- previous-disabled
- Page 1of 26
- next
Σε αντίθεση με πολλές δημοκρατίες, η Κίνα, η Ρωσία και άλλα αυταρχικά κράτη ενδιαφέρονται πολύ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, επενδύοντας σε μεγάλο βαθμό τόσο στην διοργάνωση των Αγώνων όσο και στην αύξηση του αριθμού των μεταλλίων τους. Βλέπουν τους Αγώνες ως έναν τρόπο να συνεχίσουν την αντιπαλότητα μεγάλων δυνάμεων με άλλα μέσα.
Η παραπληροφόρηση είναι μια απελπισμένη αυταρχική τακτική που αποσκοπεί στην απόκρυψη των γεγονότων και συνεπώς στην σύγχυση και την καταστολή της αντιπολίτευσης. Η αποκάλυψη της αλήθειας σχετικά με την παραπληροφόρηση υπονομεύει την δύναμη εκείνων που την χρησιμοποιούν.
Με ταπεινότητα και ρεαλισμό, η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να επιδιώξει να επηρεάσει την ρωσική συμπεριφορά προς το καλύτερο, αν και πιο μετριοπαθώς από ό, τι έκανε η Ουάσιγκτον στο παρελθόν. Αυτό θα απαιτήσει συνεργασία με συμμάχους και αναγνώριση των ορίων της αμερικανικής ισχύος.
Όλα τα μεγάλα, παγκόσμια σύγχρονα προβλήματα απαιτούν συνεργατικές λύσεις, όχι περιττές αντιπαλότητες που βαθαίνουν. Όταν υιοθετείται ως θεμελιώδες παράδειγμα των εξωτερικών σχέσεων, ο ανταγωνισμός μεγάλων δυνάμεων υποβιβάζει την συνεργασία σε μια δεύτερη σκέψη ή, χειρότερα, την απορρίπτει ως αφελή.
Για να ξεφουσκώσει την εγχώρια υποστήριξη και το διεθνές κύρος του Ναβάλνι, ο Πούτιν μπορεί να ξεκινήσει παρατεταμένες συνομιλίες με Δυτικές κυβερνήσεις σχετικά με έναν αριθμό προβλημάτων που κακοφορμίζουν, υπογραμμίζοντας στον συνομιλητή του την αποδοχή του σημερινού Κρεμλίνου ως τη μόνη νόμιμη πηγή εξουσίας στην Ρωσία.
Το άνοιγμα Σουβάλκι μπορεί να αποβεί μοιραίο για το ΝΑΤΟ εάν ο έλεγχός του περάσει στην Ρωσία. Η καθοριστική σημασία του οφείλεται στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν δύναται να κρατήσει τις Βαλτικές χώρες βασιζόμενη στα στρατεύματα που διατηρεί σήμερα στα εδάφη τους.
Εάν και όταν η Ρωσία μεταβεί από τον αυταρχισμό του Πούτιν στην δημοκρατία, θα πρέπει να αποκαταστήσει, αντί να σβήσει, τη μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του ολοκληρωτισμού και να σταματήσει να την βάζει σε ανταγωνισμό με τη μνήμη εκείνων που έπεσαν στη μάχη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μια λύση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα απαιτούσε από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η επίλυση της σύγκρουσής τους είναι περισσότερο προς το κοινό συμφέρον τους από το να επιμένουν με την στρατιωτική βία ή με το να επιτρέψουν σε άλλους να την επιλύσουν. Η τρέχουσα πικρία και η αιματοχυσία δείχνουν δυστυχώς ότι μια τέτοια απόφαση δεν είναι κοντά.
Μια μετά τον Λουκασένκο Λευκορωσία, με στενούς δεσμούς με τη Μόσχα αλλά και με μια βελτιωμένη σχέση με την Δύση, παραμένει ως ένα πιθανό μεσοπρόθεσμο αποτέλεσμα της τρέχουσας κρίσης. Μπορεί να μην είναι αυτό που πολλοί περίμεναν στην Δύση, αλλά εξακολουθεί να είναι μια καλή εναλλακτική και ίσως η καλύτερη επιλογή στο τρέχον κλίμα.
Οι κλιματικά υποκινούμενες κρίσεις ανατρέπουν τις παραδοσιακές έννοιες του πολιτικο-στρατιωτικού ελέγχου. Η επικείμενη καταστροφή μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο συνεργατικά.
- previous-disabled
- Page 1of 26
- next