηλές εκπομπές άνθρακα.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να βρει τρόπους να ενθαρρύνει την Κίνα και άλλες χώρες να αναλάβουν πιο τολμηρές ενέργειες για την κλιματική αλλαγή. Αλλά όταν είναι απαραίτητο, θα πρέπει επίσης να επιβάλει συνέπειες σε χώρες που αρνούνται να αναλάβουν τον ρόλο τους. Οι ηγέτες σε πιο απείθαρχες χώρες πρέπει να καταλάβουν ότι η αδράνειά τους θα επηρεάσει αρνητικά την σχέση τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι χώρες σπάνια λογοδοτούν για αδράνεια στην κλιματική αλλαγή. Αλλά εν τη απουσία ηγεσίας των ΗΠΑ κατά την προεδρία του Trump, η ΕΕ έχει αρχίσει να αξιοποιεί την πρόσβαση στην αγορά της -τη μεγαλύτερη στον κόσμο- προκειμένου να υποχρεώσει άλλες χώρες να βελτιώσουν τις κλιματικές πολιτικές τους. Για παράδειγμα, το 2018, η ΕΕ προειδοποίησε τις νέες κυβερνήσεις στην Αυστραλία και την Βραζιλία ότι θα τερματίσει τις διαπραγματεύσεις για νέα εμπορικά σύμφωνα εάν αυτές οι κυβερνήσεις τηρήσουν τις απειλές να εγκαταλείψουν την συμφωνία του Παρισιού. Και οι δύο χώρες γρήγορα αντέστρεψαν πορεία.

26112020-2.jpg

Φωτιά σε έκταση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου στο Ρίο Πάρδο της Βραζιλίας, τον Σεπτέμβριο του 2019. Ricardo Moraes / Reuters
---------------------------------------------------------