Ο Kroenig διαβάζει και πάλι λάθος την ιστορία, όταν αναλογίζεται μια πυρηνική εχθροπραξία μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ. Κατά την άποψή του, «δεν παρέχουν σχεδόν καμιά από τις εγγυήσεις που βοήθησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση να αποφύγουν μια πυρηνική εχθροπραξία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου». Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση απέφυγαν τον πυρηνικό πόλεμο ακόμη και στην πιο θερμή περίοδο κρίσης του Ψυχρού Πολέμου, την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, σε μια στιγμή κατά την οποία η δυνατότητα αντιποίνων από τους Σοβιετικούς ήταν ακόμη αβέβαιη, δεν υπήρχαν σαφείς και απευθείας δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο ηγεσιών και η σοβιετική εμπειρία στη διαχείριση του πυρηνικού οπλοστασίου τους δεν ξεπερνούσε τα πέντε χρόνια. Επιπλέον, η ιστορική καταγραφή δείχνει ότι ακόμα και οι μικρές και ασταθείς πυρηνικές δυνάμεις έχουν αποφύγει την πυρηνική κλιμάκωση, παρά τις τεταμένες κρίσεις. Το Πακιστάν και η Ινδία απέφυγαν έναν πυρηνικό πόλεμο στο Kargil το 1999, καθώς και μετά από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που στόχευσαν το ινδικό κοινοβούλιο το 2001 και τη Βομβάη το 2008. Όταν κινδυνεύει η εθνική επιβίωση, ακόμα και αδιαφανή και υποτιθέμενα «παράλογα» καθεστώτα με πυρηνικά όπλα, ιστορικά, έχουν συμπεριφέρθεί με σύνεση.
Η τελική κακοποίηση της ιστορίας από τον Kroenig έρχεται όταν εισηγείται μια ραγδαία διάδοση των πυρηνικών όπλων σε όλη τη Μέση Ανατολή, ως απάντηση μιας ιρανικής βόμβας. Αναφέρει τη Σαουδική Αραβία και υπονοεί ότι η Αίγυπτος, το Ιράκ και η Τουρκία θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Ωστόσο, κανένα από αυτά τα κράτη, τα οποία μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη των ΗΠΑ κατά του Ιράν, δεν πυρηνικοποιήθηκαν ως απάντηση στην πυρηνικοποίηση του Ισραήλ (εναντίον του οποίου, να σημειωθεί, δεν μπορούν να υπολογίζουν στην υποστήριξη των ΗΠΑ). Και γενικότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ένα επιτυχημένο ρεκόρ όσον αφορά το να προλαμβάνουν τους προστατευόμενους τους από την απόκτηση πυρηνικών όπλων ως απάντηση σε κάποιον περιφερειακό εχθρό, όπως συνέβη με τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία για την αντιμετώπιση της απόκτησης πυρηνικών από τη Βόρεια Κορέα (η Ουάσινγκτον συμφώνησε με την πυρηνικοποίηση των Πακιστανών σε απάντηση προς την Ινδία).
Κοιτάζοντας μακροπρόθεσμα, το επιχείρημα του Kroenig αποκαλύπτει έναν αδικαιολόγητο σκεπτικισμό για την ικανότητα της Ουάσινγκτον να ελέγχει ένα πυρηνικό Ιράν. Ο σκεπτικισμός αυτός είναι ακόμη πιο εκπληκτικός αν λάβουμε υπόψη το έργο του Kroenig για τα οφέλη της αμερικανικής πυρηνικής ανωτερότητας. Οι υπάρχουσες εγγυήσεις ασφάλειας από τις ΗΠΑ, με βάση τις τρέχουσες δυνατότητες, δίνουν στους συμμάχους λίγα κίνητρα για να αποκτήσουν πυρηνικά. Η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία είναι από τους μεγαλύτερους παραλήπτες στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Η ενίσχυση των δεσμών των ΗΠΑ με τους φίλους της περιοχής θα ήταν ευκολότερη, φθηνότερη και λιγότερο επικίνδυνη από μια επίθεση στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα...
This is a preview of an article available to registered users of ForeignAffairs.com. If you already have an account, log in [1] to continue reading. To create an account, register [2] for access.
Links:
[1] http://www.foreignaffairs.com/user
[2] https://www.foreignaffairs.com/user/register
[3] https://foreignaffairs.gr/print/68721