Η ευκαιρία του Μπάιντεν στην Λατινική Αμερική | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η ευκαιρία του Μπάιντεν στην Λατινική Αμερική

Γιατί το δυτικό ημισφαίριο είναι πιο σημαντικό από ποτέ

Ο Μπάιντεν θα πρέπει να δημιουργήσει σχέσεις συνεργασίας ακόμη και με τους πιο ανυπότακτους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής για να διαχειριστεί τις κρίσεις που είναι πιθανό να απαιτήσουν την άμεση προσοχή του. Κυρίαρχη μεταξύ αυτών είναι η πιθανότητα [13] αύξησης της μετανάστευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω της φτώχειας, της βίας και της διαφθοράς στο Βόρειο Τρίγωνο [στμ: Γουατεμάλα, Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ], και από την πανδημία, και τους πρόσφατους τυφώνες. Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει δεσμευτεί [14] να τερματίσει πολλές από τις «ανεύθυνες και απάνθρωπες» πολιτικές μετανάστευσης του Τραμπ και να επενδύσει 4 δισεκατομμύρια δολάρια [15] για να αντιμετωπίσει τις βασικές αιτίες της μετανάστευσης. Αυτή η στρατηγική είναι σωστή μακροπρόθεσμα. Όμως, στο εγγύς μέλλον, η κυβέρνηση του Μπάιντεν θα πρέπει να βρει μια πιο ανθρωπιστική προσέγγιση από τον προκάτοχό του χωρίς να προκαλέσει μια αύξηση συνοριακών διελεύσεων που να κατακλύσει το σύστημα μετανάστευσης των ΗΠΑ. Πράττοντας έτσι, θα πρέπει να συνεργαστεί [16] με περιφερειακούς ηγέτες, ειδικά με τον López Obrador του Μεξικού. Οι ανώτεροι αξιωματούχοι του Μπάιντεν έχουν ήδη ξεκινήσει μια επίθεση δημόσιας διπλωματίας [17] που έχει σχεδιαστεί για να αποτρέψει τους πιθανούς μετανάστες, αλλά το να πείσει την κυβέρνηση του Μεξικού να ελέγξει τα σύνορά της, ενώ θα σέβεται την διεθνή προστασία για τους αιτούντες άσυλο θα είναι ένα σημαντικό αρχικό τεστ για την διοίκηση.

Η συνεχιζόμενη διάλυση στην Βενεζουέλα θα απαιτήσει επίσης συντονισμό με τους εταίρους της Λατινικής Αμερικής. Η κατακλυσμική οικονομική κακοδιαχείριση [18] του de facto καθεστώτος του Nicolás Maduro ξεπεράστηκε μόνο από την συστηματική διάλυση [19] των δημοκρατικών θεσμών της χώρας. Το αποτέλεσμα δεν είναι απλώς μια ανθρωπιστική κατάσταση έκτακτης ανάγκης [20] στην Βενεζουέλα, αλλά η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση [21] στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Ο Τραμπ, σε μια αποστασιοποίηση από την συνηθισμένη του στοργή [22] προς τους αυταρχικούς, ήταν σωστός όταν χαρακτήρισε τον Μαδούρο ως δικτάτορα και παραβάτη των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ωστόσο, υπολόγισε εσφαλμένα ότι ο οικονομικός στραγγαλισμός και οι απειλές βίας θα κάνουν το καθεστώς Maduro να καταρρεύσει ή να διαπραγματευτεί μια αποχώρηση από την εξουσία.

Ο Μπάιντεν έχει καθαρή ματιά [23] για την βαρβαρότητα του Μαδούρο και πιθανότατα θα διατηρήσει στοιχεία της προσέγγισης του Τραμπ. Ωστόσο, θα χρειαστεί μια στρατηγική που θα ανταλλάσσει την πολεμική ρητορική και τους ευσεβείς πόθους με μια σκληρή διπλωματία που θα αξιοποιεί αποτελεσματικά εργαλεία όπως οι κυρώσεις. Ο αυστηρότερος συντονισμός με ομοϊδεάτες εταίρους στην Λατινική Αμερική και την Ευρώπη μπορεί να παράγει μια πιο ισχυρή ανθρωπιστική απάντηση και ένα πιο συνεκτικό σύνολο «καρότων και μαστιγίων», αν και οποιαδήποτε πολιτική λύση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας μπορεί τελικά να απαιτεί άμεση συνεργασία με τους συμμάχους του Maduro, επίσης.

ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Τελικά, η αποκατάσταση της ηγεσίας των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική θα απαιτήσει περισσότερα από την βραχυπρόθεσμη διαχείριση κρίσεων. Η Ουάσιγκτον χρειάζεται ένα μακροπρόθεσμο όραμα που να αναγνωρίζει την στρατηγική σημασία του Δυτικού Ημισφαιρίου για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον 20ο αιώνα, η διατλαντική συμμαχία ήταν το θεμέλιο της διεθνούς τάξης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Ωστόσο, τον 21ο αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρειαστούν ένα ευρύτερο σύνολο εταίρων για να διατηρήσουν τους κανόνες και τους θεσμούς που διέπουν την διεθνή συμπεριφορά.

Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής είναι διαφορετικές και συχνά εμπλέκονται σε κοινοτικούς καυγάδες η μια με την άλλη, για να μην αναφέρουμε με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η περιοχή σήμερα είναι ιδεολογικά διχασμένη, εστιασμένη στο εσωτερικό της, και υποφέρει από μια οικονομική κρίση που εμφανίζεται μια φορά μέσα σε έναν αιώνα. Επιπλέον, η τρέχουσα σοδειά από ηγέτες της Λατινικής Αμερικής δεν περιλαμβάνει οποιονδήποτε προφανή πολιτικό άνδρα (και ναι, είναι όλοι άντρες). Ωστόσο, η πολιτική της περιοχής είναι πιθανό να εξελιχθεί κατά την διάρκεια της πρώτης θητείας του Μπάιντεν εν μέρει, αν και όχι πρωτίστως, ως απάντηση στην αλλαγή της Ουάσινγκτον. Ήδη, οι επίδοξοι πρόεδροι της Βραζιλίας βλέπουν [24] την εκστρατεία του Μπάιντεν ως μοντέλο καθώς επιδιώκουν να διασπάσουν τον λαϊκιστικό πυρετό της δικής τους χώρας, όταν ο Μπολσονάρο θα κατέβει για επανεκλογή το 2022. Και στον πυρήνα τους, οι χώρες του ημισφαιρίου αγκαλιάζουν γενικά τις εκδοχές του Δυτικού φιλελευθερισμού και της βασισμένης σε κανόνες διεθνούς τάξης. Η διεύρυνση των περιφερειακών συνομιλιών ώστε να περιλαμβάνουν ζητήματα παγκόσμιας διακυβέρνησης του 21ου αιώνα -από τους κανόνες στον κυβερνοχώρο έως την παράνομη αλιεία και τους κλιματικούς πρόσφυγες- μπορεί να αποφέρει νέο κοινό έδαφος.