Για να «Χτίσει Ξανά Καλύτερα», ο Μπάιντεν πρέπει να διορθώσει το εμπόριο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Για να «Χτίσει Ξανά Καλύτερα», ο Μπάιντεν πρέπει να διορθώσει το εμπόριο

Ο Τραμπ άφησε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου μια ωρολογιακή βόμβα σε αντίστροφη μέτρηση

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΣΜΟΥΣ

Μόλις έχει την ευκαιρία να ζήσει μαζί τους, ο Μπάιντεν ίσως να αποστραφεί τους δασμούς του Τραμπ επί των μετάλλων για την ίδια την φύση τους. Οι αμερικανικές εταιρείες και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να υποφέρουν από αυτές τις επιβαρύνσεις. Ούτε ο εκφοβισμός από τον Τραμπ στο Twitter δεν μπόρεσε να εμποδίσει την Harley-Davidson να μεταφέρει την παραγωγή της στην Ταϊλάνδη [9] και να δημοσιοποιήσει [10] ότι οι πολιτικές του Τραμπ έκαναν την κατασκευή των μοτοσικλετών της [που προορίζονται] για την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες μη επικερδή.

Εάν δεν αλλάξει πορεία ο Μπάιντεν, οι δασμοί θα γίνουν δικοί του, και το ίδιο θα γίνει και ο επόμενος γύρος αντιποίνων: οι Βρυξέλλες έχουν προγραμματίσει [11] περισσότερους δασμούς -καλύπτοντας επιπλέον εξαγωγές αξίας 3,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων- για να τεθούν σε ισχύ στις 23 Μαρτίου. Ο Μπάιντεν θα κληρονομήσει επίσης τις βαθιά ανησυχητικές διαδικασίες που εισήγαγε ο Τραμπ, σύμφωνα με τις οποίες εταιρείες που πλήττονται από τους δασμούς μπορούν να παρακαλέσουν [12] την κυβέρνησή του για μια εξαίρεση. Η ad hoc ρύθμιση οδήγησε σε ισχυρισμούς περί αδικίας [13] και διαφθοράς [14] του είδους που η κυβέρνηση Biden πιθανότατα θα επιδιώξει να αποφύγει.

Και έπειτα υπάρχουν παράπλευρες επιδράσεις. Η αύξηση των τιμών των μετάλλων καθιστά την κατασκευή πιο δαπανηρή στις Ηνωμένες Πολιτείες από ό, τι αλλού για προϊόντα που κυμαίνονται από αυτοκίνητα έως πλυντήρια. Ως αποτέλεσμα, για κάθε αμερικανικό εργαζόμενο στην χαλυβουργία που επωφελείται από τους δασμούς, υπολογίζεται ότι πλήττονται περίπου 75 Αμερικανοί εργαζόμενοι στη μεταποίηση. Τα κυβερνητικά έργα υποδομών που χρησιμοποιούν μέταλλα κοστίζουν περισσότερο από όσο πριν από τους δασμούς και οι Αμερικανοί φορολογούμενοι πληρώνουν τον λογαριασμό. Επιπλέον, οι δασμοί δημιουργούν διαδοχικές [15] περαιτέρω απαιτήσεις για προστασία: εταιρείες που χρησιμοποιούν μέταλλα και πρέπει να πληρώσουν περισσότερα χρήματα για υλικά από όσα οι ξένοι ομόλογοί τους δεν μπορούν να ανταγωνιστούν, και θέλουν όλο και περισσότερο δασμούς [στοχευμένους] για την περίπτωσή τους.

Ο Μπάιντεν πρέπει να μπορεί να βοηθήσει τις βιομηχανίες χάλυβα και αλουμινίου των ΗΠΑ χωρίς δασμούς εθνικής ασφάλειας. Σχέδια για την κατασκευή υποδομών [16] εγχωρίως θα βοηθήσουν. Αλλά η διοίκηση θα πρέπει τελικά να πείσει την Ευρώπη και άλλους συμμάχους να ηγηθούν μιας νέας πολυμερούς προσπάθειας -μιας προσπάθειας που να έχει δόντια- για να θέσουν σε πειθαρχία τις επιδοτήσεις της Κίνας, την εκπληκτική έκταση των οποίων απεικονίζει ο ΟΟΣΑ σε μια έκθεσή του το 2019 [17] εστιάζοντας στην κινεζική βιομηχανία αλουμινίου.

Εκτός της κυβέρνησης Trump, κανείς δεν θέλει ο ΠΟΕ να εκδώσει μια απόφαση σχετικά με την εθνική ασφάλεια και το εμπόριο. Ωστόσο, οι χώρες χρειάζονται νομική σαφήνεια σχετικά με το πού μπορούν να χαράξουν την γραμμή μεταξύ των δύο: δείτε, για παράδειγμα, τους πρόσφατους ελέγχους των εξαγωγών των ΗΠΑ που εμποδίζουν τις πωλήσεις ημιαγωγών στην Huawei ή τις απειλές της Ιαπωνίας να περιορίσει τις εξαγωγές χημικών στη Νότια Κορέα. Η επίλυση τέτοιων ζητημάτων, ωστόσο, θα απαιτήσει διαπραγματεύσεις -όχι δικαστικές διαδικασίες.

ΕΝΑΣ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

Ο Τραμπ μπέρδεψε τον ΠΟΕ με το να σταματήσει τον τρόπο επίλυσης των διαφορών του οργανισμού και παραλείποντας να τον αντικαταστήσει με οτιδήποτε άλλο. Η άρνησή του να διορίσει νέους δικαστές στο δευτεροβάθμιο όργανό του -την οντότητα που εκδικάζει το δεύτερο στάδιο προσφυγής της επίσημης διαδικασίας- έχει καταργήσει την ικανότητα του ΠΟΕ να μειώνει τις εμπορικές εντάσεις. Οι χώρες μπορούν ακόμη να ζητήσουν από τον ΠΟΕ να εκδώσει πολιτικά επιζήμιες νομικές αποφάσεις πρώτου σταδίου, όπως αυτή που ισχύει για τους δασμούς εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, αλλά δεν υπάρχει πλέον συμφωνία για το τι θα συμβεί μετά από αυτό. Και οι δύο πλευρές μπορούν τώρα να ασκήσουν έφεση σε ένα πρώτο στάδιο απόφασης προχωρώντας προς το τίποτα και να σταματήσουν την διαδικασία χωρίς νομική απόφαση. Η ΕΕ έφτιαξε μια προσωρινή λύση με έναν προσωρινό μηχανισμό προσφυγών, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα περισσότερα μέλη του ΠΟΕ αρνήθηκαν να εγγραφούν.

Οι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πριν από τον Τραμπ χρησιμοποίησαν την επίλυση διαφορών του ΠΟΕ ως ουσιαστικό εργαλείο για το άνοιγμα ξένων αγορών και την ήσυχη διαχείριση τριβών που διαφορετικά θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε εμπορικούς πολέμους. Ωστόσο, η κυβέρνηση του Μπάιντεν δεν μπορεί τώρα να επιστρέψει απλά στην χρήση της επίλυσης διαφορών, όπως στις ημέρες πριν τον Τραμπ. Κατ’ αρχήν, ο Τραμπ άφησε το συρτάρι των αμερικανικών επιθετικών υποθέσεων άδειο. Οι διαφορές που ξεκινούν σήμερα στην καλύτερη περίπτωση δεν θα επιλυθούν παρά μέχρι αργά στην πρώτη θητεία της νέας διοίκησης. Αν και είναι συστημικά σημαντικός μηχανισμός, η αξία του για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κυρίως μακροπρόθεσμη.

Αλλά το πιο σημαντικό, το δευτεροβάθμιο όργανο δημιούργησε μερικά ακριβώς από τα προβλήματα που βοήθησαν να κινητοποιηθούν οι ενέργειες του Τραμπ, συμπεριλαμβανομένων των δασμών για την εθνική ασφάλεια. Επί δεκαετίες, οι νομικές αποφάσεις του ΠΟΕ εμπόδισαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιούν άλλους, πιο αποδεκτούς δασμούς [18], γνωστούς ως εμπορικές θεραπείες (trade remedies), σε προϊόντα όπως ο χάλυβας. Ανώτεροι αξιωματούχοι στις δύο διοικήσεις που προηγήθηκαν του Τραμπ επισήμαναν επανειλημμένα [19] τα προβλήματα με αυτές τις αποφάσεις. Η διοίκηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα απέρριψε ακόμη και [20] έναν υποψήφιο της Νότιας Κορέας για το Εφετείο [του ΠΟΕ] το 2016 για να δείξει την δυσαρέσκειά της σε αυτό το ζήτημα. Όταν τίποτα δεν άλλαξε, ο Τραμπ επέλεξε την πυρηνική επιλογή: εάν το Εφετείο πίστευε ότι η αμερικανική χρήση των νόμων αντιντάμπινγκ, των αντισταθμιστικών δασμών, και των διασφαλίσεων ήταν κακή, ας δοκιμάσει αντ' αυτών έναν δασμό εθνικής ασφάλειας.