Οι δημοκρατικές αξίες αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι δημοκρατικές αξίες αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα

Ο διαγωνισμός με τον αυταρχισμό απαιτεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες να κατανοήσουν τα δυνατά σημεία τους

Οι αξίες προσφέρουν πλεονεκτήματα σε όλους τους τρέχοντες τομείς του ανταγωνισμού. Ο πολιτικός αγώνας μεταξύ δημοκρατιών και αυταρχικών, για παράδειγμα, εξαρτάται τελικά από το ζήτημα αν οι κυβερνήσεις θα ανταποκρίνονται στον -ή θα καταπιέζουν τον- λαό τους. Οι επιτυχημένες δημοκρατικές κυβερνήσεις εξελίσσονται καθώς οι κοινωνίες αλλάζουν: οι λαοί καθορίζουν την ατζέντα της κυβέρνησης και όχι το αντίστροφο. Οι αυταρχικοί ηγέτες, αντιθέτως, διατηρούν τον αυστηρό έλεγχο των πολιτικών θεσμών των χωρών τους, επειδή θεωρούν την ελεύθερη και ανοιχτή συζήτηση ως πιθανή απειλή. Στον πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ αυταρχικών και δημοκρατικών κρατών, οι αυταρχικοί έπαιξαν σε μεγάλο βαθμό ένα «παιχνίδι εκτός έδρας», εκμεταλλευόμενοι τις ρωγμές στις δημοκρατικές κοινωνίες ενώ απολάμβαναν ασυλία στην δική τους χώρα. Όταν οι δημοκρατίες αποτυγχάνουν να προσφέρουν αποτελεσματική διακυβέρνηση ή να ανταποκριθούν στα δικά τους ιδανικά, οι αυταρχικοί ανταγωνιστές χρησιμοποιούν αυτές τις ελλείψεις για να τις δυσφημίσουν. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Για να μεγιστοποιήσουν το πλεονέκτημά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ομοϊδεάτες εταίροι τους πρέπει να αποδείξουν ότι οι ανταποκρινόμενες δημοκρατίες έχουν ένα κερδοφόρο χαρτί για να παίξουν, αρκεί να μπορούν να βάλουν τα του οίκου τους σε τάξη. Οι δημοκρατίες πρέπει να δείξουν, με λόγια και πράξεις, την διακριτική τους ικανότητα να ανταποκρίνονται και να προσαρμόζονται στις επιθυμίες των πολιτών. Η βελτίωση των θεμελιωδών πρακτικών της φιλελεύθερης δημοκρατίας -όπως οι ελεύθερες εκλογές, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία, η πολιτική συμμετοχή, ο δημόσιος ακτιβισμός, και ο ανταγωνισμός των ιδεών- θα ενισχύσουν τόσο την δημοκρατία στο εσωτερικό όσο και θα υπονομεύσουν τη νομιμοποίηση και την εξουσία των αυταρχικών στο εξωτερικό.

Στον οικονομικό τομέα, οι αυταρχικοί χρησιμοποιούν συχνά μονοπώλια, κρατικές επιδοτήσεις, περιορισμούς στην αγορά, και άγραφους κανονισμούς για να κατευθύνουν την οικονομική δραστηριότητα προς κεντρικά καθορισμένους σκοπούς. Οι αυταρχικές κλεπτοκρατίες πλουτίζουν τους πιστούς τους εγχωρίως, ενώ οπλοποίησαν την διαφθορά και τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές στο εξωτερικό. Οι δημοκρατίες που ευνοούν τον θεμιτό ανταγωνισμό και το κράτος δικαίου έχουν διαφορετικά μακροπρόθεσμα πλεονεκτήματα στην αντιμετώπιση τέτοιων πρακτικών. Η μεγιστοποίηση αυτών των πλεονεκτημάτων θα απαιτήσει από τα δημοκρατικά κράτη να επενδύσουν στην καινοτομία και την ανάπτυξη σε κρίσιμες βιομηχανίες. Ταυτόχρονα, οι δημοκρατίες θα πρέπει να δεσμευτούν σε μια ατζέντα κατά της διαφθοράς που θα περιλαμβάνει εγχώρια διαφάνεια και κανονιστικές μεταρρυθμίσεις παράλληλα με προσπάθειες για έκθεση της κλεπτοκρατίας στο εξωτερικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δημοκρατίες πρέπει να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν τις αθέμιτες και καταναγκαστικές οικονομικές πρακτικές όταν τις επιχειρούν οι απολυταρχίες, όπως κάνει σήμερα η Κίνα εναντίον της Αυστραλίας.

Ο σημερινός παγκόσμιος ανταγωνισμός είναι ίσως πιο έντονος στον τομέα της τεχνολογίας. Οι δημοκρατίες έχουν θεμελιώδη πλεονεκτήματα έναντι των αυταρχικών ομολόγων τους σε αυτόν τον τομέα: χώρες με υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, κορυφαία πανεπιστήμια και ισχυρές προστασίες πολιτικών ελευθεριών προσελκύουν ταλέντα από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, οι δημοκρατίες έχουν υιοθετήσει μια πρακτική προσέγγιση στην διακυβέρνηση της τεχνολογίας, η οποία επέτρεψε στις απολυταρχίες να διαμορφώσουν πρότυπα και κανόνες που προωθούν τους αυταρχικούς σκοπούς. Για παράδειγμα, η Huawei της Κίνας προωθεί ένα πρότυπο «Νέα IP» στην Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών (International Telecommunication Union) και στις προτάσεις της για την 6G που θα επανασχεδιάσει την υποκείμενη αρχιτεκτονική του Διαδικτύου, ώστε τα έθνη-κράτη να ασκούν μεγαλύτερο έλεγχο στην κυκλοφορία [data] και την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Η Κίνα επίσης επενδύει σε μεγάλο βαθμό σε αναδυόμενες τεχνολογίες που χρησιμεύουν τόσο ως εργαλεία καταστολής όσο και ως μονοπάτια προς την εξουσία, όπως συστήματα αναγνώρισης προσώπου και άλλοι τύποι επιτήρησης πανταχού.

Οι δημοκρατίες ήταν πολύ παθητικές στους τεχνικούς φορείς που θέτουν πρότυπα και βοηθούν στον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι κανόνες, τα πρότυπα, και οι νέες τεχνολογίες ευνοούν την δημοκρατία παρά την διαβρώνουν, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις πρέπει να αυξήσουν την εκπροσώπησή τους και να συνεργαστούν με αυτές τις οργανώσεις και να εργαστούν με την βιομηχανία προς τον σκοπό αυτό. Σε τελική ανάλυση, ο ανταγωνισμός εντός των φορέων καθορισμού προτύπων θα καθορίσει όχι μόνο ποιες εταιρείες θα ελέγχουν την ραχοκοκαλιά της τεχνολογίας, αλλά και ποιες χώρες θα προστατεύσουν και θα προωθήσουν τα συστήματά τους για την διακυβέρνηση.

Τέλος, οι δημοκρατικές και αυταρχικές κυβερνήσεις έχουν θεμελιωδώς διαφορετικές απόψεις για τον χώρο των πληροφοριών [2]. Παραδόξως, τα ψηφιακά μέσα προσφέρουν στους αυταρχικούς νέες ευκαιρίες για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι ακούνε τον λαό τους, ακόμα και όταν χρησιμοποιούν ταυτόχρονα αυτά τα εργαλεία για παρακολούθηση και καταστολή. Οι αυταρχικές κυβερνήσεις επιδιώκουν να ελέγχουν και να χειρίζονται τα αφηγήματα, να διαμορφώνουν ψηφιακές πλατφόρμες, να εκμεταλλεύονται δεδομένα και να θέτουν παγκόσμιους κανόνες ευνοϊκούς για τις κοσμοθεωρίες τους. Η Κίνα και η Ρωσία προωθούν αυτό που αποκαλούν κυβερνο-κυριαρχία (cyber-sovereignty) ή την έννοια ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να ελέγχουν ροές πληροφοριών και δεδομένων, και προωθούν αυτήν την ατζέντα μέσω τεχνικών προτάσεων όπως η New IP.