Άρθρα

Η μετα-Φράνκο Ισπανία ποτέ δεν προσέδεσε την εθνική της ταυτότητα στον αντιφασισμό ή σε μια αίσθηση συλλογικής ευθύνης. Αν και πολλοί Ισπανοί είχαν πολεμήσει ενάντια στον φασισμό στον Εμφύλιο Πόλεμο, οι σύγχρονες δημοκρατικές κυβερνήσεις της Ισπανίας δεν προσπάθησαν ποτέ να μετατρέψουν το γεγονός αυτό σε πηγή εθνικής υπερηφάνειας. Ούτε αγκαλιάζουν ως ευρωπαϊκή αρετή την ικανότητα να μιλούν ειλικρινά για ένα βίαιο και επαίσχυντο παρελθόν.

Τους τελευταίους μήνες, η πολιτική βία στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν έχει κλιμακωθεί δραματικά. Μέχρι στιγμής έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 400 πολίτες και 160 αξιωματικοί κρατικής ασφάλειας στην σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης και ενός ένοπλου αυτονομιστικού κινήματος το οποίο, μόλις δύο χρόνια πριν, ξεκίνησε ως μια ειρηνική απεργία δικηγόρων και δασκάλων.

Με την φήμη του Trump υπονομευμένη, το κόστος της αποτροπής, του εξαναγκασμού και των διαβεβαιώσεων των ΗΠΑ αυξήθηκε, μαζί με την πιθανότητα εσφαλμένου υπολογισμού και ακούσιας κλιμάκωσης. Ο Trump μπορεί να πιστεύει ότι μια προβλέψιμη και αξιόπιστη εξωτερική πολιτική αποτελεί ένδειξη αδυναμίας. Κάνει λάθος.

Οι προηγούμενοι πρόεδροι των ΗΠΑ συνήθως λάμβαναν προστατευτικά βήματα μόνο όταν υπέκυπταν σε εσωτερική πολιτική πίεση. Ο Τραμπ, αντιθέτως, ενεργεί από πεποίθηση και όχι από πολιτικό υπολογισμό. Πιστεύει αληθινά ότι οι υψηλότεροι δασμοί είναι καλό πράγμα, είτε επειδή παράγουν «καλύτερες» εμπορικές συμφωνίες είτε απλά επειδή προστατεύουν τις εγχώριες βιομηχανίες.