Η πανδημία που δεν θα τελειώσει

Τέτοιες μεταλλάξεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν μείζονα απειλή για την υγεία για όλες τις χώρες και να διαταράξουν την διασυνδεδεμένη παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού, καταστρέφοντας την βιομηχανία και την γεωργία σε περιοχές που εξακολουθούν να πλήττονται από τον ιό. Οι χώρες θα μπορούσαν και πάλι να κλείσουν τα σύνορα και να αποτρέψουν τα ταξίδια. Μια μελέτη του Ιανουαρίου που δημοσιεύθηκε από το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο ισχυρίστηκε ότι η άνιση πρόσβαση στα εμβόλια θα μπορούσε να κοστίσει στην παγκόσμια οικονομία έως και 9,2 τρισεκατομμύρια δολάρια, με περίπου το ήμισυ του συνόλου να χάνεται σε πλούσιες χώρες. Η συνεχιζόμενη πανδημία θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει καταστροφή [2] σε ήδη ευάλωτες και ασταθείς κυβερνήσεις, οδηγώντας σε μεγαλύτερη γεωπολιτική αστάθεια.

ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ COVID-19

Για να σταματήσει η επιδημία από το να σέρνεται για άλλα δύο έως τρία χρόνια θα χρειαστεί μια παγκόσμια απάντηση που θα ενισχύσει ριζικά την παραγωγή και την διανομή εμβολίων. Ένα στοιχείο μιας τέτοιας απόκρισης είναι το πρόγραμμα COVID-19 Vaccine Global Access, γνωστό ως COVAX, μια πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για την παροχή εμβολίων σε 92 χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων πολλών στην Αφρική. Ο αρχικός στόχος της πρωτοβουλίας ήταν να καλύψει μόλις το 20% των στοχευμένων πληθυσμών της, και οι αξιωματούχοι φοβούνταν ότι θα ήταν δύσκολη η επίτευξη ακόμη και αυτού του ορίου. Τον Φεβρουάριο, η Γκάνα έγινε το πρώτο έθνος που έλαβε προμήθεια COVAX, αλλά περιελάμβανε αρκετές δόσεις για τον εμβολιασμό μόνο του 1% του πληθυσμού της [που αποτελείται] από 31 εκατομμύρια ανθρώπους. Η εκτεταμένη ανοσοποίηση στην Αφρική παραμένει μια μακρινή προοπτική˙ η Αφρικανική Ένωση ελπίζει να εμβολιαστεί το 60% των 1,3 δισεκατομμυρίων ατόμων της ηπείρου εντός τριών ετών.

Η COVAX ξεκίνησε ως μια ανθρωπιστική πρωτοβουλία, αλλά μετατράπηκε γρήγορα σε ένα ζωτικό μέσο φωτισμένου ιδιοτελούς συμφέροντος. Τον Φεβρουάριο, τα έθνη G-7 υποσχέθηκαν να αυξήσουν τις δεσμεύσεις τους για την COVAX σε 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια, με τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια να προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, ο Tedros Adhanom Ghebreyesus, ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ, επέμεινε ότι το ποσό είναι πολύ μικρότερο από αυτό που απαιτείται. Οι πλούσιες χώρες πρέπει να προσφέρουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση στην COVAX, γνωρίζοντας ότι οι δωρεές τους αντιπροσωπεύουν ένα σχετικά μικρό ασφάλιστρο έναντι των συνεπειών της αδράνειας.

Πέρα από την προμήθεια κεφαλαίων, οι κυβερνήσεις και τα διεθνή ιδρύματα βοήθειας πρέπει να βρουν το πώς να ενισχύσουν την προσφορά εμβολίων. Χώρες στην Αφρική, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική και μεγάλο μέρος της Ασίας έχουν περιορισμένη ικανότητα παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων. Για να αντισταθμιστεί αυτό το έλλειμμα, οι χώρες και οι εταιρείες που φτιάχνουν ήδη εμβόλια πρέπει να συντονιστούν βοηθώντας στην επιτάχυνση της παραγωγής και της διανομής των εμβολίων. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να περιλαμβάνει την Κίνα, την Ινδία και την Ρωσία, καθώς και άλλες Δυτικές χώρες, οι οποίες όλες πρέπει να εργαστούν για την ανάπτυξη ικανοτήτων σε συμμαχικές χώρες ή χώρες-πελάτες. Τα κράτη μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου θα πρέπει να μελετήσουν τους κανόνες του σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία για να δουν εάν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ειδικές προσαρμογές ή παραιτήσεις [από τα δικαιώματα] ώστε να αυξηθεί η προσφορά. Οι ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρείες πρέπει να είναι πρόθυμες να μοιραστούν γνώσεις και τεχνολογία που σε κανονικές συνθήκες ενδέχεται να είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους. Σε μια ενθαρρυντική αρχή, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε τον Μάρτιο ότι ο φαρμακευτικός γίγαντας Merck συμφώνησε να συνεργαστεί με τον παραδοσιακό του αντίπαλο, την Johnson & Johnson, για να ενισχύσει την προμήθεια του πρόσφατα εγκεκριμένου εμβολίου μιας δόσης της τελευταίας.

Ένας εργαζόμενος ελέγχει κουτιά εμβολίων COVID-19 στην Άκρα, στην Γκάνα, τον Φεβρουάριο του 2021. Francis Kokoroko / Reuters
------------------------------------------------------

Στην συνέχεια, ο ΠΟΥ, οι κυβερνήσεις, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι φαρμακευτικές εταιρείες θα πρέπει να ψάξουν σε ολόκληρο τον κόσμο για πρόσθετη ικανότητα παραγωγής ώστε να αυξήσουν την παραγωγή εμβολίων COVID-19 και τις απαραίτητες προμήθειες για την χορήγησή τους, συμπεριλαμβανομένων φιαλιδίων, συρίγγων και ψυκτικών μονάδων αποθήκευσης. Εργοστάσια που παράγουν κτηνιατρικά εμβόλια, για παράδειγμα, ενδέχεται να συμπεριληφθούν σε αυτήν την προσπάθεια, και στην συνέχεια πλούσιες χώρες, ο ΠΟΥ, και μεγάλα ιδρύματα θα πρέπει να τα στηρίξουν με την σωστή οικονομική και τεχνολογική υποστήριξη για να ξεκινήσουν και να λειτουργήσουν. Αυτές οι νέες εγκαταστάσεις θα μπορούσαν να διαδραματίσουν διαρκή ρόλο πέρα από την συγκεκριμένη κρίση αυτής της πανδημίας, αντιμετωπίζοντας τις υπάρχουσες αδυναμίες και τα κενά στην διεθνή αλυσίδα εφοδιασμού για γενόσημα φάρμακα (επί του παρόντος τα περισσότερα παρασκευάζονται είτε στην Κίνα είτε στην Ινδία). Και αυτές οι εγκαταστάσεις μπορούν να βοηθήσουν στην πιθανή περίπτωση μιας άλλης πανδημίας, καθώς οι κυβερνήσεις μπορούν να τις επαναχρησιμοποιήσουν για να παράγουν νέα εμβόλια για την καταπολέμηση μιας νέας επιδημίας.