Όταν οι σύμμαχοι αποκτούν πυρηνικά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Όταν οι σύμμαχοι αποκτούν πυρηνικά

Πώς να αποτραπεί η επόμενη απειλή διάδοσης των πυρηνικών

Οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, πρέπει όχι μόνο να εμβαθύνουν τη μακροχρόνια πυρηνική συνεργασία τους, αλλά και να προσφέρουν την επέκταση των πυρηνικών αποτρεπτικών τους στους Ευρωπαίους συμμάχους τους. Το αποτέλεσμα θα ήταν μια ευρωπαϊκή πυρηνική ομπρέλα, κάτι που θα συμπληρώσει παρά θα αντικαταστήσει την αμερικανική πυρηνική εγγύηση, αλλά και θα ενισχύσει το ΝΑΤΟ και θα στηρίξει την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Πράγματι, αυτό είναι το νόημα των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών δυνατοτήτων, και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι χαιρετίζουν κάθε προσπάθεια ενίσχυσης της αμυντικής συνεργασίας εντός της Ευρώπης. Η ικανότητα της περιοχής να ενεργεί αυτόνομα δεν αποτελεί απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες ή το ΝΑΤΟ. Αντιθέτως, καθιστά την Ευρώπη ισχυρότερο στρατιωτικό εταίρο.

Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ των συμμάχων των ΗΠΑ στην Ασία θα είναι πιο δύσκολη, επειδή η περιοχή δεν διαθέτει την δική της εκδοχή του ΝΑΤΟ και βασίζεται αντ' αυτού σε διμερείς ρυθμίσεις ασφαλείας. Για να αντισταθμίσει, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να ενθαρρύνει μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των ασιατικών συμμάχων της και να αποκαταστήσει την τριμερή συνεργασία για την ασφάλεια με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, η οποία σταμάτησε τα τελευταία χρόνια λόγω των διαφορών μεταξύ των δύο ασιατικών δυνάμεων. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει επίσης να δημιουργήσει ένα ασιατικό ισοδύναμο με την Ομάδα Πυρηνικού Σχεδιασμού του ΝΑΤΟ, ένα όργανο που θα φέρει την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα στην διαδικασία του πυρηνικού σχεδιασμού των ΗΠΑ και θα τους προσφέρει μια πλατφόρμα για συζήτηση περιφερειακής αποτροπής. Τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι τρεις άλλες χώρες στον διάλογο για την τετραμερή ασφάλεια της Ασίας (Αυστραλία, Ινδία και Ιαπωνία) μπορεί να χρειαστεί να εξετάσουν ενδεχομένως την ένταξη της Νότιας Κορέας στην ομάδα, εάν η Σεούλ εκφράσει ενδιαφέρον για ένταξη.

Ο μεγαλύτερος πυρηνικός άγνωστος «Χ» την επόμενη δεκαετία αφορά το οπλοστάσιο της Κίνας, το οποίο, αν και τυλιγμένο σε μυστικότητα, πιστεύεται ότι βρίσκεται σε γρήγορο εκσυγχρονισμό και θα μπορούσε να διπλασιαστεί σε μέγεθος μέσα σε λίγα χρόνια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους έχουν ισχυρό κίνητρο να διεισδύσουν στην πυρηνική αδιαφάνεια της Κίνας και να αποκτήσουν καλύτερη εικόνα για τις δυνατότητές της. Οι συμφωνίες ελέγχου όπλων μπορούν να παίξουν ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια, παρέχοντας μεγαλύτερη διαφάνεια σχετικά με τις δυνατότητες, ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τις προθέσεις, και σταθερότητα στην συνολική πυρηνική σχέση.

Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναθεωρήσουν την προσέγγισή τους στον έλεγχο των όπλων παγκοσμίως. Ο Μπάιντεν έκανε ένα σοφό πρώτο βήμα όταν συμφώνησε να επεκτείνει την συνθήκη New START με την Ρωσία, η οποία καλύπτει μόνο στρατηγικά όπλα μεγάλης εμβέλειας˙ το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι μια νέα διμερής συμφωνία που θα επιδιώκει να καλύψει όλες τις πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ και της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε αποθήκευση, καθώς και νέα συστήματα πυρηνικής παράδοσης, όπως τα υπερ-υπερηχητικά (hypersonic) όπλα.

Τούτου λεχθέντος, ο έλεγχος των όπλων πρέπει να προχωρήσει πέρα από το αμερικανο-ρωσικό πλαίσιο όπου κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες. Μια λογική ομάδα για διευρυμένες συζητήσεις θα ήταν τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ -Κίνα, Γαλλία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι πέντε χώρες πρέπει να ξεκινήσουν έναν διάλογο που να ασχολείται με πυρηνικά ζητήματα, και με την πάροδο του χρόνου, θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν μέτρα που θα τραβούσαν την κουρτίνα από τα οπλοστάσιά τους, να πείσουν η μια την άλλη για την αμυντική φύση αυτών των οπλοστασίων, και να ανοίξουν την δυνατότητα αμοιβαίων περιορισμών. Ως πρώτο βήμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θα μπορούσαν να καλέσουν τα άλλα τρία μέλη να παρακολουθήσουν τις επιθεωρήσεις που διεξάγουν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα ως μέρος των υφιστάμενων υποχρεώσεων ελέγχου όπλων, αποδεικνύοντας έτσι την αξία της διαφάνειας χωρίς να αποκαλύπτονται κρίσιμα μυστικά σχετικά με τον σχεδιασμό των όπλων. Στην συνέχεια, και οι πέντε χώρες θα μπορούσαν να συμφωνήσουν να ανταλλάσσουν πληροφορίες σχετικά με τις πυρηνικές τους δυνατότητες, να ενημερώνουν η μια την άλλη για επικείμενες πυραυλικές και άλλες δοκιμές, και να λαμβάνουν άλλα μέτρα για την ενίσχυση της διαφάνειας. Τελικά, κάθε χώρα θα μπορούσε να δεσμευτεί να περιορίσει τις πυρηνικές της δυνάμεις στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.

ΤΙ ΔΙΑΚΒΕΥΕΤΑΙ

Για περισσότερα από 50 χρόνια, οι συμμαχίες των Ηνωμένων Πολιτειών βοήθησαν στο σταμάτημα της διάδοσης των πυρηνικών όπλων. Όμως, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, αντιμέτωποι με επιδεινούμενες περιφερειακές απειλές και αυξανόμενη αβεβαιότητα σχετικά με την δέσμευση των ΗΠΑ, αρχίζουν να επανεκτιμούν τις ρυθμίσεις ασφαλείας τους -συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών τους διαστάσεων

Ο Μπάιντεν έκανε την ανοικοδόμηση των συμμαχιών των ΗΠΑ θεμελιώδη προτεραιότητα από την στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ο πρόεδρος είχε δίκιο να επιβεβαιώσει την δέσμευση των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ σε μια [τηλεφωνική] κλήση με τον Γενικό Γραμματέα της Συμμαχίας και τους βασικούς Ευρωπαίους συμμάχους, και είχε δίκιο να κάνει το ίδιο για την Αυστραλία, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα σε τηλεφωνήματα προς τους ηγέτες αυτών των χωρών.

Τώρα, ωστόσο, έρχεται η σκληρή δουλειά του μετασχηματισμού των σχέσεων με πιο θεμελιώδεις τρόπους –ενισχύοντας παντού τις δυνατότητες αποτροπής και άμυνας, φέρνοντας τους Ασιάτες και Ευρωπαίους συμμάχους στην διαδικασία πυρηνικού σχεδιασμού των ΗΠΑ, και διευρύνοντας τις προσπάθειες ελέγχου των όπλων πέραν της Ρωσίας. Δύσκολα πρόκειται για μια αδύνατη ατζέντα, αλλά και δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο επείγουσα. Το διακύβευμα δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια επιτυχία δεκαετιών: η αποτροπή της εξάπλωσης των θανατηφόρων όπλων στον κόσμο.